Terra Computerata

Το βίντεο της Florent Igla, Path of Beauty,είναι ένα αμιγώς καλλιτεχνικό φιλμ, που μας τηλεμεταφέρει με τον πιο μαγικό τρόπο στο Μουσείο του Λούβρου, απαθανατίζοντας μέσα από τα μάτια μιας μοναχικής επισκέπτριας το δέος και τη συγκίνηση που νιώθει ο κόσμος στη θέα των εκθεμάτων.

Με τον φακό ανά χείρας υπομονετικά – κοντά τέσσερις δεκαετίες! – ο βραζιλιάνος φωτογράφος κατέγραφε εικόνες που έμελλε να αποτελέσουν την πιο παράξενη πινακοθήκη του γαλλικού μουσείου Σοκαρισμένες τρεις καλόγριες αναζητούν η μία το χέρι της άλλης για να πιαστούν. Η έκπληξη είναι μεγάλη μπροστά στις αφράτες και ολόγυμνες Τρεις Χάριτες που εμφανίζονται- σε πίνακα ζωγραφικής- μπροστά τους. Δύο πιτσιρίκες έχουν ξαπλώσει πάνω σε έναν πάγκο για να απολαύσουν ξεκούραστα το έργο τέχνης που τις ενδιαφέρει. Μόνο που δεν έχουν προσέξει πως έχουν μετατραπεί οι ίδιες σε έκθεμα, καθώς τα κοντά τους φουστανάκια έχουν σηκωθεί επικίνδυνα. Και μια ηλικιωμένη κυρία στέκει με δέος μπροστά σε μια αιγυπτιακή σαρκοφάγο. Με τη διαφορά πως η ζυγαριά του χρόνου δεν γέρνει υπέρ τής κατά πολύ νεώτερης ηλικιακά κυρίας, αλλά υπέρ της γοητευτικά ζωγραφισμένης σαρκοφάγου- μούμια όπως θα την αποκαλούσαν βιαστικά πολλοί- που έχει ηλικία χιλιάδων ετών. Τι συνδέει τις τρεις αυτές παράταιρες- με την πρώτη ματιά- σκηνές; Είναι και οι τρεις στιγμιότυπα από τις αίθουσες του «μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου», του Μουσείου του Λούβρου. Σκηνές που με πολλή υπομονή επί 39 ολόκληρα χρόνια άδραξε με τον φωτογραφικό του φακό ο Βραζιλιάνος Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα ήταν 12.000 ασπρόμαυρα καρέ, εκ των οποίων 88 έρχονται στην Αθήνα στην έκθεση «Το Λούβρο και οι επισκέπτες του», που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Φρυσίρα. «Για μένα η φωτογραφία πρέπει να έχει τις ρίζες της στο αυθόρμητο.

Μόνο έτσι μπορεί να αποκαλύψει μια όψη για τον κόσμο», έλεγε ο ποιητής και πολυβραβευμένος φωτογράφος (συνεργάτης του πρακτορείου Μagnum και πολλών περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας, όπως «Μadame Figaro», «Εlle», «Geo», «Le Νouvel Οbservateur», «Μarie – Claire», «Fortune και «Νewsweek», ανάμεσα σε άλλα), που πέθανε σε ηλικία 65 ετών το 2003.

Αποκαμωμένα παιδάκια, νεαρά ζευγάρια, επίδοξοι καλλιτέχνες, περίεργοι φιλότεχνοι παρελαύνουν μπροστά από τον φακό του Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα είναι το κάθε κάδρο του να μοιάζει με σκηνή από θεατρικό έργο, όπου τον ρόλο του ηθοποιού έχουν επωμιστεί εν αγνοία τους οι επισκέπτες του μουσείου. Και τον ρόλο του κοινού όσοι επισκεφθούν σήμερα την έκθεση, καθώς το βλέμμα τους θα ταυτιστεί με εκείνο του φωτογράφου. Μια ματιά που θα μας επιτρέψει όχι απλώς να απολαύσουμε εικόνες γεμάτες χιούμορ, συγκίνηση, περιέργεια, τέχνη και αυθορμητισμό, αλλά και να κατανοήσουμε τις αντιδράσεις του κοινού που επισκέπτεται ένα μουσείο. Χωρίς να προσπεράσει όμως και τον άχαρο και συχνά δύσκολο ρόλο των φυλάκων, που στέκονται- αδιάφοροι πλέον- δίπλα στα αριστουργήματα που άλλοι διανύουν χιλιόμετρα για να δουν.

«Τo Λούβρο και οι επισκέπτες του», έκθεση φωτογραφιών του Αλέσιο ντε Ανδράδε από 14 Απριλίου έως 30 Μαΐου, στο Μουσείο Φρυσίρα, Μονής Αστερίου 7

Τα Νέα

Γαλλική οργάνωση για την καταπολέμηση του ρατσισμού κατέθεσε δικαστική προσφυγή κατά του Μουσείου του Λούβρου, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική δωρεάν εισόδου για νέους Ευρωπαίους είναι ρατσιστική. Νωρίτερα φέτος, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί απέκρουσε κατηγορίες ότι αδιαφορεί για τον πολιτισμό, ανακοινώνοντας ότι οι πολίτες της Ε.Ε. ηλικίας 18 με 26 ετών θα μπορούν να επισκέπτονται δωρεάν τα μουσεία της χώρας. Το Λούβρο, που φιλοξενεί μερικές από τις καλύτερες συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο και είναι το πιο δημοφιλές μουσείο της Γαλλίας, εφάρμοσε άμεσα το μέτρο. Η οργάνωση «SOS Racisme», όμως, καταγγέλλει στην αγωγή της ότι ο αποκλεισμός νέων επισκεπτών από άλλες χώρες αποτελεί ρατσιστική πολιτική. Η υπουργός Πολιτισμού, Κριστίν Αλμπανέλ, δήλωσε πρόσφατα ότι αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και ότι ζήτησε την επέκταση του μέτρου και σε όσους νέους δεν είναι πολίτες της Ε.Ε., αλλά διαμένουν μόνιμα στη Γαλλία. Αν και η γαλλική κυβέρνηση έχει εκφράσει ενδιαφέρον να μιμηθεί το βρετανικό σύστημα δωρεάν εισόδου στις μόνιμες συλλογές των εθνικών μουσείων, το προεδρικό μέγαρο έχει αποφύγει να προχωρήσει σε συγκεκριμένες προτάσεις.

www.kathimerini.gr

Εκθέματα του Λούβρου με τη ματιά του Ζαν-Λυκ Μουλέν σε ειδική έκδοση του «Βήματος» και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Η Νίκη της Σαμοθράκης του 190 π.Χ. περίπου βρέθηκε κοντά στο ιερό των Καβείρων το 1863 από τον Γάλλο πρόξενο Σαμπουαζώ και μεταφέρθηκε στο Λούβρο. Ήταν αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά την νίκη του στη Κύπρο και είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου με ανοιχτά φτερά σαλπίζοντας ορμητικά τη νίκη. Είναι φτιαγμένη από πάριο μάρμαρο και έχει ύψος 2,75 μ.

Το Λούβρο έχει μία ενδιαφέρουσα πολυμεσική παρουσίαση στο δικτυακό του τόπο.

Ο Ισίδωρος στη σελίδα του στο flickr σχολιάζει:” Ίσως το μοναδικό πράγμα που με έκανε να ανατριχιάσω πραγματικά, σε μια πόλη που σφύζει από τέχνη. Όχι γιατί είμαι Έλληνας, αλλά για την δύναμη που εκπέμπει το ίδιο το έργο?έτοιμο να πετάξει στον ουρανό όπως ακριβώς έγραφε ο οδηγός μου?φορώντας ένα πέτρινο ρούχο που κυματίζει σαν το πιο ελαφρύ μετάξι?”