Όταν ο Τόνι Γουάγκνερ, ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, περιγράφει το επάγγελμά του, λέει πως είναι «διερμηνέας ανάμεσα σε δύο εχθρικές φυλές» – τον κόσμο της εκπαίδευσης και τον επιχειρηματικό κόσμο, εκείνους που διδάσκουν τα παιδιά μας και εκείνους που τους δίνουν δουλειά. Το επιχείρημα του Γουάγκνερ στο βιβλίο του «Creatinig Innovators: The Making of Young People Who Will Change the World» («Δημιουργώντας καινοτόμους: Η συγκρότηση νέων ανθρώπων που θα αλλάξουν τον κόσμο») είναι ότι η εκπαίδευσή μας δεν καταφέρνει συστηματικά να «προσθέσει την αξία και να διδάξει τις δεξιότητες που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στην αγορά εργασίας».
Αυτό είναι επικίνδυνο σε μια εποχή που υπάρχουν όλο και λιγότερες δουλειές με υψηλή αμοιβή και μέτριες απαιτήσεις δεξιοτήτων – το είδος της δουλειάς που συντήρησε τη μεσαία τάξη την προηγούμενη γενιά. Τώρα, κάθε δουλειά «μεσαίας τάξης» τραβιέται προς τα πάνω, προς τα κάτω ή προς τα έξω, με μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή, είτε απαιτεί μεγαλύτερες δεξιότητες ή μπορούν να την ασκήσουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ή «θάβεται» –καταργείται ως απαρχαιωμένη– γρηγορότερα παρά ποτέ.
Γι’ αυτό ο στόχος της εκπαίδευσης σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι πώς να καταστήσει κάθε παιδί «έτοιμο για το πανεπιστήμιο», αλλά «έτοιμο για καινοτομία» – έτοιμο να προσθέσει αξία σε οτιδήποτε κάνει.
Δύσκολο εγχείρημα. Αναζήτησα τον Τόνι Γουάγκνερ και του ζήτησα να διευκρινίσει. «Σήμερα», μου απάντησε με e-mail, «καθώς η γνώση είναι διαθέσιμη σε κάθε συσκευή συνδεδεμένη με το Ιντερνετ, αυτά που γνωρίζεις μετρούν λιγότερο από αυτά που μπορείς να κάνεις με όσα γνωρίζεις. Η ικανότητα για καινοτομία –η ικανότητα να λύνεις δημιουργικά τα προβλήματα ή να φέρνεις στο φως νέες δυνατότητες– και οι δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η επικοινωνία και η συνεργασία είναι πολύ πιο σημαντικές από την ακαδημαϊκή γνώση».
Για τη δική μας γενιά ήταν εύκολο. Επρεπε να «βρούμε» μια δουλειά. Τα παιδιά μας, όμως, θα πρέπει να «εφεύρουν» μια δουλειά. Σίγουρα, τα πιο τυχερά θα βρουν την πρώτη δουλειά τους, αλλά ακόμη και αυτά θα πρέπει να επανεφευρίσκουν και να αναδιοργανώνουν αυτήν τη δουλειά πολύ πιο συχνά από τους γονείς τους, αν θέλουν να προοδεύσουν στο πεδίο που διάλεξαν. Αν αυτό ισχύει, ρώτησα τον Γουάγκνερ, τι πρέπει να διδάσκονται σήμερα οι νέοι;
«Κάθε νεαρό άτομο θα εξακολουθήσει να χρειάζεται τις βασικές γνώσεις, βέβαια», είπε. «Θα χρειάζεται όμως, ακόμα περισσότερο, δεξιότητες και κίνητρα, τα οποία έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία. Οι νέοι που είναι εσωτερικά κινητοποιημένοι –περίεργοι, επίμονοι, πρόθυμοι να ρισκάρουν– θα μαθαίνουν νέες γνώσεις και δεξιότητες συνεχώς. Θα μπορούν να βρίσκουν νέες ευκαιρίες ή να δημιουργούν δικές τους – κάτι όλο και πιο σημαντικό, καθώς οι παραδοσιακές σταδιοδρομίες θα εξαφανίζονται».
Πού πρέπει λοιπόν να εστιάσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σήμερα; «Διδάσκουμε και εξετάζουμε πράγματα για τα οποία οι περισσότεροι σπουδαστές δεν ενδιαφέρονται και πληροφορίες που μπορούν να τις βρουν στο Google και θα τις ξεχάσουν μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις», υποστηρίζει ο Γουάγκνερ. «Πάνω από έναν αιώνα πριν, δημιουργήσαμε σχολεία–εργοστάσια για τη βιομηχανική οικονομία. Το να φανταστούμε εκ νέου τα σχολεία του 21ου αιώνα πρέπει να είναι μία από τις κυριότερες προτεραιότητές μας. Πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στο να διδάξουμε την ικανότητα και τη θέληση για μάθηση, αλλά και να φέρουμε μέσα στην τάξη του σχολείου τα τρία πιο ισχυρά συστατικά της εσωτερικής κινητοποίησης: παιχνίδι, πάθος, στόχευση».
Με… προσγείωσε το σχόλιο καθηγητή να μην επιρρίπτω την ευθύνη για την εικόνα του δημόσιου σχολείου μόνο στους εκπαιδευτικούς. Αφορμή ήταν πρόσφατο κείμενο όπου ανέφερα ότι «η ελληνική εκπαίδευση, ως το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού Δημοσίου, έχει τα ίδια προβλήματα που έχει όλος ο δημόσιος τομέας. Είναι νωχελική, βολεμένη, απαξιωμένη».
Η απαξίωση της ελληνικής εκπαίδευσης είναι πρόβλημα σύνθετο, και μοιάζει με φαύλο κύκλο. Επί χρόνια το σχολείο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των παιδιών για ανάπτυξη απαραίτητων δεξιοτήτων (όπως η καλή γνώση αγγλικών και πληροφορικής) και για συμμετοχή σε δραστηριότητες (αθλητικές κλπ.). Ταυτόχρονα -και με ευθύνη των ισχυρών εκπαιδευτικών συντεχνιών- το εκπαιδευτικό έργο κατέληξε μια στείρα αναπαραγωγή γνώσεων οι οποίες, όπως παρουσιάζονται, αφήνουν αδιάφορο τον μαθητή. (Μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Χιλή μαθητής της Β΄ Γυμνασίου με ρώτησε πού βρίσκεται η χώρα, και όταν του απάντησα στη Λατινική Αμερική, τη θυμήθηκε, καθώς η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας κοντραρίστηκε με την αγαπημένη του Βραζιλία για τα προκριματικά του Μουντιάλ του προσεχούς Ιουνίου).
Για την απαξίωση του δημόσιου σχολείου, μερίδιο ευθύνης φέρει και η ελληνική οικογένεια, που από νωρίς μπαίνει στον αγώνα αντοχής ώστε στα 18 του το παιδί να είναι πανέτοιμο να περάσει στο πανεπιστήμιο. Φροντιστήρια από νωρίς -ακόμη και από το Δημοτικό- σε δύο γλώσσες ώστε το παιδί να έχει πάρει το δίπλωμα, ώστε με τη λήξη του γυμνασίου και μετά να… μπουκωθεί με τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Εχουν σκεφτεί οι γονείς τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του μαραθώνιου για το παιδί;
Ευθύνη έχει και η πολιτεία. Το υπουργείο Παιδείας δεν έχει δώσει ποτέ κάποιο κίνητρο στους εκπαιδευτικούς, ώστε οι ίδιοι να βελτιώσουν τη δουλειά τους. Και δεν μιλώ για χρήματα. Οχι χρήματα! Κυρίως, αξιολόγηση σοβαρή που να επιβραβεύει τους αρίστους και να βοηθά τους υπολοίπους. Οι εκπαιδευτικοί είναι λειτουργοί και υπάρχουν πολλοί που ένα «μπράβο» θα τους δώσει φτερά. Φτάνει η επιβράβευση να είναι αξιοκρατική και όχι με κομματικά κριτήρια, όπως συνέβη όλες τις προηγούμενες δεκαετίες όπου οι κομματικοί μηχανισμοί (πολλές φορές σε αγαστή συνεργασία των δύο ισχυρών κομμάτων) καθόριζαν τις κρίσεις των εκπαιδευτικών για την ανάληψη θέσεων ευθύνης.
Ετσι, η πραγματικότητα προσγειώνει τους εκπαιδευτικούς, δικαιολογώντας εν μέρει την απογοήτευσή τους με τα γνωστά αποτελέσματα (αδιαφορία κ.λπ.). Ομως, είναι πλέον ξεπερασμένη η νοοτροπία να μεταθέτουμε τις ευθύνες την ίδια στιγμή που, σε συνθήκες απόλυτης Δημοκρατίας, μπορούμε να αναλάβουμε δράση. Ο εκπαιδευτικός είναι το επίκεντρο της σχολικής διαδικασίας. Και φωνή έχει και τις θεσμικές διόδους για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο για τη δουλειά του πέρα από χρήματα. Ας μην παραπονιούνται, λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί όταν τους προσάπτουν ότι την κρίσιμη στιγμή επιδεικνύουν τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του ωχαδελφισμού και του βολέματος.
Αυτό το Σαββατοκύριακο το Υπουργείο μας καλεί σε μία γιορτή. Θα βραβευτούν οι καινοτόμοι εκπαιδευτικοί. Σίγουρα το Υπουργείο κάνει μία κίνηση για να ενισχύσει την εικόνα των εκπαιδευτικών. Δεν είναι όλοι λουφαδόροι, ιδιαιτεράκηδες και κομματόσκυλα. Αλλά μήπως όλη αυτή η φιέστα στήθηκε λίγο βιαστικά; Η πρόσκληση απευθυνόταν στους ήδη βραβευθέντες. Από οποιονδήποτε διαγωνισμό; Ναι, δεν διευκρινιζόταν. Ισως το ΥΠΕΠΘ δεν ήξερε ότι υπάρχουν μερικοί που αλληλοβραβεύονται μέσα από τις ενώσεις -τύπου δικτυακά καφενεία- που έχουν στήσει. Αν ήθελε επίσης να έχει κάποια βαρύτητα, δεν θα έπρεπε να μας ανακοινώσει την κριτική επιτροπή που από όλες τις συμμετοχές κατέληξε σε 100 και τα κριτήρια της; Μήπως κάποιοι βιάζονται να δείξουν έργο στην πλάτη μερικών εργατικών εκπαιδευτικών;
Μερικά σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος:
– Μέσα σε μία τριετία θα υπάρχουν οπτικές ίνες σε όλα τα σχολεία της χώρας. Εχει τεθεί ποσοτικός στόχος σε δύο χρόνια από σήμερα το 85% των σχολείων να καλύπτονται.
– Την επόμενη χρονιά σε κάθε σχολείο, σε κάθε τάξη του γυμνασίου θα υπάρχει διαδραστικός πίνακας. Ο διαδραστικός πίνακας είναι ένα πραγματικά πολύ σημαντικό νέο εργαλείο στο οποίο ο δάσκαλος μπορεί μέσω του πίνακα να λειτουργήσει με την οθόνη του, να κάνει γεωγραφία, να παρουσιάσει εκπαιδευτικό υλικό από βίντεο και από κάθε είδους πηγές, να βάλει όποια λέξη θέλει και να του παρουσιάσει εικόνες, πληροφορίες, μπορούν τα ίδια τα παιδιά να λειτουργήσουν διαδραστικά. Ο διαδραστικός πίνακας, δηλαδή, αλλάζει τελείως η λογική του μαθήματος. Στόχος είναι στα επόμενα τρία χρόνια να καλυφθεί το σύνολο των σχολείων.
Οσο για τον προσωπικό υπολογιστή, υπάρχει αρκετός προβληματισμός, αφού όπως ανέφερε η υπουργός :
“δεν αρκεί ένα παιδί να έχει έναν υπολογιστή και να είναι ένα παιχνίδι, γιατί ξέρουμε πολύ καλά, ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται πια να πάνε στο σχολείο για να μάθουν υπολογιστές, όσοι είστε δάσκαλοι εδώ μέσα ξέρετε, ότι μάλλον διδάσκουν τα παιδιά στους δασκάλους τους αντί να διδάσκονται. Σημασία έχει να χρησιμοποιηθεί οριζόντια”.
Η υπουργός εμφανίστηκε αισιόδοξη για το πρόγραμμα επιμόρφωσης Β΄επιπέδου αφού αναφέρθηκε σε 5000 επιμορφούμενους. Δυστυχώς όμως τα δεδομένα συμμετοχής των εκπαιδευτικών στην επιμόρφωση (πολύ χαμηλότερα) μας αναγκάζουν να συζητήσουμε για τα αίτια των περιορισμένων τμημάτων της δευτεροβάθμιας ανά την επικράτεια. Ισως πάλι αν η υπουργός μάθαινε ότι η εγκύκλιος έφτασε παραδοσιακά όπως είχε προβλέψει η TerraComputerata μετά τη λήξη της προθεσμίας αιτήσεων δεν θα ήταν και τόσο ευχαριστημένη με τους διοικητικούς μηχανισμούς…
Το θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Κύπρο και στην Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της σημερινής συνάντησης μεταξύ του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέα Δημητρίου και της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων της Ελλάδας Αννας Διαμαντοπούλου.
Σε δηλώσεις στο πλαίσιο κοινής διάσκεψης Τύπου, στο Υπουργείο Παιδείας, ο κ. Δημητρίου είπε ότι «είχαμε μια εξαιρετικά παραγωγική συζήτηση για διάφορα θέματα», σημειώνοντας ότι «η συζήτηση επικεντρώθηκε, κυρίως, στο θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που βρίσκεται σε εξέλιξη και στις δύο χώρες».
Ο κ. Δημητρίου ανέφερε ακόμη ότι «συμφωνήσαμε με την κ. Διαμαντοπούλου στη συγκρότηση μιας μεικτής επιτροπής, η οποία θα παρακολουθεί τη διαδικασία και στις δύο χώρες και θα διασφαλίζει το συντονισμό, αλλά και επίσης στην παραγωγή νέου υλικού, που θα πραγματώνει τα αναλυτικά προγράμματα».
Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι «έχουμε συμφωνήσει ότι σύντομα θα προχωρήσουμε σε μια ανανέωση του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας για τα θέματα της παιδείας», σημειώνοντας, παράλληλα, ότι «μέσα στα πλαίσια αυτά έγινε μια συζήτηση κάποιων θεμάτων τα οποία μας απασχολούν».
Δημόσια συζήτηση χθες το απόγευμα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Οι υπουργοί Παιδείας Κύπρου και Ελλάδας, Ανδρέας Δημητρίου και Άννα Διαμαντοπούλου, παράθεσαν τις σκέψεις τους για την εκπαίδευση του 21ου αιώνα. Η κ. Διαμαντοπούλου ανέπτυξε το θέμα «Εκπαίδευση στην Καινοτομία και η Καινοτομία στην Εκπαίδευση» και ο Κύπριος υπουργός το θέμα «Η Εκπαίδευση και το Μέλλον».
Η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα τρισδιάστατο «κέντρο καινοτομίας» στον κυβερνοχώρο με κόστος δημιουργίας 20.000 ευρώ και συντήρησης 13.000 ευρώ ετησίως, έχει προκαλέσει αντιδράσεις στην κοινή γνώμη της χώρας.Το «κέντρο» δημιουργήθηκε στον γνωστό ιστότοπο εικονικής πραγματικότητας του Second Life, και όπως ισχυρίζονται οι ιθύνοντες θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα στη μείωση των δαπανών για συναντήσεις και παρουσιάσεις νέων προγραμμάτων, αφού οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την δυνατότητα να ενημερώνονται on-line.
Το επιχείρημα των επικριτών του εγχειρήματος αυτού, που αξίζει να σημειωθεί πως δεν επιτρέπει την πρόσβαση στους πολίτες, είναι ότι σε τόσο δύσκολους η κυβέρνηση θα έπρεπε να βρει έναν πιο εποικοδομητικό τρόπο να χρησιμοποιήσει τα χρήματα των φορολογουμένων.
Tο 2009 μάς ξημέρωσε ως Ετος Γαλιλαίου και Ετος Δαρβίνου, αλλά στις 7 Ιανουαρίου στην Πράγα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το εγκαινίασε ως «Ευρωπαϊκό Ετος Δημιουργικότητας και Καινοτομίας» (βλ. http://create2009. europa.eu/). Επεξηγώντας τους λόγους αυτής της επιλογής, ο ευρωπαίος επίτροπος για την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό Ζαν Φιγκέλ (Jan Figel), είπε: «Τόσο η δημιουργικότητα όσο και η ικανότητα για καινοτομία αποτελούν θεμελιώδη γνωρίσματα του ανθρώπου- τα οποία είναι εγγενή σε όλους μας και τα οποία χρησιμοποιούμε σε διάφορες καταστάσεις και τόπους,είτε συνειδητά είτε όχι.Με αυτό το ευρωπαϊκό έτος,με την προώθηση των ανθρώπινων ταλέντων και της ικανότητας των ανθρώπων να καινοτομούν,μπορούμε ενεργά να διαμορφώσουμε μια Ευρώπη προς το καλύτερο,να συμβάλουμε στην πλήρη ανάπτυξη τόσο του οικονομικού όσο και του κοινωνικού δυναμικού της».
Η εφετινή έκθεση της ΕΕ κατατάσσει την Ελλάδα στους ουραγούς της δημιουργικότητας: Καταλαμβάνουμε τη 18η θέση μεταξύ 27 κρατών (πρώτη είναι η Ελβετία, πίσω μας η Ιταλία, η Μάλτα, πρώην ανατολικές χώρες και η Τουρκία). Αλλά ακόμη κι αυτή η θέση είναι κατ΄ ουσίαν πλασματική, δεδομένου ότι τα μόνα «βελτιωμένα καινοτομικά μας μεγέθη» στο 2008 ήταν η διάδοση της ευρυζωνικής σύνδεσης στο Διαδίκτυο και η πώληση νέων προϊόντων στην ελληνική αγορά. Αυτές καθαυτές οι επενδύσεις των επιχειρήσεων στην καινοτομία παρουσίασαν μείωση που αγγίζει το 25%! Η ΕΕ «χαιρέτισε» τις διόλου καινοτόμες επιδόσεις μας με πολύ εύγλωττο τρόπο: Από τις 25 σημαντικές προσωπικότητες που επέλεξε ως «Πρέσβεις του Ετους Δημιουργικότητας και Καινοτομίας», ούτε ένας δεν είναι Ελληνας. Οι πρέσβεις αυτοί αναμένεται να υποστηρίξουν το Ετος στις χώρες τους και παγκοσμίως και να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις ευρείας προβολής. Η Ελλάδα, φοβόμαστε, θα έχει την έσχατη προτεραιότητα στην ατζέντα τους…
Η Ελλάδα βαθμολογείται κάτω από τη βάση στις νέες τεχνολογίες. Για μια ακόμα χρονιά η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καινοτομία, την έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών κατατάσσει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις. Η χώρα βρίσκεται στη 18η θέση μεταξύ των 27 της κρατών-μελών της Ενωσης με μοναδικό σημείο βελτίωσης τις ευρυζωνικές συνδέσεις στο Διαδίκτυο. Συνολικά, οι επιδόσεις της Ελλάδας στο πιο κρίσιμο συστατικό της ανταγωνιστικότητας, την καινοτομία, είναι κάτω του μέσου όρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οπως διαπιστώνει η έρευνα της Ε.Ε., η ευρεσιτεχνία σε προϊόντα και διαδικασίες παραγωγής καθώς και οι επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες παραμένουν η «αχίλλειος πτέρνα» της Ελλάδας.
Κι αν η κοπελίτσα της φωτογραφίας ψάχνει που να τοποθετήσει τη δισκέτα της, υπάρχουν εν έτει 2009 υπεύθυνοι μηχανοργάνωσης γνωστού υπουργείου του Αμαρουσίου που έχουν μείνει στην εποχή των ταινιών διάτρησης… Oh yes!
Τρισδιάστατες οθόνες για υπολογιστές είναι μάλλον απίθανο να δούμε το 2009, σίγουρα, όμως, θα υπάρξουν εξελίξεις και στη συγκεκριμένη αγορά. Οι νέοι επεξεργαστές αναμένεται να προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις, ενώ από τα πιο «καυτά» θέματα θα είναι η αύξηση της δημοτικότητας των solid state drive (SSD), οι οποίοι είναι μέσα αποθήκευσης χωρίς μηχανικά μέρη που ετοιμάζονται να αντικαταστήσουν τους γνωστούς σκληρούς δίσκους.
Οι SSD δίσκοι προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη αντοχή και υψηλότερες ταχύτητες, είναι, όμως, ακριβοί και η χωρητικότητά τους είναι μικρότερη -προς το παρόν- σε σχέση με τους σκληρούς δίσκους. Μένοντας στον χώρο της αποθήκευσης, το 2008 είδαμε τα πρώτα USB drives με 64 GB, οπότε το 2009 μάλλον θα ανέβουμε στα 128 GΒ.
Ακόμη, το 2009 η AMD, o δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής επεξεργαστών ετοιμάζει την οικογένεια Fusion. Το ενδιαφέρον στα προϊόντα Fusion είναι πως πρόκειται για chips που έχουν έναν «κανονικό» επεξεργαστή (CPU) και έναν επεξεργαστή για κάρτες γραφικών (GPU). Ο συνδυασμός έχει ως αποτέλεσμα καλύτερες επιδόσεις και μικρότερου μεγέθους συστήματα που επίσης είναι μία από τις τάσεις της νέας χρονιάς.
Ορισμένοι αναλυτές αναμένουν τις πρώτες τρισδιάστατες τηλεοράσεις (3D)! Από τη στιγμή που άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες ταινίες που προσφέρουν 3D απεικόνιση μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα, δεν είναι και πολύ μακριά η ημέρα που θα δούμε κάτι αντίστοιχο και στο σαλόνι μας. Μοιάζει δύσκολο να δούμε εμπορικό μοντέλο, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται.
Η βίβλος των καλωδιωμένων το περιοδικό Wired κάνει τον απολογισμό των τεχνολογικών επιτεύξεων του 2008.
Μπορεί η οικονομία να στενάζει αλλά η τεχνολογία δε σταματάει την πρόοδό της. Σχετικά με τα προϊόντα τα τηλέφωνα έγιναν ταχύτερα, (β.λ. iPhone 3G), τα notebooks συρρικνώθηκαν σε netbooks και οι φωτογραφικές μηχανές απέκτησαν δυνατότητες HD video.
«Η καινοτομία του facebook είναι ότι συνέδεσε το ονοματεπώνυμο με την επικοινωνία. Δεν χρειάζεται να ξέρεις το email του Μητσοτάκη, του Ανδρουλάκη ή του τάδε πολιτικού. Μπαίνεις στo facebook και αναζητείς το όνομα, τσουπ το βρήκες, στέλνεις μήνυμα. Όχι απρόσωπο e-mail, αλλά προσωπικό μηνυματάκι με τη φωτογραφία σου, σαν να τον έχεις δίπλα σου και να του μιλάς. Το facebook είναι το πρώτο κοινωνικό δίκτυο: είναι τρόπος να βρεις δουλειά, να βρεις το ταίρι σου, τους παλιούς σου συμμαθητές, φίλους από το πανεπιστήμιο και να διοργανώσεις συναντήσεις παλιών συμμαθητών», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ν. Βασιλάκος, πρόεδρος των Ελλήνων χρηστών του Ίντερνετ.
Ειδικά για τους επωνύμους, το facebook προσφέρει μια καλή και ανέξοδη ευκαιρία: δεν χρειάζεται να στέλνουν δελτία Τύπου με το τι κάνουν. Μπορούν να ενημερώνουν τη σελίδα τους στο facebook και από ΄κεί όλοι οι χρήστες μαθαίνουν πού είναι και τι κάνουν.
Τώρα ποιος καίγεται για το τι κάνουν -ειδικά αυτές τις ημέρες- οι πολιτικοί μας;
Γιορτάζοντας τα δέκατα γενέθλιά της η γνωστή εταιρεία του Διαδικτύου Google ανακοίνωσε το Project 10^100 (προφέρεται 10 στην εκατοστή, δηλαδή ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 100 μηδενικά, ή αλλιώς «googol» – εξ ου και η επωνυμία της εταιρείας). Τι ακριβώς είναι αυτό το Project; Μια έκκληση για δημιουργικές ιδέες που θα βοηθήσουν τον κόσμο να γίνει καλύτερος. Η Google δεσμεύεται να ξοδέψει 10 εκατομμύρια δολάρια στην υλοποίηση των πέντε καλύτερων ιδεών. Οποιος έχει τέτοιες ιδέες – και την έφεση να τις προσφέρει αφιλοκερδώς – μπορεί να τις καταθέσει ως τις 20 Οκτωβρίου στη δικτυακή διεύθυνση www. project10tothe100. com/. Μία επιτροπή στελεχών της εταιρείας θα ξεδιαλέξει τις 100 πιο ενδιαφέρουσες και θα τις θέσει – στις 27 Ιανουαρίου 2009 – σε δημόσια ψηφοφορία για να αναδειχθούν οι 20 πρώτες. Μια άλλη επιτροπή θα ξεδιαλέξει μεταξύ αυτών τις πέντε πρώτες ως τις αρχές Φεβρουαρίου, οπότε και θα αρχίσει η υλοποίησή τους.
Το σενάριο έχει ως εξής: ενώ είστε πνιγμένος στη δουλειά ο συνάδελφός σας που είναι αδειούχος (πάντα εξασφαλίζει την καλύτερη περίοδο) σας τηλεφωνεί ενώ βρίσκεται εν πλω για να σας ρωτήσει να βρείτε το όνομα της βραχονησίδας δεξιά ή του φορτηγού με το οποίο διασταυρώνεται οσονούπω. Θα ήταν υποχρεωμένος αν τον ενημερώνατε επακριβώς για το τι ώρα «δένει» το καράβι του.
Κι εσείς που είστε ανώτερος άνθρωπος με ένα κλικ στο http://syros-observer.aegean.gr/ais μπορείτε να δείτε την κίνηση των πλοίων στις ελληνικές θάλασσες και να λύσετε τις απορίες του. Συνέχεια »
Ως web 2.0 έχει χαρακτηριστεί το κοινωνικό Διαδίκτυο, όπου δημιουργοί του περιεχομένου που βρίσκει κανείς στα διάφορα web sites είναι οι ίδιοι οι καταναλωτές του, δηλαδή οι χρήστες τους. Οπως συμβαίνει με μια σειρά από ιδέες που γέννησε το Ιντερνετ, και αυτή μεταφέρεται πλέον στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το σχολικό δίκτυο καινοτομίας, μια πρωτοβουλία 58 σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και 145 καθηγητών, υπό την εποπτεία της μορφωτικής και αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, εγκαινίασε πριν από λίγες ημέρες ένα δίκτυο ιστοτόπων οι οποίοι λειτουργούν ακριβώς με αυτό το πνεύμα. Κωδικά θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «Εκπαίδευση 2.0». Συνέχεια »
Παρακολουθώ το blog του David Sessums. Σε πρόσφατη καταχώρησή του διαβάζω:
But when I begin to survey educators in the K-12 arena, most computer use in the classroom is hardly creative or innovative. In most cases, computer use is not possible in the classroom at all for a variety of reasons. I do not want to throw the blame for this fact at educators? feet alone; there are many reasons why creativity and innovation languish in classrooms, computers or no. Yet, literacy skills and multimodal literacy do not necessarily require a computer. Skills such as play, performance, navigation, resourcefulness, networking, negotiation, synthesis, sampling, collaboration, teamwork, judgment, and discernment can take place without the use of computers.
νεσ πα?
βλέπετε δεν είμαστε μόνοι στην έλλειψη καινοτομικών εφαρμογών…
παρηγορηθείτε λοιπόν
Είμαστε μία κλειστή κοινωνία. Πολύ πριν από τον Ράμφο, μας έχει περιγράψει ο Popper. Γαντζωνόμαστε από το υπάρχον, σαν το παιδί από την φούστα της μάνας του.
Δεκαετίες τώρα παραμένουμε, φοβικοί και καχύποπτοι. Η ρίζα αυτής της ανασφάλειας είναι η προβληματική μας ταυτότητα. Ανάμεσα στο ένδοξο αρχαίο υπερεγώ μας και στο φτηνό καθημερινό id, ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό βερνίκι και την Βαλκανική ευτέλεια, προσπαθούμε να βρούμε τον εαυτό μας. Η νεοελληνική σύγχυση, όπως την ονόμασα από χρόνια, μας κάνει αντιφατικούς και ανασφαλείς. Κι έτσι φοβόμαστε ότι θα μας σβήσει κάθε αεράκι που φυσάει.
Την αλλαγή και την καινοτομία τις βλέπουμε σαν επικείμενη καταστροφή. Και μόνο η λέξη μεταρρύθμιση μας φέρνει αλλεργία. Την ορθολογική οργάνωση την φοβόμαστε, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Η χώρα δεν παράγει, ούτε εξάγει. Απλώς εισάγει. (Αν δεν ήταν ο τουρισμός και η ναυτιλία…). Ενώ η καθημερινότητα γίνεται εφιάλτης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Με… προσγείωσε το σχόλιο καθηγητή να μην επιρρίπτω την ευθύνη για την εικόνα του δημόσιου σχολείου μόνο στους εκπαιδευτικούς. Αφορμή ήταν πρόσφατο κείμενο όπου ανέφερα ότι «η ελληνική εκπαίδευση, ως το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού Δημοσίου, έχει τα ίδια προβλήματα που έχει όλος ο δημόσιος τομέας. Είναι νωχελική, βολεμένη, απαξιωμένη».
Η Ελλάδα βαθμολογείται κάτω από τη βάση στις νέες τεχνολογίες. Για μια ακόμα χρονιά η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καινοτομία, την έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών κατατάσσει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις. Η χώρα βρίσκεται στη 18η θέση μεταξύ των 27 της κρατών-μελών της Ενωσης με μοναδικό σημείο βελτίωσης τις ευρυζωνικές συνδέσεις στο Διαδίκτυο. Συνολικά, οι επιδόσεις της Ελλάδας στο πιο κρίσιμο συστατικό της ανταγωνιστικότητας, την καινοτομία, είναι κάτω του μέσου όρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οπως διαπιστώνει η έρευνα της Ε.Ε., η ευρεσιτεχνία σε προϊόντα και διαδικασίες παραγωγής καθώς και οι επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες παραμένουν η «αχίλλειος πτέρνα» της Ελλάδας.
Το σενάριο έχει ως εξής: ενώ είστε πνιγμένος στη δουλειά ο συνάδελφός σας που είναι αδειούχος (πάντα εξασφαλίζει την καλύτερη περίοδο) σας τηλεφωνεί ενώ βρίσκεται εν πλω για να σας ρωτήσει να βρείτε το όνομα της βραχονησίδας δεξιά ή του φορτηγού με το οποίο διασταυρώνεται οσονούπω. Θα ήταν υποχρεωμένος αν τον ενημερώνατε επακριβώς για το τι ώρα «δένει» το καράβι του.
Άρθρα (RSS)