Terra Computerata

Διαβάζοντας τις αποφάσεις αποσπάσεων παρατήρησα ότι περιλαμβάνεται η παρακάτω παρατήρηση:

Όσοι από τους παραπάνω εκπαιδευτικούς είναι τοποθετημένοι οργανικά σε δυσπρόσιτο σχολείο ( Υ.Α. Αρ. 46272/Δ2/02-05-2002, ΦΕΚ 599/Β ) θα παραμείνουν σ’ αυτό μέχρι την αναπλήρωσή τους.

Ερώτημα: αφού προβλεπόταν από την προκήρυξη αποσπάσεων ότι υπάρχει κώλυμα υποβολής αίτησης απόσπασης για όσους διορίστηκαν στα δυσπρόσιτα σχολεία και διανύουν τη διετή υποχρεωτική υπηρεσία στα σχολεία αυτά, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 21 του Ν.3328/2005 (ΦΕΚ 80/1-4-2005 τ.Α’) πώς έγιναν δεκτές και κυρίως πώς ικανοποιήθηκαν τέτοιες αιτήσεις;

Κι άντε επειδή είμαι καλόπιστη να δεχθώ ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι αποσπάσεις επιβάλλονται για λόγους υγείας. Πόσες είναι αυτές; Γιατί αν π.χ. υπερβαίνουν τις εκατό εξαιρέσεις τότε η υπόθεση όζει επικίνδυνα. Άλλωστε προβλέπονται οι ειδικές κατηγορίες αποσπάσεων για τέτοιες περιπτώσεις.

Είναι δυνατόν με απλή προφορική εντολή να καταστρατηγείται ο νόμος; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν λειτούργησε το σύστημα και δεν εντοπίστηκαν οι περιπτώσεις που εμφάνιζαν κώλυμα. Ειδικά μετά τις εξαγγελίες της υπουργού για πλήθος αποσπασμένων από δυσπρόσιτα που παραμένουν κενά; Εχουμε άδικο να τραγουδήσουμε τώρα “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;”

Πάλι θα έχουμε τα ίδια δημοσιεύματα με τους εκπαιδευτικούς φαντάσματα; Ως πότε θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας;

Και για μη λέμε μόνο τα κακά σας καλώ να διαβάσετε το άρθρο της  Ιωάννας Φωτιάδη στην  Καθημερινή:
Δάσκαλοι και καθηγητές σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου ξεχωρίζουν για το έργο τουςΟ διορισμός στην παραμεθόριο ισοδυναμεί για πολλούς νέους εκπαιδευτικούς με θανατική καταδίκη – όχι όμως για όλους. Η «Κ» αναζήτησε και βρήκε δασκάλους και καθηγητές σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου, που όχι μόνο δεν οικτίρουν την τύχη τους, αλλά επιδεικνύουν μεγάλο ζήλο στην άσκηση του επαγγέλματός τους.

Δεν ξέρω αν στις συνισταμένες συμπεριλαμβάνεται ο φρέσκος αέρας, το γεγονός ότι συναντιούνται νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά αλλά οι εμπειρίες μου από νησιά των Κυκλάδων λένε ότι εκεί οι άνθρωποι προσφέρουν στο σχολείο και περνάνε καλά.

Οπότε όσοι το σκέφτεστε, μη το φοβηθείτε…

Πόσοι καθηγητές υπηρετούν, σύμφωνα με τα κιτάπια του υπουργείου Παιδείας, στον Αϊ-Στράτη των 11 όλων κι όλων μαθητών του Γυμνασίου και των λυκειακών τάξεων του νησιού;

Μην προσπαθείτε να μαντέψετε. Αμείβονται για να διδάσκουν στους μαθητές του νησιού σχεδόν 50 καθηγητές! Μόνο που οι περίπου 40 δεν είναι στον Αϊ-Στράτη. Κάπου σε κάποιο γραφείο του υπουργείου Παιδείας στην Αθήνα είναι χωμένοι καλύπτοντας, λέει, «υπηρεσιακές ανάγκες». Κάπως έτσι παίρνουν τα μόρια της υπηρεσίας στο δυσπρόσιτο ερημονήσι και σε δυο χρόνια από το δυσπρόσιτο υπουργείο Παιδείας στην Αθήνα πάνε όπου θέλουν στην κυριολεξία.

Ο λόγος για τους 11 καθηγητές που ζουν και δουλεύουν στο νησί οι οποίοι αναθάρρησαν από τις πρόσφατες εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας ότι θα αλλάξει αυτή η κατάσταση. Κάτι που όμως, όπως αναφέρουν, «δεν φαίνεται να συνοδεύεται από τις αντίστοιχες πράξεις άλλα μάλλον το αντίθετο συμβαίνει». Σε απόδειξη τούτου λένε ότι ενώ στον Αϊ-Στράτη φέτος υπήρχαν στα χαρτιά 10 καθηγητές πληροφορικής, στις 16 Νοεμβρίου αντί να φέρουν στο νησί κάποιον από τα 10 «φαντάσματα» διορίστηκε και άλλος ένας!

Χαρακτηριστικά αναφέρουν πως μόνο φέτος οκτώ καθηγητές πήραν μετάθεση για Αϊ-Στράτη και ταυτόχρονα απόσπαση για υπουργεία ή άλλες διευθύνσεις. Κραυγαλέα η περίπτωση μιας καθηγήτριας, η οποία ενώ είχε οργανική θέση στον Πύργο Ηλείας, πήρε μετάθεση για τον Αϊ-Στράτη και ταυτόχρονα απόσπαση για κάποιο υπουργείο.

Στα παραπάνω παραδείγματα αντιπαρατίθενται περιπτώσεις εκπαιδευτικών που ζουν στο νησί παρά τα προβλήματά τους.

– Μια καθηγήτρια αγγλικών με την κορούλα της που είναι 20 μηνών. Η υπόλοιπη οικογένεια βρίσκεται στην Κατερίνη.

– Μια καθηγήτρια θεολόγος που ο σύζυγος και τα δυο της παιδιά ζουν στη Νάουσα.

– Μια καθηγήτρια φιλόλογος που ο σύζυγός της βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.

– Ενας καθηγητής πληροφορικής (ο ενδέκατος, μια και οι 10 είναι κάπου στην Αθήνα για λόγους υπηρεσιακούς), του οποίου η σύζυγος είναι έγκυος και ζει στη Θεσσαλονίκη με το πρώτο τους παιδί, ηλικίας δύο ετών.

 ENET

Πέρσι τέτοια εποχή…

Η 16χρονη Ιωάννα Μουζάκα από τη Χάλκη της Δωδεκανήσου έκανε ταξίδι 24 ωρών για να φθάσει από τη νησί της στην Αθήνα. Μιλώντας με άλλους ακρίτες συμμαθητές της, όπως λέει: «Ταυτίστηκα μαζί τους, κατάλαβα πως τελικά ο τόπος μου δεν είναι και τόσο πίσω όσο πίστευα.

Συνειδητοποίησα, λοιπόν, πως και άλλα νεαρά παιδιά το παλεύουν και, παρά τις συνθήκες απομόνωσης, καταφέρνουν να διακρίνονται…», τονίζει. Κόρη ψαρά, μαθήτρια του 18 πέρυσι στο γυμνάσιο. «Τραγική η κατάσταση δεν είναι, είναι ωστόσο ζόρικη, κυρίως τώρα, τη χειμερινή περίοδο. Στο σχολείο συνήθως οι καθηγητές αργούν να έρθουν στο ξεκίνημα της χρονιάς: έχει τύχει να φτάσουν και Φεβρουάριο. Θέρμανση δεν υπάρχει, κάνουμε μαθήματα εκ περιτροπής, την πρώτη ώρα εμείς στη μία ζεστή αίθουσα, τη δεύτερη το άλλο παιδί. Μας βοηθά, πάντως, η ενισχυτική διδασκαλία, καθημερινά μέχρι τις 7 το βράδυ, με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που έρχονται από διπλανά νησιά…», σημειώνει.

Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, η Ιωάννα και πάλι με βιβλία θα ασχοληθεί συνήθως.

Ρεπορτάζ του Πέτρου Στεφανή στα Νέα

«Είναι όμορφο το νησί μας, αλλά τον χειμώνα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Στον ελεύθερο χρόνο σου, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Ευτυχώς, από πέρυσι έχουμε ένα γήπεδο, όπου μπορούμε να αθληθούμε, έχουμε και μια μπασκέτα, κάποια όργανα γυμναστικής…».
Μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν το βάζουν κάτω, «κολυμπούν» στα βαθιά, κόντρα στις αντιξοότητες. Οι μαθητές των λυκείων των πολύ μικρών νησιών, οι «ακρίτες της γνώσης», ονειρεύονται ωστόσο το μέλλον τους μακριά από τον τόπο τους. Ο Αντώνης Πράσινος, γιος του κοινοτάρχη της Δονούσας, των 160 κατοίκων, στις Νοτιοανατολικές Κυκλάδες, τιμήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Παλαιά Βουλή, όπως κι άλλοι 71 αριστούχοι μαθητές και μαθήτριες νησιών, από το υπουργείο Αιγαίου, παρουσία του Κάρολου Παπούλια, που επέδωσε τους επαίνους στους διακριθέντες. Όχι, όμως, και στον Αντώνη, που έμεινε πίσω, λόγω θάλασσας. «Θα έλεγα στον κύριο Πρόεδρο για την απαράδεκτη ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού μου, ότι η Πολιτεία έχει, όπως λέμε ?στην απ΄ έξω? τη Δονούσα κι αναρωτιέμαι γιατί. Μεγάλο καράβι σταματά στο λιμάνι μας μόνο δυο φορές την εβδομάδα, μόλις τώρα έβαλαν προσωρινά κι ένα έκτακτο, κάθε Σάββατο…», λέει.

Για τον Αντώνη και τα υπόλοιπα, λιγοστά, παιδιά της ηλικίας του οι διέξοδοι εκτόνωσης, ειδικά τώρα τον χειμώνα, στο χωριό Σταυρός είναι μετρημένες. «Από το να βλέπουμε όλη μέρα τηλεόραση, εγώ αγόρασα πρόσφατα ένα μπάσο κι ο δίδυμος αδερφός μου, Παναγιώτης, μια ηλεκτρική κιθάρα. Αυτοδίδακτος είμαι, αλλά έχω μάθει να το γρατζουνάω: έχω ένα βιβλιαράκι και μελετώ, μόλις το τελειώσω θα πάρω κι άλλο, για περαιτέρω μαθήματα. Δυστυχώς, δεν έχουμε καθηγητή Μουσικής…».

Στο σχολείο, όμως, τα μαθήματα είναι σχεδόν… ιδιαίτερα. «Στην Α΄ Λυκείου είμαστε τρεις, εγώ, ο αδερφός μου και η Σοφία Μαύρου, όλοι με βαθμούς 18 και άνω. Άλλοι πληρώνουν για φροντιστήριο κι εμείς το έχουμε έτοιμο: είμαστε λίγοι και καλοί, άρα και τα μαθήματα γίνονται καλύτερα! Τα βασικά τα κάνουμε όλα, έχουμε καμιά δεκαριά καθηγητές, που κατοικούν και αυτοί εδώ…», αναφέρει. «Παράπονο δεν έχω, μ΄ αρέσει η ζωή μου εδώ! Να σπουδάσω με το καλό και μετά βλέπουμε: αν γίνω καθηγητής, ίσως φιλόλογος, προφανώς και θα γυρίσω μια μέρα εδώ πέρα πίσω να δουλέψω…

Ρεπορτάζ του Πέτρου Στεφανή στα Νέα

Μετά τους καθηγητές-φαντάσματα του Αϊ-Στράτη, περάσαμε στο… φάντασμα των Οινουσσών. Η καθηγήτρια, η οποία είχε διοριστεί το 2004 με τον νόμο περί δυσπρόσιτων περιοχών για να πάρει τα πολυπόθητα μόρια, όπως κατήγγειλαν συνάδελφοί της, σπανίως δίδαξε στο ακριτικό νησί των Οινουσσών.

Μόνο που την περασμένη Πέμπτη, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χίου καταδίκασε σε πρώτο βαθμό σε ποινή φυλάκισης 1 έτους με διετή αναστολή και εφέσιμη, και τον διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, που ενέκρινε την απόσπασή της, και την καθηγήτρια που έλειπε διαρκώς από τα καθήκοντά της.

Η κατηγορία που βάρυνε τον διευθυντή Δευτεροβάθμιας αφορούσε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, ότι δηλαδή πλεόναζε θέση φυσικού στις Οινούσσες και συνεπώς μπορούσε να πάρει η καθηγήτρια απόσπαση. Η δε καθηγήτρια κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία σε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, αφού με συνεχείς προτροπές και παραινέσεις ζητούσε απόσπαση.

Το σχολικό έτος 2004-5, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκπαιδευτικών, πήρε άδεια κύησης, λοχείας και ανατροφής, ενώ τη δεύτερη χρονιά δεν παρουσιάστηκε καθόλου! Στη συνέχεια μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Μεθώνης στη Μεσσηνία, παρ’ ότι ώς τη στιγμή που εκδόθηκε η απόφαση από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση δεν πλεόναζε θέση.

Τα παράπονα των συναδέλφων της στο Γυμνάσιο των Οινουσσών ανάγκασαν την ΕΛΜΕ Χίου ν’ αποστείλει δύο εμπιστευτικές επιστολές στο υπουργείο Παιδείας, χωρίς ωστόσο να πάρει απάντηση. Η ΕΛΜΕ Χίου, που είχε επικοινωνήσει με τον διευθυντή του Γυμνασίου Μεθώνης, είχε πάρει το 2005 την απάντηση ότι δεν είχαν κενή θέση φυσικού. Φαίνεται δηλαδή ότι δεν εργάστηκε ούτε στη Μεθώνη, αλλά από την ΕΛΜΕ Χίου δεν έψαξαν περαιτέρω τι έγινε! Τον Νοέμβριο του 2005, εκπαιδευτικοί κατήγγειλαν μέσω του Τύπου ως «αδιαφανείς και ρουσφετολογικές» τις μεθοδεύσεις με αποτέλεσμα να κινηθεί αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας Χίου.

Μετά την καταδικαστική απόφαση, ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας στη Χίο με επιστολή προς τους συναδέλφους του-καθηγητές υπεραμύνθηκε της πράξης του, λέγοντας ότι γνώριζε πως θα διοριστούν σε λίγες ημέρες στις Οινούσσες 3 καθηγητές ΠΕ4, εξ ου και εξέδωσε βεβαίωση υπεραριθμίας. Εξάλλου, όπως τονίζει, η εν λόγω καθηγήτρια ήταν μητέρα πολύ μικρού παιδιού και έγκυος και «ήταν σαν να μην υπήρχε, αφού πάλι θα έπαιρνε άδειες όλη τη χρονιά…». Στο πλευρό του προϊσταμένου τους τάχθηκαν εργαζόμενοι στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Από την Ελευθεροτυπία