Terra Computerata

«Είναι όμορφο το νησί μας, αλλά τον χειμώνα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Στον ελεύθερο χρόνο σου, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Ευτυχώς, από πέρυσι έχουμε ένα γήπεδο, όπου μπορούμε να αθληθούμε, έχουμε και μια μπασκέτα, κάποια όργανα γυμναστικής…».
Μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν το βάζουν κάτω, «κολυμπούν» στα βαθιά, κόντρα στις αντιξοότητες. Οι μαθητές των λυκείων των πολύ μικρών νησιών, οι «ακρίτες της γνώσης», ονειρεύονται ωστόσο το μέλλον τους μακριά από τον τόπο τους. Ο Αντώνης Πράσινος, γιος του κοινοτάρχη της Δονούσας, των 160 κατοίκων, στις Νοτιοανατολικές Κυκλάδες, τιμήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Παλαιά Βουλή, όπως κι άλλοι 71 αριστούχοι μαθητές και μαθήτριες νησιών, από το υπουργείο Αιγαίου, παρουσία του Κάρολου Παπούλια, που επέδωσε τους επαίνους στους διακριθέντες. Όχι, όμως, και στον Αντώνη, που έμεινε πίσω, λόγω θάλασσας. «Θα έλεγα στον κύριο Πρόεδρο για την απαράδεκτη ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού μου, ότι η Πολιτεία έχει, όπως λέμε ?στην απ΄ έξω? τη Δονούσα κι αναρωτιέμαι γιατί. Μεγάλο καράβι σταματά στο λιμάνι μας μόνο δυο φορές την εβδομάδα, μόλις τώρα έβαλαν προσωρινά κι ένα έκτακτο, κάθε Σάββατο…», λέει.

Για τον Αντώνη και τα υπόλοιπα, λιγοστά, παιδιά της ηλικίας του οι διέξοδοι εκτόνωσης, ειδικά τώρα τον χειμώνα, στο χωριό Σταυρός είναι μετρημένες. «Από το να βλέπουμε όλη μέρα τηλεόραση, εγώ αγόρασα πρόσφατα ένα μπάσο κι ο δίδυμος αδερφός μου, Παναγιώτης, μια ηλεκτρική κιθάρα. Αυτοδίδακτος είμαι, αλλά έχω μάθει να το γρατζουνάω: έχω ένα βιβλιαράκι και μελετώ, μόλις το τελειώσω θα πάρω κι άλλο, για περαιτέρω μαθήματα. Δυστυχώς, δεν έχουμε καθηγητή Μουσικής…».

Στο σχολείο, όμως, τα μαθήματα είναι σχεδόν… ιδιαίτερα. «Στην Α΄ Λυκείου είμαστε τρεις, εγώ, ο αδερφός μου και η Σοφία Μαύρου, όλοι με βαθμούς 18 και άνω. Άλλοι πληρώνουν για φροντιστήριο κι εμείς το έχουμε έτοιμο: είμαστε λίγοι και καλοί, άρα και τα μαθήματα γίνονται καλύτερα! Τα βασικά τα κάνουμε όλα, έχουμε καμιά δεκαριά καθηγητές, που κατοικούν και αυτοί εδώ…», αναφέρει. «Παράπονο δεν έχω, μ΄ αρέσει η ζωή μου εδώ! Να σπουδάσω με το καλό και μετά βλέπουμε: αν γίνω καθηγητής, ίσως φιλόλογος, προφανώς και θα γυρίσω μια μέρα εδώ πέρα πίσω να δουλέψω…

Ρεπορτάζ του Πέτρου Στεφανή στα Νέα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009 στις 05:25 στην κατηγορία εκπαίδευση, Ελλάδα, σχολείο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.