Terra Computerata

Το πρώτο «πράσινο» σχολείο παραδίδεται σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Διαθέτει κεντρική μονάδα διαχείρισης ενεργειακών συστημάτων, μεθόδους εξοικονόμησης ενέργειας, ασύρματο Ιντερνετ και μια σειρά από καινοτομίες που υπόσχονται να κάνουν καλύτερη την καθημερινότητα μαθητών κι εκπαιδευτικών.

Πρόκειται για το νέο ΤΕΕ (Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο) της Καλαμαριάς και βρίσκεται στη συμβολή της Ανατολικής Περιφερειακής Οδού με την Κωνσταντίνου Καραμανλή, προϋπολογισμού 13,5 εκατομμυρίων ευρώ, κατασκευασμένο από την Αθωνική Τεχνική. Εχει ανεγερθεί σε οικόπεδο 7.065 τετραγωνικών μέτρων, αναπτύσσεται σε πέντε επίπεδα κι έχει συνολικό εμβαδόν 12 χιλιάδες τετραγωνικά. Περιλαμβάνει 32 αίθουσες διδασκαλίας, 18 εργαστήρια, αίθουσες διοίκησης, κοινόχρηστους χώρους σε κάθε όροφο, τρεις ανελκυστήρες, πλήρη ειδικό εξοπλισμό που το καθιστά απολύτως προσπελάσιμο σε ΑΜΕΑ, βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων 500 ατόμων, στεγαζόμενο γυμναστήριο, θερμοκήπιο, χώρο εκπαιδευτικού αγρού, ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ – βόλεϊ με κερκίδες, ειδικά διαμορφωμένο χώρο αυλισμού για 1.250 μαθητές και υπόγειο χώρο στάθμευσης 40 θέσεων!

Το νέο διδακτήριο αξιοποιεί τις αρχές της βιοκλιματικής, καθώς διαθέτει κεντρική μονάδα διαχείρισης ενεργειακών συστημάτων, μεθόδους εξοικονόμησης ενέργειας, είναι εξοπλισμένο με κυκλώματα για πλήρη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών όπως δίκτυα, ασύρματο Ιντερνετ και άλλα. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια, «για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του κτιριακού συγκροτήματος ελήφθη υπόψη η συστέγαση πολλών ειδικοτήτων σε ένα σχολικό οργανισμό και η ανάγκη αλληλεπίδρασης και συνεργασίας τους».

via

Ένας κορυφαίος ειδικός σε ζητήματα που αφορούν το παιδί, προειδοποιεί τους γονείς να περιορίσουν το χρόνο που τα νήπια ηλικίας μέχρι δύο ετών παρακολουθούν τηλεόραση, γιατί αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη από ό,τι ωφέλεια στην ανάπτυξή τους.

Ο καθηγητής Δημήτρης Χρηστάκης, ερευνητής του Ινστιτούτου Ερευνών για τα Παιδιά του Σιάτλ και καθηγητής του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ, σε μεγάλη του διεθνή έρευνα, που δημοσιεύεται στο παιδιατρικό περιοδικό “Acta Paediatrica”, εξέφρασε επίσης σημαντικές επιφυλάξεις για τα εκπαιδευτικά ή ψυχαγωγικά DVD που απευθύνονται στα νήπια και ισχυρίζονται ότι είναι επωφελή γι’ αυτά, παρά την έλλειψη των σχετικών επιστημονικών στοιχείων.

Σύμφωνα με τον Χρηστάκη, η πλάστιγγα των επιστημονικών στοιχείων γέρνει σαφώς προς την κατεύθυνση των δυνητικών βλαβών.

Αν και αρκετοί γονείς θεωρούν ότι η τηλεόραση κάνει καλό στον εγκέφαλο των νηπίων, γι’ αυτό τα αφήνουν να βλέπουν με τις ώρες, οι ιατρικές μελέτες δεν έχουν επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο.

Αντίθετα, η παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων και DVD μπορεί να καθυστερήσει τη γλωσσική ανάπτυξη και το περιεχόμενο του λεξιλογίου, σύμφωνα με άλλες μελέτες.

Τα νήπια τείνουν να μιμούνται αυτό που βλέπουν στην οθόνη, όμως μαθαίνουν καλύτερα από τις ζωντανές παρουσιάσεις, ενώ μια άλλη μελέτη διαπίστωσε μέτρια προβλήματα συγκέντρωσης της προσοχής στην ηλικία των επτά ετών σε όσα μικρά παιδιά έβλεπαν πολλή τηλεόραση πριν τα τρία τους χρόνια.

Αρκετοί γονείς παραδέχονται ότι αφήνουν τα νήπια μπροστά από την τηλεόραση, επειδή χρειάζονται χρόνο για τους ίδιους, πράγμα που όσο κι αν είναι κατανοητό, πρέπει να αποφεύγεται κατά το δυνατό, σύμφωνα με τον έλληνα ερευνητή.

Ο Χρηστάκης αποδίδει την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης στο ότι εκθέτει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο των νηπίων σε μια σειρά από υπερβολικά ερεθίσματα, όπως φώτα που αναβοσβήνουν, συνεχείς αλλαγές σκηνών, απότομες ηχητικές αλλαγές κ.α., ενώ παράλληλα υποκαθιστά άλλες αναγκαίες δραστηριότητες, όπως το παιχνίδι ή η επαφή με τους γονείς.

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες εκφράζονταν ανησυχίες για την επίδραση της τηλεόρασης στα νήπια, αλλά μόνο πρόσφατα διάφορες επιστημονικές μελέτες άρχισαν να παρέχουν εμπειρικά στοιχεία που να θεμελιώνουν αυτούς τους φόβους.

via

Στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου πέντε νεαροί ηθοποιοί στο ρόλο των μαθητών Δημοτικού σχολείου μας ταξιδεύουν από την ξεκαρδιστική αφέλεια των παιδικών τους χρόνων στην ακόμα πιο ξεκαρδιστική (;) ενηλικίωσή τους. Ο Ιταλός δάσκαλος Μαρτσέλο Ντ? Ορτα ανθολογεί στο βιβλίο του εξήντα εκθέσεις παιδιών, οι οποίες υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Μαυρογεωργίου μετατρέπονται στην παράσταση «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω».

Ο Ντ? Ορτα αποκαλύπτει παιδικά σχολικά όνειρα, τις ανησυχίες, τη βαρεμάρα, την ανεμελιά, τους καβγάδες και τις αγνές φιλίες που γεννιούνται μέσα στη μικρή κοινωνία της σχολικής τάξης. «Μιας τάξης παιδιών, που σ? αυτή την τρυφερή ηλικία βιώνουν στο πετσί τους τη φτώχεια, τα ναρκωτικά και τη μαφία που κατακλύζουν τη νότια Ιταλία. Ονειρό τους να απαλλαγούν όχι μόνο τα ίδια και οι οικογένειές τους από την ένδεια, αλλά και ολόκληρη η πόλη του Αρζάνο.

Οι σκουριασμένες σκαλωσιές της Αγια-Σοφιάς, σύμβολο της κακογουστιάς και της κακής συντήρησης αυτού του μοναδικού μνημείου-συμβόλου της Χριστιανοσύνης και του Γένους, φεύγουν μπρος στο τελεσίγραφο της UNESCO ότι θα ακυρώσει την ψήφιση της Κωνσταντινούπολης ως «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης» για το 2010. Οπως έγραψε η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», εντός των προσεχών ημερών αρχίζουν να ξηλώνονται οι σκαλωσιές που στήθηκαν στο κέντρο του Ναού πριν από 16 χρόνια, χωρίς ουσιαστικά ποτέ να χρησιμοποιηθούν! Ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ κ. Χαγιατί Γιατζιτζί ομολόγησε το διαρκές ανοσιούργημα και δήλωσε: «Αυτός ο σωρός των σιδερικών που βρίσκεται σε αυτό το καταπληκτικό και όμορφο μνημείο, μέσα σε εμβαδό 26Χ20 μέτρων, έχει ύψος 55 μέτρα και ζυγίζει 181 τόνους. Είναι η δική μας ντροπή». Και ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Οργανισμού «Κωνσταντινούπολη 2010, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» κ. Νουρί Τσολάκογλου σχολίασε αυτοσαρκαζόμενος: «Η σκαλωσιά αυτή κατάντησε σχεδόν ιστορικό μνημείο!».

Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι στο τέλος Ιουνίου δεν θα υπάρχουν σκαλωσιές στο εσωτερικό της Αγια-Σοφιάς και έως το τέλος Νοεμβρίου θα έχουν ολοκληρωθεί και όλες οι επισκευές που γίνονται σ? αυτήν. Από την πλευρά του ο νομάρχης της Κωνσταντινούπολης Μουαμέρ Γκιουλέρ ευχήθηκε το 2010 να είναι η απαρχή «για την αναγνώριση της φυσικής, ιστορικής και πολιτιστικής αξίας της Πόλης». Σημειώνεται ότι όσοι παραβρέθηκαν στην τελετή αρχής του ξηλώματος των σκαλωσιών πήραν και από ένα κομμάτι τους ως αναμνηστικό, θυμίζοντας αυτό που έγινε όταν γκρεμιζόταν το «Τείχος του Αίσχους» στο Βερολίνο.

e-tipos

Άρθρο του Κώστα Ρεβάνη καθηγητή Διδακτικής της Φυσικής στην Ε.

Η συγγραφή διδακτικών εγχειριδίων για τη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών είναι στη χώρα μας εξαρχής υπονομευμένη, δεδομένων των απαράδεκτων και ανορθολογικών διαδικασιών επιλογής των συγγραφικών ομάδων. Και αυτό όχι μόνο για λόγους θεσμικής τάξης και διαφάνειας, αλλά κυρίως εξαιτίας της συστηματικής επιλογής ομάδων, οι οποίες όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με ένα τεράστιο πεδίο έρευνας διεθνώς, με αντικείμενο τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών, αλλά συχνά διακηρύσσουν παντοιοτρόπως την αποστροφή τους για τα σχετικά ερευνητικά ευρήματα.

Η δημιουργία διδακτικών εγχειριδίων για τις Φυσικές Επιστήμες, για όλες τις σχολικές βαθμίδες, αποτελεί διαδικασία και προϊόν ενός ειδικού επιστημονικού πεδίου, το οποίο αποκαλούμε διδακτικό μετασχηματισμό. Στο πεδίο αυτό μελετώνται και αξιοποιούνται εξαντλητικά οι διαπιστωμένες από την έρευνα δυσκολίες των παιδιών, οι θεωρητικά προβλεπόμενες δυνατότητές τους, η ανάλυση του παιδαγωγικού πλαισίου και των αναλυτικών προγραμμάτων, η ριζικά ανακατασκευασμένη επιστημονική γνώση για τις εξειδικευμένες ανάγκες της κάθε ηλικίας και σχολικής βαθμίδας, οι λειτουργίες των διαφόρων μορφών γραπτού κειμένου, συμβόλων και εικόνας, οι δραστηριότητες εμπέδωσης και άσκησης των παιδιών.

Οταν όλα αυτά αποτελούν για τους συγγραφείς των εγχειριδίων άγνωστο πλανήτη, χωρίς καμιά αμφιβολία τα βιβλία που δημιουργούν είναι απλώς προϊόντα ενός τυφλού, αδιέξοδου και χωρίς σημεία στήριξης και αναφοράς εμπειρισμού. Ετσι, έχουν όλα τα αμαρτήματα τα οποία η κριτική στο πλαίσιο της Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών διαπιστώνει διά γυμνού οφθαλμού: επιστημολογική σύγχυση, ανάμιξη μοντέλων χωρίς συνείδηση του προβλήματος και απλοϊκός επαγωγισμός, αμήχανη κονιορτοποίηση των στόχων της διδασκαλίας, αυθαίρετες επιλογές και ακολουθίες διδακτικών ενοτήτων, προσκόλληση στις ίδιες τις Φυσικές Επιστήμες και ταύτισή τους με την απόλυτη αλήθεια, απομάκρυνση από κάθε μεθοδολογικό και πολιτισμικό στοιχείο, αδυναμία διάκρισης και εντοπισμού τού τι ακριβώς είναι «δύσκολο» για τα παιδιά της κάθε ηλικίας, ανεξέλεγκτη χρήση μαθηματικοποίησης, κειμένων και εικονογράφησης.

Δυστυχώς, τα χαρακτηριστικά αυτά αποτελούν ενδημικά στοιχεία στο σύνολο σχεδόν των σχολικών βιβλίων για τη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών, καθώς τα διάφορα κέντρα λήψης των εκπαιδευτικών-πολιτικών αποφάσεων στη χώρα μας έχουν στραμμένη την πλάτη στη σχετική επιστημονική έρευνα, αν δεν την έχουν κηρύξει σε αφάνεια. Στραβά αρμενίζουμε. Είναι βέβαιο.

Κι εκεί που αναρωτιόμουν σε ποια κτίρια θα γίνεται το κολεγιακό έτος και από ποιους διδάσκοντες, ήρθε η απάντηση να με διαφωτίσει:

Σύμφωνα με τη νέα, «βελτιωμένη» πρόταση για αλλαγή του εξεταστικού συστήματος του ΕΣΥΠ, τα προπαρασκευαστικά έτη για την εισαγωγή στα ιδρύματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να μεταφερθούν μέσα στα σχολεία, στις τελευταίες τάξεις του λυκείου και σε απογευματινές ώρες διδασκαλίας. Στόχος του ΕΣΥΠ, κατά τον πρόεδρό του κ. Θ.Βερέμη, θα είναι να σταματήσουν τα φροντιστήρια, ενώ προβλέπεται και η περικοπή των εξεταζόμενων μαθημάτων.
Πάντως στην νέα πρότασή  θα προβλέπεται κατάργηση των πέντε επιστημονικών πεδίων και διαχωρισμός των μαθητών σε θεωρητική και πρακτική κατεύθυνση μετά την πρώτη τάξη του λυκείου.
Η πρόταση του ΕΣΥΠ προβλέπει:  Τη δημιουργία «μεταλυκειακών» τάξεων μέσα στο… λύκειο και παράλληλα με τη λειτουργία του, που θα έχουν χαρακτήρα προπαρασκευαστικών ετών για την εισαγωγή των υποψηφίων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του λυκείου, οι υποψήφιοι θα κάνουν μαθήματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις που θα δώσουν στο τέλος της χρονιάς. Για τα μαθήματα αυτά θα αξιοποιηθούν οι απογευματινές ώρες.

Δηλαδή η πρόταση έχει ως εξής: το πρωί φτιάχνουμε ένα σχολείο και το απόγευμα ένα φροντιστήριο. Δε νομίζω να ανησυχήσει ο κλάδος των φροντιστών ότι θα χάσουν πελατεία…

“Υπήρχε ακόμη και ο Νικήτας Ράντος αλλά εμείς δεν τον πλησιάσαμε ποτέ… είχε γράψει στα “ανοιχτά χαρτιά” του ο Οδυσσέας Ελύτης αναφερόμενος στον ποιητή Νίκο Καλαμάρη ή αλλιώς Νικόλα Κάλας. Ο ποιητής, που γεννήθηκε στη Λωζάννη (κατ’ άλλους στην Αθήνα) πέρασε τα παιδικά χρόνια του στη Σύρα.

Εκεί λοιπόν και συγκεκριμένα στον οικισμό Χρούσα υπάρχει ακόμη το πατρικό του αλλά κι αυτό φαίνεται ν’ ακολουθεί τη μοίρα που επιφυλάξαμε ως χώρα στον ποιητή.

Το σπίτι του ποιητή εντάσσεται σε μια σειρά μνημειακών νεοκλασικών αρχοντικών που δημιούργησαν στη νήσο διάσημοι Έλληνες και Ευρωπαίοι αρχιτέκτονες, τεχνίτες, τοιχογράφοι και ζωγράφοι. Παρά το γεγονός ότι από το 2001 παραχωρήθηκε στο Δημόσιο και το 2002 χαρακτηρίσθηκε ως διατηρητέο έχει περιπέσει σε αφάνεια με ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει κάποια μέρα. “Η προφανής εγκατάλειψη και σταδιακή κατάρρευση της ανωτέρω οικίας συνιστά προσβολή στην αρχιτεκτονική παράδοση του νησιού, αλλά και στη μνήμη του πρωτοπόρου διανοούμενου και ποιητή…” αναφέρει σχετική ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή προς τον υπουργό πολιτισμού.

Ο ποιητής Νίκος Καλαμάρης ο οποίος γεννήθηκε το 1907 και πέθανε το 1988, χαρακτηρίζεται ως μοναδική περίπτωση Έλληνα διανοούμενου με διεθνή υπόσταση, ιδιαίτερα την περίοδο 1930-1940, αφού το έργο του θεωρείται ως το πολιτικό μανιφέστο του υπερρεαλιστικού κινήματος, ενώ αναγνωρίζεται η καθοριστική συμβολή του ίδιου στην εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης στη χώρα μας και στη διεθνή προβολή της. Τον Νικόλα Κάλας όπως προαναφέραμε τον “κατάπιε” η ξενιτιά πρώτα το Παρίσι όπου το 1938 εξέδωσε τις “Εστίες Πυρκαγιάς” αργότερα η Πορτογαλία οπου ίδρυσε μια σουρεαλιστική ομάδα και, τέλος, δεύτερη πατρίδα του έγινε η Αμερική. Εκεί θα συνδεθεί με τους υπερρεαλιστές και πάλι, θα δημοσιεύσει στο περιοδικό “New Directions”, θα διδάξει ιστορία της Τέχνης στο Νιού Τζέρσεϊ, ενώ ταυτόχρονα θα προσκαλείται από φημισμένα ιδρύματα να δώσει διαλέξεις. Το 1953 θα αποπειραθεί να γυρίσει στην Ελλάδα, σύντομα όμως θα την εγκαταλείψει και πάλι απογοητευμένος.

Μετά τους βανδαλισμούς στο νεκροταφείο του Αγ. Γεωργίου αυτό θα περάσει μάλλον στα ψιλά γράμματα των τοπικών εφημερίδων…

Σχέδιο για ξαναγράψιμο όλων των σχολικών βιβλίων Δημοτικού και Γυμνασίου και για εξαρχής συγγραφή των βιβλίων του Λυκείου έως το 2013 υπάρχει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Α.τ.Κ.», στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Η εισήγηση εγκρίθηκε από τα αρμόδια τμήματα του Παιδαγωγικού λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, εν όψει του προγραμματισμού για τις δαπάνες που θα εντάσσονταν στο ΕΣΠΑ.

Ε ρε γλέντια, δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι των προηγούμενων κι έχουμε νέες προκηρύξεις. Αρχίζουν να θυμίζουν τα έργα οδοποιίας τα σχολικά εγχειρίδια. Η χαρά του εργολάβου!

Αν τελικά αλλάξει κάτι στο σύστημα εισαγωγής δεν θα χρειαστεί άραγε να ανανεωθούν τα σχολικά εγχειρίδια; Τότε θα έχουμε την 3η προκήρυξη; Μήπως τα κάνουμε ανάποδα;

«Κάποια από τα σχολικά εγχειρίδια θα αλλάξουν, άλλα θα διορθωθούν», αποκάλυψε στην «Α.τ.Κ.» στέλεχος του ΥΠΕΠΘ, τονίζοντας πάντως ότι «η καλύτερη άμυνα για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου είναι να μην μπαίνει στα χωράφια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και η υπόθεση των βιβλίων είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας του τελευταίου».

Αρκούντως απειλητικό ακούγεται αυτό! Ομερτά;

Υπάρχουν περιπτώσεις για τις οποίες διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις και κρίνεται ότι τα εν λόγω εγχειρίδια χρήζουν αντικατάστασης. Πρόκειται για τα βιβλία:
Μαθηματικών Ε΄ Δημοτικού, στο οποίο υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα, δυσκολίες και λάθη.
Βιολογίας Γ΄ Γυμνασίου, το οποίο θεωρήθηκε ότι προάγει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων προϊόντων.
Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και των τριών τάξεων του Γυμνασίου, το οποίο έχει δεχθεί πυρά για ιδεολογική μονομέρεια, με το σκεπτικό ότι προβάλλει ορισμένους συγγραφείς εις βάρος άλλων, καθώς και κριτικές ότι μπερδεύει τις λογοτεχνικές σχολές.

«Όταν, το 2003, σχεδιάστηκαν τα βιβλία, δεν είχε προβλεφθεί αξιολόγηση ούτε πειραματική, στο στάδιο της συγγραφής, ούτε τελική», λέει στην «Α.τ.Κ.» υψηλόβαθμο στέλεχος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, για να προσθέσει: «Δεν είχε προβλεφθεί, επίσης, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω στο περιεχόμενο των νέων εγχειριδίων και υπήρχε σειρά διοικητικών παραλείψεων».

Καλά αυτό δεν είναι τίποτα. Εδώ για τα πρώτα λογισμικά (1996-2000) δεν είχε προβλεφθεί η αναπαραγωγή τους. Το παραδοτέο ήταν ένα cd ανά λογισμικό.

Διοικητικές παραλείψεις, έ; τι μου θυμίζει… τι μου θυμίζει…

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, ολοκληρωμένη καταγραφή της πορείας ζωής και του έργου του μεγάλου ποιητή, επιχειρείται με την έκδοση του βιβλίου – λευκώματος «Γιάννης Ρίτσος – αυτοβιογραφία» – ντοκουμέντα της ζωής και του έργου του, από τον Γιώργο και την Ηρώ Σγουράκη. Με την ευκαιρία αυτή κυκλοφόρησε από το “Αρχείο Κρήτης” το βιβλίο – λεύκωμα για το έργο και την πορεία ζωής του ποιητή της Ρωμιοσύνης, με σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα: χειρόγραφα ποιημάτων, σημειώσεις, δελτάρια αλληλογραφίας, ανέκδοτες φωτογραφίες, αυτόγραφα και το εικαστικό έργο του.

Μαζί στο λεύκωμα και το dvd στα ελληνικά και αγγλικά της αυτοβιογραφικής κινηματογραφικής ταινίας του που γυρίστηκε το 1984 στους τόπους που έζησε: Μονεμβασιά, Αθήνα, Καρλόβασι Σάμου και στις εξορίες: Κοντοπούλι Λήμνου, Άη Στράτης, Μακρόνησος και Γυάρος, διάρκειας 78΄.

Η έκδοση βασίζεται σε όσα αφηγήθηκε ο ποιητής στην κινηματογραφική αυτοβιογραφική ταινία του και συμπληρώνονται χρονολογικά με ενημερωτικά στοιχεία, προκειμένου να έχει ο αναγνώστης μιαν πλήρη εικόνα της πολυτάραχης αγωνιστικής ζωής και παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα.

Ο Γιαν είναι Φιλανδός. Μαθητής της δευτέρας λυκείου, σε ένα δημόσιο λύκειο (ιδιωτικά δεν υπάρχουν στην χώρα του) στο Ελσίνκι. Η Βανέσα είναι Ελληνίδα. Μαθήτρια της τρίτης Λυκείου, στο δημόσιο του Χολαργού. Συνομιλούν στο ίντερνετ. Η Βανέσα, έκπληκτη, ανακαλύπτει ότι ο συνομήλικος της έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, ελάχιστη πίεση, κανένα άγχος για την μαθητική του ζωή και για την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο κι ότι το σχολείο του- δημόσιο- έχει μέχρι και μικρό στούντιο τηλεόρασης για να κάνουν το μάθημα δημοσιογραφίας! Κι όμως, αυτός ο «χαλαρός» νέος, που πιέζεται ελάχιστα από το σχολείο και βασανίζεται σπάνια από τον βραχνά των εξετάσεων, φοιτά σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έρχεται σταθερά πρώτο στον κόσμο, με βάση τις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, ενώ εκείνη, που βασανίζεται δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα σε σχολείο και φροντιστήριο και την πνίγει το άγχος, ζει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είχε αξιολογηθεί στην 28η θέση το 2000 κι έχει ήδη πέσει στην 38η!

Την ιστορία αυτών των δύο μαθητών, ένα τυπικό τους 24ωρο, παρακολουθεί η κάμερα της «Έρευνας», καταγράφει τις διαφορές στο εκπαιδευτικό τους περιβάλλον και την καθημερινή τους ζωή και μένει με το αναπάντητο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν το δικό μας σχολείο να πιέζει τόσο πολύ τους μαθητές του με τόσο φτωχά αποτελέσματα; Πώς γίνεται να συζητάμε τόσο πολύ για την παιδεία και να τα καταφέρνουμε στην πράξη τόσο άσχημα;

Καθώς μια ακόμη συζήτηση («από μηδενική βάση», όπως ειπώθηκε αρμοδίως) ξεκινά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η «Έρευνα» της Τρίτης θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων, μέσα σε μια σχολική τάξη κι ένα μαθητικό δωμάτιο δύο διαφορετικών χωρών. Κι έπειτα ρωτά δασκάλους, ειδικούς και υπουργούς τι φταίει, τι ματαιώνει κάθε απόπειρα βελτίωσης του ελληνικού σχολείου.

Τρίτη 24.00 στο Mega

Η Γραμμική Β αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον Μάικλ Βέντρις (Μichael Ventris) και διεύρυνε την ιστορία της ελληνικής γλώσσας κατά περίπου επτά αιώνες. Αλλά η Γραμμική Α και η γραφή του Δίσκου της Φαιστού συνεχίζουν ως σήμερα να θεωρούνται επισήμως μη αποκρυπτογραφημένες γραφές.

Τη νιρβάνα του αναπόδεικτου των επιγραφολόγων τάραξε το 1975 η εισβολή των Μαθηματικών και της Πληροφορικής στη γλωσσολογική έρευνα. Εκείνη τη χρονιά ένας μαθηματικός από το Λουξεμβούργο, ο Ζαν Φοκουνό (Jean Faucounau), ισχυρίστηκε ότι είχε λύσει μέσω στατιστικής αντιπαραβολής τον γρίφο και ότι το κείμενο του δίσκου δεν ήταν παρά πρωτοϊωνικά, μια γλώσσα που μιλούσαν και οι απόγονοι των Πελασγών στον αιγαιακό χώρο. Ως αρχή, μάλιστα, του κειμένου έδινε τη φράση: «Ο Αρίων,ο γιος του Αργου,είναι απαράμιλλος.Μοίρασε τα λάφυρα της μάχης».

Το σοκ διπλασιάστηκε όταν το 1998 ο Μηνάς Τσικριτσής ανακοίνωσε ότι η δική του έρευνα μέσω υπολογιστή τον οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η Γραμμική Α ήταν η γραφή μια αιολικής διαλέκτου, όπως αυτή που μιλούσαν οι Λούβιοι, απέναντι από τη Λέσβο. Είχε τροφοδοτήσει με όλα τα σύμβολα της Γραμμικής Α ένα πρόγραμμα υπολογιστή και είχε κωδικοποιήσει τη γραφή με ένα σύστημα παρόμοιο με εκείνο που χρησιμοποιήθηκε για τον «Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας».

Το μυστικό «αλφάβητο» της Φαιστού  άρθρο του Τάσου Καφαντάρη στο Βήμα

http://el.wikipedia.org/wiki/