Terra Computerata

Το δημόσιο σχολείο μοιάζει με πίθο των Δαναΐδων. Ο, τι πέφτει μέσα χάνεται. Μαθητές και εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να βράζουν σε ένα καζάνι συνεχούς πίεσης για υψηλές επιδόσεις και αβάστακτου φόρτου, προχειρότητας, αυθαίρετων εκπαιδευτικών μεθόδων, αδιαφορίας, το οποίο παράγει ημιμαθείς νέους. Χωρίς στέρεες γνώσεις, με φωτογραφημένα στον εγκέφαλο θέματα SOS, που λησμονούνται. Εξανίστανται οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. «Παραλαμβάνουμε αγράμματους!». Μα, πώς γίνεται οι μαθητές να λιώνουν στο διάβασμα, στα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα και να παραμένουν ακαλλιέργητοι; Κι όμως, γίνεται…Το σχολείο βρίσκεται από καιρό μπροστά σε νέες ανάγκες και νέες παγίδες, σε νέες αξίες και νέες εξαρτήσεις από την πολιτική και την οικονομία. Είναι σε κρίση ταυτότητας. Οι μαθητές, κουρδισμένοι παίκτες στο γήπεδο της ανταγωνιστικής κοινωνίας των μεγάλων, απλοί αριθμοί (βαθμοί), χωρίς αληθινή υπόσταση, χωρίς ουσιαστικό ελεύθερο χρόνο, υπό εκμετάλλευση –υλική και ηθική– από μια αδηφάγα και ευφάνταστη αγορά, συρρικνώνονται σε ασθμαίνουσες μηχανές απομνημόνευσης τυποποιημένης γνώσης.

Απόσπασμα από άρθρο της Τασούλας Καραΐσκάκη στην Καθημερινή

Ο Γιαν είναι Φιλανδός. Μαθητής της δευτέρας λυκείου, σε ένα δημόσιο λύκειο (ιδιωτικά δεν υπάρχουν στην χώρα του) στο Ελσίνκι. Η Βανέσα είναι Ελληνίδα. Μαθήτρια της τρίτης Λυκείου, στο δημόσιο του Χολαργού. Συνομιλούν στο ίντερνετ. Η Βανέσα, έκπληκτη, ανακαλύπτει ότι ο συνομήλικος της έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, ελάχιστη πίεση, κανένα άγχος για την μαθητική του ζωή και για την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο κι ότι το σχολείο του- δημόσιο- έχει μέχρι και μικρό στούντιο τηλεόρασης για να κάνουν το μάθημα δημοσιογραφίας! Κι όμως, αυτός ο «χαλαρός» νέος, που πιέζεται ελάχιστα από το σχολείο και βασανίζεται σπάνια από τον βραχνά των εξετάσεων, φοιτά σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έρχεται σταθερά πρώτο στον κόσμο, με βάση τις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, ενώ εκείνη, που βασανίζεται δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα σε σχολείο και φροντιστήριο και την πνίγει το άγχος, ζει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είχε αξιολογηθεί στην 28η θέση το 2000 κι έχει ήδη πέσει στην 38η!

Την ιστορία αυτών των δύο μαθητών, ένα τυπικό τους 24ωρο, παρακολουθεί η κάμερα της «Έρευνας», καταγράφει τις διαφορές στο εκπαιδευτικό τους περιβάλλον και την καθημερινή τους ζωή και μένει με το αναπάντητο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν το δικό μας σχολείο να πιέζει τόσο πολύ τους μαθητές του με τόσο φτωχά αποτελέσματα; Πώς γίνεται να συζητάμε τόσο πολύ για την παιδεία και να τα καταφέρνουμε στην πράξη τόσο άσχημα;

Καθώς μια ακόμη συζήτηση («από μηδενική βάση», όπως ειπώθηκε αρμοδίως) ξεκινά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η «Έρευνα» της Τρίτης θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων, μέσα σε μια σχολική τάξη κι ένα μαθητικό δωμάτιο δύο διαφορετικών χωρών. Κι έπειτα ρωτά δασκάλους, ειδικούς και υπουργούς τι φταίει, τι ματαιώνει κάθε απόπειρα βελτίωσης του ελληνικού σχολείου.

Τρίτη 24.00 στο Mega

Κλιμακώνονται στην Ιταλία οι κινητοποιήσεις κατά των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία που προτείνει η κυβέρνηση.Την Τετάρτη το βράδυ, σε δεκάδες σχολεία της χώρας οργανώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από γονείς και μαθητές οι οποίοι οργάνωσαν χάπενινγκ και δημόσιους διαλόγους, για να κάνουν σαφή την αντίθεσή τους στα δυο κύρια σημεία της προτεινόμενης μεταρρύθμισης: στην κατάργηση των δύο δασκάλων για κάθε τάξη, καθώς και στη συγχώνευση τάξεων και σχολικών συγκροτημάτων, σε πολλές περιφέρειες της χώρας.
Παράλληλα διαδήλωσαν χιλιάδες φοιτητές των ιταλικών πανεπιστημίων στην Κατάνη, τη Ρώμη, το Τορίνο με αφορμή τις οικονομικές περικοπές και το σχέδιο συρρίκνωσης του διδακτικού προσωπικού.

Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, προβλέπει τη δραστική μείωση των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ενώ αναμένεται ότι θα αυξηθούν τα συμβόλαια προσωρινής συνεργασίας για ερευνητές και διδακτικό προσωπικό.

Η υπουργός Παιδείας Μαρία-Στέλα Τζελμίνι δηλώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες από οικονομικής πλευράς, καθώς ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις στην ποιότητα της διδασκαλίας.

Καζάνι που βράζει η παιδεία στην Ιταλία e-τύπος

Δύο δάσκαλοι σε μία τάξη; εδώ δεν έχουμε καταφέρει ακόμα τον έναν…