Terra Computerata

«Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι? αυτό είμαι ωραία», έγραφε η Μαρία Πολυδούρη για τον Κώστα Καρυωτάκη. Οκτώ δεκαετίες μετά οι στίχοι ζωντανεύουν με τη μουσική του Βασίλη Δημητρίου και ανοίγουν την αυλαία του «Καρυωτάκη», της νέας δραματικής σειράς του Τάσου Ψαρρά που κάνει πρεμιέρα απόψε στις 22.00 στην ΕΤ1. Η ιστορία διατρέχει τη ζωή του «διανοητή ποιητή» Κώστα Καρυωτάκη και την παθιασμένη σχέση του με τη «μεγαλύτερη Ελληνίδα λυρική ποιήτρια» Μαρία Πολυδούρη, με φόντο τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα μιας εποχής που καθόρισε τη σύγχρονη Ελλάδα.

Ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς  επί εννέα συνεχή έτη ερεύνησε βαθιά τις συνθήκες που οδήγησαν τον Καρυωτάκη στην αυτοκτονία, βρήκε ακόμη στοιχεία από προσωπικά δεδομένα της ζωής του ποιητή και σταδιακά έκτισε την ιστορία που παρακολουθούμε. Για πρώτη φορά άνοιξε αρχεία, όπως τον φάκελο του ποιητή στο υπουργείο Εσωτερικών και τον στρατολογικό του φάκελο, η μελέτη των οποίων ανατρέπει ορισμένες από τις μέχρι τώρα βεβαιότητες που υπήρχαν για τον ποιητή.

Συμμετέχουν 290 ηθοποιοί και 3.000 κομπάρσοι, ενώ γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα, Καλαμάτα, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Σύρο, Πρέβεζα, Βουκουρέστι και Παρίσι.

«Η ΕΡΤ έχει υψηλές προσδοκίες από τη σειρά. Είναι ακριβώς το είδος της παραγωγής που οφείλουμε να προωθούμε ως δημόσια τηλεόραση», ανέφερε μεταξύ άλλων ο γενικός διευθυντής τηλεόρασης κ. Δημήτρης Γόντικας.

Η Δέσποινα Κυριακίδου σχολιάζει σε άρθρο της Ε.: Η εισαγωγή των νέων βιβλίων, ομολογουμένως, έγινε ξαφνικά και χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία των εκπαιδευτικών. Δίχασε και προβλημάτισε. Οι λόγοι, απλοί και κατανοητοί. Ολοι προσπαθήσαμε με θετική σκέψη να προσαρμοστούμε στη φιλοσοφία των νέων βιβλίων. Τα υποδεχτήκαμε με ενθουσιασμό. Δεν είχαμε, άλλωστε, λόγους για το αντίθετο!
Εντονες ήταν για χρόνια οι συζητήσεις των εκπαιδευτικών, καθώς πιστεύαμε όλοι πως τα βιβλία έπρεπε να αλλάξουν, να εκσυγχρονιστούν και να καλύπτουν τις κοινωνικές και οικονομικοπολιτικές αλλαγές της σύγχρονης εποχής. Τα βιβλία άλλαξαν. Εγινε αυτό που ζητούσαμε. Ομως, δεν ξεκίνησαν καλά οι αλλαγές.

Τα βιβλία έφτασαν καθυστερημένα στα σχολεία μας, λίγες μέρες πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Τότε τα είδαμε κι εμείς για πρώτη φορά. Τα πήραμε στα χέρια μας, τα ξεφυλλίσαμε, τα μελετήσαμε. Εδώ, ξεκινούν οι πρώτες διαφωνίες. «Υπάρχουν λάθη στις εκφράσεις και λάθη στις ασκήσεις», ακούγεται από όλους, «μα πόσο βιαστικά έγινε η συγγραφή τους;». Οι απορίες μας, όμως, επικεντρώθηκαν στο «πότε» και στο «αν» θα διορθωθούν τα λάθη ή αν ήταν στη διακριτική ευχέρειά μας να τα παραβλέψουμε. Στάλθηκαν διορθωτικές εγκύκλιοι, ξεκίνησαν «σεμινάρια για τα καινούργια βιβλία», «ενημερώσεις και ημερίδες» για την καινούργια φιλοσοφία, επιμέρους σεμινάρια για συγκεκριμένα βιβλία και μας επισκέφτηκαν εκπρόσωποι των συγγραφικών ομάδων, προκειμένου να μας μιλήσουν και να λύσουν τυχόν απορίες.

Γιατί όλα αυτά, όμως, εκ των υστέρων;

Γιατί δεν προνόησαν και δεν έλαβαν υπόψη οι υπεύθυνοι αυτές τις παραμέτρους δύο ή τρία χρόνια πριν από την εισαγωγή των βιβλίων μας στα σχολεία; Γιατί δεν έγινε πιλοτικά η εφαρμογή τους;

Τα βιβλία ενσωματώθηκαν στα αναλυτικά προγράμματα του σχολείου, τα παιδιά χάρηκαν που ξεκίνησαν να δουλεύουν κάτι νέο και οι δάσκαλοι προσαρμόσαμε τους τρόπους διδασκαλίας μας στις απαιτήσεις των βιβλίων.

Εχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια που τα καινούργια βιβλία διδάσκονται στα παιδιά. Αυτό που παρατηρούμε όλοι πλέον, και είναι αξιοσημείωτο, είναι ο τεράστιος όγκος ύλης, στον οποίο καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε. Ο προβληματισμός έγκειται στο κατά πόσο παιδαγωγικό και χρήσιμο κρίνεται, στην ηλικία των παιδιών του Δημοτικού, τόσο μεγάλο πλήθος ενοτήτων.

Βέβαια, παρά τις δυσκολίες και τις προαναφερθείσες ελλείψεις, τα νέα βιβλία αποτελούν ένα εργαλείο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις και αποσκοπεί στη διαμόρφωση μιας πιο σύνθετης και διευρυμένης διδασκαλίας εκ μέρους του εκπαιδευτικού. Ας τα δούμε, λοιπόν, ως πρόκληση και πρόσκληση για νέα ερεθίσματα και νέα ερείσματα.

Η συνάδελφος αναρωτιέται πόσο βιαστικά έγινε η συγγραφή τους. Οσο μας υπαγόρευαν τα παραδοτέα στην Ε.Ε. Γιατί χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση, τα ίδια θα είχαμε για την επόμενη εικοσαετία. Τώρα αφρίττει δεν αφρίττει, τον παρά μας δώσαμε…

Τόσο ο Οργανισμός Διαχείρισης Έργων του Λόγου όσο και η ελληνική Εταιρεία Συγγραφέων φαίνεται να συμφωνούν σε μια διαπίστωση: ειδικά το τεχνικό και επιστημονικό βιβλίο στο μέλλον θα διακινείται περισσότερο ηλεκτρονικά παρά μέσω της έντυπης έκδοσης.

«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» λέει ο συγγραφέας Γιώργος Ξενάριος, γραμματέας της Εταιρείας Συγγραφέων. «Ζούμε μια επανάσταση, έναν νέο Γουτεμβέργιο. Ο χάρτης της δημόσιας διακίνησης του βιβλίου αλλάζει οριστικά και το ζήτημα είναι πώς τα συμμετέχοντα μέρη θα μπορέσουν να αναδιατάξουν τις σχέσεις τους. Εκείνοι που ίσως θα πληγούν περισσότερο είναι οι βιβλιοπώλες, γιατί το αντικείμενό τους θα συρρικνωθεί. Επιστημονικά και τεχνικά βιβλία, αλλά και σχολικά βοηθήματα, στο μέλλον θα διακινούνται περισσότερο μέσω Διαδικτύου. Οι εκδότες ναι μεν θα χάσουν μέρος της δραστηριότητάς τους, ωστόσο θα μειωθεί το κόστος παραγωγής (εκτύπωση, βιβλιοδεσία) και διακίνησης. Ως προς τους συγγραφείς: η σοβαρή λογοτεχνία δεν θα πληγεί γιατί οι μηχανισμοί στο εσωτερικό του λογοτεχνικού συστήματος (λογοτεχνική κριτική στις εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά, βραβεία) παραμένουν ως έχουν» καταλήγει.

Φαντάζομαι ότι το ΥΠΕΠΘ θα γλίτωνε από μεγάλο πονοκέφαλο αν αντικαθιστούσε τη διανομή των βιβλίων με το κατέβασμα από το διαδίκτυο, αλλά αυτό πάλι μπορεί να είναι οικολογικό αλλά όχι και τόσο πρακτικό στη διδασκαλία.  

«Χοντρός». «Βαρέλω». «Βουβάλι». «Φάλαινα»: είναι ορισμένοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους «στολίζουν» οι Έλληνες μαθητές τους συμμαθητές τους που έχουν παραπανίσια κιλά. Ταυτόχρονα, το υπέρβαρο παιδί στα μάτια των συμμαθητών του είναι «ο άσχημος, ο χαζός ή ο κακός της τάξης».Τον ρατσισμό και το στίγμα βιώνουν από την ηλικία του δημοτικού τα παχύσαρκα παιδιά και μάλιστα από τους συνομιλήκους τους που είναι αδύνατοι και πιο «αποδεκτοί» από την κοινωνία. Αυτό δείχνει η έρευναμε θέμα τον στιγματισμό των παχύσαρκων παιδιών- που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Οι επιστήμονες έδωσαν ερωτηματολόγια σε 1.861 παιδιά ηλικίας 10-11 ετών (Ε΄ Δημοτικού) από 45 σχολεία της Κεντρικής Ελλάδας. Τους ζήτησαν να απαντήσουν ποιον τύπο παιδιού θεωρούν πιο δημοφιλή (ποιος τους αρέσει περισσότερο). Είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε έξι: σε ένα αδύνατο παιδί, ένα παχύσαρκο, ένα παιδί με πατερίτσες, ένα σε αναπηρικό αμαξίδιο, ένα χωρίς το αριστερό του χέρι, ένα με μία ουλή στο πρόσωπο. Και στη συνέχεια να κατατάξουν τις προτιμήσεις τους.

Περισσότεροι από τους μισούς μαθητές (56,4%, 949 στον αριθμό) κατέταξαν το παιδί με τα παραπανίσια κιλά στην τελευταία ή προτελευταία θέση των προτιμήσεών τους! Σημειώνεται ότι στην έρευνα συμμετείχαν μαθητές όλων των σωματικών διαπλάσεων (με κανονικό βάρος, υπέρβαροι, παχύσαρκοι, κάτω από το κανονικό). Πάντως, ακόμα και οι παχύσαρκοι μαθητές βαθμολόγησαν αυστηρά τους παχύσαρκους. Αντίθετα, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών (81,4%) κατέταξε το αδύνατο παιδί στην 1η ή στη 2η θέση.

Τα αποτελέσματα της μελέτης«Ο στιγματισμός της παχυσαρκίας στα παιδιά. Έρευνα σε ελληνικά δημοτικά σχολεία», που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Αppetite»- δείχνουν ότι οι Έλληνες μαθητές είναι έντονα προκατειλημμένοι απέναντι στους συνομιλήκους τους με αυξημένο σωματικό βάρος, αναφέρουν οι ερευνητές. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μπορεί να προκληθούν σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα, καθώς και δυσκολίες στην κοινωνικοποίησή τους εξαιτίας της αντιπάθειας και του χλευασμού που εισπράττουν από τους συμμαθητές τους. Μερικές από τις σοβαρές συνέπειες στα παχύσαρκα παιδιά που βιώνουν αυτόν τον στιγματισμό «μπορεί να είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή η κατάθλιψη, όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες στο εξωτερικό» λέει στα «ΝΕΑ» η ψυχολόγος κ. Μαρία Κορώνη, από τους υπευθύνους της έρευνας.

Αυτό ήταν! πάνω που είχαμε ξεκινήσει πάλι την κουβέντα στην τάξη μου των Λατινικών σχετικά με τη χρησιμότητά του μαθήματος, ήρθαν οι λεκτικοί διαξιφισμοί των πολιτικών μας να με ξελασπώσουν.

Η δήλωση του υπουργού κ. Α. Σπηλιωτόπουλου για tabula rasa από τη μία η απάντηση της κ. Διαμαντοπούλου από την άλλη quo vadis  με όπλισαν με τα κατάλληλα επιχειρήματα.

Πώς θα καταλαβαίνετε τι εννοούν οι πολιτικοί μας, αν δεν εντρυφήσετε στις λατινικές σπουδές;

Για όσους δεν ευτυχήσατε με τα λατινικά κατά τη θητεία σας στα θρανία υπάρχει και η σύντομη οδός: http://www.netschoolbook.gr/latinmoto-ap.html