Terra Computerata

Οι έφηβοι, οι γονείς των οποίων τους βάφτισαν με κάποιο πολύ ασυνήθιστο όνομα, είναι πιο επιρρεπείς να διαπράξουν κάποια παράβαση του νόμου. Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας έρευνας των επιστημόνων Ντέηβιντ Κάλιστ και Ντάνιελ Λι του πανεπιστημίου Σίπενμπουρσγκ της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Social Science Quartely, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science.

Οι δύο ερευνητές συνέκριναν τα μικρά ονόματα των ανήλικων αμερικανών παραβατών με αυτά του υπόλοιπου πληθυσμού και, αφού τα κατέταξαν σε μια λίστα με βάση το πόσο συνηθισμένα είναι, διαπίστωσαν ότι, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες (π.χ. χρώμα δέρματος), οι νεαροί με τα πιο ασυνήθιστα ονόματα είναι αυτοί που είναι πιθανότερο να μπλεχτούν με κάποια παράνομη δραστηριότητα.

Αν και τα ίδια τα ονόματα δεν είναι η αιτία της τάσης για παράβασης, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συσχέτιση ονόματος-παράβασης οφείλεται σε «παράγοντες που αυξάνουν την τάση για παραβατικότητα, όπως ένα μειονεκτικό οικογενειακό περιβάλλον, η διαμονή σε μια περιοχή με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και τα μονογονεϊκά νοικοκυριά».

Επίσης -και όχι λιγότερο σημαντικό- οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ένα παράξενο όνομα καθιστά τα παιδιά στόχο διαφορετικής συμπεριφοράς (ειρωνικής, επιθετικής κλπ.) από τους συνομηλίκους τους στο σχολείο και τις παρέες, με συνέπεια τα παιδιά αυτά να δυσκολεύονται να αναπτύξουν φυσιολογικές σχέσεις και, από αντίδραση, να ρέπουν προς την παραβατικότητα. Ακόμα, οι νέοι μπορεί, συνειδητά ή υποσυνείδητα, να αντιδρούν έτσι επειδή δεν τους αρέσει το όνομά τους.

Ελεύθερος Τύπος

Μήπως εκείνο το Λαοκρατία να το ξανασκεφτόμαστε;

 

Mια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διαφορά μεταξύ του πολιτικού λόγου στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα ανέδειξε με το τελευταίο του άρθρο ο κ. Κώστας Ιορδανίδης. «Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ», έγραψε, «στον λόγο που εξεφώνησε μετά την ορκωμοσία του… αναφέρθηκε στις πολιτικές αρχές και στις ηθικές αξίες των Ιδρυτικών Πατέρων της χώρας του, με άφθονες συμβολικές αναφορές στον Αβραάμ Λίνκολν, επαναδιατυπώνοντας την εθνική μυθολογία, τόσο απαραίτητη για τη ζωή μιας χώρας… Μεταφερόμενη η σκηνή στα καθ? ημάς θα ήταν ωσάν ποτέ Ελλην πρωθυπουργός επιχειρώντας να συνεγείρει τους πολίτες της χώρας μας, αναφερόταν -περιορίζοντας φρικτά τον ιστορικό ορίζοντα- στους αγωνιστές της Επαναστάσεως του 1821, στα Συντάγματα της Επιδαύρου ή της Τροιζήνας κ.λπ. Αντιλαμβάνεται κανείς την ιλαρότητα που θα δημιουργούνταν σε μία ανάλογη περίπτωση…» («Καθημερινή» 25.1.2009)

Είναι σημαντική η επισήμανσή του ότι από τον ελληνικό πολιτικό λόγο απουσιάζει το ιστορικό βάθος, αλλά αυτό δεν είναι συνέπεια του εκσυγχρονισμού. Η ιστορία απουσιάζει γενικώς από τον δημόσιο διάλογο, επειδή αυτό που διδάσκεται ως ιστορία δεν είναι παρά η καρικατούρα της. Είναι εθνικοί ασπρόμαυροι μύθοι που μόνο ιλαρότητα δημιουργούν και δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η καρικατούρα χρησιμοποιείται στον λόγο μόνο των ακροδεξιών κομμάτων.

Η νεότερη ελληνική ιστορία είναι πλούσια σε αποχρώσεις και αντιθέσεις. Εχει γεγονότα παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ήταν η επανάσταση του 1821, προβληματισμούς στην πρωτοπορία του ευρωπαϊκού διαλόγου, προοδευτικά και οπισθοδρομικά νομοθετήματα. Εχει πολέμους με νίκες και (λιγότερες) ήττες. Αυτό όμως που όλοι οι Ελληνες έμαθαν ως ιστορία είναι τα τελευταία. Το μόνο που διδασκόμαστε, είναι η ιστορία της εθνικής μας ολοκλήρωσης. Ολα τα γεγονότα μπήκαν στην προκρούστεια κλίνη της Μεγάλης Ιδέας και παρά το γεγονός ότι η Μεγάλη Ιδέα εγκαταλείφθηκε, στα διδακτικά μας εγχειρίδια είναι ζωντανή. Ακόμη και οι αναπόφευκτες σε κάθε κοινωνία πολιτικές συγκρούσεις μεταφράζονται ως περιττή και επιβλαβής διχόνοια, που δεν επέτρεψε στους Ελληνες να αρθούν το ύψος του «διακηρυγμένου πεπρωμένου» τους. Συνέχεια »

Φροντιστήρια μετατρέπονται σε ιδιωτικά σχολεία. Ο διάλογος για τις αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα φαίνεται ότι πυροδοτεί τις επιχειρηματικές κινήσεις φροντιστών καθηγητών, οι οποίοι μετατρέπουν τα φροντιστήριά τους σε ιδιωτικά σχολεία χωρίς να τηρούν τις προϋποθέσεις του υπουργείου Παιδείας. Η τακτική αυτή υποβαθμίζει την ιδιωτική εκπαίδευση, καθώς δημιουργεί σχολεία πολλών ταχυτήτων.

Ειδικότερα, όπως ανέφερε χθες στην «Κ»ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, η οποία σήμερα έχει κηρύξει απεργία κάνοντας λόγο για «εκποίηση της ελληνικής εκπαίδευσης», φέτος περίπου 30 φροντιστήρια έχουν μετατραπεί σε ιδιωτικά σχολεία. Τέτοια σχολεία έχουν ιδρυθεί στην Ξάνθη, τις Σέρρες, τη Βέροια, τη Ναύπακτο, τη Ρόδο, την Κέρκυρα, το Ναύπλιο, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και τη Μύκονο. Μάλιστα, η ΕΛΜΕ (τοπική ένωση καθηγητών) Α΄ Κυκλάδων καταγγέλλει ότι ιδιωτικό σχολείο στη Μύκονο λειτουργεί χωρίς τη σχετική άδεια από την αρμόδια υπηρεσία. Αυτό σημαίνει ότι το εν λόγω «σχολείο» στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υφίσταται ως σχολείο, δηλαδή δεν μπορεί να εγγράψει μαθητές, να βεβαιώσει στο τέλος της χρονιάς για την επιτυχή και επαρκή φοίτησή τους κ.λπ. «Τι θα γίνει λοιπόν με αυτά τα παιδιά στο τέλος της χρονιάς και πώς τελικά θα διασφαλιστεί η επάρκεια της φοίτησής τους; Μήπως θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης για τη νομιμοποίηση ενός σχολείου που αυτή τη στιγμή δεν θα έπρεπε να λειτουργεί;» αναρωτιούνται οι εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ. Σύμφωνα με τον κ. Κουρουτό, η επιλογή των ιδιοκτητών φροντιστηρίων να μετατρέψουν τα εκπαιδευτήριά τους σε σχολεία συνδέεται με τις διαφαινόμενες αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ. Ουσιαστικά τα σχολεία αυτά προσφέρουν σε γονείς «υπηρεσίες 2 σε 1»! Και αυτό διότι στα νέα ιδιωτικά σχολεία οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν τα βασικά μαθήματα (π.χ. Μαθηματικά, Φυσική, Αρχαία) τα οποία εξετάζονται για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, ενώ αγνοούν τα θεωρούμενα δευτερεύοντα (π.χ. Θρησκευτικά). Επίσης, σε πολλά σχολεία (και όχι μόνο σε όσα περιλαμβάνει η τελευταία καταγγελία της ΟΙΕΛΕ) οι μαθητές μένουν επιπλέον ώρες, προκειμένου να προετοιμαστούν -εν είδει φροντιστηρίου- στα μαθήματα.

Άρθρο του Απ. Λακασά στην Καθημερινή