Οι Θεσσαλοί μαθητές και αυτοί της Δυτικής Μακεδονίας αριστεύουν στο σχολείο κατέχοντας τα «πανελλαδικά βαθμολογικά πρωτεία» και σύμφωνα με τους αριθμούς είναι οι πρωταθλητές των θρανίων. Τα παιδιά από την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, την Καστοριά, τα Γρεβενά, μαζί με τους Χιώτες συνομηλίκους τους, έχουν βρει τη συνταγή της σχολικής επιτυχίας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Είναι τα παραδείγματα στα οποία αξίζει να σταθεί κάποιος, γιατί σε γενικές γραμμές κυριαρχεί η μετριότητα με κύριο χαρακτηριστικό ότι λίγο πριν από το τέλος της 12χρονης σχολικής διαδρομής οι περισσότεροι Ελληνες μαθητές δεν καταφέρνουν να επιτύχουν μέσον όρο «πάνω από 16» ? βαθμολογούνται από «μέτρια» έως απλώς «καλά» στη Β΄ Λυκείου. Ειδικότερα σύμφωνα με την έρευνα:
? Στη Β΄ γυμνασίου αριστεύουν τα κορίτσια των Γρεβενών και τα αγόρια της Καστοριάς.
? Στη Β΄ λυκείου αριστεύουν οι μαθητές της Χίου, τόσο στα κορίτσια όσο και στα αγόρια. Επίσης, εισέρχονται στο «δεκάρι» των νομών και με τους περισσότερους «πολύ καλούς» μαθητές.
? Με βάση τις περιφέρειες, η Θεσσαλία κερδίζει τις εντυπώσεις, αφού στις πρώτες δέκα θέσεις των αρίστων (νομοί) βρίσκουμε μαθητές τόσο του γυμνασίου όσο και του λυκείου από την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και τη Λάρισα.
? Τέλος, και σε αυτή την έρευνα επιβεβαιώνεται ότι τα κορίτσια έχουν καλύτερες επιδόσεις από τα αγόρια. Ενδεικτικά, στη Β΄ γυμνασίου το 61,6% των κοριτσιών είχε μέσον όρο πάνω από 16, έναντι του 42,3% των αγοριών ενώ στη Β΄ λυκείου τα αγόρια απλώς μειώνουν τη διαφορά.
Το προφίλ της βασίλισσας Ελισάβετ θα «ποζάρει» για σήμερα στο λογότυπο της βρετανικής ιστοσελίδας της Google, λόγω επίσκεψης που θα πραγματοποιήσει το βασιλικό ζεύγος στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας, στην πρωτεύουσα της Αγγλίας.
Το «g» στο λογότυπο έχει αντικατασταθεί με μια εικόνα του προφίλ της βασίλισσας, ενώ οι σχεδιαστές δεν ξέχασαν να προσθέσουν και μια χρυσή κορώνα πάνω από το γράμμα «Ε» – για να μην ξεχνούν οι χρήστες περί τίνος πρόκειται!
Τα στελέχη της Google θα ενημερώσουν τη βασίλισσα και τον δούκα του Εδιμβούργου σχετικά με τις δραστηριότητες της εταιρείας ενώ θα γίνει επίδειξη της χρήσης του Google Earth στις προσπάθειες διάσωσης του δάσους του Αμαζονίου!
Τέλος, η αυτοκράτειρα του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναγκαστεί να περάσει από ένα άκρως αγχωτικό τεστ, αφού θα κληθεί να «ανεβάσει» και να «σώσει» ένα βίντεο στο βασιλικό κανάλι του YouTube ?! God save the?Google!
Το Spore στην ουσία είναι ένα παιχνίδι ελεγχόμενης εξέλιξης όπου ο παίχτης δημιουργεί από το μηδέν νέα είδη ζωής, κοινότητες και πολιτισμούς με επεκτατικές διαθέσεις. Το Spore έχει πάρει τις διαστάσεις φαινομένου.
Ο οργανισμός του παίχτη ξεκινά σε μονοκυτταρική μορφή και εξελίσσεται όπως θέλει ο παίχτης, αρχικά σε μονοκυτταρικό επίπεδο και έπειτα σε πολυκυτταρικό. Σε πολυκυτταρικό επίπεδο ο οργανισμός αποκτά νοημοσύνη, αρχίζει να γίνεται κοινωνικός και εξερευνά τον κόσμο όλο και περισσότερο σε λογαριθμική κλίμακα δηλαδή από κει που ήταν μονοκυτταρικός και η αντίληψη του κόσμου του έφτανε σε επίπεδα της τάξης του 10-5, σιγά-σιγά φτάνει μέχρι και σε κλίμακα 1022, γεγονός που δίνει πολύ έντονα την εντύπωση “ανοιχτού τέλους” όπου δεν υπάρχουν αφύσικα όρια να περιορίζουν τον παίχτη όπως πχ. γίνεται σε άλλα ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου ο παίχτης συναντά αόρατους τοίχους που δείχνουν το τέλους του κόσμου.
Ο Γουίλ Ράιτ έκανε ένα τεράστιο άλμα στη βιομηχανία ηλεκτρονικών παιχνιδιών με τη δημιουργία του Spore. Αντί να δημιουργήσει ένα παιχνίδι με τον κλασσικό σύγχρονο τρόπο όπου είναι καταδικασμένο να έχει τέλος και περιορισμούς, προτίμησε να θέσει μοναδικό περιορισμό την φαντασία του.
Το επιτελείο προγραμματιστών του Spore χρειάστηκε οκτώ χρόνια για να το ολοκληρώσει – αφού προηγουμένως εντρύφησε στο “εγωιστικό γονίδιο” του Ρίτσαρντ Ντόκινς. Αγοραστές του παιχνιδιού είναι κυρίως άνθρωποι πο δεν έχουν παίξει ποτέ βιντεοπαιχνία (μη με κοιτάτε – εγώ έχω παίξει πολύ) κυρίως γναίκες ή ενήλικες άνω των 30 (ΟΚ εδώ μπορείτε να κοιτάτε). Σε αυτούς πρωτίστως απευθύνεται η προσομοίωση ζωής, σε αυτούς που νιώθουν την ανάγκη να αποκτήσουν πλήρη έλγχο του περιβάλλοντος εξερευνώντας τα όρια της φαντασίας τους
Το Spore είναι το μοναδικό παιχνίδι που εμφανίζει τόσο έντονο αναδυτικό χαρακτήρα, και που καταφέρνει σε τόσο υψηλό επίπεδο να κάνει προσομοίωση της ζωής. Ήδη 1,6 εκατομμύρια διαφορετικά όντα παρελαύνουν στο δικτυακό τόπο του. Η επανάσταση που έφερε δεν αναφέρεται μόνο στο παιχνίδι αυτό καθ’αυτό, αλλά στον γενικότερο τρόπο δημιουργίας ηλεκτρονικών παιχνιδιών, δηλαδή στη χρήση διαδικασιών – πράγμα που αναδεικνύει και ανοίγει τον ορίζοντα περαιτέρω για τους προγραμματιστές των παιχνιδιών.
Είναι το κουαρτέτο εγχόρδων που τους γνωρίσαμε από τις ταινίες του Aronofsky Requiem for a dream & The Fountain. Για περισσότερα από 30 χρόνια το τετραμελές μουσικό σύνολο, που αποτελείται από τους David Harrington (βιολί), John Sherba (βιολί), Hank Dutt (βιόλα), Jeffrey Zeigler (τσέλο), προσφέρει εξαιρετικές μουσικές προσεγγίσεις, γεφυρώνοντας την κλασική και τη σύγχρονη μουσική. Στη συναυλία τους στο Παλλάς θα παρουσιάσουν την ιδιαίτερη μουσική τους συνάντηση με τον Γιώργο Κουμεντάκη. Το έργο ?Point of No Return? βασίστηκε σε δύο τραγούδια από τις ηχογραφήσεις της Μαρίκας Παπαγκίκα, αρχές του 20ού αιώνα, στη Νέα Υόρκη, στο «Μανάκι μου, μανάκι μου» σε 9/8 και στον αμανέ «Σμυρνέικο μινόρε».
20 Οκτωβρίου στο θέατρο Παλλάς για μία και μοναδική συναυλία
H πλοήγηση στο Διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη εγκεφαλική άσκηση για τους μεσήλικες, ισχυρίζονται γιατροί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Κλινικές εξετάσεις έδειξαν ότι η χρήση του Ιντερνετ διεγείρει μεγάλο μέρος του εγκεφάλου και τον αναγκάζει να κάνει πολλαπλές ταυτόχρονες λειτουργίες.
Οι επιστήμονες αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι το «σερφάρισμα» αποδείχτηκε πολύ πιο ωφέλιμο από την ανάγνωση ενός βιβλίου. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι όσοι χρησιμοποιούν καθημερινά τον παγκόσμιο ιστό θα αντιμετωπίσουν λιγότερα προβλήματα μνήμης στο μέλλον.
Εγώ πάλι γιατί είμαι σίγουρη ότι έχω επιταχύνει το κάψιμο των εγκεφαλικών μου κυττάρων; Ειδικά όταν στέκομαι στη μέση του δωματίου κι αναρωτιέμαι μα τι ήθελα κι ήρθα εδώ…
Τις παραμονές στοιχηματίζουμε. Με την ανακοίνωση των βραβείων λογοτεχνίας όλοι -αναγνώστες, κριτικοί, εκδότες, συγγραφείς- είτε επιχαίρουν είτε σιχτιρίζουν απογοητευμένοι, καταδικάζοντας τις αποφάσεις των επιτροπών. Την επομένη, οι εκδότες βάζουν τις γνωστές κόκκινες χάρτινες ταινίες γύρω από τα βιβλία, αναγγέλλοντας το βραβείο.Επιδιώκουν μ? αυτόν τον τρόπο να κάνουν ελκτικό το βιβλίο σε ακόμη μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Αυτό είναι το θέμα μας: ένα λογοτεχνικό βραβείο, μεγαλύτερου ή μικρότερου κύρους, λειτουργεί ως αναγνωστικό κίνητρο; Οι απαντήσεις ποικίλλουν, και είναι τόσες όσες και οι περιπτώσεις των βραβευμένων συγγραφέων. Αλλοτε ένα άγνωστο όνομα, για λόγους σχεδόν ακατανόητους, γίνεται αγαπημένο συγγραφικό είδωλο σε όλο τον κόσμο. Αλλοτε, πάλι, ένας ήδη καταξιωμένος συγγραφέας που τιμάμε με Νομπέλ, Booker ή άλλο ανάλογο βραβείο, δεν γνωρίζει την αναμενόμενη υποδοχή. Το βραβείο έρχεται αργά.
Εχουν χάσει άραγε την αίγλη τους τα βραβεία; Προτιμούν οι αναγνώστες να μην διαβάζουν όποιον τους υποδεικνύεται από έναν αόρατο «κανόνα»; Επιζητούν την ικανοποίηση της προσωπικής ανακάλυψης ή απλώς τα αναγνωστικά κριτήρια έχουν αλλάξει;
Πριν από λίγες μέρες, όταν ανακοινώθηκε το φετινό Νομπέλ Λογοτεχνίας, όλοι αναρωτιόμαστε, στην αρχή δειλά δειλά, ποιος είναι ο βραβευμένος. Ελάχιστοι τον ήξεραν κατ? όνομα. Ελάχιστους γαλλομαθείς βρήκα που είχαν διαβάσει έστω ένα βιβλίο του. Μια πρώτη βόλτα στα βιβλιοπωλεία πιστοποιεί την αδιαφορία του κοινού.
Ο Λε Κλεζιό είναι μία από τις περιπτώσεις που οι αναγνώστες φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στις αποφάσεις των επιτροπών. Δεν συμβαίνει πάντα έτσι και δεν συμβαίνει με όλους έτσι. Πόσο μας επηρεάζει ένα βραβείο στο να γνωρίσουμε το έργο ενός συγγραφέα; Ιδού το σημερινό ερώτημα.
Αυτές τις ημέρες έκανα εκκαθάριση του χαρτοβασιλείου μου καθώς σε λίγο θα θαβόμουν υπό το βάρος του. Βρήκα και το αρχείο των ενημερωτικών σημειωμάτων προς την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Μεταξύ αυτών κι ένα ενημερωτικό του 2004 για την πρωτοποριακή εργασία του ερευνητή του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας Πολ Ντέμπεβετς (Paul Debevec).
Προσπαθώντας να βρει τρόπο ακριβούς καταγραφής των λεπτομερειών της ζωφόρου του, ο Paul Debevec ανέπτυξε μια μέθοδο διεύρυνσης του βάθους πεδίου, με συρραφή φωτογραφιών που παίρνονται με διαφορετικά διαφράγματα.Είχε φτιάξει λοιπόν μία μικρού μήκους ταινία την οποία μας παραχωρούσε κατόπιν αιτήματός μου δωρεάν για εκπαιδευτική χρήση.
Βελτιωμένη από προσθήκες άλλων ερευνητών – όπως ο Ελληνας Κυριάκος Ν. Κουτουλάκος, αναπληρωτής καθηγητής της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο – η μέθοδος αυτή είναι σήμερα ευρύτερα γνωστή ως HDR (high-dynamic range photography). Οι εικόνες που προκύπτουν… παραείναι τέλειες: Οι λεπτομέρειες διαγράφονται τόσο καθαρά ώστε αναρωτιέται κανείς αν η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή όταν πάτησε το «κλικ»…
Η ηγεσία δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μου ακόμα κι αν δεν προέκυπταν δαπάνες για το ελληνικό δημόσιο. Ίσως αν το είχαμε εντάξει στο επιχειρησιακό σχέδιο να το είχαν αγκαλιάσει…
Ο βομβαρδισμός του Παρθενώνα από τον Μοροζίνι αποτυπώνεται με συγκλονιστικό τρόπο. Η ταινία, η οποία τιτλοφορείται “Παρθενών”, παρουσιάζει με τρισδιάστατη οπτική το έπος του Παρθενώνα, το αρχιτεκτονικό κλέος του, και τις καταστροφές που υπέστη από τον Μοροζίνι και τον λόρδο Έλγιν.
Η ταινία ανασυνθέτει με συγκλονιστική ακρίβεια την αρχική όψη του μνημείου και σε ένα παιγνίδι τεχνολογίας και ιστορίας, επανασυνδέει τα γλυπτά που έκλεψε ο λόρδος Ελγιν με τα γλυπτά που παρέμειναν πάνω στο ναό της Αθηνάς.
Βίντεο του PBS για τους αισθητικούς και οπτικούς κανόνες που διέπουν όλο το κτίριο. Οι κίονές του δεν είναι κατακόρυφοι. Συγκλίνουν προς τα μέσα προεκτεινόμενοι προς τα πάνω, ώστε σε απόσταση 2.200μ θα ενώνονταν εκείνοι των στενών και σε 4.950μ εκείνοι των μακρών πλευρών. Παρατηρείται καμπύλωση όλων των οριζοντίων γραμμών του μνημείου.
Επανάσταση στον τρόπου που βλέπουμε τις ψηφιακές μας φωτογραφίες προκάλεσε η Microsoft με το νέο της εργαλείο για προβολή φωτογραφιών, Photosynth.
Οι περισσότερες υπηρεσίες προβολής φωτογραφιών προβάλουν τις φωτογραφίες «γραμμικά» με βάση το χρόνο που έχουν τραβηχτεί. Ο χρήστης μπορεί επίσης να επιλέξει τη φωτογραφία που θέλει με βάση έναν πίνακα με όλες τις φωτογραφίες σε σμίκρυνση.
Ωστόσο το Photosynth προσφέρει μια νέα εμπειρία στο χρήστη που κάνει τη θέαση των φωτογραφιών μοναδική. Το νέο εργαλείο της Microsoft πρέπει να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας (δωρεάν) και στη συνέχεια να επιλέξετε τις φωτογραφίες που θέλετε να δείτε με το πρόγραμμα συνδυασμένα.
Στη συνέχεια το πρόγραμμα ανεβάζει τις φωτογραφίες που έχετε επιλέξει στους server της Microsoft και τις επεξεργάζεται με τους ταχύτατους επεξεργαστές της εταιρείας έτσι ώστε να εντοπίσει ίδια Pixel σε διαφορετικές φωτογραφίες.
Μόλις το πρόγραμμα ολοκληρώσει την επεξεργασία και καταλάβει ποιες φωτογραφίες απεικονίζουν ίδια πράγματα (έχουν τραβηχτεί στο ίδιο τοπίο) τότε δημιουργεί την τελική πλατφόρμα μέσα από την οποία στη συνέχεια μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες σας.
Το Photosynth δημιουργεί μια πανοραμική φωτογραφία, σαν μωσαϊκό, και σας επιτρέπει να περιηγηθείτε αναπαραστώντας τον πραγματικό τόπο όπου τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες.
Όμως επειδή μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις, καλύτερα να δείτε μόνοι σας πώς συνθέτει το Photosynth τις φωτογραφίες (επισκεφτείτε το επίσημο site) αφού παρακολουθήσετε το demo video.
Η χρήση του προγράμματος γίνεται δωρεάν αφού πρώτα έχετε εγγραφεί ενώ όλες οι φωτογραφίες που θα ανεβάσετε θα είναι δημόσια διαθέσιμες μέσω του ίντερνετ.
Το Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Α.Π.Θ. διοργανώνει στις 20 & 21 Οκτωβρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη & στην Αθήνα Διεθνή Επιστημονική Διημερίδα με τίτλο «Συμμετοχική Δημοσιογραφία: Blog και Νέα Μέσα», η νέα μιντιακή πραγματικότητα μέσα από την πρώτη web tv συνάντηση της Ακαδημαϊκής κοινότητας με την Δημοσιογραφία.
Στη Διημερίδα μεταξύ άλλων θα εξεταστούν και θα ερευνηθούν τα εξής θέματα:
? Πώς επηρεάζεται η παραδοσιακή δημοσιογραφία από τη νέα μιντιακή πραγματικότητα.
? Τι είναι η συμμετοχική δημοσιογραφία, ποιες οι διαφορές της με την παραδοσιακή και ποιος ο ρόλος των παραδοσιακών δημοσιογράφων στο παραπάνω πλαίσιο.
? Πώς μετεξελίσσεται η έννοια της δημοσιογραφικής ταυτότητας και της δημοσιογραφικής εργασίας από τη στιγμή που ο καθένας δύναται να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο και ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα δημόσιας έκφρασης.
Κλιμακώνονται στην Ιταλία οι κινητοποιήσεις κατά των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία που προτείνει η κυβέρνηση.Την Τετάρτη το βράδυ, σε δεκάδες σχολεία της χώρας οργανώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από γονείς και μαθητές οι οποίοι οργάνωσαν χάπενινγκ και δημόσιους διαλόγους, για να κάνουν σαφή την αντίθεσή τους στα δυο κύρια σημεία της προτεινόμενης μεταρρύθμισης: στην κατάργηση των δύο δασκάλων για κάθε τάξη, καθώς και στη συγχώνευση τάξεων και σχολικών συγκροτημάτων, σε πολλές περιφέρειες της χώρας.
Παράλληλα διαδήλωσαν χιλιάδες φοιτητές των ιταλικών πανεπιστημίων στην Κατάνη, τη Ρώμη, το Τορίνο με αφορμή τις οικονομικές περικοπές και το σχέδιο συρρίκνωσης του διδακτικού προσωπικού.
Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, προβλέπει τη δραστική μείωση των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ενώ αναμένεται ότι θα αυξηθούν τα συμβόλαια προσωρινής συνεργασίας για ερευνητές και διδακτικό προσωπικό.
Η υπουργός Παιδείας Μαρία-Στέλα Τζελμίνι δηλώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες από οικονομικής πλευράς, καθώς ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις στην ποιότητα της διδασκαλίας.
Η δωρεάν διάθεση ψηφιακών εκδοχών των βιβλίων στο Ίντερνετ, δήλωσε, μπορεί να ενισχύσει, αντί να πλήξει, τις πωλήσεις των παραδοσιακών βιβλίων· οι εκδότες, πρόσθεσε, πρέπει να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες που προσφέρει ο Παγκόσμιος Ιστός, όχι να τον βλέπουν σαν εχθρό. Ο ίδιος ο Κοέλιο διαθέτει δωρεάν χρόνια τώρα ψηφιακές εκδοχές των βιβλίων του- μια στρατηγική η οποία πιστεύει πως ενίσχυσε σημαντικά τις πωλήσεις των «κανονικών» του βιβλίων, τουλάχιστον στη Ρωσία: «Διαβάζουν μερικές σελίδες και σκέφτονται, Θεέ μου, είναι πολύ πιο εύκολο να πάω να το αγοράσω παρά να το διαβάζω σε αυτή την οθόνη!».Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 1.000 επαγγελματίες του βιβλίου από 30 χώρες, δείχνει πως είναι πολλοί αυτοί που μοιράζονται την αισιοδοξία του Κοέλιο: μπορεί ένα 40% να θεωρεί πως έως το 2018 τα ηλεκτρονικά βιβλία θα έχουν επικρατήσει των παραδοσιακών, η πλειονότητα όμως πιστεύει πως η βιομηχανία του βιβλίου μπορεί να επιζήσει της ψηφιακής χιονοστιβάδας- κι ας μη «δουλεύουν» ακόμα καθόλου το ψηφιακό βιβλίο έξι στους δέκα εκδότες. Οι περισσότεροι πάντως αναγνωρίζουν πως η αλλαγή του σκηνικού δεν θα είναι…αναίμακτη: η επιρροή της Κίνας στις ψηφιακές εκδόσεις θα τριπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια (σήμερα κυρίαρχος στη συγκεκριμένη αγορά είναι οι ΗΠΑ), Google και Αmazon θα ηγηθούν της μετάβασης στη νέα εποχή.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται πως η βιομηχανία του βιβλίου θα έχει την ίδια (κακή) τύχη με τη βιομηχανία της μουσικής, η οποία υποφέρει από τη δωρεάν ανταλλαγή τραγουδιών μέσω του Ίντερνετ. Πολλοί, όπως ο Γκέτφριντ Χονεφέλντερ, επικεφαλής της Ένωσης Γερμανών Εκδοτών και Βιβλιοπωλών, ζητούν κανόνες και κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων στο Ίντερνετ. Πάντως η νέα εποχή είναι ήδη εδώ: στην 60ή Έκθεση της Φρανκφούρτης, μόνο 42% των εκθεμάτων είναι βιβλία με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Σε ποσοστό 30% είναι ψηφιακά βιβλία.
Τα στοιχεία είναι σοκαριστικά: 37 χώρες πλήττονται από σοβαρή έλλειψη τροφίμων, ενώ τα παραγόμενα αυτή τη στιγμή τρόφιμα ξεπερνούν κατά 50% τις παγκόσμιες διατροφικές ανάγκες. Το θέμα είναι οικονομικό και κοινωνικό, με την απουσία υποδομών στις χώρες αυτές συχνά κοστίζει πιο πολύ η μεταφορά των τροφίμων εντός Αφρικής, παρά η εισαγωγή τους. Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες, η άνοδος της τιμής των τροφίμων σε συνδυασμό με την ενεργειακή και την ακόμα πιο πρόσφατη χρηματιστηριακή κρίση, δημιούργησαν σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων καθιστώντας το τρόφιμο αγαθό δυσεύρετο, πολύτιμο και ιδιαίτερα ακριβό σε σχέση με την αγοραστική τους δύναμη για πολλούς κατοίκους αυτού πλανήτη.
Υπό την απειλή μιας περαιτέρω επιβάρυνσης της κρίσης επανέρχεται η συζήτηση για την εισαγωγή στη διατροφή μας «νεωτερισμών» στους οποίους οι πολίτες της Ε.Ε. αντιδρούν σθεναρά, όπως τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα αλλά και η κατανάλωση κρέατος από κλωνοποιημένα ζώα. Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι τη στιγμή που κάποιοι πεινούν κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να υπερασπίζονται «πολυτελείς ευαισθησίες». Είναι όμως έτσι;
«Οι γενετικώς τροποποιημένες καλλιέργειες είναι πολύ ανθεκτικές και ταχέως αναπτυσσόμενες, έτσι εύκολα μπορούν να αφανίσουν τις συμβατικές» τονίζει. «Ειδικά για τη χώρα μας, η μορφολογία καθιστά ανέφικτη τη συνύπαρξη γενετικώς τροποποιημένων και μη καλλιεργειών» προσθέτει ο κ. Σκαράκης, καθηγητής Γενετικής Βελτίωσης Φυτών.
Λέγεται Απόστολος Κ. και γεννήθηκε το 1960. Εκανε πολλές δουλειές στη ζωή του, κατέληξε ξυλουργός σε Νοσοκομείο, όπου προσελήφθη με εξετάσεις το 1997. Ομως του άρεσαν τα γράμματα και το 2001 στα 41 του έδωσε πανελλήνιες και μπήκε στο τμήμα Ιστορίας της Φιλοσοφικής Αθηνών. Αποφοίτησε το 2005 και του πέρασε απ’ το μυαλό να αναζητήσει μια θέση ιστορικού -υπήρχαν δύο κενές στην Εθνική Βιβλιοθήκη, υπέβαλε τη σχετική αίτηση το 2006, «ναι» του απάντησαν – οι θέσεις όντως υπάρχουν, περίμενε. Περιμένοντας συνέχισε να δουλεύει ξυλουργός στο Νοσοκομείο και προσέτι γράφτηκε και στην Αρχαιολογία του Καποδιστριακού, από όπου επίσης αισίως αποφοίτησε. Ξυλουργός με δύο πτυχία δεν προβλέπεται να απασχολείται σε Νοσοκομείο, προβλέπεται όμως η μετάταξή του, ως δημοσίου υπαλλήλου, σε άλλη υπηρεσία άλλου Υπουργείου, όπως του Παιδείας, όπου και οι εν λόγω δύο κενές θέσεις στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Περίμεναν άδειες οι θέσεις, περίμενε κι ο ξυλουργός με τα δύο πτυχία (δεν ήταν ρουσφέτι κανενός κι άρα το πράγμα χρόνιζε), ώσπου… άλλαξαν τον νόμο και τώρα, το 2008 πλέον, δεν ενέκρινε εν τέλει το δεύτερο Υπουργείο (Παιδείας) τη μετάταξη που είχε ήδη από διετίας εγκριθεί απ’ το πρώτο (Υγείας). Κάπου στη μέση της διαδρομής εν τη σχετικότητι του χρόνου, έμεινε ο ξυλουργός με τα δύο πτυχία στο χέρι, και η Ελλάδα στην τρέλα της.
Σε άλλες χώρες ο ξυλουργός κύριος Απόστολος Κ. θα ήταν «είδηση», παράδειγμα και υπόδειγμα. Θα τον παρασημοφορούσαν μάλιστα κάποια στιγμή, αν συνέχιζε αθλούμενος τέτοιες ανδραγαθίες.
Εδώ, στην (μπιπ)εφραιμοχώρα που τρώει τα παιδιά της, ο άνθρωπος ζει μεταξύ χλεύης (το ψώνιο που ‘θελε και πτυχία) και απόγνωσης -απόγνωση είναι η γνώση σε αυτό το (μπιπ)χανείο των καρεκλοκενταύρων.
…Ο κύριος Απόστολος Κ. και η υπόθεσή του αποδεικνύουν ότι αυτή η χώρα με αυτό το πολιτικό και πολιτειακό σύστημα δεν έχει πολύ δρόμο μπροστά της και πάντως όχι καλόν… Ο Στάθης στην Ε
Ο Ευξίθεος δημιούργησε και ο Ευφρόνιος φιλοτέχνησε αυτό το λεπτουργικό αριστούργημα του ερυθρόμορφου ρυθμού που σκοπό είχε να θυμίσει στον ιδιοκτήτη του έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Μετά από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και πολλές περιπέτειες μεταξύ μουσείων και αρχαιοκάπηλων, ο κρατήρας του Ευφρονίου εκτίθεται στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης.
Ο κρατήρας του Ευφρονίου εκτίθεται μαζί με άλλα μοναδικής αξίας αντικείμενα στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως στην έκθεση «Νόστοι/Nostoi. Επαναπατρισμένα αριστουργήματα». Είναι μοναδική ευκαιρία να δούμε από κοντά αντικείμενα που έχουν γίνει πασίγνωστα μέσα από τα βιβλία και τον Τύπο. Μην τη χάσετε!
Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα? σκαλιά. Η γνωριμία κάποιων νηπίων του Πειραιά με το σχολείο δεν θα γίνει με τον πιο ομαλό τρόπο. Πεντάχρονοι μπόμπιρες, μαθητές δύο νηπιαγωγείων της πόλης, του 25ου και του 29ου Νηπιαγωγείου Πειραιά, θα μάθουν να μετρούν πριν καν φτάσουν στην αίθουσα, καθώς τα σχολεία τους στεγάζονται στον πρώτο όροφο σχολικών κτιρίων. «Κατ? αρχάς είναι παράνομο. Τα παιδιά ανεβαίνουν καθημερινά 25 σκαλιά κατά την είσοδο και έξοδό τους από την τάξη. Επιπλέον, αναγκαζόμαστε να διακόψουμε το μάθημα, κάθε φορά που ένα παιδί πρέπει να πάει στην τουαλέτα, συνοδευόμενο, αφήνοντας χωρίς επίβλεψη τα υπόλοιπα», εξηγεί η προϊσταμένη του 25ου Νηπιαγωγείου, Δήμητρα Καβουρίδου. Ηταν αυτή η κατάσταση που οδήγησε τους γονείς των νηπίων να πληρώσουν από την τσέπη τους άτομο για να συνοδεύει με ασφάλεια τα παιδιά τους στους σχολικούς χώρους.
Εννοείται ότι αν οι μαθητές ήθελαν να σταματήσουν το μάθημα είχαν βρει τον τρόπο… Η πολιτεία φροντίζει για την καλή φυσική κατάσταση μαθητών τε και διδασκόντων…
Ερευνητές των βρετανικών πανεπιστημίων της Δυτικής Αγγλίας, του Μπρίστολ και της Υόρκης συνεργάζονται για να αναπτύξουν μια ριζοσπαστική καινοτομία: Ηλεκτρονικά συστήματα που θα μπορούν να κάνουν διάγνωση και να θεραπεύουν τα προβλήματά τους με τον ίδιο τρόπο που το κάνει το ανθρώπινο σώμα μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος.
Μελετώντας την πολυκυτταρική δομή των ζωντανών οργανισμών και τα προστατευτικά ανοσοποιητικά συστήματά τους, οι ερευνητές σκοπεύουν να σχεδιάσουν ανάλογες «φυσικές» αρχιτεκτονικές δημιουργώντας έτσι μια νέα γενιά ασφαλέστερων ηλεκτρονικών συστημάτων.Τα συστήματα θα βασίζονται σε μια δομή «κυττάρων», τα οποία θα έχουν τη δυνατότητα να συνεργάζονται για να διαφυλάσσουν την ακεραιότητα όλου του συστήματος.
Το έργο καλείται SABRE (από τα αρχικά γράμματα στην αγγλική γλώσσα της φράσης Αυτοθεραπευόμενες κυτταρικές Αρχιτεκτονικές για Βιολογικής έμπνευσης άκρως Αξιόπιστα Ηλεκτρονικά συστήματα) και αναμένεται να έχει μια ευρεία γκάμα εφαρμογών (επικοινωνίες, πληροφορική, συστήματα ελέγχου κ.α.).
Οι ψηφιακές ηλεκτρονικές συσκευές βρίσκονται πλέον παντού και απ? ό, τι φαίνεται από αυτές εξαρτώνται πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η εργασία, η ψυχαγωγία, οι μεταφορές κλπ. Καθώς όμως ένα και μόνο τσιπ είναι συχνά «φορτωμένο» με εκατοντάδες χιλιάδες επιμέρους συστατικά, αν ένα από αυτά λειτουργήσει λάθος, τότε όλο το ηλεκτρονικό σύστημα (και συχνά η ζωή όλων μας) απειλείται με σοβαρές συνέπειες.
Ο Ινδός Αραβίντ Αντίγκα κέρδισε το λογοτεχνικό βραβείο Μπούκερ για το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα με τίτλο «Η Λευκή Τίγρη». Το βιβλίο έχει πρωταγωνιστή έναν άνδρα, ο οποίος μετέρχεται όλα τα μέσα για να εκπληρώσει το όνειρό του να ξεφύγει από το φτωχό χωριό του για μια επιτυχημένη ζωή στη μεγάλη πόλη.
Το βραβείο Μπούκερ είναι το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο του αγγλόφωνου κόσμου μετά το Νόμπελ και συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 50.000 λιρών.
Σε ηλικία 34 ετών, ο Αντίγκα ήταν ο μικρότερος από τους υποψήφιους για το βραβείο. Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Μάικλ Πορτίλο δήλωσε ότι το βιβλίο του ήταν εντυπωσιακό. «Το μυθιστόρημα ήταν από πολλές απόψεις τέλειο. Ειναι πραγματικά δύσκολο να βρεις δομικές ατέλειες σε αυτό».
Ορισμένοι κατηγορούν τον Αντίγκα, ο οποίος ζεί στην Βομβάη, ότι περιγράφει με αρνητικά χρώματα τη σύγχρονη Ινδία, ωστόσο ο ίδιος απαντά ότι ήθελε να γράψει για όλες τις πτυχές της ινδικής κοινωνίας.
Οι μάνες που ασχολούνται με τη μελέτη των βλαστών τους έχουν αλλοφρονήσει με τα καινούργια βιβλία. Χτες το τηλέφωνό μου δε σταμάτησε να χτυπάει, γιατί η 4η δημοτικού της γειτονιάς μου έφτασε στα είδη των προτάσεων. Από περιέργεια πετάχτηκα σε μία γειτόνισσα για να δω λίγο τα βιβλία. Ο δύσμοιρος Γιωργάκης -ούτε ψύλλος στον κόρφο του- είχε σε ένα απόγευμα να μάθει: όλα τα βουνά, ποτάμια και πεδιάδες της Μακεδονίας, τα είδη των προτάσεων, να γράψει περίληψη από πλαγιότιτλους (!) να λύσει ασκήσεις με δεκαδικά αναπτύγματα (what is this?) και ως κερασάκι να μάθει απ΄έξω τους ελάσσονες προφήτες. Μον ντιε! Από ότι μπόρεσα να καταλάβω τα εννιάχρονα με το ζόρι διακρίνουν τα ουσιαστικά από τα επίθετα αλλά εμείς μόνο τη θεωρία των χορδών δεν τους φορτώσαμε! Ειδεχθής λεπτομέρεια: εκείνη τη μέρα έκανα το ίδιο μάθημα για τους πλαγιότιτλους στη Β΄Λυκείου. Βαρετό δε θα είναι να κάνουν τα ίδια δημοτικό – γυμνάσιο – λύκειο; ή θα περάσουμε στο Λύκειο να διδάσκουμε Ferdinand De Saussure?
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Οι Θεσσαλοί μαθητές και αυτοί της Δυτικής Μακεδονίας αριστεύουν στο σχολείο κατέχοντας τα «πανελλαδικά βαθμολογικά πρωτεία» και σύμφωνα με τους αριθμούς είναι οι πρωταθλητές των θρανίων. Τα παιδιά από την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, την Καστοριά, τα Γρεβενά, μαζί με τους Χιώτες συνομηλίκους τους, έχουν βρει τη συνταγή της σχολικής επιτυχίας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Είναι τα παραδείγματα στα οποία αξίζει να σταθεί κάποιος, γιατί σε γενικές γραμμές κυριαρχεί η μετριότητα με κύριο χαρακτηριστικό ότι λίγο πριν από το τέλος της 12χρονης σχολικής διαδρομής οι περισσότεροι Ελληνες μαθητές δεν καταφέρνουν να επιτύχουν μέσον όρο «πάνω από 16» ? βαθμολογούνται από «μέτρια» έως απλώς «καλά» στη Β΄ Λυκείου. Ειδικότερα σύμφωνα με την έρευνα:
Άρθρα (RSS)