Terra Computerata

Αν στους ευσεβείς πόθους σας περιλαμβάνεται και μία βόλτα στην Απαγορευμένη πόλη του Πεκίνου, να σας ενημερώσουμε ότι χάρη στην IBM. σας παρέχεται πλέον η δυνατότητα. Με μια επίσκεψη στο www.beyondspaceandtime.org  μπορείτε να περιηγηθείτε στο παλάτι, όπως ήταν κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Qing.

Οπως φαίνεται, η Απαγορευμένη είναι η πρώτη απο μια σειρά αντίστοιχων virtual εικονικών επισκέψεων σε άλλους τόπους και άλλους χρόνους που μας ετοιμάζει η IBM. Για να περιηγηθείτε θα πρέπει να κατεβάσετε το πρόγραμμα μεγέθους περίπου 200 MB  οπότε λίγη υπομονή θα τη χρειαστείτε.?

Το Ιωνικό Κέντρο με τη συνεργασία της Ομάδας Μελέτης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, οργανώνει την πρώτη έκθεση στην Ελλάδα γι΄ αυτό το τεχνολογικό θαύμα της αρχαιότητας. Η έκθεση περιλαμβάνει τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα της συνεχιζόμενης έρευνας και πλαισιώνεται από επιστημονική ημερίδα και ομιλίες για το ευρύτερο κοινό. Ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να δει τον Μηχανισμό όπως τον βλέπουν οι επιστήμονες με τα σημερινά μέσα, να πειραματιστεί με τα μοντέλα που ανέπτυξε η Ομάδα Μελέτης, να μάθει τις χρήσεις του στα αρχαία ελληνικά ημερολόγια και ειδικά στο ημερολόγιο που προβλέπει την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Περισσότερες πληροφορίες στο site: www.antikythera-mechanism.gr

Νέα ευρήματα στον μηχανισμό των Αντικυθήρων Καθημερινή 3/8/2008

Το ρολόι των Ολυμπιακών Αγώνων Βήμα 3/8/2008

Μηχανισμός των Αντικυθήρων: Ο Υπολογιστής του Αρχαίου Σύμπαντος. Από 22 Οκτωβρίου14 Δεκεμβρίου, στο Ιωνικό Κέντρο, Λυσίου 11, Πλάκα.

Ανθρώπινα τα λάθη. Ακόμα κι αν έχουν περάσει από φίλτρα επιτροπών. Μερικά όμως λειτουργούν θεραπευτικά με το γέλιο που προκαλούν. Διαβάζω στα ΝΕΑ:

Ενδεικτικά στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Α΄ Γυμνασίου, στη σελίδα 104 δημοσιεύθηκε η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το φαξ ενός καταστήματος! Στο βιβλίο Μεσαιωνικής και Νεώτερης Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου, οι μαθητές διδάσκονταν ότι οι πάροικοι πρέπει να περνούσαν καλά, αφού «η ενοικίαση της γης από τον πάροικο ήταν χρονικά απεριόριστη και κληρονομική. Συγχρόνως ο πάροικος ήταν προσδεμένος στο χωράφι που καλλιεργούσε». Με τη διόρθωση, θα καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, αφού «οι πάροικοι ήταν εξαρτημένοι αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη και πλήρωναν φόρο στους ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να εγκαταλείψουν»… Στο βιβλίο Οδηγός Νηπιαγωγού ζητείται να διορθωθεί η φράση… «παίζοντας με τα όργανά τους», σε «παίζοντας με τα ονόματά τους». Στα Μαθηματικά Β΄ Δημοτικού, όπου χρησιμοποιούνται παραδείγματα ώστε να μάθουν τα παιδιά, κάποια κοπελίτσα που λεγόταν Μαρίνα έγινε Σαββίνα ξαφνικά, ένας Σπύρος έγινε Μιχάλης και μια Ελένη έγινε Άννα. Ενώ τα παιδάκια που θα έπρεπε να υπολογίσουν πόσα γλυκά μένουν σε ένα κουτί, βλέπουν ξαφνικά τα γλυκά να έχουν μεταμορφωθεί σε κουλουράκια. Τέλος, στο Εικονογραφημένο Λεξικό Α, Β και Γ Δημοτικού υπάρχει- κατά λέξη- η εξής απίθανη διόρθωση:

«[σελ. 227] [κώλος] (Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε)».

Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Ν. Καζαντζάκη στο πλαίσιο του εορτασμού της 20ης επετείου από την ίδρυση της δημιουργεί ιστοσελίδα και οργανώνει συνέδριο για τον Καζαντζάκη στη Νότια Κορέα.
Στόχος του δικτυακού τόπου είναι να κατατοπίσει με πληρότητα και υπευθυνότητα το κοινό σε ό,τι αφορά τη ζωή και το έργο του Καζαντζάκη, τη μέχρι σήμερα βιβλιογραφία, τις προσεγγίσεις ειδικών μελετητών, τη δράση της Εταιρείας, κλπ. που ιδρύθηκε στη Γενεύη στις 14 Δεκεμβρίου 1988.

 www.amis-kazantzaki.gr.

Αυτός ο Εγκέλαδος είναι λίγο αγενής. Και ζηλεύει τρελά τον Μορφέα. Εκεί που είσαι αφημένη γλυκά στην αγκαλιά του έρχεται και σε ταρακαουνάει αγενέστατα. Μετά από αυτό το βίαιο ξύπνημα, άνοιξα τον υπολογιστή για να δω το μέγεθος και παθαίνω ένα εξόφθαλμο. Αμάν …  τι-ν-τούτο; Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου Αθηνών έδωσε αρχική εκτίμηση 6.6R με επίκεντρο την Εύβοια. Σκέφτομαι αμέσως 1) που έχω καταχωνιάσει τη σκηνή εκστρατείας στη φύση και 2) αν θα αντέξει το κτίριο του σχολείου μου που είναι της ιουράσιας περιόδου.

Ευτυχώς που σκέφτηκα να τσεκάρω τι γράφει το ΕυρωΜεσογειακό σεισμολογικό κέντρο (κάντε το bookmark). 2-3 λεπτά μετά απο το σεισμό ανακοίνωσε τη πρόβλεψή του -η σεισμική δόνηση ήταν 5.1R-  και.. μαντέψτε, έπεσε μέσα χωρίς να το πληρώνουμε…

Μία ώρα μετά οι αγουροξυπνημένοι έλληνες επιστήμονες αποκατέστησαν το λάθος. Με ένα κλικ θα είχαν γλιτώσει το ρεντίκολο…

Οι λίστες ευπωλήτων τού «New York Times Book Review» έχουν διαφοροποιηθεί τον τελευταίο καιρό, προφανώς για να μην μπαίνουν στον ίδιο «στάβλο» οι αμνοί και τα ερίφια. Ετσι δημιουργήθηκαν δύο νέες κατηγορίες, η «Trade Fiction» και η «Mass Market Fiction», που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαν να αποδοθούν ως «εμπορική μυθοπλασία» και «μαζική μυθοπλασία». Το κριτήριο που επικρατεί για αυτή τη νέα κατάταξη έρχεται από την αγορά. Δεν έχει όμως σχέση τόσο με τις πωλήσεις όσο με την κατασκευή, δηλαδή μια μυθοπλασία που φτιάχνεται ακολουθώντας κανόνες οι οποίοι υπακούουν σε ένα εκδοτικό μάρκετινγκ. Για να χρησιμοποιήσω μια λέξη της μόδας που μας έρχεται από το χρεοκοπημένο εν τέλει νεοφιλελεύθερο (δηλαδή νεοσυντηρητικό) λεξιλόγιο, έχουμε μια αυτορρύθμιση, η οποία δεν θα μπορούσε να προέλθει παρά από τη χώρα του εκδοτικού μάρκετινγκ και της εκδοτικής βιομηχανίας.

Στην Ελλάδα κάτω από τις λίστες ευπωλήτων, που τα «Βιβλία» του «Βήματος» καθιέρωσαν, κατατάσσουμε πλέον δικαίους και αδίκους, υψηλή λογοτεχνία και ερωτικά μαντζούνια. Καθώς όμως η «μυθοπλασία κομμωτηρίου», όπως θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς τον όρο «mass market fiction», μεγαλώνει και ανδρώνεται (καλύτερα: γυναικώνεται) είναι καιρός να σκεφτούμε τη διαφοροποίηση.

Ο Νίκος Μπακουνάκης για τη Μυθοπλασία κομμωτηρίου

Ο Νίκος Μπακουνάκης φωτίζει την προσωπικότητα του Λε Κλεζιό ο οποίος πρόσφατα βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Υπήκοος του Μαυρικίου, εγκατεστημένος στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού, ο νέος νομπελίστας γράφει στα γαλλικά για τους αδύναμους και τους απόκληρους δημιουργώντας μοναδικές λογοτεχνικές ατμόσφαιρες. Γράφει στο χέρι, δεν ακούει ραδιόφωνο, δεν διαβάζει εφημερίδες. Το εφετινό καλοκαίρι, προτού φύγει από τη Βρετάνη, άρχισε να γράφει το νέο του μυθιστόρημα, τοποθετημένο στον Μαυρίκιο.

Νόμπελ λογοτεχνίας

Τα ερωτήματα που τίθενται κάθε χρόνο είναι τα ίδια: Τι βραβεύει το Νομπέλ; Την αξία ενός έργου; την απήχησή του παγκοσμίως; τους νεωτερισμούς του συγγραφέα; Τι συμβαίνει και κάποιοι βραβευμένοι διάσημοι ξεχνιούνται προτού καν αποχωρήσουν από αυτόν τον μάταιο κόσμο; Ενα έργο βέβαια μπορεί να ασκεί τεράστια επίδραση στον καιρό του και έπειτα να ξεχαστεί – αλλά και να επανέλθει αργότερα στο προσκήνιο. Πώς μπορεί αυτά να τα προβλέψει η όποια επιτροπή και η όποια Ακαδημία;

Αν ανέτρεχε κανείς στη λίστα των βραβευμένων στα 105 χρόνια του θεσμού θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα μισά ονόματα με ισάριθμα συγγραφέων εμφανώς ανώτερων, κάτι τέτοιο όμως ισχύει και για τα υπόλοιπα σημαντικά βραβεία λογοτεχνίας.

O Αναστάσης Βιστωνίτης σχολιάζει πώς η Σουηδική Ακαδημία κατέληξε στη βράβευση του γάλλου συγγραφέα Ζαν-Μαρί Γκυστάβ Λε Κλεζιό

Συγκίνηση και δέος για την Τέχνη (με κεφαλαίο το Τ)

Ευχαριστούμε Δημήτρη γιατί έδωσες φωνή στη γενιά μας και  συνεχίζεις να μας κάνεις δώρα.

Μήδειας μανιφέστο στο Κυριακάτικο Βήμα. Ζητήματα ταυτότητας, σεξουαλικότητας και ρόλων διερευνά η πρόταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου πάνω στο έργο του Ευριπίδη

http://dimitrispapaioannou.com/ 

Tι παράδοξο? Αυτός ο αστραφτερός ρηχός κόσμος της πρεμιέρας οφείλει να είναι εκεί, στο κόκκινο χαλί, να φωτογραφηθεί και να θεαθεί, μα είναι και υποχρεωμένος να παρακολουθήσει ένα έργο τέχνης που τον ξεπερνά ή τον αφήνει παγερά αδιάφορο, ενοχλημένο. Από τα μπουζούκια και τα ώπα, στα μπελκάντο σπαράγματα του δανδή Μπελλίνι και τα κολάζ θορύβου του Coti K· από τις ντιαζαϊνιές των μπουτίκ, στα μίνιμαλ πανιά και τα νερά του Νίκου Αλεξίου· από το σινεμά του ποπ-κορν, στον τσαρουχοπρεπή εκλεκτικισμό του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Από την ποπ στην αρτ. Δυσπεψία.

Το σύμπλοκο ?Παπαϊωάννου-Παλλάς-Κοινό? ισορροπεί σε αντιφάσεις. Το κοινό είναι ανομοιογενές: αστές μεσήλικες και έφηβοι καταναλώνουν μαζί την γκέι αισθητική του Δύο και μαγνητίζονται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, νεόπλουτοι και διανοούμενοι βλέπουν Μήδεια πλάι πλάι και ανέχονται αλλήλους· σε όλους αρέσει το αστικό μικροκλίμα της Βουκουρεστίου. Μετά το φινάλε δεν θα ξαναβρεθούν.

Μήδεια στο Παλλάς, χωνευτήρι αντιφάσεων

Δεν ξέρω αν έχετε παρακολουθήσει τη σειρά στο ΣΚΑΙ “Εμείς οι Έλληνες”, η οποία θα ολοκληρωθεί σε 12 επεισόδια.Πρόκειται για την καταγραφή της Ελληνικής πολεμικής Ιστορίας από το 1897 μέχρι το 1974 μέσα από ντοκουμέντα, μαρτυρίες, αφηγήσεις και σχόλια και πιστεύω ότι είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα αρχείο για τους μαθητές μας.

Μετά το “πανόραμα του αιώνα” της κρατικής τηλεόρασης αυτή η σειρά έρχεται να διηγηθεί το πώς η μικρή και αδύναμη Ελλάδα, που τα σύνορα της φτάνανε μέχρι και την Θεσσαλία, κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τα εδάφη της και να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.

Η σειρά “Εμείς οι Έλληνες”, περιλαμβάνει σπάνια φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα, αναπαραστάσεις και σχεδιαγράμματα με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας και μαρτυρίες από ανθρώπους που έζησαν στις ιστορικές περιόδους που αναφέρεται.

Σύμβουλοι της σειράς είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες ιστορικούς που εγγυώνται την αντικειμενικότητα, την ιστορική ακρίβεια και την πολύπλευρη κάλυψη των γεγονότων.

Εντύπωση μου έκανε που η σειρά κυκλοφόρησε αμέσως στα ελληνάδικα torrents…

Κάθε Δευτέρα στις 22.00

Τον Οκτώβριο του 2003, ο γνωστός και στους Ελληνες αναγνώστες οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν έγραφε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι θα σημειωθεί οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, αλλά αυτή δεν θα ξεσπάσει αμέσως: «Θα κρατήσει μερικά χρόνια η αυταπάτη. Αλλά κάποτε θα έρθει η στιγμή του κογιότ. Οπως στα καρτούν Road Runners, το κογιότ έχει τη συνήθεια, εκεί που τρέχει σε ένα λόφο, να κάνει αρκετά βήματα στον αέρα προτού αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα κάτω από τα πόδια του. Και μόνο τότε κάνει μια απότομη κατακόρυφη βουτιά».

Είναι η Ελλάδα ένας βράχος σταθερότητας μέσα στο αφηνιασμένο πέλαγος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Η φωνή της λογικής, ο θρίαμβος της χρηστής διαχείρισης μέσα στο παγκόσμιο κουβάρι του κερδοσκοπικού παραλογισμού; Μα τι παράγουμε, τι δημιουργούμε για να μας αξίζει μια τέτοια θέση ζηλευτή; Εισάγουμε λεμόνια από την Αίγυπτο, σταφύλια από τη Χιλή, ηλεκτρικές συσκευές από τη Σλοβενία και την Τουρκία, σχολικά τετράδια, ρούχα και παιχνίδια από την Κίνα, παπούτσια από την Ταϊβάν, καρύδια και κολέγια από την Καλιφόρνια, ιδέες και σκέψεις από το Google, ενώ ακόμα και τα σενάρια στα δημοφιλή ελληνικά σίριαλ είναι ισπανικής προέλευσης. Παίρνουμε δάνεια για τις διακοπές, για τις σπουδές στο πανεπιστήμιο, για το καινούργιο αυτοκίνητο, για μια πλάκα μπετόν αρμέ πάνω από το κεφάλι μας και μια θέση γκαράζ στο υπόγειο, για γάμους, βαφτίσια και κηδείες, χτίζουμε παλάτια στην κυμαινόμενη άμμο των επιτοκίων.

Οταν οι ευρωπαϊκές στατιστικές δείχνουν ότι μεγαλώνει και στην Ελλάδα το ποσοστό των 15χρονων μαθητών που δυσκολεύονται στην ανάγνωση, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κάνουμε βήματα στον αέρα, παρ? όλο που τα ίδια παιδιά μπορεί να δίνουν μάχες στον αέρα του Διαδικτύου ή της κινητής τηλεφωνίας εντυπωσιάζοντάς μας με την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα δάχτυλά τους πάνω στα πλήκτρα. Στον αέρα οι θρίαμβοι και οι ήττες τους, στον αέρα το μέλλον τους, σε μια φούσκα μέσα η ζωή τους.

Τρέχουν τα μικρά κογιότ, όπως εξακολουθούν να τρέχουν και τα μεγάλα. Μόνο που τα μεγάλα έχουν αλεξίπτωτο που θα ανακόψει την πτώση, ενώ τα δικά μας φτερά είναι κολλημένα με δανεικό κερί.

Τρέχουν τα μικρά κογιότ της Mαριάννας Tζιαντζή

Αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι είμαι μέλος του group
Supporters Of Wile E. Coyote And His Endeavor To Capture Road Runner

Τελικά ο Τζέρεμι Ρίφκιν είναι αισιόδοξος άνθρωπος. Παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του πολιτισμού μας, βλέπει ευκαιρίες στις σημερινές δυσκολίες και όχι δυσκολίες στην ευκαιρία που μας ανοίγεται για ένα αποκεντρωμένο σύστημα εκμετάλλευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Για τον Τζέρεμι Ρίφκιν υπάρχει μια ευκαιρία σε αυτή την οικονομική κρίση που διατρέχει σήμερα τον κόσμο. Μια νέα οικονομική ανάγνωση της πραγματικότητας που θα αφήσει πίσω της την βασισμένη σε ορυκτά καύσιμα δεύτερη βιομηχανική επανάσταση και θα προχωρήσει σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα παραγωγής ενέργειας συνδεδεμένο με έξυπνα δίκτυα.

Η ιδέα του βασίζεται στην τεχνολογική?συνεργατική επανάσταση που γίνεται σήμερα στον κόσμο σε ό,τι αφορά την παραγωγή και διάχυση της γνώσης. «Οι ίδιες αρχές σχεδίασης και οι έξυπνες τεχνολογίες που έκαναν πραγματικότητα το Διαδίκτυο και τα απέραντα δίκτυα επικοινωνίας», λέει, «άρχισαν να χρησιμοποιούνται για να επαναδιευθετήσουν τα ενεργειακά δίκτυα της ανθρωπότητας, έτσι ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να τις ανταλλάσσουν, δημιουργώντας ένα αποκεντρωμένο σύστημα διανομής και χρήσης της ενέργειας.

Η τριπλή κρίση της ανθρωπότητας άρθρο στην “Κ”

Η κ. Βενετία Αποστολίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ σχολιάζει το θόρυβο για τα βιβλία του Γυμνασίου:

“Στην Ελλάδα δίνεται στα σχολικά βιβλία μεγαλύτερη σημασία από όση πραγματικά έχουν, με αποτέλεσμα να απορροφούν όλο το ενδιαφέρον, ενώ υποτιμώνται και μένουν ασχολίαστα κάποια άλλα στοιχεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας που μπορεί να έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη σημασία για το μορφωτικό αποτέλεσμα. Τα σχολικά βιβλία είναι ένα εργαλείο για τη διδασκαλία των διαφόρων γνωστικών αντικειμένων. Ενα εργαλείο από τα πολλά που κανονικά θα έπρεπε να είναι στη διάθεση εκπαιδευτικών και μαθητών. Αλλα είναι η σχολική βιβλιοθήκη, τα εποπτικά μέσα και οι ηλεκτρονικές πηγές. Με δεδομένο ότι ούτε σχολικές βιβλιοθήκες έχουμε, ούτε σύγχρονα εποπτικά μέσα, ούτε υψηλό επίπεδο στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία, τα σχολικά βιβλία ζουν και βασιλεύουν και δημιουργούν την ψευδαίσθηση στους πάντες, εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, ότι είναι η αρχή και το τέλος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Kαι εδώ ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό: Τα σχολικά βιβλία αποτελούν ερμηνεία του Αναλυτικού Προγράμματος. Γι? αυτό και μπορούμε να έχουμε πολλαπλό σχολικό βιβλίο για το ίδιο Αναλυτικό Πρόγραμμα (Α.Π.). Μπορούμε να κρίνουμε κατά πόσο ένα σχολικό βιβλίο αποτελεί μια δημιουργική και ευφάνταστη ερμηνεία του Α.Π. αλλά δεν μπορούμε να ζητάμε από αυτό να υπερβεί τους περιορισμούς του. Οταν κρίνουμε λοιπόν ένα σχολικό βιβλίο θα πρέπει να είναι πάντα σαφές στη συζήτησή μας σε ποια σημεία κρίνουμε το βιβλίο και σε ποια το Α.Π. Στην Ελλάδα δεν γίνεται συζήτηση για τα Α.Π. Κι όμως αυτά είναι που κυρίως πρέπει να συζητιούνται γιατί εκεί είναι που καταγράφονται οι σκοποί, το περιεχόμενο αλλά και οι μέθοδοι διδασκαλίας.

Σχόλιο στην Καθημερινή

Ο Χρίστος Παπαδημητρίου, καθηγητής του Berkeley σχολιάζει: “Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα μέχρι το 2000, γιατί μέχρι τότε είχαμε υπολογιστές απλώς. Τώρα όμως έχουμε το Διαδίκτυο, και ο ψηφιακός αναλφαβητισμός είναι αυτοεξορία από τη ζωή. Οπως λέει ο Μανουέλ Καστέλς ?μεγάλος Καταλανός κοινωνιολόγος και φίλος από τα φοιτητικά χρόνια του δικού μας Πουλαντζά? όποιος δεν ασχολείται με το Διαδίκτυο σήμερα απλώς χάνει μια ευκαιρία, αλλά σε λίγο όχι μόνο δουλειά δεν θα μπορεί να βρει, ούτε επίδομα ανεργίας δεν θα μπορεί να εισπράττει. Και βέβαια δεν υπάρχει πιο τραγικά γελοίος λόγος για να μένουμε απέξω και να διαπράττουμε το έγκλημα να κρατάμε τα παιδιά μας απέξω, από το κόλλημα στη λεπτομέρεια της πορνογραφίας που έχουν δυστυχώς μερικοί. Το μέλλον μιας χώρας προεικάζεται σε κάποιο βαθμό, άλλοι λένε μεγάλο άλλοι λένε μέτριο, από το πόση πρόσβαση στο Διαδίκτυο υπάρχει. Η Φινλανδία, η Ιρλανδία, ακόμα και η Λευκορωσία και η Ινδία, σκίζουν. Εμείς είμαστε ουραγοί της Ευρώπης, μπροστά από την Αλβανία και τη Βοσνία”.

Και αναρωτιέμαι: Αυτό το κόλλημα με την πορνογραφία θα το ξεπεράσουν κάποτε οι ταγοί της εκπαίδευσης; Στο συνέδριο της Λεμεσού είχα ένα ξέσπασμα σχετικά με αυτό το θέμα, γιατί κάποιοι φοβικοί  προσπαθούν με το κουβαδάκι τους να συμμαζέψουν τον καταρράκτη του διαδικτύου. Δεν καταλαβαίνουν δε ότι διυλίζουμε τον κώνωπα και μας διαφεύγει η κάμηλος… Δεν καταλαβαίνουν ότι το νέο χάσμα γενεών είναι τεχνολογικό, δεν καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις αυτής της καθυστέρησης στην οικονομία της χώρας…

Ο Χρίστος Παπαδημητρίου μιλάει στην Καθημερινή με αφορμή την έκδοση ενός ελληνικού graphic novel του Logicomix.

Η Sine που εξελίχθηκε σε πρώτο λαγωνικό του διαδικτύου, ποστάρισε για τα Μαθηματικών Πάθη

Πολλά λάθη διαβάζω εντοπίστηκαν στα νέα δεκάξι βιβλία του Γυμνασίου, με αποτέλεσμα το υπ. Παιδείας να αποστείλει αυτές τις ημέρες προς όλα τα σχολεία πακέτα φωτοτυπιών με τις διορθώσεις.

Απορίες προκαλούνται για το πως ξέφυγαν π.χ. 78 λάθη  από το βιβλίο των Θρησκευτικών…

Γιατί όμως πιστεύω ότι υπάρχουν κι άλλα τόσα λάθη που δεν περιλαμβάνονται στις φωτοτυπίες των διορθώσεων… Ας πάρουμε για παράδειγμα τις παραπομπές στο διαδίκτυο που προστέθηκαν στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού των βιβλίων. Στην καλύτερη περίπτωση είναι “εύκολες” (η πρώτη που επιστρέφει η μηχανή αναζήτησης με τον χ ή ψ  όρο) και στη χειρότερη επικίνδυνες. Φαίνεται οι συγγραφείς “αισθάνονταν πολύ τυχεροί” και πατούσαν πιστά αυτό το κομβίον στο google που επιστρέφει ένα μόνο αποτέλεσμα.

Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα τη λογική του Π.Ι. που απομακρύνει με αποφάσεις συμβουλίων τις παραπομπές σε σελίδες εκπαιδευτικών από την Πύλη και επιτρέπει τις παραπομπές σε εμπορικές σελίδες ή σε άλλες συνεργατών του,  που (τι πρωτότυπο) διαφημίζουν το βιβλίο τους…

Ελλαδιστάν;

Η έρευνα της «Κ» για τα περίπου 30 νέα βιβλία που εισήχθησαν προ διετίας στο γυμνάσιο ?είχε προηγηθεί στο φύλλο της περασμένης Κυριακής έρευνα για τα νέα βιβλία του δημοτικού σχολείου? επιβεβαιώνει το παράδοξο: Ολοι ?και κυρίως οι μαθητές? πρέπει να μαθαίνουν από τα λάθη τους αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ιθύνοντες του Παιδαγωγικού Ινιστιτούτου τις επιταγές του οποίου ?μέσω του Αναλυτικού Προγράμματος? εκλήθησαν να ακολουθήσουν οι συγγραφείς των βιβλίων και καλούνται να εφαρμόσουν οι εκπαιδευτικοί. «Τα προβλήματα που υπάρχουν στην τάξη λόγω της εισαγωγής των νέων βιβλίων εν πολλοίς οφείλονται στον κακό σχεδιασμό του εγχειρήματος. Για παράδειγμα, είναι ανήκουστο να εισάγονται νέα βιβλία μαθηματικών και στις τρεις τάξεις του γυμνασίου. Ξεκινάς από την Α΄ τάξη και συνεχίζεις», προσθέτει στην «Κ» ο μαθηματικός κ. Τεύκρος Μιχαηλίδης.

Ειδικότερα, ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα των εκπαιδευτικών από τα νέα βιβλία του γυμνασίου είναι τα ακόλουθα:

– Ύλη: Είναι δυσανάλογη προς τον σχολικό χρόνο. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι συγγραφείς δεν έλαβαν υπόψη τους τον παιδαγωγικά αποδεκτό χρόνο ενασχόλησης των μαθητών και των μαθητριών με τα μαθήματα. «Είναι εξωπραγματική, ιδίως στην Γ΄ Γυμνασίου. Από την άλλη είναι άνισα κατανεμημένη. Τους πρώτους και πιο παραγωγικούς μήνες του σχολικού έτους υπάρχουν εξαιρετικά απλά μαθήματα και, αντίθετα, συσσώρευση δύσκολων εννοιών στο τέλος της χρονιάς, όταν ?ας μη γελιόμαστε? τα παιδιά χαλαρώνουν. Και η ύλη αυτή είναι πολύ σημαντική για τις επόμενες τάξεις», λέει για τα μαθηματικά ο κ. Μιχαηλίδης. «Αν δεν έχουμε κριτήρια για να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το κύριο από το δευτερεύον, τότε είμαστε ακατάλληλοι για να καθοδηγήσουμε τους νέους», συμπληρώνει, εστιάζοντας στις ευθύνες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ο κ. Κουγέας.

– Βομβαρδισμός πληροφοριών: Μια βασική αδυναμία των εγχειριδίων του Γυμνασίου είναι ότι με στόχο την παροχή πληροφοριών εκτοπίζεται η αφήγηση και κυριαρχεί ο βομβαρδισμός με πληροφορίες. «Η αφήγηση στο Γυμνάσιο είναι βασικό στοιχείο. Προβληματιστήκαμε, γιατί ένα παιδί μαθαίνει από τη διήγηση της γιαγιάς και όχι από τον δάσκαλο;», αναρωτιέται ο κ. Κουγέας.

– Αυστηρή καθοδήγηση των εκπαιδευτικών: Το γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας ζητεί (μέσω των περιφερειακών διευθύνσεων και των σχολικών συμβούλων) συγκεκριμένη ενημέρωση από τους εκπαιδευτικούς για την πορεία της ύλης, τους αναγκάζει να κάνουν επί τροχάδην την ύλη. Από την άλλη, για κάθε μάθημα δεν υπάρχει ένα αλλά τρία βιβλία: του μαθητή, του καθηγητή και των ασκήσεων. «Αυτό συνεπάγεται μια αυστηρά καθοδηγούμενη πορεία διδασκαλίας που πέρα από το ότι δηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους εκπαιδευτικούς, καταλήγει στον εγκλωβισμό της διδακτικής πορείας παραγνωρίζοντας ιδιαιτερότητες που οφείλονται σε κοινωνικούς ή γεωγραφικούς λόγους», λέει ο κ. Κουγέας.

– Επιμόρφωση καθηγητών: Για μία ακόμη φορά έντονες είναι οι διαμαρτυρίες της ΟΛΜΕ και των εκπαιδευτικών για την ελλιπέστατη επιμόρφωση στα νέα εγχειρίδια. Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί που μίλησαν στην «Κ» εστίασαν ότι τα νέα βιβλία δεν δοκιμάστηκαν στην τάξη προτού πάνε σε όλα τα σχολεία.

«Είναι σαν τη νοικοκυρά που δεν ξέρει τι ακριβώς θα της χρειαστεί για το φαγητό που ετοιμάζει, και έτσι ψωνίζει τα πάντα…». Η παρομοίωση του έμπειρου φιλολόγου κ. Σωκράτη Κουγέα αποτυπώνει την εικόνα των νέων βιβλίων στο Γυμνάσιο. Μπορεί να είναι καλύτερα από τα προηγούμενα, αλλά με μεγάλο όγκο ύλης και «πολύ πυκνά», με αποτέλεσμα μαθητές και εκπαιδευτικοί να… χάνονται στη μετάφρασή τους. Ετσι, οι μαθητές που μπορούν και έχουν στήριξη από την οικογένειά τους (αφιέρωση χρόνου από τους γονείς ή οικονομική για φροντιστηριακή υποστήριξη) προχωρούν, και οι υπόλοιποι επιβραδύνουν – κάποιοι μένουν πολύ πίσω στα μαθήματα.

«Υπάρχει το φαινόμενο να έχουμε καλύτερα βιβλία, τα οποία όμως συντελούν στην αύξηση της σχολικής αποτυχίας!», παρατηρεί χαρακτηριστικά μιλώντας στην «Κ» ο μαθηματικός κ. Στράτος Στρατηγάκης.

Καθώς γύριζα από την πρωινή βόλτα -για τις εφημερίδες – κι άκουγα αμέριμνη το ραδιόφωνο κόντεψε να μου φύγει το τιμόνι από τα χέρια. Ραδιοφωνική διαφήμιση για την επιμόρφωση. Δύο καθηγητές συνομιλούν: ” Κώστα που τις βρήκες αυτές τις ωραίες σημειώσεις; Έκανα search και μετά copy paste” Στη συνέχεια πέφτει το τσιτάτο: Πάνω από 90.000 εκπαιδευτικοί μπήκαν στην ψηφιακή εποχή.

Ανοίγοντας τις κυριακάτικες εφημερίδες διαπίστωσα ότι ανάλογη καταχώριση υπάρχει σε όλα τα φύλλα…

ΟΚ ώστε πάνω από 90000 εκπαιδευτικοί επιμορφώθηκαν στην τεχνική του copy-paste!

Μπραβίσιμο! Για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους… Θυμάται κανείς ότι αυτό είναι το πρώτο στάδιο ενός προγράμματος τριών σταδίων; Ότι το πρώτο στάδιο βρυκολάκιασε κι έχει κρατήσει πάνω από πέντε χρόνια; Ότι οι εκπαιδευτικοί σύρθηκαν στην πιστοποίηση με το στανιό (απειλές επιστροφής του επιδόματος); Ότι όσοι πιστοποιήθηκαν, πιστοποιητικό δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους; Ότι όσοι δούλεψαν σε αυτό δεν έχουν πληρωθεί ακόμα; Φαίνεται τα χρήματα επαρκούν μόνο για “δράσεις δημοσιότητας”. Οι εκπαιδευτικοί είναι γνωστό τοις πάσι ότι είναι εισοδηματίες. Ότι το β΄επίπεδο επωαζόταν 4 χρόνια και αφού ξεκίνησε -όπως ξεκίνησε- στα μουλωχτά, εν μέσω πασχαλινών διακοπών, φυσικά δεν πλησίασε τους στόχους του; Από 8000 το παρακολούθησαν 4500;

Γιατί δε διαφημίζουν πόσες ώρες διδασκαλίας γίνονται με τους μαθητές από τους 90000 μετακπαιδευμένους καθηγητές με ανανεωμένες μεθόδους; Γιατί δε λένε για τις αγκυλωτικές εγκυκλίους που συντάχθηκαν με στόχο να αποτρέπουν τους εκπαιδευτικούς από τη χρήση του εργαστηρίου; Φαντάζομαι δε, όποιος χρησιμοποιεί και powerpoint είναι έτοιμος για σχολικός σύμβουλος… Για να μη θυμηθώ κάτι κιτσάτα power… με ηλιοβασιλέματα που ευαγγελίζονται την ανανέωση της διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δικτυακό τόπο του Π.Ι. Έλεος! αξιοποιήσιμα βέβαια, για το τι πρέπει να αποφεύγουν οι διδάσκοντες, αν καταπιαστούν με παρουσιάσεις…

Και για την ουσία αυτή είναι η επιμόρφωση; να φτιάχνουν ευανάγνωστες σημειώσεις οι διδάσκοντες; ή καλύτερα να αντιγράφουν τις έτοιμες και να κοτσάρουν το ονοματάκι τους;

Τι ήταν κι αυτό πάλι κυριακάτικα…