Terra Computerata

Ο Hayden White είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Σάντα Κρουζ, και καθηγητής της Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Βρίσκεται στη χώρα μας καθώς συμμετέχει στο συνέδριο του περιοδικού Ιστορείν.

Με το κείμενο του για το «πρακτικό παρελθόν» ο Γουάιτ εισάγει έναν επίκαιρο προβληματισμό αναφορικά με τους τρόπους θέασης του παρελθόντος, εστιάζοντας και πάλι την προσοχή μας στην ιστορική γραφή και την αφηγηματικότητά της. Επιχειρώντας να μελετήσει τη συγκρότηση της ακαδημαϊκής ιστορίας, του ιστορικού λόγου και τη σχέση της με τη λογοτεχνία στέκεται ιδιαίτερα στη διάκριση του παρελθόντος σε «ιστορικό» (αντικείμενο επιστημονικής μελέτης) και σε «πρακτικό», χώρο εμπειρίας και αναφοράς όλων των ανθρώπων.

Χάρη στο διαδίκτυο μπορούμε να παρακολουθήσουμε μία διάλεξη του καθηγητή με θέμα: The Future of Utopia in History: Literary and Cultural Modernism

Η βιβλιογραφία του από την Εύα Ντομάνσκα.

Η Εύα Ντομάνσκα είναι καθηγήτρια της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστορίας της ιστοριογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Adam Mickiewicz, στο Πόζναν της Πολωνίας. Με το προκλητικό κείμενό της η Εύα Ντομάνσκα θέτει ένα ευρύτερο ζήτημα που αφορά συνολικά τις ανθρωπιστικές επιστήμες: τη σκέψη εγκατάλειψης του ανθρωποκεντρισμού, τη μετατροπή σε αντικείμενο έρευνας των νέων υποκειμενικοτήτων που ο 21ος αιώνας ανέδειξε. Διαβάστε το άρθρο της “Ξεπερνώντας τον ανθρωποκεντρισμό στις ιστορικές σπουδές”

Διαβάζω στην Καθημερινή: “Στις 140 μονάδες βάσης διαμορφώθηκε η διαφορά απόδοσης (spread) του ελληνικού 10ετούς ομολόγου με το αντίστοιχο γερμανικό Bund, χθες στην Hλεκτρονική Δευτερογενή Aγορά Tίτλων (HΔAT), σύμφωνα με την Tράπεζα της Eλλάδος (TτE). H εκτόξευση της διαφοράς στα επίπεδα αυτά, είναι ένδειξη του ότι οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται τα ελληνικά προϊόντα, σε σημείο που πλέον όχι μόνο δεν αγοράζουν τα ομόλογα αλλά πωλούν και όσα έχουν στην κατοχή τους για να κατευθυνθούν σε προϊόντα άλλων χωρών που παρέχουν μεγαλύτερη ασφάλεια.”

Ο Φώτης Γεωργελές στο edito της  AthensVoice επισημαίνει: “Αν η οικονομία μας υποχωρεί, αιτία δεν είναι η διεθνής κρίση, είναι η ρηχή οικονομική ανάπτυξη, η μηδαμινή παραγωγική και ανταγωνιστική ικανότητα, η κλεπτοκρατία που έχει γίνει το κυρίαρχο σύστημα της ελληνικής δημόσιας ζωής.
Έχει μικρή σημασία αν ο ένας υπουργός ή ο άλλος είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της γιγάντιας απάτης. Σημασία έχουν οι δομές που γεννούν συνεχώς τα σκάνδαλα. Όπως πάντα, σημαντικές είναι οι λεπτομέρειες, όχι τα ονόματα.

Η αλήθεια είναι ότι καμία χώρα της Ευρώπης δεν συζητάει θέματα που απασχολούν εμάς. Αν εφαρμόζονται οι νόμοι, αν εξαγοράζονται τα Μέσα Ενημέρωσης με κρατικό χρήμα. Πουθενά δεν υπάρχει γενικευμένη ανομία, μεροληπτική δικαιοσύνη, συστημική διαφθορά, ιδιοποίηση του κράτους, κομματική δημόσια διοίκηση, ιδιωτική δημόσια περιουσία. Πουθενά εκτός από κάποιες περιοχές της Νάπολης, όπου κυριαρχεί η Μαφία.

Η χώρα μας συνεχώς υποχωρεί στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Καμία παραγωγική επένδυση δεν γίνεται πια στην Ελλάδα. Αντιμετωπίζουμε την κρίση, μπαίνουμε στην ύφεση από χειρότερη θέση σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους. Η οικονομία μας είναι ρηχή, η δημόσια ζωή είναι στα χάλια αυτά που βλέπουμε, επειδή η κλεπτοκρατία κυριαρχεί στη χώρα. Αν δεν κάνουμε αυτή τη σύνδεση, αν δεν πούμε ότι το ένα είναι αποτέλεσμα του άλλου, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

Χρόνια τώρα παρακολουθούμε επεισόδια του ίδιου έργου. Κομματικά στελέχη, κυβερνητικά στελέχη, κρατικά στελέχη, σε μια διαρκή συναλλαγή, ιδιοποιούνται το δημόσιο πλούτο παράγοντας πολιτικό χρήμα, μαύρο χρήμα, εξουσία. Κάποιος δεν πρέπει επιτέλους να πει, ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί συμβαίνει αυτό και πώς αλλάζει;”