Terra Computerata

Συγκίνηση και δέος για την Τέχνη (με κεφαλαίο το Τ)

Ευχαριστούμε Δημήτρη γιατί έδωσες φωνή στη γενιά μας και  συνεχίζεις να μας κάνεις δώρα.

Μήδειας μανιφέστο στο Κυριακάτικο Βήμα. Ζητήματα ταυτότητας, σεξουαλικότητας και ρόλων διερευνά η πρόταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου πάνω στο έργο του Ευριπίδη

http://dimitrispapaioannou.com/ 

Tι παράδοξο? Αυτός ο αστραφτερός ρηχός κόσμος της πρεμιέρας οφείλει να είναι εκεί, στο κόκκινο χαλί, να φωτογραφηθεί και να θεαθεί, μα είναι και υποχρεωμένος να παρακολουθήσει ένα έργο τέχνης που τον ξεπερνά ή τον αφήνει παγερά αδιάφορο, ενοχλημένο. Από τα μπουζούκια και τα ώπα, στα μπελκάντο σπαράγματα του δανδή Μπελλίνι και τα κολάζ θορύβου του Coti K· από τις ντιαζαϊνιές των μπουτίκ, στα μίνιμαλ πανιά και τα νερά του Νίκου Αλεξίου· από το σινεμά του ποπ-κορν, στον τσαρουχοπρεπή εκλεκτικισμό του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Από την ποπ στην αρτ. Δυσπεψία.

Το σύμπλοκο ?Παπαϊωάννου-Παλλάς-Κοινό? ισορροπεί σε αντιφάσεις. Το κοινό είναι ανομοιογενές: αστές μεσήλικες και έφηβοι καταναλώνουν μαζί την γκέι αισθητική του Δύο και μαγνητίζονται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, νεόπλουτοι και διανοούμενοι βλέπουν Μήδεια πλάι πλάι και ανέχονται αλλήλους· σε όλους αρέσει το αστικό μικροκλίμα της Βουκουρεστίου. Μετά το φινάλε δεν θα ξαναβρεθούν.

Μήδεια στο Παλλάς, χωνευτήρι αντιφάσεων

Δεν ξέρω αν έχετε παρακολουθήσει τη σειρά στο ΣΚΑΙ “Εμείς οι Έλληνες”, η οποία θα ολοκληρωθεί σε 12 επεισόδια.Πρόκειται για την καταγραφή της Ελληνικής πολεμικής Ιστορίας από το 1897 μέχρι το 1974 μέσα από ντοκουμέντα, μαρτυρίες, αφηγήσεις και σχόλια και πιστεύω ότι είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα αρχείο για τους μαθητές μας.

Μετά το “πανόραμα του αιώνα” της κρατικής τηλεόρασης αυτή η σειρά έρχεται να διηγηθεί το πώς η μικρή και αδύναμη Ελλάδα, που τα σύνορα της φτάνανε μέχρι και την Θεσσαλία, κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τα εδάφη της και να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.

Η σειρά “Εμείς οι Έλληνες”, περιλαμβάνει σπάνια φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα, αναπαραστάσεις και σχεδιαγράμματα με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας και μαρτυρίες από ανθρώπους που έζησαν στις ιστορικές περιόδους που αναφέρεται.

Σύμβουλοι της σειράς είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες ιστορικούς που εγγυώνται την αντικειμενικότητα, την ιστορική ακρίβεια και την πολύπλευρη κάλυψη των γεγονότων.

Εντύπωση μου έκανε που η σειρά κυκλοφόρησε αμέσως στα ελληνάδικα torrents…

Κάθε Δευτέρα στις 22.00

Τον Οκτώβριο του 2003, ο γνωστός και στους Ελληνες αναγνώστες οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν έγραφε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι θα σημειωθεί οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, αλλά αυτή δεν θα ξεσπάσει αμέσως: «Θα κρατήσει μερικά χρόνια η αυταπάτη. Αλλά κάποτε θα έρθει η στιγμή του κογιότ. Οπως στα καρτούν Road Runners, το κογιότ έχει τη συνήθεια, εκεί που τρέχει σε ένα λόφο, να κάνει αρκετά βήματα στον αέρα προτού αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα κάτω από τα πόδια του. Και μόνο τότε κάνει μια απότομη κατακόρυφη βουτιά».

Είναι η Ελλάδα ένας βράχος σταθερότητας μέσα στο αφηνιασμένο πέλαγος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Η φωνή της λογικής, ο θρίαμβος της χρηστής διαχείρισης μέσα στο παγκόσμιο κουβάρι του κερδοσκοπικού παραλογισμού; Μα τι παράγουμε, τι δημιουργούμε για να μας αξίζει μια τέτοια θέση ζηλευτή; Εισάγουμε λεμόνια από την Αίγυπτο, σταφύλια από τη Χιλή, ηλεκτρικές συσκευές από τη Σλοβενία και την Τουρκία, σχολικά τετράδια, ρούχα και παιχνίδια από την Κίνα, παπούτσια από την Ταϊβάν, καρύδια και κολέγια από την Καλιφόρνια, ιδέες και σκέψεις από το Google, ενώ ακόμα και τα σενάρια στα δημοφιλή ελληνικά σίριαλ είναι ισπανικής προέλευσης. Παίρνουμε δάνεια για τις διακοπές, για τις σπουδές στο πανεπιστήμιο, για το καινούργιο αυτοκίνητο, για μια πλάκα μπετόν αρμέ πάνω από το κεφάλι μας και μια θέση γκαράζ στο υπόγειο, για γάμους, βαφτίσια και κηδείες, χτίζουμε παλάτια στην κυμαινόμενη άμμο των επιτοκίων.

Οταν οι ευρωπαϊκές στατιστικές δείχνουν ότι μεγαλώνει και στην Ελλάδα το ποσοστό των 15χρονων μαθητών που δυσκολεύονται στην ανάγνωση, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κάνουμε βήματα στον αέρα, παρ? όλο που τα ίδια παιδιά μπορεί να δίνουν μάχες στον αέρα του Διαδικτύου ή της κινητής τηλεφωνίας εντυπωσιάζοντάς μας με την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα δάχτυλά τους πάνω στα πλήκτρα. Στον αέρα οι θρίαμβοι και οι ήττες τους, στον αέρα το μέλλον τους, σε μια φούσκα μέσα η ζωή τους.

Τρέχουν τα μικρά κογιότ, όπως εξακολουθούν να τρέχουν και τα μεγάλα. Μόνο που τα μεγάλα έχουν αλεξίπτωτο που θα ανακόψει την πτώση, ενώ τα δικά μας φτερά είναι κολλημένα με δανεικό κερί.

Τρέχουν τα μικρά κογιότ της Mαριάννας Tζιαντζή

Αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι είμαι μέλος του group
Supporters Of Wile E. Coyote And His Endeavor To Capture Road Runner

Τελικά ο Τζέρεμι Ρίφκιν είναι αισιόδοξος άνθρωπος. Παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του πολιτισμού μας, βλέπει ευκαιρίες στις σημερινές δυσκολίες και όχι δυσκολίες στην ευκαιρία που μας ανοίγεται για ένα αποκεντρωμένο σύστημα εκμετάλλευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Για τον Τζέρεμι Ρίφκιν υπάρχει μια ευκαιρία σε αυτή την οικονομική κρίση που διατρέχει σήμερα τον κόσμο. Μια νέα οικονομική ανάγνωση της πραγματικότητας που θα αφήσει πίσω της την βασισμένη σε ορυκτά καύσιμα δεύτερη βιομηχανική επανάσταση και θα προχωρήσει σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα παραγωγής ενέργειας συνδεδεμένο με έξυπνα δίκτυα.

Η ιδέα του βασίζεται στην τεχνολογική?συνεργατική επανάσταση που γίνεται σήμερα στον κόσμο σε ό,τι αφορά την παραγωγή και διάχυση της γνώσης. «Οι ίδιες αρχές σχεδίασης και οι έξυπνες τεχνολογίες που έκαναν πραγματικότητα το Διαδίκτυο και τα απέραντα δίκτυα επικοινωνίας», λέει, «άρχισαν να χρησιμοποιούνται για να επαναδιευθετήσουν τα ενεργειακά δίκτυα της ανθρωπότητας, έτσι ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να τις ανταλλάσσουν, δημιουργώντας ένα αποκεντρωμένο σύστημα διανομής και χρήσης της ενέργειας.

Η τριπλή κρίση της ανθρωπότητας άρθρο στην “Κ”