Terra Computerata

Κι ενώ οι επιστήμονες ξεθηκάρωναν τις σπάθες τους στη Λεμεσό, μάχες διεξάγονταν και εν Αθήναις με αφορμή το άρθρο του Κ. Γεωργουσόπουλου “Εργολάβοι λήθης”
Η απάντηση της κας Ρεπούση καίρια και αρκούντως απολαυστική:

Οφείλουμε να πούμε στον ποιητή μας ότι δυστυχώς δεν είναι πια στο χέρι μας. Οι καιροί άλλαξαν. Κάποτε η μνήμη ήταν αντίσταση, τώρα είναι καθεστώς. Πρέπει να θυμόμαστε, κατά το πρέπει να πιστεύουμε. Και πρέπει να θυμόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο, να ενστερνιστούμε έναν συγκεκριμένο τύπο μνήμης. Που αποθηκεύει στον σκληρό της δίσκο και περιποιείται τη βία που οι μακρινοί και κοντινοί πρόγονοι βίωσαν στο πετσί τους από τους άλλους, στοιχειώνει την αδικία που η φυλή υπέστη στο πέρασμα του χρόνου. Μιας μνήμης που συγκροτείται γύρω από δύο κεντρικές φιγούρες, του ενόχου και του θύματος. Μιας «θυματοποιημένης», ασπρόμαυρης μνήμης. Που προσμετράει τη δική της βία στον ηρωισμό. Μιας μνήμης ευάλωτης σε πολιτικούς χειρισμούς, ψευδείς και παραμορφωμένες συλλογικές αναπαραστάσεις, μνημονικές εκλαϊκεύσεις, αδιέξοδα συνθήματα. Που παρόλα αυτά περνιέται για ιστορία, καθώς αγορεύει στο όνομα της ιστορικής πραγματικότητας. Που πολλαπλασιάζει το κοινό της, αυξάνει τη ζήτησή της και αποκτά όλο και περισσότερη πολιτική δύναμη. Μιας μνήμης που χρειάζεται την αγορά για να τη θρέψει, την πολιτική για να την προστατέψει, μηχανισμούς για να την καλλιεργήσουν.

Διαβάστε τη συνέχεια…

Και το σχολείο; Τι του ζητάμε να κάνει; Να παραμείνει ένας μηχανισμός της κυρίαρχης εθνικής μνήμης, ένα από τα δεκανίκια της; Να διαιωνίζει τις στερεοτυπικές εικόνες της; Να υπηρετεί τις σκοπιμότητές της; Ή να υποστηρίξει μια κριτική ιστορική μνήμη ικανή να βοηθήσει τα παιδιά να υπερβούν το εγώ τους, να σταθούν κριτικά απέναντι στον εαυτό τους, να πλησιάσουν τον άλλον, να τον γνωρίσουν, να ανοιχθούν στον κόσμο και στις προκλήσεις του;

Επιστρέψαμε πλήρεις εμπειριών. Νομίζω ότι πέτυχα στην πρόβλεψή μου και ω ναι έγινε συνωστισμός. Το Συνέδριο που διοργάνωσε ο σύνδεσμος Ελλήνων Κυπρίων Φιλολόγων με τη συνεργασία της ΠΕΦ για τη διδασκαλία της Ιστορίας στη μέση εκπαίδευση μάζεψε πολύ κόσμο. Μέχρι και ορθίους είχαμε. Τη δεύτερη ημέρα οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να μας μετακινήσουν σε άλλο χώρο για να χωρέσουμε…

Οι διοργανωτές προσέγγισαν σφαιρικά το αιώνια φλέγον θέμα της ιστορίας και είχαν καλέσει επιστήμονες που αντιπροσώπευαν όλες τις επιστημονικές τάσεις. Τα αίματα άναψαν κάποια στιγμή αλλά όχι εκεί που περιμέναμε. Σίγουρα υπάρχουν πολλές ανοικτές πληγές στο νησί. Επιφυλάσσομαι για περισσότερες και ζουμερές πληροφορίες όταν και εφόσον αρχίσουν πάλι να λειτουργούν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα.

Το κοινό ήταν πολύ θερμό και είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις με πολλούς συναδέλφους που το πονάνε το μάθημα. Και για δεύτερη φορά στα χρονικά διαπίστωσα ότι μπορώ να πάθω τρακ. Την πρώτη φορά μου συνέβη στις Σέρρες και τη δεύτερη στη Λεμεσό. Σε σημείο που δεν έβγαινε η φωνή μου. Εδώ έχουμε μιλήσει στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και δεν τραυλίσαμε και να την πάθουμε έτσι. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Ευτυχώς το κοινό βοήθησε.

Τώρα που κολλάει το ου με εθέσπισεν; Η πρόσκληση για το συνέδριο προήλθε από την Κύπρο και όχι από την ΠΕΦ. Η ΠΕΦ φαίνεται προτιμά να είναι κλειστό κλαμπ. Τες πα…