Terra Computerata

Σας αρέσουν οι ηλεκτρονικές κάρτες; Ακόμα κι αν προέρχονται από ανώνυμους θαυμαστές; Αυτήν την κάρτα σίγουρα δεν θα θέλατε να τη λάβετε.

Ανώνυμες ηλεκτρονικές καρτ ποστάλ με καυστικό χιούμορ καταπολεμάνε τη διάδοση σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Άτομα με σεξουαλικά νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια και τον ιό HIV μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα InSpot.org και να επιλέξουν την κάρτα που θέλουν να στείλουν ανώνυμα στους πρώην συντρόφους τους.

Οι αποδέκτες ενημερώνονται για τη φύση της μολυσματικής ασθένειας, καθώς και για τις κοντινότερες κλινικές, όπου μπορούν να εξεταστούν. Περισσότεροι από 30.000 Αμερικανοί έχουν κάνει χρήση της υπηρεσίας, η οποία ξεκίνησε από το Σαν Φρανσίσκο.

Πηγή : Public Library of Science

Σίγουρα θα έχετε ακούσει το ‘Σεσουάρ για δολοφόνους” , παίζεται άλλωστε για πολλοστή χρονιά. Τι θα λέγατε όμως αν μαθαίνατε ότι το σεσουάρ σας είναι δολοφόνος; Διαβάζω στα ΝΕΑ ότι κινδυνεύουμε από τα μαγνητικά πεδία αλλά και τα ραδιοκύματα που εκπέμπουν οι οικιακές μας συσκευές. Οι πλέον επικίνδυνες συσκευές με σειρά προτεραιότητας είναι: η βάση ασύρματου τηλεφώνου, ο φούρνος μικροκυμάτων, το WiFi και το σεσουάρ, ω ναι!

Από μετρήσεις του Εργαστηρίου Κυτταρικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μία ασύρματη βάση κινητού τηλεφώνου δημιουργεί σε απόσταση μερικών εκατοστών μαγνητικό πεδίο έντασης 50 μιλιγκάους. Μπορεί το όριο που έχει υιοθετηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας προ δεκαετίας να φτάνει τα 1.000 μιλιγκάους, ωστόσο, πριν από περίπου ενάμιση μήνα το Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε με 522 ψήφους υπέρ και 16 κατά να εξετάσει την υιοθέτηση αυστηρότερων ορίων λόγω του ότι τα υπάρχοντα όρια θεωρούνται «παρωχημένα». Η έκθεση που προβλημάτισε τους ευρωβουλευτές ακούει στο όνομα «Βioinitiative report» και αναφέρεται σε έρευνες που καταδεικνύουν ότι μαγνητικά πεδία έντασης άνω των 4 μιλιγκάους δύναται να προκαλούν σε παιδιά και ενηλίκους σοβαρά προβλήματα υγείας και να συνδέονται με κακοήθεις όγκους, λευχαιμίες, νευρικές διαταραχές, αλλοιώσεις του DΝΑ, καθώς και βλάβες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Έχετε φρικάρει; Ακούστε τώρα τις επιδόσεις μερικών παραδοσιακών συσκευών του νοικοκυριού: μία παλαιού τύπου τηλεόραση καθοδικού σωλήνα δημιουργεί μαγνητικό πεδίο έντασης έως 100 μιλιγκάους σε απόσταση μερικών εκατοστών, ενώ στα 2 μέτρα η ένταση πέφτει στα 10. Επιπλέον, όταν λειτουργεί το σεσουάρ, ανάλογα με την ισχύ του, η ένταση του μαγνητικού πεδίου μπορεί να φτάσει έως και τα 500 μιλιγκάους.

Είναι δυνατόν, τελικά, το «ψηφιακό χάσμα» στη χώρα μας να οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο «χάσμα των γενεών»; Τα δεδομένα δείχνουν ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι μάλλον καταφατική. Από τη μία πλευρά, δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που στοιχεία έρευνας έδειχναν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών μας, πάνω από το 50%, θεωρεί ότι το Internet δεν είναι ένα εργαλείο χρήσιμο ή απαραίτητο για τον σημερινό πολίτη. Παράλληλα, δεν είναι λίγοι και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το Διαδίκτυο χρησιμεύει μόνο σε κάποιους που αρέσκονται να «κατεβάζουν» ταινίες και μουσική.

Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που πραγματοποίησε το Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας στην Αττική και συγκεκριμένα σε δείγμα πληθυσμού παιδιών ηλικίας από 10 ως 15 ετών, η νέα γενιά έχει ήδη «βάλει τα γυαλιά» στην παλαιότερη και όλα δείχνουν ότι είναι θέμα περίπου μιας δεκαετίας να αναστραφεί πλήρως η κατάσταση και όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας να πάρουν στα σοβαρά τις νέες τεχνολογίες και τις εφαρμογές τους.

Το χάσμα των γενεών και το ψηφιακό χάσμα   άρθρο του Γερ. Ζώτου στο Κυρακάτικο Βήμα

Στη σκοτεινή αίθουσα αναγνώρισα αρκετούς του συναφιού όπως και αρκετούς ηθοποιούς. Κάπου οι κύκλοι μας τέμνονται. Είμαστε και οι δύο παρουσιαστές, ενίοτε ξεπατικώνουμε και τα τερτίπια τους.

Στην ταινία του ο Καντέ παρακάμπτει τη σύγκρουση του ατόμου με το «σύστημα». Εστιάζεται στο σχολείο ως ένας θεσμός δημοκρατικός και στη συνέχεια μας βομβαρδίζει με δεκάδες ερωτήματα: Ο διάλογος και οι συμμετοχικές διαδικασίες μπορούν να είναι βασικοί άξονες της παιδαγωγικής διαδικασίας, ακόμη και σε μια πολυσυλλεκτική κοινωνία που επιδιώκει την αφομοίωση του διαφορετικού σε έναν ενιαίο κορμό; Πόσο ανεκτικός πρέπει να είναι ο καθηγητής; Ποιος είναι ο ρόλος του σε ένα σχολείο, όπου φαινομενικά έχουν πέσει τα παλιά τείχη ανάμεσα σε αυτόν και στην τάξη που έχει απεναντί του; Εχει λόγο ύπαρξης ένα παιδαγωγικό σύστημα – θεμέλιο κοινωνίας «ευτυχισμένων ανθρώπων», σε συνθήκες άγριου ανταγωνισμού και κοινωνικού αποκλεισμού; Η ιδέα για ένα δημοκρατικό σχολείο χρεοκόπησε επειδή ο μαθητής στερείται ωριμότητας και ο δάσκαλος βολεύεται πίσω από γραφειοκρατία; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μήπως θα ?πρεπε να επανεκτιμήσουμε τη σχολική αίθουσα με τα θρανία παρατεταγμένα σε σειρά; Η επιστροφή στην εποχή του μαυροπίνακα είναι οπισθοδρόμηση. Οπισθοδρόμηση είναι κι όταν το σύστημα αμφισβητεί το αυτονόητο: ο δάσκαλος είναι αυτός που έχει την εξουσία, γιατί αυτός αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης μέσα στην τάξη. Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια ερωτήματα απασχολούν τον Καντέ.

Το «Ανάμεσα στους τοίχους» αρχίζει μελαγχολικά σαν το φθινόπωρο, στους χώρους όπου συνεδριάζουν οι καθηγητές και κλιμακώνεται σαν συνεδρία ομαδικής ψυχοθεραπείας μέσα σε μια τάξη. Κλείνει, μετά μια μονομαχία που είχε μόνον ηττημένους στο προαύλιο του σχολείου με τον καθηγητή να προσπαθεί να ξαναχτίσει τη σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές του. Σαν ένας σύγχρονος Σίσυφος, που κοιτάζει ξανά προς την κορυφή του λόφου.

Ο κύκλος των χαμένων μαθητών 

28η Οκτωβρίου αύριο και η χώρα μας, δεύτερη κατά σειρά σε ανθρώπινες απώλειες μετά τη Σοβιετική Ενωση συγκριτικά με τον πληθυσμό της, δεν θρήνησε μονάχα θύματα στα πεδία των μαχών. Χιλιάδες υπήρξαν οι άμαχοι, γυναικόπαιδα και γέροντες που εκτελέστηκαν προς παραδειγματισμό. Χωριά ολόκληρα ερειπώθηκαν. Οι σφαγές στο Δίστομο, στο Κομμένο της Αρτας, στα Καλάβρυτα και στην Κάνδανο της Κρήτης συγκινούν ακόμη και αποκαλύπτουν το μέγεθος της απάνθρωπης βαρβαρότητας, αλλά και του ηθικού μεγαλείου ενός λαού που δεν υπέκυψε.Η χώρα μας στις αμέτρητες εκατόμβες που στήθηκαν στην απέραντη έκταση των δύο στρατοπέδων, Αουσβιτς και Μπίρκεναου, μια στην κυριολεξία βιομηχανία θανάτου των ναζιστών, πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Εξήντα χιλιάδες Ελληνες, που το μόνο για το οποίο έφταιξαν είναι γιατί γεννήθηκαν εβραίοι, και μερικές δεκάδες χριστιανών που συνελήφθησαν για αντιστασιακή δράση ή γιατί βοήθησαν εβραίους συμπολίτες τους να διαφύγουν, γνώρισαν απίστευτα μαρτύρια στην κόλαση εκείνη που ακόμη και η πένα του Δάντη θα αδυνατούσε να περιγράψει. Το στοιχείο αυτό, το θλιβερό προνόμιο της χώρας μας να μετρήσει ακόμη και χριστιανούς πολίτες της ανάμεσα στα θύματα των στρατοπέδων, ερευνήθηκε συστηματικά για πρώτη φορά. Οργώνοντας κυριολεκτικά απ’ άκρη σε άκρη τη χώρα από την Πελοπόννησο ως τη Θεσσαλονίκη, την Ηπειρο και τα νησιά, οι μαρτυρίες των ελάχιστων επιζώντων συγκλονίζουν.

Οι μαρτυρίες των ίδιων των θυμάτων σε άρθρο της Φωτεινής Τομαή στο κυριακάτικο Βήμα