Terra Computerata

«Tο όνομά μου είναι Λέων. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, την πιο ξακουστή πόλη της αρχαίας Ελλάδας, την εποχή που κτιζόταν ο Παρθενώνας. Το σπίτι μας είναι μεγάλο, έχει δυο ορόφους και μια μεγάλη αυλή στο κέντρο, γύρω από την οποία είναι οργανωμένα όλα τα δωμάτια. Εκτός από τους γονείς μου και τη μικρή μου αδελφή, τη Μελίτη, μαζί μας μένουν και οι δούλοι που βοηθούν στις καθημερινές εργασίες. Ανάμεσά τους ιδιαίτερη θέση έχει ο Κλέαρχος, ο παιδαγωγός μου»…

Στον τέταρτο όροφο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, που έχει ντυθεί όλος με το χρώμα της πορφύρας, ο Λέων ξετυλίγει τη ζωή του και τη ζωή της οικογενείας του, προσκαλώντας τον επισκέπτη σε ένα γρήγορο ταξίδι στο χώρο και το χρόνο. Τα 142 αρχαία αντικείμενα από τις μόνιμες συλλογές του μουσείου βοηθούν το ταξίδι, μαζί με δυο ταινίες μικρού μήκους, και μια τρισδιάστατη σχεδιαστική αναπαράσταση ενός παράλιου δήμου της Αττικής, του 5ου αι. π.Χ., όπου σύμφωνα με το σενάριο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Λέων.

Η έκθεση «Σκηνές από την καθημερινή ζωή στην αρχαιότητα» ξεκινά τέλη Οκτωβρίου και είναι αφιερωμένη -όπως λέει ο διευθυντής του μουσείου Ν. Σταμπολίδης- στους αρχαιολόγους.

Ένα γρήγορο ταξίδι στο χώρο και το χρόνο – άρθρο της Γιώτας Συκκά στην Καθημερινή

www.cycladic.gr  τηλ. ραντεβού 210 7239438, μεταξύ 13.00-16.00

Πρόκειται για επιστήμονες, εργάζονται στη δημόσια εκπαίδευση και αμείβονται με 300 ευρώ το μήνα, χωρίς πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Οι περισσότεροι δεν συμπληρώνουν καν τα 100 ένσημα που απαιτούνται για την έκδοση βιβλιαρίου υγείας του ΙΚΑ.Δέχονται, ωστόσο, τις εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας για να εξασφαλίσουν την προϋπηρεσία που θα τους επιτρέψει να δουλέψουν την επόμενη χρονιά ως αναπληρωτές ή ακόμη και να διοριστούν ως μόνιμοι.

Από το 1996 η αμοιβή τους μένει καθηλωμένη στα 7 ευρώ καθαρά την ώρα, περίπτωση μοναδική στο δημόσιο τομέα.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι ωρομίσθιοι δεν πληρώνονται ποτέ στην ώρα τους αλλά έπειτα από μήνες. ( Γράφε χρόνια…)

Μέχρι πέρυσι είχαν τη δυνατότητα να διδάσκουν έως 21 ώρες τη βδομάδα. Εντεκα απ’ αυτές στο κανονικό πρόγραμμα και άλλες 10 στην ΠΔΣ. Μειώθηκαν, όμως, στις 11 συνολικά. Πράγμα που μεταφράζεται σε λιγότερες αποδοχές και, το κρισιμότερο, σε αισθητή μείωση μορίων προϋπηρεσίας.

Ενώ ο θεσμός ξεκίνησε για να καλύπτονται μόνον ορισμένα κενά, επεκτείνεται συνεχώς. Υπολογίζονται σήμερα τουλάχιστον σε 18.000 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση -6.000 στο κανονικό πρόγραμμα και 12.000 στην πρόσθετη διδακτική στήριξη (ΠΔΣ)- και σε άλλους 8.000 στην πρωτοβάθμια.

Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, στην πραγματικότητα μαύρη εργασία, κερδίζουν ολοένα έδαφος στη εκπαίδευση, καθώς η πολιτεία επιλέγει τη μείωση των δαπανών σωρεύοντας κι άλλα προβλήματα σ’ ένα ήδη σαθρό οικοδόμημα.

«Εκτός από τις προφανείς αρνητικές συνέπειες η τακτική του υπουργείου έχει έλλειμμα νομιμότητας αφού ο νόμος 1566/85 προβλέπει ρητά ότι δεν επιτρέπεται η κατάτμηση θέσης αναπληρωτή σε δύο ωρομίσθιους».

Άρθρο του Δημήτρη Νανούρη στην Κυριακάτικη Ε

Ποια γενιά των 700; εδώ έχουμε πιάσει πάτο… Είπαμε να θεωρούν τους εκπαιδευτικούς εισοδηματίες αλλά πλέον μιλάμε για εργασιακό μεσαίωνα. Οι συνδικαλιστές μας πρέπει να νιώθουν πολύ περήφανοι για τις κατακτήσεις του κλάδου.

Ειδικά τώρα που μαθεύτηκε ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΥΠΕΠΘ πήραν επίδομα 2.100 ευρώ για τη μετακόμιση του Υπουργείου στο Μαρούσι. Ειδεχθής λεπτομέρεια: τη μετακόμιση έκανε γραφείο μεταφορών και το πακετάρισμα οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί.