Μια αληθινή ιστορία, λίγο «πειραγμένη» για να αποδίδει περισσότερο κινηματογραφικό δράμα, αποτελεί τη βάση του «Κύματος». Το 1967 σε ένα σχολείο της Καλιφόρνιας, ένας καθηγητής έκανε ένα κοινωνικό πείραμα με στόχο να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται εύκολα σε όχλο που χειραγωγείται. Το πείραμα πέτυχε μεν, τα συμπεράσματα ήταν λίγο τρομακτικά δε. Από ένα βιβλίο του 1988 που έκανε περισσότερο μυθιστορηματική την ιστορία, ο Ντένις Γκάνσελ γυρίζει αυτή την ταινία, που καθώς τοποθετεί την ιστορία στη Γερμανία, δίνει ιδιαίτερο βάρος στο τι θέλει να πει το σενάριο. Μπορεί να ξαναγεννηθεί κάτι σαν το Γ΄ Ράιχ; Και μάλιστα σε μια χώρα που το δημιούργησε και στη συνέχεια υπέφερε εξαιτίας του; Η απάντηση είναι η ίδια που ισχύει για κάθε χώρα όπου γεννήθηκε μια δικτατορία, ένα οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς. Οσο υπάρχουν οι συνθήκες που μπορούν να το στηρίξουν, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να πιστέψουν. Eνας καθηγητής βάζει αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς, προτείνει μια στολή ομοιομορφίας και διαπιστώνει ότι οι μαθητές προσαρμόζονται πολύ εύκολα σε αυτό το σχήμα, στο «Κύμα», που για κάποιους θα έχει τραγική κατάληξη. Η ταινία είναι μια πολύ φροντισμένη, καλοστημένη παραγωγή, με καλές ερμηνείες και ένα δυνατό σάουντρακ. Ομως αυτό που θέλει να πει είναι μάλλον προφανές και αντί να προχωρήσει στην ουσία των πραγμάτων, μένει στην επιφάνεια. Σχεδόν κανείς από τους χαρακτήρες δεν αναπτύσσεται πέρα από τα επιφανειακά του στοιχεία. Γι’ αυτό ίσως δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι πρόσωπα χωρίς βάθος είναι έτοιμα να παρασυρθούν από ένα τέτοιο κύμα.. Καλοστημένο, αν και προβλέψιμο, δράμα για τη χειραγώγηση της σκέψης.
Τα αίματα έχουν ανάψει στο κατά τα άλλα νεκρό φόρουμ της επιμόρφωσης με το θέμα της πιστοποίησης των συναδέλφων. Του λιναριού τα πάθη πρέπει να περάσει όποιος διάλεξε να διαθέσει τέσσερα απογεύματά του για να επιμορφωθεί σε β΄επίπεδο. Μερικοί μάλιστα ξενιτεύθηκαν για να δώσουν εξετάσεις καθώς αρχικά δεν υπήρχαν αρκετά διαθέσιμα προγράμματα πιστοποίησης. Οσοι περάτωσαν τη διαδικασία νιώθουν ανακουφισμένοι και δηλώνουν ότι θυμήθηκαν τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Γενικώς βγήκαν ολίγον ξεπουπουλιασμένοι…
Είναι άοκνες οι προσπάθειες των υπευθύνων να διώξουν κόσμο. Την πρώτη φορά έκαναν την πρόσκληση αυστηρά εντός των διακοπών του Πάσχα. Κι όμως βρέθηκαν επιμορφούμενοι. Τώρα με την πιστοποίηση τα δίνουν όλα. Τα θέματα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένα από αυτά των επιμορφωτών. Μία παραλλαγή σε φα ελάσσονα. Οι επιμορφωτές έπρεπε ως κερασάκι να σχεδιάσουν και μία επιμόρφωση με το σενάριο κατασκευής τους. Αυτό χαρίζεται στους επιμορφούμενους.
Οι πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν ότι τα θέματά είναι πυκνά και απαιτούν μεγάλη προσπάθεια με στόχο να μην γελοιοποιηθεί το όλο οικοδόμημα της επιμόρφωσης.
Το οικοδόμημα θα ήταν πιο σταθερό:
1) αν υπήρχε τεχνική υποστήριξη των εργαστηρίων ( τα εργαστήρια είναι παλαιωμένα)
2) αν είχαν διατεθεί τα λογισμικά με τις οδηγίες εγκατάστασης ( η ανάρτηση στο διαδίκτυο είναι το άλλοθι – μόνο ως κινέζικο βασανιστήριο εννοείται)
3) αν υπήρχε εγχειρίδιο του ειδικού μέρους – αυτή η άτακτη συρραφή εισηγήσεων δεν καλύπτει τη συγγραφή σεναρίων
4) αν οι οδηγίες για την πιστοποίηση δεν στέλνονταν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή
Ο συνάδελφος Σαλονικίδης δεν έχασε το χιούμορ του ούτε μετά από την εντατική επιμόρφωση που δέχτηκε:
“Μας έδωσαν 2 ολόκληρες ώρες για να απαντήσουμε σε 27 ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών! Αυτό δεν είναι γαλαντομία; Όλοι τελειώσαμε σε 10-15 λεπτά. Έτσι είχαμε άπειρο χρόνο να προετοιμαστούμε για το απαιτητικό γραπτό μέρος (χάρη για τους γκρινιάρηδες, άντε πάλι κουτά?)
Και καλά έκαναν γιατί το θέμα προς διαπραγμάτευση ήθελε πολύ και σοβαρή τεκμηρίωση. Αυτό που δεν κατάλαβα, και η αλήθεια είναι με εκνεύρισε, ήταν το βλέμμα αγωνίας/απορίας των συνυποψηφίων.
Δηλ. τι περιμένατε συνάδελφοι; Να σας τα γράψουν κιόλας; Λάβατε την καλύτερη επιμόρφωση ever, είχατε τους καλύτερους εκπαιδευτές εξίσου ever, την πληρέστατη και έγκαιρη ενημέρωση σε όλα τα στάδια του προγράμματος, το καλυτερότερο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών που συντάχθηκε ever2 και τώρα που ήρθε η ώρα της αλήθειας το παίζετε τρελίτσα;”
Ο κ. Γεώργιος Μπήτρος είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σε μία ομιλία του για τον εθελοντισμό έθιξε το ζήτημα της κοινωνικής ευθύνης.
“Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει στο διάβα των αιώνων ότι είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε για την πατρίδα ότι πολυτιμότερο έχουμε, δηλαδή τη ζωή μας. Αλλά στην καθημερινή ζωή από αρχαιοτάτων χρόνων δεν χάνουμε την ευκαιρία να επιβεβαιώνουμε όσα αληθή έλεγε και έγραφε ρωμαίος αυτοκράτωρ για μας. Είμαστε τυφλά ατομιστές, καταφεύγουμε σε σοφιστείες προκειμένου να δικαιολογήσουμε την παραβατικότητα στην συμπεριφορά μας, για τις προσωπικές μας αποτυχίες φταίνε άλλοι κλπ. Με άλλα λόγια δεν έχουμε αναπτυγμένο μέσα μας τον αυτοέλεγχο που πηγάζει από το σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων. Γιατί παρατηρείται αυτή η εξόφθαλμη αντίφαση στην κοινωνική μας ζωή; Η απάντηση μας έρχεται από την Παγκόσμια Επιθεώρηση Αξιών της Δανίας, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο στο δείκτη της κοινωνικής εμπιστοσύνης, αφού μόνο το 24% των πολιτών δηλώνει ότι εμπιστεύεται τους συμπολίτες του. Έτσι, επειδή ακριβώς δεν πιστεύουμε αρκετά ότι οι συμπολίτες μας θα συμπεριφερθούν κοινωνικά, ο καθένας μας προσπαθεί να ξεπεράσει τους άλλους σε καπατσοσύνη, πονηριά, και διαπλοκή.
Γιατί παρατηρείται τόσο μεγάλο έλλειμμα κοινωνικής εμπιστοσύνης στην χώρας μας; Η απάντηση που πηγάζει από τη σχετική βιβλιογραφία ανιχνεύεται στη λειτουργία των θεσμών. Ειδικότερα, επειδή η δημόσια διοίκηση, οι δημόσιες επιχειρήσεις, οι δημόσιοι οργανισμοί, κλπ. λειτουργούν αναξιόπιστα, οι πολίτες είναι φυσιολογικό να μην προσβλέπουν με εμπιστοσύνη στα οφέλη που αποφέρουν γι? αυτούς ως άτομα. Έτσι, κυριαρχεί ο ακραίος ατομισμός και οι πολίτες αποδίδονται σε ένα ανταγωνισμό με όλα τα μέσα προκειμένου να ιδιοποιηθούν από τη λειτουργία των θεσμών όσα περισσότερα οφέλη μπορούν, χωρίς να νοιάζονται για τις παρενέργειες που προκαλούν με την συμπεριφορά τους στους άλλους πολίτες.
Eκτιμώ ότι το μεγαλύτερο έλλειμμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν είναι ούτε το έλλειμμα του προϋπολογισμού, ούτε το έλλειμμα στο ισοζύ-γιο πληρωμών, ούτε οι πάσης μορφής ανεπάρκειες στη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Το μεγαλύτερο έλλειμμα βρίσκεται στο ήθος και στο χαρακτήρα μας ως πολιτών αυτής της χώρας”.
Ύστερα από 26 χρόνια ουσιαστικής απραξίας, κι αφού έχει φτάσει στο χείλος της καταστροφής (ή κατάρρευσης) αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα, τον «Παρθενώνα της Πελοποννήσου». Έξι δωρικές κολόνες που απομακρύνθηκαν πριν από 3-4 χρόνια για να εξυγιανθεί το υπέδαφος θα επιστρέψουν, ενώ δύο άλλες βρίσκονται σε αναμονή. Περιμένουν τη συνέχιση της χρηματοδότησης με 4 εκατομμύρια ευρώ από τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα.
Χαμένος σε μια κορυφή της Αρκαδίας- το Κωτίλιον- χτυπημένος από σεισμούς, ανασκαφείς και αρχαιοκαπήλους του προπερασμένου αιώνα, παγετό, απόπλυση του υπεδάφους, προδομένος από το υλικό κατασκευής του (ένα λευκό ασβεστόλιθο με μειωμένη συνοχή και αντοχή) αποφασίστηκε ύστερα από χρόνια ολιγωρίας και α διαφορίας να αποκατασταθεί τμηματικά και να παραμείνει επισκέψιμος.
Έτσι, εγκαταστάθηκε εργαστήριο για τη συντήρηση, συγκόλληση και συμπλήρωση των αρχιτεκτονικών μελών, τακτοποιήθηκαν τα διάσπαρτα μέλη, ενώ το διαλυμένο μνημείο γράφτηκε στον κατάλογο προστασίας της Ουνέσκο. Οι θαυμάσιες λεπτές κολόνες του βρίσκονται από το 1985 σε αντισεισμικό ικρίωμα- νάρθηκα γιατί παρουσιάζουν πολύ σοβαρές αποκλίσεις από την κατακόρυφο, ενώ όλα τα δάπεδα παρουσιάζουν σοβαρές καθιζήσεις.
Η επιστημονική επιτροπή, που έχει αναλάβει εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα τη μελέτη και αποκατάστασή του, ενέταξε το έργο στο Γ΄ ΚΠΣ για το 2000-2006. «Μέχρι το τέλος του 2008 θα είμαστε έτοιμοι για την ολόσωμη επαναφορά των έξι κιόνων της βόρειας πρόσοψης του ναού», λέει ο πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Επικούριου, Αλέξανδρος Μάντης.
Στις 11 Νοεμβρίου του 1918, στις έξι το πρωί, οι Γερμανοί στρατηγοί από τη μία πλευρά και οι στρατηγοί των Συμμάχων από την άλλη συγκεντρώθηκαν σε ένα βαγκόν ρεστοράν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Ρετόντ στο δάσος της Κομπιένης βορείως του Παρισιού και υπέγραψαν την παράδοση στους Συμμάχους. Η κατάπαυση του πυρός έγινε στις ένδεκα το πρωί. Μέχρι τότε, από την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου, τον Αύγουστο του 1914, είχαν σκοτωθεί περίπου 8εκ. άνθρωποι. Ήταν ο πρώτος μεγάλος Ευρωπαϊκός πόλεμος όπως τον έλεγαν στην αρχή, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος όπως ονομάστηκε αργότερα. Η Ελλάδα δεν έμεινε έξω από αυτόν, αντιθέτως, γνώρισε μεγάλες ταραχές, το κράτος κόπηκε στα δύο, από τη μία οι φίλοι των Συμμάχων υπό τον Βενιζέλο και από την άλλη οι ουδετερόφιλοι, αλλά στην ουσία φίλοι των κεντρικών δυνάμεων υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Τελικά, η Ελλάδα πέρασε με το πλευρό των Συμμάχων και δικαιώθηκε η πολιτική του Βενιζέλου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ημέρα της Παπαρούνας η σημερινή. Αυτό το αγριολούλουδο, που άνθιζε στα ματωμένα πεδία των μαχών στη Φλάνδρα, έχει γίνει το σύμβολο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ? γι? αυτό και είδαμε τους βετεράνους να τη φορούν στο αριστερό πέτο.
Ο Στέλιος Κούλογλου δημιούργησε ένα διαδικτυακό τόπο αξιόπιστης και δημοκρατικής ενημέρωσης, με την ενεργή συμμετοχή των χρηστών. Στόχος της ομάδας tvxs είναι η δημιουργία ενός διαδικτυακού τηλεοπτικού σταθμού.
Στο δικτυακό τόπο www.tvxs.gr μπορείτε να δείτε τη νέα ταινία του Μάικλ Μουρ «Οι τεμπέληδες εξεγείρονται» με υπότιτλους.
Το «κανάλι» θα προσφέρει δελτία ειδήσεων, έρευνες, χιουμοριστικές εκπομπές αλλά και ντοκιμαντέρ από νέους δημιουργούς και ψυχαγωγία.
Πλησιάζουν οι γιορτές, ο Άγιος Βασίλης μάθαμε ότι εκσυγχρονίστηκε και απέκτησε e-mail. Είπα να του γράψω ένα γράμμα για το δώρο μου. Η αλήθεια είναι ότι η επιμόρφωση μου έχει αφήσει αρκετά κουσούρια. Τα μυοσκελετικά σύνδρομα πληθαίνουν. Να μη θυμηθώ τη Chondromalakia patellae που μου είχε εκστομίσει ανερυθρίαστα ο θεράπων. Λοιπόν για να μην πολυλογούμε το dream object ονομάζεται Leopard και είναι η νέα ρομποτική καρέκλα-θαύμα, η οποία υπόσχεται να κάνει την παραμονή των εργασιομανών στο γραφείο πιο αναπαυτική. Η πρωτοποριακή δημιουργία υψηλής τεχνολογίας αποτελεί καρπό της συνεργασίας των ιαπωνικών εταιρειών Oki Electric Industry Co Ltd και Okamura Corp.Η υπερσύγχρονη καρέκλα βασίζεται στην τεχνολογία του ρομποτικού ποδιού Robot Leg που είχε αναπτύξει η Oki πριν από μερικά χρόνια και μιμείται στην ουσία τη φυσική κίνηση των μυών και των οστών του ανθρώπινου σώματος στην περιοχή των μηρών και των γοφών.Ετσι, όταν δεν κάθεται κανείς στην επιφάνεια της καρέκλας αυτή γέρνει προς τα εμπρός ενώ, αντίθετα, όταν χρησιμοποιείται «κατεβαίνει» κατά 25 μοίρες. Εχει τη δυνατότητα να προσαρμόζει την πλάτη της στη στάση της πλάτης του χρήστη, με αποτέλεσμα να προσφέρει μεγαλύτερη άνεση και να προστατεύει από τα προβλήματα στη μέση ή στον αυχένα. Οταν πάλι αυτός κάνει την προσπάθεια να σηκωθεί, η «λεοπάρδαλη του γραφείου» ακολουθεί την κίνησή του βοηθώντας τον να σταθεί όρθιος.Για την ώρα, το πρώτο μοντέλο της προηγμένης καρέκλας προορίζεται για άτομα που ζυγίζουν 55-60 κιλά ( κι εδώ πρόβλημα). Ωστόσο οι δύο εταιρείες στοχεύουν σύντομα στην ενίσχυση του σκελετού της με ίνες άνθρακα, γεγονός που θα εκτινάξει την αντοχή της στα ύψη. Σκοπός τους μάλιστα είναι η κυκλοφορία της ρομποτικής καρέκλας στην αγορά μέσα στον Μάιο του 2009
Εν μέσω χρηματιστηριακού και προεκλογικού πυρετού, από τις 27 ως και τις 30 Οκτωβρίου 2008, η Microsoft υποδέχτηκε στο Λος Αντζελες 7.000 προγραμματιστές από όλον τον κόσμο και 200 δημοσιογράφους. Το PDC 2008 είχε ούτως ή άλλως τις προδιαγραφές ενός πολύ σημαντικού συνεδρίου για όσους αναπτύσσουν εφαρμογές με το λογισμικό της μεγαλύτερης εταιρείας πληροφορικής, αλλά έμελλε να αναδειχθεί πολυδιάστατο σοκ. Ο λόγος είναι ότι, τη χρονιά ακριβώς που ο ιδρυτής της Μπιλ Γκέιτς άφησε τα ηνία της εταιρείας, η Microsoft άλλαξε κυριολεκτικά σελίδα στην ιστορία της: αποφάσισε ότι το μέλλον χαράσσεται μόνο στο Διαδίκτυο και ότι οι υπολογιστές όλων μας θα είναι απλά τερματικά του. Το λογισμικό της θα είναι εφεξής μία υπηρεσία, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, η παροχή ύδρευσης ή η τηλεφωνική σύνδεση.Άρθρο του Τάσου Καφαντάρη στο Βήμα
Με κάλεσαν στο Βιβλιοblogoπαίχνιδο με τους εξής κανόνες:1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους πασάρουμε το παιχνίδι.Ιδού λοιπόν: Οι γνώμες κρέμονται από μία κλωστή και μας υποδηλώνουν στο τι νομίζουν οι άλλοι,ή ακόμα χειρότερα, στο τι φαίνεται να νομίζουν – γιατί ποτέ δεν μπορούμε να μάθουμε τι σκέφτονται πραγματικά.(έγραψα κάτι παραπάνω – πάντα έκλεβα στα παιχνίδια)Irvin Yalom Στον κήπο του Επίκουρου και η πάσα πάει στη sine , στον eleimon, στην elena, στη Bocca de la verita, και στη Sophia
Διαβάζω τη σημερινή δημοσίευση της sine, αν και μου λείπουν τα στιχάκια της.Μα αγαπητή sine μας το είχαν υποσχεθεί οι ταγοί της επιμόρφωσης, ότι οι νέοι επιμορφωτές θα είναι υπερ-επιμορφωτές. Καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η επανίδρυση της επιμόρφωσης είχε προαναγγελθεί 5 χρόνια πριν. Όταν μάθαμε ότι στον τίτλο επιμορφωτής έπρεπε να προσθέσουμε ένα τέως.
Κι εκείνα τα έρμα πτυχία που θα εξελίσσονταν σε μεταπτυχιακά; Τα ρίξαμε στην ανακύκλωση. Η υπηρεσία που μας έστειλε να επιμορφωθούμε δε τα μετρούσε. Και οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι δεν είχαν πρόβλημα να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους. Νέα βελτιωμένα προγράμματα σχεδιάστηκαν. Τι έμεινε ίδιο; οι διδάσκοντες που όλα αυτά τα χρόνια αναστοχάζονταν.
Τα μηνύματα φτάναν από όλη την Ελλάδα. Υπερβολικές απαιτήσεις κι ελάχιστη ανατροφοδότηση.Θυμάμαι πως πήγαινα το 1999 με προσμονή στο πανεπιστήμιο, άνοιγα το τετράδιό μου κάθε ημέρα και περίμενα να σημειώσω κάτι. Από τους περισσότερους διδάσκοντες δε στάθηκε δυνατό να κρατήσω μία σημείωση. Τίποτα.Ηταν ευτύχημα τότε που αλληλουποστηρίχθηκαμε και μπορέσαμε κάτι να αρθρώσουμε. Και το κυριότερο δε χάσαμε το χιούμορ μας. Είχαμε και σύνθημα: “Εσύ πότε θα γίνεις στέλεχος;”
Οι συνάδελφοι όμως πάντα πρόθυμοι να εργαστούν για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, κόπιασαν κι έστησαν διδασκαλίες, μπήκαν στα εργαστήρια, ξενύχτησαν, φτιάξαν ιστοσελίδες. Σε αυτά πάτησαν τώρα κι έφτιαξαν την “ύλη”, τα αναλυτικά προγράμματα β΄επιπέδου. Αλλιώς ακόμα θα περιμέναμε την καινοτομία από την ακατάσχετη σεναριολογία.
Στις σημερινές κυριακάτικες βλέπουμε μπόλικες τις διαφημίσεις του Υπουργείου για την ψηφιακή σύγκλιση και τον πολίτη του μέλλοντος.Κι όμως αν ήθελαν να κάνουν κάτι, είναι τόσο απλό. Θα έφτιαχναν δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου κι όχι σεμιναριάκια με ημερομηνία λήξης και μην τον είδατε τον Παναή…Ποιος απόφοιτος των 96 ωρών δηλώνει έτοιμος για να μπει στην τάξη; Αυτοί που ήταν έτοιμοι από καιρό… και μόνον.
Και για να θυμηθώ και το Σινόπουλο:
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Το διαδίκτυο βοήθησε την εκστρατεία του Ομπάμα παρακάμπτοντας σε μεγάλο ποσοστό και τα καθιερωμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. «Ξεχάστε το CNN, το Fox News, το NBC και τα άλλα κανάλια. Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει το δικό του κανάλι και βρίσκεται στο YouTube… Η επιφορτισμένη με την βιντεο-κάλυψη της καμπάνιας ομάδα «τράβηξε πάνω από 2.000 ώρες υλικού και ανέβασε 1.100 βίντεο στον δημοφιλή αυτό δικτυακό τόπο».
Χρησιμοποίησε όλα τα σύγχρονα εργαλεία για να μεταδώσει το μήνυμα του: από το MySpace και το Facebook, και από τα Wiki εργαλεία μέχρι ειδικές εφαρμογές για τα κινητά τηλέφωνα που ενημέρωναν αμέσως τους εθελοντές της καμπάνιας για όλα όσα τους αφορούσαν. Κλειδί της επιτυχία του ήταν το Obama Wide Web, όπως εύστοχα ονομάστηκε.
Το συγκλονιστικότερο όλων ήταν ότι αυτά τα εργαλεία δεν αναπτύχθηκαν ούτε συντονίζονταν από ένα κέντρο, αλλά όλη η καμπάνια έγινε κατά κάποιο τρόπο όπως η Wikipedia. Μικρές συμβολές χρόνου και πόρων από τους εθελοντές που ανέπτυσσαν τα δικά τους εργαλεία και ξεδίπλωναν τις δικές τους πρωτοβουλίες για να καταλήξουν σε ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα.
Το wikinomics, η συμμετοχική οικονομία, είναι ένα πεδίο το οποίο τώρα ανιχνεύουν οι επιχειρήσεις. Κατ’ ουσία κοινωνικοποιούν διά του Διαδικτύου δραστηριότητές τους και πολλές ήδη έχουν σημαντικά αποτελέσματα. Η καμπάνια του Ομπάμα είναι ίσως η πρώτη μεγάλη πολιτική δραστηριότητα προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτοοργάνωση και εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας των δικτύων που την κάνει εφικτή. Αυτά είναι ίσως τα πρώτα βήματα της συμμετοχικής δημοκρατίας και ενός νέου τύπου κοινωνικής οργάνωσης, που πιθανώς να βγάλει τις κοινωνίες από σύνθετα αδιέξοδα που σήμερα υφίστανται.
Τα χρώματα επηρεάζουν τη διάθεσή μας. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε αλλά μπορούν να επηρεάσουν ακόμη και την όρεξή μας και την ενεργητικότητά μας. Οι διαφημιστές, οι σχεδιαστές ξοδεύουν πολύ χρόνο για να βρούν την παλέτα τους.
Η σελίδα που σας προτείνουμε θα βοηθήσει την έμπνευσή σας είτε σχεδιάζετε ιστοσελίδες είτε απλά βάφετε το σπίτι σας καθώς εκατοντάδες παλέτες είναι στη διάθεσή σας. Μην ξεχάσετε να τσεκάρετε τις τάσεις στο χρώμα στο δεσμό trends. Αν δε είστε δημιουργικοί τότε η σελίδα ευχαρίστως θα φιλοξενήσει τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις σας.
Η διαβόητη Νύχτα των Κρυστάλλων ονομάστηκε έτσι από τον Χίτλερ κάνοντας αναφορά στα τζάμια, στα κρύσταλλα, των καταστημάτων των Εβραίων της Γερμανίας, που έσπασαν τη νύχτα εκείνη. Στις 9 Νοεμβρίου του 1938 αφού ο υπουργός προπαγάνδας του Ράιχ, ο Δρ Γιόζεφ Γκέμπελς, αναφέρθηκε σε κάποια δήθεν συνομωσία των Εβραίων της Γερμανίας, παρότρυνε τους Ναζί να επιτεθούν εναντίον των Εβραίων. Ξέσπασαν ταραχές, περίπου 90 άτομα, Εβραίοι της Γερμανίας σκοτώθηκαν, χιλιάδες καταστήματα και σπίτια υπέστησαν ζημιές και όχι μόνο αυτό, αλλά η Εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας υποχρεώθηκε τότε από το ναζιστικό κράτος, να πληρώσει και αποζημίωση για τις φασαρίες. Αυτή είναι η περίφημη Νύχτα των Κρυστάλλων, ένα προανάκρουσμα για τον μεγάλο αφανισμό των Εβραίων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του, στις επιμέρους χώρες που είχε κατακτήσει.
Θυμάμαι όταν συνάντησα για πρώτη φορά μία εκπαιδευτικό του σχολείου που λειτουργεί εντός του Νοσοκομείου Παίδων είχα σοκαριστεί για μέρες. Εχω δει δύσκολα σχολεία αλλά αυτό θέλει αποθέματα ψυχικού σθένους. Η δασκάλα τότε μου είχε ζητήσει να μεσολαβήσω για να αποκτήσουν διαδίκτυο τα παιδιά. Άρχισα τα διαβήματα, οι υποδομές υπήρχαν αλλά η διεύθυνση του νοσοκομείου το είχε μπλοκάρει. Κάτι ασαφές για παρεμβολές στα μηχανήματα. Μέτρησα άλλη μία ήττα απέναντι στους έχοντες και κατέχοντες την εξουσία. Έμεινα να ονειρεύομαι πως θα ήταν για αυτά τα παιδιά ένα παράθυρο στον κόσμο. Πριν λίγο διάβασα το άρθρο της Πέννυς Μπουλουτζά στην Καθημερινή και συγκινήθηκα.
Για τα παιδιά που νοσηλεύονται, είμαστε οι άνθρωποι που δεν φορούν λευκές μπλούζες. Εμείς έχουμε χρώμα. Δεν τους μιλάμε για ενέσεις, για φάρμακα, για θεραπείες. Τους μιλάμε για το χρώμα και τους ήχους του περιβάλλοντος εκτός νοσοκομείου». Με αυτές τις φράσεις ο κ. Κωνσταντίνος Κοτζιούλας, διευθυντής του γυμνασίου που στεγάζεται στο νοσοκομείο «Παίδων Αγία Σοφία», περιγράφει την ουσία του σχολείου εντός του νοσοκομείου. Μπορεί τυπικά να πρόκειται για μία εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μία γέφυρα με τον έξω κόσμο, μία ψυχολογική βοήθεια για παιδιά τραυματισμένα σωματικά και ψυχικά, αλλά και την ελπίδα ότι «θα επιστρέψω», «θα γυρίσω ξανά στο σχολείο».
Στα νοσοκομεία παίδων «Αγία Σοφία» και «Αγλαϊα Κυριακού» λειτουργούν δύο νηπιαγωγεία, δύο δημοτικά σχολεία και ένα γυμνάσιο, τα μαθήματα των οποίων παρακολουθούν συνολικά περίπου 1.500 παιδιά – ασθενείς κάθε χρόνο.Το γυμνάσιο ξεκίνησε τη λειτουργία του εντός του 2001. Απευθύνεται σε παιδιά που χρειάζεται να νοσηλευτούν στα δύο παιδιατρικά «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού» για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πέρυσι, παρακολούθησαν μαθήματα του γυμνασίου συνολικά 398 μαθητές, με μέσο όρο παρακολούθησης περίπου τρεις εβδομάδες. Λειτουργεί τις απογευματινές ώρες και το κάθε μάθημα διαρκεί έως 30 λεπτά. Τα προβλεπόμενα για διδασκαλία μαθήματα είναι τα: Αρχαία, Νεοελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, Μαθηματικά, Φυσική, Ιστορία, Καλλιτεχνικά (Μουσική και Ζωγραφική), Πληροφορική. Το γυμνάσιο τυγχάνει συμπαράστασης της πολιτείας, του Δήμου Αθηναίων και του προσωπικού του σχολείου και χαίρει πλήρους αποδοχή τόσο από τους γονείς όσο και από τους ίδιους τους μαθητές-ασθενείς.
Αξέχαστες εικόνες
«Θυμάμαι την περίπτωση ενός 13χρονου αγοριού, που θα υποβαλλόταν για δεύτερη φορά σε μεταμόσχευση μυελού των οστών», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Κοτζιούλας. «Το αγόρι, κάθε φορά που ήταν να κάνει μάθημα, περίμενε τους καθηγητές έξω από το δωμάτιο να τους υποδεχθεί. Μέχρι και την τελευταία στιγμή ήθελε να κάνει μάθημα. Αντίστοιχη περίπτωση ήταν αυτή ενός 14χρονου με λευχαιμία, που τελικά ξεπέρασε. Το αγόρι υποβαλλόταν σε δύσκολη και επίπονη θεραπεία και δεν δεχόταν κανέναν στο δωμάτιο, εκτός από τους καθηγητές». «Αλλη περίπτωση που μου έχει μείνει στη μνήμη», συνεχίζει ο κ. Κοτζιούλας, «είναι μίας 14χρονης με σκλήρυνση κατά πλάκας, η οποία ήταν ίσως η καλύτερη μαθήτρια που είχα ποτέ. Δεν μάθαμε εγκαίρως ότι λόγω της πάθησης ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε καλά. Το πρόβλημα το αντιλήφθηκαν στο τέταρτο μάθημα ο μουσικός μας και ο ζωγράφος. Τόσο καλή μαθήτρια ήταν!»
Για τις συνθήκες υπό τις οποίες γίνεται το μάθημα ο κ. Κοτζιούλας τονίζει: «Δεν είναι εύκολο. Εχει δυσκολία να αντέξεις και πρέπει πάντα να τηρείς λεπτές ισορροπίες. Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις μάθημα σε θάλαμο με οκτώ παιδιά, ανοικτή τηλεόραση, γονείς που κλαίνε. Και εσύ θα πρέπει να βάλεις έναν αόρατο τοίχο γύρω από το παιδί και να κάνεις μάθημα».«Είναι πολύ ιδιαίτερο σχολείο», σημειώνει στην «Κ» η φιλόλογος κ. Σταυρούλα Δρακοπούλου. «Εδώ πολλές φορές ξεχνάς τα δικά σου προβλήματα. Παίρνεις δόσεις σκληρής πραγματικότητας». Και προσθέτει: «Τα παιδιά επιζητούν το μάθημα για να ξεφύγουν από τη ρουτίνα».Ο κ. Κοτζιούλας είναι ο ίδιος νεφροπαθής και χρειάζεται να υποβάλλεται τακτικά σε αιμοκάθαρση. Η πάθησή του εκδηλώθηκε για πρώτη φορά ενώ ήδη είχε αναλάβει τη διεύθυνση του γυμνασίου. Οπως τονίζει: «Για εμένα είναι μάθημα αυτά τα παιδιά. Με βοήθησαν πάρα πολύ. Με ατσάλωσαν για να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου. Aισθάνομαι σαν υγιής που απλώς πρέπει να κάνω αιμοκάθαρση. Εχω δει με πόσο χαμόγελο αντιμετωπίζουν τη δική τους ασθένεια. Μόνο να σας πω ότι τόσα χρόνια που είμαι εδώ, δεν έχω δει ένα παιδί να κλαίει».
Μμμ -αν και θα έπρεπε- ο τίτλος δεν αναφέρεται στους καρεκλοκένταυρους της επιμόρφωσης αλλά στο βιβλίο “Η δήμιος” του Πάβελ Κόχουτ που παρουσιάζει η φίλη Σοφία στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων.
Ο συγγραφέας επέλεξε για ηρωίδα του τη δεκαεξάχρονη Λίζινκα Ταχέτσι. Η υπόθεση έχει ως εξής: όταν η άσπιλη καλλονή Λίζινκα απορρίπτεται από τη Δραματική Σχολή ως ενοχλητικά έξυπνη και από το Κλασικό Λύκειο ως ενοχλητικά όμορφη, οι προοπτικές της στενεύουν. Ο διδάκτωρ Φιλοσοφίας πατέρας της αδυνατεί να βρει λύση. Η μάνα της Λούτσιε επιστρατεύει έναν πρώην εραστή και η Λίζινκα εισάγεται πανηγυρικά σε ένα νεοσύστατο τμήμα ανθρωπιστικών επιστημών, που χορηγεί απολυτήριο. Η ΑΣΔ (Ανωτέρα Σχολή Δημίων) δέχεται τη Λίζινκα, έπειτα από εξετάσεις που διεξάγονται στο μπάνιο του σπιτιού της και αφορούν την καρατόμηση ενός κοτόπουλου και τον θάνατο ενός κυπρίνου. Η Λίζινκα προορίζεται να γίνει η πρώτη γυναίκα δήμιος στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο Κόχουτ γράφει ένα βιβλίο με λιμαρισμένη γλώσσα, η οποία αποδίδεται με όλα της τα νύχια στη μετάφραση, με στέρεα χτισμένη δομή, με ειρωνεία και μαύρο χιούμορ, που δεν γνωρίζουν ιερό και όσιο. Το αίμα ρέει: επενδύεται με φιλοσοφία, ψυχολογία, πολιτική, λογοτεχνία, επιστημονικά δεδομένα. Ο πολιτικός και προσωπικός τρόμος αποτυπώνεται με το πανίσχυρο χιούμορ ενός συγγραφέα, που είδε καταπρόσωπο τον ζόφο και τον ξέρει. Ο τρόπος που επικρέμαται η τελευταία φράση στο τέλος κάθε κεφαλαίου αλλά και ο μετεωρισμός της τελευταίας λέξης, που εμβολίζει το επόμενο κεφάλαιο και καρφώνεται κάθε φορά ως εναρκτήρια φράση του δείχνουν έναν μασίφ συγγραφέα, που ξέρει πως το τι έχει να πει εξαρτάται άμεσα από το πώς.
Ο Κόχουτ γράφει ένα σημαντικό μυθιστόρημα για την ιδεολογία που γίνεται ανθρωποβόρα εμμονή και καταστρέφει τα πάντα. Και όλα αυτά χωρίς να σηκώσει ούτε μια φορά το δάχτυλο με χιούμορ που τσακίζει κόκαλα. Κλείνεις το βιβλίο και νιώθεις πως φύσηξε φρέσκος αέρας στο κλειστό δωμάτιο.
Λόγω της οικονομικής στενότητας αρκετοί προσανατολίζονται στις δικτυακές αγορές. Μια που αυτό το μάθημα δεν το προλάβαμε στο σεμινάριο, ιδού μερικές συμβουλές για να μην σας πάει ο κούκος αηδόνι και πρέπει μετά να στοιχίζετε τα αηδόνια…
Προστατεύστε τον υπολογιστή σας, με ενεργό πρόγραμμα προστασίας από ιούς και ανανεωμένο λειτουργικό πρόγραμμα και πρόγραμμα περιήγησης του Ίντερνετ. Βεβαιωθείτε ότι το πρόγραμμα περιήγησης του Ίντερνετ διαθέτει σύστημα εντοπισμού ύποπτων ιστοσελίδων.
Πραγματοποιείτε τις αγορές σας μόνο σε έμπιστες διευθύνσεις στο Διαδίκτυο. Πριν εισάγετε τα στοιχεία της κάρτας σας, βεβαιωθείτε ότι η ιστοσελίδα εμφανίζει εικονίδιο λουκέτου, έξω από την ιστοσελίδα και πάνω στην κάτω δεξιά γωνία της επιφάνειας του προγράμματος περιήγησης του Ίντερνετ. Τα πρώτα γράμματα της διεύθυνσης πρέπει να είναι https, που υποδηλώνει ασφαλή σύνδεση.
Φροντίστε την ασφάλεια των κωδικών σας. Μην τους αποκαλύπτετε σε κανέναν, μην τους σημειώνετε σε χαρτί και μην τους στέλνετε με email. Αποφεύγετε τους «ασθενείς» κωδικούς, όπως το όνομα του(ης) συζύγου σας, την αγαπημένη σας ποδοσφαιρική ομάδα ή την ημερομηνία γέννησής σας.
Τυπώστε και κρύψτε αντίγραφο της απόδειξης αγοράς, καθώς και τους όρους χρήσης της ιστοσελίδας του πωλητή.
Τέλος θυμίζουμε την ύπαρξη προπληρωμένων πιστωτικών καρτών, οπότε δεν θα ανησυχείτε για υπερχρεώσεις.
Για το Street View σας έχουμε ζαλίσει αρκετά. Στη σελίδα μπορείτε να δείτε την πρώτη καλλιτεχνική παρέμβαση σε αυτό το project του google. Οι καλλιτέχντες Robin Hewelett και Ben Kinsley σε συνεργασία με την ομάδα του Street View της Google κάλεσαν κατοίκους του Pittsburgh και δημιούργησαν διάφορες περίεργες σκηνές για να μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη του ? street view. Το βίντεο είναι αρκετά διαφωτιστικό.
Πριν από 15-20 χρόνια, μια ομάδα καθηγητών ΑΕΙ είχε κυκλοφορήσει ένα, κατά τη γνώμη μου, περιεκτικό και βαρυσήμαντο «μανιφέστο». Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι όλοι ανήκαν στην Αριστερά. Που σημαίνει ότι τότε ένα τμήμα της Αριστεράς είχε άποψη για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Το «μανιφέστο» (φυσικά δεν το τιτλοφορούσαν έτσι) ασκούσε αναλυτική και καταλυτική κριτική στο σύγγραμμα – εγχειρίδιο – τυφλοσούρτη και στο είδος της διδασκαλίας στο οποίο αντιστοιχούσε. Σύγγραμμα και διδασκαλία είναι πλέον μορφές μάθησης ξεπερασμένες, οπισθοδρομικές και διόλου προοδευτικές. Προσθέτω ότι είναι περισσότερο οπισθοδρομικές όταν συνοδεύονται και κατοχυρώνονται από τη «δωρεάν» διανομή της γνώσης. Σημειωτέον ότι τα προβλήματα που θίγουμε δεν αφορούν μόνο την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά τουλάχιστον και τη Μέση.
Χωρίς να ασχολείται με λεπτομέρειες (ήταν άλλωστε σύντομο και επιγραμματικό), το «μανιφέστο» διέγραφε ορισμένες κατευθύνσεις για την Εκπαίδευση, μέσα από τις οποίες θα λύνονταν πολλά προβλήματα και θα αναιρούνταν πολλά διλήμματα. Η διδασκαλία δεν μπορεί πλέον να είναι ανεξάρτητη από την έρευνα και την αναζήτηση, στις οποίες συμμετέχουν οι ίδιοι οι σπουδαστές και οι μαθητές και κυρίως αυτενεργούν. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο διδασκαλίας αχρηστεύεται η αποστήθιση (ίσως και τα φροντιστήρια που έχουν ειδικευθεί να διδάσκουν αποστήθιση), αχρηστεύεται και η αποστήθιση του ενός και μοναδικού συγγράμματος – τυφλοσούρτη, αλλά και η εκδικητική σκληρότητα των εξετάσεων που απαιτεί την αποστήθιση.
Και να σκεφθείτε ότι τότε, πριν από 15-20 χρόνια, δεν υπήρχε το απέραντο πεδίο αναζήτησης που αργότερα μας αποκάλυψε ο υπολογιστής.
Τα μυρμήγκια φαίνεται πως έχουν λύσει ένα πρόβλημα που ταλανίζει τους ανθρώπους ανά τον κόσμο. Ενώ τα αυτοκίνητά μας ασφυκτιούν σε αλλεπάλληλα “μποτιλιαρίσματα”, τα μυρμήγκια βοηθούν το ένα το άλλο να μετακινούνται στις αποικίες τους πολύ πιο αποτελεσματικά και γρήγορα.
Επιστήμονες από το τεχνολογικό πανεπιστήμιο της Δρέσδης στη Γερμανία, μελέτησαν εξονυχιστικά τον τρόπο που τα μυρμήγκια κινούνται μέσα και γύρω από τις φωλιές τους. Οι ερευνητές έστησαν μια “μυρμηγκο-λεωφόρο” δύο λωρίδων διαφορετικού πλάτους, από τη φωλιά μέχρι ένα ζαχαρώδες σιρόπι.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η στενότερη λωρίδα σημείωσε κυκλοφοριακή συμφόρηση. Όταν όμως ένα μυρμήγκι επέστρεφε στη φωλιά μέσω του “μποτιλιαρισμένου” δρόμου και έπεφτε πάνω σε ένα άλλο μυρμήγκι που ερχόταν από τη φωλιά, το έσπρωχνε και το έριχνε στην άλλη, την πλατύτερη, λωρίδα που κινιόταν πιο γρήγορα.
Αν όμως το μυρμήγκι που επέστρεφε από την τροφή, δεν είχε καμιά σύγκρουση με κανένα άλλο μυρμήγκι, τότε δεν έσπρωχνε στον πιο άνετο δρόμο το μυρμήγκι που μόλις ξεκινούσε από τη φωλιά.
Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα υπολογιστικό μοντέλο με πιο πολύπλοκα δίκτυα δρόμων και δρόμους με ποικίλα πλάτη. Τα μυρμήγκια, ακόμα και όταν διοχετεύονταν τεχνηέντως σε μακρύτερες διαδρομές, κατόρθωναν να φθάνουν γρήγορα στην τροφή τους.
Το βασικό συμπέρασμα των επιστημόνων είναι ότι αν οι άνθρωποι οδηγοί, οι οποίοι ταξιδεύουν σε αντίθετες κατευθύνσεις, μπορούσαν να μεταφέρουν στους απέναντί τους πληροφορίες (π.χ. μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων) σχετικά με το κυκλοφοριακό πρόβλημα, τότε όλοι θα απολάμβαναν το οδήγημα περισσότερο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)