Μια αληθινή ιστορία, λίγο «πειραγμένη» για να αποδίδει περισσότερο κινηματογραφικό δράμα, αποτελεί τη βάση του «Κύματος». Το 1967 σε ένα σχολείο της Καλιφόρνιας, ένας καθηγητής έκανε ένα κοινωνικό πείραμα με στόχο να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται εύκολα σε όχλο που χειραγωγείται. Το πείραμα πέτυχε μεν, τα συμπεράσματα ήταν λίγο τρομακτικά δε. Από ένα βιβλίο του 1988 που έκανε περισσότερο μυθιστορηματική την ιστορία, ο Ντένις Γκάνσελ γυρίζει αυτή την ταινία, που καθώς τοποθετεί την ιστορία στη Γερμανία, δίνει ιδιαίτερο βάρος στο τι θέλει να πει το σενάριο. Μπορεί να ξαναγεννηθεί κάτι σαν το Γ΄ Ράιχ; Και μάλιστα σε μια χώρα που το δημιούργησε και στη συνέχεια υπέφερε εξαιτίας του; Η απάντηση είναι η ίδια που ισχύει για κάθε χώρα όπου γεννήθηκε μια δικτατορία, ένα οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς. Οσο υπάρχουν οι συνθήκες που μπορούν να το στηρίξουν, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να πιστέψουν. Eνας καθηγητής βάζει αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς, προτείνει μια στολή ομοιομορφίας και διαπιστώνει ότι οι μαθητές προσαρμόζονται πολύ εύκολα σε αυτό το σχήμα, στο «Κύμα», που για κάποιους θα έχει τραγική κατάληξη. Η ταινία είναι μια πολύ φροντισμένη, καλοστημένη παραγωγή, με καλές ερμηνείες και ένα δυνατό σάουντρακ. Ομως αυτό που θέλει να πει είναι μάλλον προφανές και αντί να προχωρήσει στην ουσία των πραγμάτων, μένει στην επιφάνεια. Σχεδόν κανείς από τους χαρακτήρες δεν αναπτύσσεται πέρα από τα επιφανειακά του στοιχεία. Γι’ αυτό ίσως δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι πρόσωπα χωρίς βάθος είναι έτοιμα να παρασυρθούν από ένα τέτοιο κύμα.. Καλοστημένο, αν και προβλέψιμο, δράμα για τη χειραγώγηση της σκέψης.
Στις αίθουσες από την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.