Το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο της ελευθερίας του λόγου. Ή μήπως όχι; Σίγουρα αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να το χαλιναγωγήσουν. Σε μερικές χώρες, το να «μπαίνεις στο Internet» είναι επικίνδυνο. Κυβερνήσεις καταστέλλουν αφ’ ενός όσους χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να μοιραστούν τις απόψεις τους, ενώ αφ’ ετέρου αρνούνται στους πολίτες τους την πρόσβαση στον πλούτο των πληροφοριών του. Ρίχνουν στη φυλακή χρήστες του Διαδικτύου, κλείνουν internet cafe, αστυνομεύουν chat rooms, διαγράφουν blogs. Μπλοκάρουν ιστοσελίδες, απαγορεύουν τις διεθνείς ειδήσεις, ενώ οι μηχανές αναζήτησης φιλτράρουν και αποκρύπτουν τα αποτελέσματα που θεωρούνται ευαίσθητα.Ομως η πληροφορία είναι σαν το νερό, θα βρει τον τρόπο να διαφύγει. Και το διαδίκτυο είναι καταρράκτης.
Στο δικτυακό τόπο που σας προτείνουμε, θα βρείτε την εκστατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο. Σας προτείνει πολλούς τρόπους συμμετοχής.
Εσείς θα διαλέξετε τον κατάλληλο για εσάς.
Αν είστε βιαστικοί, αρκεί και η υπογραφή σας. Περίπου 80.000 έχουν ήδη υπογράψει
Όσοι διαβούν το κατώφλι του πρώτου Κρατικού Ψηφιακού Μουσείου της χώρας, στην Αρχαία Ολυμπία, δεν θα νιώσουν απλοί παθητικοί επισκέπτες. Μπορούν να συμμετάσχουν ενεργά, χτίζοντας λ.χ. μόνοι τους, εικονικά, τον αρχαιολογικό χώρο όπως ήταν δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Ή μετέχοντας σε διάφορα άλλα διαδραστικά κουίζ που δοκιμάζουν, σαν σε παιχνίδι, τις γνώσεις και την παρατηρητικότητά τους. Μπορεί κανείς, βέβαια, να φορέσει απλώς τα τρισδιάστατα γυαλιά του και να καθήσει στο μικρό αμφιθέατρο χωρητικότητας 50 ατόμων του Νέου Μουσείου. Εκεί θα παρακολουθήσει μια εικονική τρισδιάστατη περιήγηση στον Ναό του Διός, στην Παλαίστρα, στο Γυμνάσιο, στο Στάδιο και στα άλλα κτίρια της Αρχαίας Ολυμπίας, όπως ήταν τότε.
Σχεδόν 4 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα Κοινωνία της Πληροφορίας του Γ΄ ΚΠΣ 2000-2006 κόστισε η εγκατάσταση της αίθουσας πολυμέσων. Αυτά τα διαδραστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν προγραμματισμένο να παραδοθούν στο κοινό επ΄ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Καθυστέρησαν μόνο μία τετραετία.
Δείτε και την αυστραλιανή εκδοχή της ψηφιακής αναπαράστασης της Ολυμπίας που ήταν μέρος των εορτασμών για τα 1000 χρόνια Ολυμπιακών αγώνων στο Σύδνευ. Αυτή (παράξενο πράγμα) ήταν έτοιμη στην ώρα της και διαθέσιμη έκτοτε στο διαδίκτυο.
Το σύστημα Street View της Google λειτουργεί μ΄ έναν στόλο από Ι.Χ. αυτοκίνητα που έχουν προσαρμοσμένες στην οροφή τους κάμερες οι οποίες με 11 φακούς καταγράφουν εικόνες 360 μοιρών. Εδώ και λίγους μήνες, η ιντερνετική εταιρεία που έχει την έδρα της στην Καλιφόρνια φωτογραφίζει με τον τρόπο αυτόν δρόμους πόλεων σ΄ όλο τον κόσμο, συνδέει τις εικόνες με ψηφιακούς χάρτες και διαθέτει το όλο πακέτο στο Ίντερνετ.
Οποιοσδήποτε χρήστης του Ίντερνετ μπορεί πλέον να κατεβάζει όχι απλώς έναν χάρτη Google, αλλά και φωτογραφίες της περιοχής. Η εταιρεία σχεδιάζει επίσης μια λειτουργία που θα επιτρέπει στους χρήστες να κάνουν έναν εικονικό περίπατο σε μια πόλη.
Η Google κατηγορείται ότι συγκεντρώνει τόσο πολλές λεπτομερείς πληροφορίες για τους χρήστες της ώστε, λένε επικριτές του, κάνει μερικές κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών να μοιάζουν με υπηρεσίες προστασίας ανηλίκων… Στη Γερμανία, κυβερνητικές υπηρεσίες αντιδρούν στο σύστημα Street View της Google, ενώ στην Ιταλία ο Συνήγορος του Πολίτη έχει προβεί σε συστάσεις.
Μια και πολύς για σχολικές ταινίες αυτές τις ημέρες θυμήθηκα μία ταινία του Γιμού -ίσως όχι την πιο εντυπωσιακή αλλά αυτή που μας αγγίζει περισσότερο ως κλάδο. “Ούτε ένας λιγότερος” Σε απομονωμένο χωριό της Κίνας, εντός ερειπωμένου σχολείου που θα ανάγκαζε ακόμη και τον πιο σκληροπυρηνικό δάσκαλο – ιεραπόστολο – να υποβάλει τάχιστα την παραίτησή του, μια 13χρονη αναλαμβάνει χρέη δασκάλου δημοτικού σχολείου! Φεύγοντας ο κανονικός δάσκαλος σχεδόν διατάζει το κορίτσι: «Και τον νου σου μη σου φύγει ούτε ένας μαθητής». Γιατί; Μα λόγω φτώχειας. Ετησίως ένα εκατομμύριο Κινεζάκια εγκαταλείπουν τα βιβλία και ρίχνονται στην παραγωγή παίρνοντας πενταροδεκάρες (στην πραγματικότητα το ανατριχιαστικό αυτό νούμερο είναι κατά τρεις φορές υψηλότερο). Ενας μαθητής «δραπετεύει» και εξαφανίζεται στη γειτονική πόλη. Η 13χρονη δεν το βάζει κάτω. Μετά χιλίων κόπων, βασάνων, ευρημάτων (πράγματα που δεν θα διέπραττε ούτε ο έσχατος ρακένδυτος της Αθήνας) φτάνει στην πόλη και ψάχνει ψύλλο στ’ άχυρα. Τελικά, καταλήγει στην πόρτα ενός κινεζικού καναλιού. Και κατασκηνώνει επί 36ωρο ρωτώντας όσους μπαινοβγαίνουν στο κτίριο: «Κύριε, μήπως είστε ο διευθυντής του καναλιού;». Υστερα από τόσες ώρες το αφτί κάποιου ιθύνοντος ιδρώνει και το αθώο πλάσμα δρασκελίζει την πόρτα του διευθυντή. Ετσι η 13χρονη… δασκάλα βγαίνει σε μια εκπομπή κάποιας Κινέζας… Νικολούλη.
Ο εξαφανισθείς μαθητής βρίσκεται και στη συνέχεια όλοι μαζί επιστρέφουν στο χωριό, παρέα φυσικά με τηλεοπτικό συνεργείο.
Αν το χάσατε, αναζητήστε το.
Η σχολική διαρροή είναι μία από τις χαίνουσες πληγές της πολύπαθης παιδείας. Ενδιαφέρον είναι ότι το ίδιο σύνθημα κυριαρχεί στις αμερικάνικες εκπαιδευτικές ιστοσελίδες. No child left behind.
Και παραμένω απορούσα: Αυτά τα στατιστικά στοιχεία που συλλέγει το υπουργείο ολοένα και πιο συχνά, καταλήγουν κάπου; Φαντάζομαι κάποιοι τα συγκεντρώνουν. Κάποιοι άλλοι τα μελετούν; κάνουν προτάσεις; ή τα αφήνουμε όλα να τα λύσει ο κ. Βερέμης; “Λίγο πιο κοντό το δημοτικό, λίγο πιο μακρύ το λύκειο, της στραβής παιδείας τα μπατζάκια φταίνε”.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευχρηστίας 2008 (World Usability Day 2008 βλ. www.worldusabilityday.org) 13/11/2008, το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας (ΕΠΙΕΕ) και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διοργανώνουν τις Ημέρες Ευχρηστίας 08 από 10 έως 14/11/2008 με σειρά επιστημονικών εκδηλώσεων.
Η εναρκτήρια τελετή του Συνεδρίου θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου στις 19:00 στη Μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30). Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν την Τρίτη 11 Νοεμβρίου στον Πολυχώρο “Απόλλων” της Νομαρχίας Πειραιά (Ερμουπόλεως και Πηλίου 1), όπου και θα γίνει ο Εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ευχρηστίας την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στις 17:00.
Προσβάσιμο στο ευρύ κοινό και αξιοποιήσιμο για ποικίλες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δράσεις γίνεται πλέον το πλούσιο επιστημονικό αρχειακό υλικό, καθώς και οι συλλογές του Ιδρύματος Ευγενίδου, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, χάρη στο έργο «Τεκμηρίωση, Ψηφιοποίηση και Αξιοποίηση των Συλλογών του Ιδρύματος Ευγενίδου», που παρουσιάστηκε σήμερα σε ειδική εκδήλωση.
Αναλυτικότερα, το υλικό που τεκμηριώθηκε και ψηφιοποιήθηκε, είναι το ακόλουθο:
– 400 διδακτικά εγχειρίδια που συνεγράφησαν και εκδόθηκαν από το Ίδρυμα Ευγενίδου, συνολικά περίπου 120.000 σελίδες.
– 80 μουσειακά εκθέματα.
– 50 ξενόγλωσσα και ελληνικά βιβλία ή έντυπα του 18ου και 19ου αιώνα.
– Αρχειακό υλικό σε μορφή διαφανειών (3.000 σλάιντ 35 mm και 1.000 σλάιντ 5×7 cm).
– 80 ώρες αναλογικών ταινιών και
– 100 ώρες ήχου αποθηκευμένου σε μπομπίνες από παραστάσεις του Πλανηταρίου.
Να σκεφτόμαστε σαν σοφοί αλλά να επικοινωνούμε στη γλώσσα των απλών ανθρώπων μάς προέτρεπε ο William Butler Yeats, ο Ιρλανδός ποιητής και δραματουργός, κάπου στον προηγούμενο αιώνα, χωρίς να γνωρίζει και ο ίδιος φυσικά ότι μια εκατονταετία αργότερα τα λόγια του θα αποδεικνύονταν απίστευτα επίκαιρα.Στην εποχή του παγκόσμιου ιστού και της κοινωνικής δικτύωσης, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί -τουτέστιν να σκεφτόμαστε σαν σοφοί- και να μη δίνουμε τα προσωπικά μας στοιχεία με άνεση και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν μπορούμε να αποφύγουμε και τα διάφορα sites τύπου Facebook και Bebo γιατί απλούστατα εκεί συχνάζουν οι πάντες. Συνεπώς, εάν θέλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα των ανθρώπων της εποχής μας, πρέπει να περάσουμε μια βόλτα και να… καταθέσουμε το προφίλ μας σε κάποια από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης που συνωστίζονται στις λεωφόρους του Web. Πάντοτε με τη δέουσα προσοχή και φειδώ (και ολίγη αιδώς δεν θα έβλαπτε φυσικά).
Εάν επισκεφτούμε το Facebook, θα βρούμε άλλους 410.000 συμπολίτες μας διάφορων ηλικιών (όταν πέρυσι υπολογίζονταν σε 120.000), οι οποίοι σχεδόν εγκατέλειψαν το e-mail ως τρόπο επικοινωνίας και επικέντρωσαν την προσοχή τους στα sites κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί οι ιστοσελίδες αυτές έχουν αρχίσει να παίρνουν τα ηνία στο χώρο της επικοινωνίας γενικότερα. «Πιστεύαμε κάποτε ότι η επανάσταση όσον αφορά στην επικοινωνία μας θα περιοριζόταν στο e-mail. Συνέχεια »
Ο Οικοτόπος είναι ένα εξαιρετικό project που έχει δημιουργηθεί από πολίτες, στο οποίο καταγράφουν σε χάρτη τα σημεία οικολογικής καταστροφής (ή απλώς προβλημάτων) ανά την Ελλάδα.
Οι υπεύθυνοι του έργου σημειώνουν επάνω στο χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος μέσα από τις ειδήσεις που δημοσιεύονται σε Μέσα Ενημέρωσης, σε blogs, και άλλες πληροφορίες. Όμως ο χάρτης γεμίζει με πληροφορίες και από άλλους πολίτες. Μπορεί ο καθένας να ενημερώσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το φυσικό περιβάλλον του χώρου του, συμπληρώνοντας απλώς μερικά πεδία με πληροφορίες.
Μήπως τότε να ασχοληθεί λίγο και με εμάς; Στις μαχητικές διαδηλώσεις των μαθητών και των δασκάλων που έγιναν τις τελευταίες ημέρες στην Ιταλία για τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις- υπήρχαν μερικά πανό διαφορετικά από τα άλλα. Το ένα έγραφε: «Φόρτσα Ομπάμα», μια κάπως ιερόσυλη παραλλαγή του τίτλου που έφερε παλιότερα ο δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός. Το άλλο ήταν πιο συναισθηματικό: «Ομπάμα, μας κάνεις να ονειρευόμαστε».
Protests over Italy school reform – Τα νέα από το BBC
Βλέποντας τόσους αφροαμερικανούς να δακρύζουν στο άκουσμα της νίκης του Ομπάμα και ακούγοντας τον κινητήριο λόγο του δεν μπόρεσα παρά να θυμηθώ το λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ:¨Έχω ένα όνειρο”. Ημερομηνία 28 Αυγούστου 1963.
Πολλά χαμόγελα χθες, πολλές ελπίδες. Ελπίζουμε να μη διαψευστούν.
Δείτε το πάθος και το όραμα που προβάλλει ο Ομπάμα και συγκρίνετέ το με το τι νιώθουν οι περισσότεροι Ελληνες πολίτες απέναντι στους πολιτικούς μας. Προσωπικώς δεν βλέπω ρεύμα για κανέναν στις επόμενες εκλογές, αλλά και κανένα όραμα ή δυνατότητα έμπνευσης από οιονδήποτε ενεργό πολιτικό. Και μια χώρα με ένα κλειστό πολιτικό σύστημα, που δεν ονειρεύεται και δεν πιστεύει σε τίποτα είναι ?από πολιτική σκοπιά? «κλινικώς νεκρή».
Μου σηκώνεται το φρύδι ολοένα και πιο συχνά τελευταία. Μαθαίνω ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προχώρησε στην προκήρυξη διαγωνισμού για την αγορά επιπρόσθετου εκπαιδευτικού λογισμικού. Ομως είναι κοινό μυστικό ότι τα ήδη υπάρχοντα λογισμικά που προέκυψαν από προηγούμενες δράσεις δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στη σχολική πράξη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πρόκειται να δημιουργηθεί ακόμα ένα μητρώο Επιμορφωτών-ΤΠΕ, να μοιραστούν τα νέα λογισμικά σε όλα τα σχολεία της επικράτειας και να πραγματοποιηθεί επιμόρφωση εκπαιδευτικών στην παιδαγωγική αξιοποίησή τους. Όλα αυτά θα πρέπει να υλοποιηθούν μέσα σε τρεις μήνες! Αξίζει να σημειωθεί ότι τα λογισμικά που ήδη έχουν επιλεγεί (Επιστολή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης / 29-8-2008) από αυτόν τον διαγωνισμό, εκτός του ότι ορισμένα είναι της περασμένης δεκαετίας, δε δημιουργήθηκαν με σκοπό να εξυπηρετήσουν τη διδασκαλία στο σχολείο.
Στα fora της επιμόρφωσης είχαμε κάτι αψιμαχίες με ένα συνάδελφο. Πληροφορηθήκαμε οι επιμορφωτές ότι δεν πρόκειται να πληρωθούμε ούτε σε τρία τέρμινα για την επιμόρφωση β΄επιπέδου. Ο συνάδελφος είχε κάνει ένα κάλεσμα πριν λίγο καιρό για συλλογικές δράσεις και ενοχλήθηκε όταν το forum ζωντάνεψε για το χρηματικό θέμα. Έγραψε μάλιστα:
“Νωρίς το θυμηθήκατε. Όταν κάποιοι φωνάζαμε για στοιχειώδεις συλλογικές δράσεις κάποιοι ειρωνεύονταν. Τώρα όμως που πρόκειται για την τσέπη μας…”
Λοιπόν κάτι που με ενοχλεί τα μάλα είναι η ισοπέδωση. Πιστεύει άραγε κανείς ότι πληρώνεται αυτό που κάνουν μερικοί συνάδελφοι- μετρημένοι στα δάχτυλα – φτιάχνοντας ιστοσελίδες, blogs, σενάρια, διαθέτοντας τη δουλειά τους χωρίς ανταλλάγματα στο διαδίκτυο;
Δεν είναι η τσέπη φίλε μου. Η κοροιδία είναι που μας ενοχλεί και η ανικανότητα.
Για τις ανάγκες της υπηρεσίας… Σήμερα κλείσαμε τα σχολεία για να ψηφίσουμε. Όπως μου είπαν στο σχολείο μου για να έχουμε τον άνθρωπό μας στο ΠΥΣΔΕ. Όταν απόρησα για την αναγκαιότητα της αργίας με κοίταξαν περίεργα. Κάποιου του χαρίζανε γάιδαρο… Βλέπω όμως ότι και η sine -επιμορφωμένη πλέον- έχει ανάλογες απορίες. Προσωπικά αρνήθηκα να πάρω την υποχρεωτική άδεια και πήγα σχολείο. Ήρθαν δύο παιδιά. Πήγα και στην ψηφοφορία. Εδώ οι άλλοι εκλέγαν πλανητάρχη και αργία δεν είχαν. Σε ένα διάλειμμα πετάγονταν και ψήφιζαν.
Φαίνεται τις ουρές της Αμερικής εζήλωσαν και οι δικοί μας. Στις εννέα η ώρα που άνοιγαν οι κάλπες είχε μία αξιοσέβαστη ουρά που φιδογύριζε. Κάποιοι θα κάθονταν τουλάχιστον τρία τέταρτα της ώρας για να πάρουν το χαρτί της άδειας. Κάποιοι προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους αναποφάσιστους ακόμα και στην ουρά. Κάποιοι – αρκετοί- έβριζαν. Βιάζονταν να ξεμπερδεύουν με το τυπικό, έχουμε και δουλειές…
Κάτι σαν το λυχνάρι του Αλαντίν. Μετά την απαραίτητη δημιουργία λογαριασμού (δωρεάν) περιγράφετε μία σκηνή χρησιμοποιώντας τα Αγγλικά σας. Μόλις πατήσετε το submit το πρόγραμμα μετατρέπει το κείμενο σας σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό!
Νικητής στην προεκλογική περίοδο Ηνωμένες Πολιτείες αναδείχθηκε το Ίντερνετ. Αναλυτές σημειώνουν ότι η φετινή προεκλογική αναμέτρηση μεταξύ των δύο υποψηφίων θα μείνει στην ιστορία, κυρίως γιατί άλλαξε τους κανόνες. Άλλαξε οριστικά τον τρόπο με τον οποίο οι υποψήφιοι κερδίζουν ψηφοφόρους, προσελκύουν χρηματοδότες, οργανώνουν τους υποστηρικτές τους, διαχειρίζονται τη σχέση τους με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επηρεάζουν την κοινή γνώμη, αντεπεξέρχονται σε πολιτικές επιθέσεις.
Η προεκλογική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες διεξήχθη για πρώτη φορά κυρίως στις λεωφόρους του κυβερνοχώρου και ο πολιτικός διάλογος μεταξύ υποψηφίων και υποστηρικτών των δύο υποψηφίων διεξήχθη επίσης μέσω των blogs, ενός μέσου επικοινωνίας που δεν υπήρχε πριν από τέσσερα χρόνια.
Λεηλατημένοι εθνικοί θησαυροί από την καταστροφή των θερινών αυτοκρατορικών ανακτόρων, κατά τον δεύτερο πόλεμο του οπίου -με ευθύνη και του Βρετανού απεσταλμένου λόρδου Ελγιν- είναι, κατά τους Κινέζους, τα ορειχάλκινα γλυπτά, τα οποία περιλαμβάνονται στη συλλογή τέχνης του Υβ Σεν Λοράν και θα δημοπρατηθούν από τον οίκο Κρίστις. Ο διεθνούς φήμης οίκος δημοπρασιών διατείνεται ότι διαθέτει νόμιμους τίτλους κυριότητας.
Διαβάζω ότι οι Στέρεο Νόβα, ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα μετά από δέκα χρόνια ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους. Οι παλιές αγάπες τελικά δεν ξεχνιούνται ποτέ. Από τα μουντά «Προάστια» μέχρι το συγκινητικό «Εξώστη» και από το λεωφορείο της «Νέας Ζωής 705» μέχρι το «Μέτρημα από το μηδέν ως το άπειρο» στις «3.000 Μέρες», οι Στέρεο Νόβα εξέφρασαν τη γενιά των ?90s που άρχιζε πρώτη να νιώθει τα χαστούκια της επονομαζόμενης «νέας τάξης πραγμάτων». Πάνω από τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα, οι στίχοι του Κωνσταντίνου Βήτα ήταν συγκαλυμμένα πολιτικά μανιφέστα για τη δύναμη της εξουσίας, τις ανισότητες και τους «απόβλητους». «Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό, τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο Θεός. Οπως τους άνεργους, τους άστεγους και αυτούς που ζουν στο μέλλον, σ’αυτούς που αγαπούν και πιστεύουν φιλιά στέλνω», απήγγειλε στα «Ηλίθια Αστεία».
Bγήκε στον διαδικτυακό «αέρα» μια νέα προσπάθεια μέτρησης και ταξινόμησης των ελληνικών blogs. Το Top Greek Blogs χρησιμοποιεί (αρχικά) τις μετρήσεις της Alexa για να βγει ένα συμπέρασμα για την ελληνική μπλογκόσφαιρα.Η λογική όμως της Alexa είναι λίγο πολύ σαν της AGB με αρκετά κενά και πολλά μη έγκυρα αποτελέσματα.
Μόνο τάσεις μπορούμε άρα να εξάγουμε. Αυτό που παρατηρείται λοιπόν είναι ότι κυριαρχούν τα ειδησεογραφικά-πολιτικού-σχολιασμού της επικαιρότητας blog.
Στις θέσεις 3 και 4 συναντάμε δύο blogs που έχουν ως θεματολογία τους τις νέες τεχνολογίες και τα gadgets.
Αξιοσημείωτη η ύπαρξη αρκετών προσωπικών blogs από συγγραφείς που δεν διστάζουν οι περισσότεροι να εκτεθούν επώνυμα.
Συναντάμε επίσης δύο blogs με οικολογικά θέματα ενώ εντύπωση προκαλεί η παρουσία δύο ιστολογίων με θέμα τους την εξωτερική πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις, την άμυνα και την διπλωματία.
Τα Girl Geek Dinners ξεκίνησαν το 2005, στο Λονδίνο, όταν μία geek, η Sarah Blow ανακάλυψε ότι ήταν η μοναδική γυναίκα σε μία εκδήλωση τεχνολογίας.
Και έτσι, αποφάσισε να κάνει κάτι για να αλλάξει τα δεδομένα. Ήρθε σε επαφή με γνωστούς bloggers, που τη βοήθησαν να εκπαιδεύσει και να ενημερώσει άλλες γυναίκες σε θέματα τεχνολογίας και Internet στα πλαίσια ενός “ανεπίσημου” γεύματος. Το πρώτο GGD έγινε στο Λονδίνο, μετά σε άλλες περιοχές της Μεγάλης Βρετανίας, μετά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και σιγά-σιγά σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, τα GGD μετρούν λίγους μήνες ζωής, αλλά έχουν αγκαλιαστεί θερμά από το κοινό.
Στα GGD οι παρευρισκόμενοι μπορούν να μάθουν, να επικοινωνήσουν, να διαφωνήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις και ιδέες.
Ως επί το πλείστον οι παρευρισκόμενοι είναι γυναίκες, καθώς η είσοδος επιτρέπεται στους άνδρες, μόνο εάν συνοδεύονται από γυναίκα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο της ελευθερίας του λόγου. Ή μήπως όχι; Σίγουρα αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να το χαλιναγωγήσουν. Σε μερικές χώρες, το να «μπαίνεις στο Internet» είναι επικίνδυνο. Κυβερνήσεις καταστέλλουν αφ’ ενός όσους χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να μοιραστούν τις απόψεις τους, ενώ αφ’ ετέρου αρνούνται στους πολίτες τους την πρόσβαση στον πλούτο των πληροφοριών του. Ρίχνουν στη φυλακή χρήστες του Διαδικτύου, κλείνουν internet cafe, αστυνομεύουν chat rooms, διαγράφουν blogs. Μπλοκάρουν ιστοσελίδες, απαγορεύουν τις διεθνείς ειδήσεις, ενώ οι μηχανές αναζήτησης φιλτράρουν και αποκρύπτουν τα αποτελέσματα που θεωρούνται ευαίσθητα.Ομως η πληροφορία είναι σαν το νερό, θα βρει τον τρόπο να διαφύγει. Και το διαδίκτυο είναι καταρράκτης.
Προσβάσιμο στο ευρύ κοινό και αξιοποιήσιμο για ποικίλες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δράσεις γίνεται πλέον το πλούσιο επιστημονικό αρχειακό υλικό, καθώς και οι συλλογές του Ιδρύματος Ευγενίδου, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, χάρη στο έργο «Τεκμηρίωση, Ψηφιοποίηση και Αξιοποίηση των Συλλογών του Ιδρύματος Ευγενίδου», που παρουσιάστηκε σήμερα σε ειδική εκδήλωση.
Άρθρα (RSS)