Terra Computerata

Γιατί η «Σκόνη του χρόνου» δεν αποτινάσσεται καθόλου εύκολα, με ένα απλό τίναγμα του κεφαλιού. Επικάθηται, διαποτίζει με τη μελαγχολία που τη διακατέχει και το διαρκές αίσθημα αποχαιρετισμού που αποπνέει. Ενα νεύμα, ένα χέρι υψωμένο που γνέφει, για να καλωσορίσει ή να αποχαιρετίσει, θα μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν της ταινίας. Πώς λέει ο αφηγητής στην αρχή; «Οσο ζούμε τίποτα ποτέ δεν τελειώνει?».

O Θόδωρος Αγγελόπουλος με αφορμή την προβολή της ταινίας του “Η Σκόνη του χρόνου” στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου,  μίλησε στη συνέντευξη τύπου για την Ιστορία. Πώς όλα συσσωρεύονται και «γίνονται μια ανάγνωση του σήμερα», πώς «την εποχή της πολιτικοποίησης που θεωρούσαμε τους εαυτούς μας πολιορκητές του ουρανού δεν βλέπαμε πόσο η ατομική ιστορία, η σχέση του καθένα μας μαζί της, επηρεάζει εμάς και τον κόσμο». «Είμαστε υποκείμενα ή αντικείμενα της Ιστορίας;» αναρωτήθηκε, για να απαντήσει σχεδόν αμέσως: «Υστερα από τόσα χρόνια και απογοητεύσεις, δεν ξέρω αν είμαστε υποκείμενα ή αντικείμενα».

Ακόμα και αν το σπίτι σας δεν βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, κι εσείς αναζητάτε την έμπνευση στους ήχους της, το διαδίκτυο πάλι σας φροντίζει. Στη διεύθυνση www.iserenity.com μπορείτε να επιλέξετε τον ήχο που θα σας συντροφεύει ενώ π.χ. ετοιμάζετε το διαγώνισμά σας. Υπάρχει ήχος καταρράκτη αλλά θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις παρενέργειες. Ηχοι του ωκεανού, της βροχής. Ηχοι της βιβλιοθήκης, ιδανικοί για τη συγκέντρωση. Διαλέξτε κάτι ήρεμο, θα το χρειαστείτε στη διαδικασία της διόρθωσης.

Πόσες φορές δεν έχετε ευχηθεί να μπορούσατε να επανεκκινήσετε τον εγκέφαλό σας; Το διαδίκτυο έχει τη λύση και σε αυτό! Μία επίσκεψη στο δικτυακό τόπο napsounds υπόσχεται να αναζωογονήσει τα καταπονημένα εγκεφαλικά σας κύτταρα με τους κατάλληλους ήχους. Ακούγεται στην αρχή  μία βαθιά ανδρική φωνή η οποία σας οδηγεί στη χαλάρωση και στο τέλος αναλαμβάνει να σας επαναφέρει. Μία δοκιμή θα σας αποκαλύψει τα μυστικά του power-napping.

O Λεωνίδας Ηρακλειώτης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο κι επιμένει να βαστάει Θερμοπύλες. Διαβάστε το άρθρο του “Η γνωσιολογία του θράσους” όπου αναλύει γιατί πιστεύει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι γνωσιολογικό όπως υποστηρίζει ο υπουργός ΥΠΕΠΘ.

Οι διευθυντές των σχολείων κάλεσαν τους μαθητές που είχαν απαλλαχτεί κατόπιν αιτήσεων των κηδεμόνων τους να ξαναμπούν στην τάξη και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Τώρα αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της παλινωδίας τότε τι είναι;

Απορώ με τους συναδέλφους που επιχαίρουν για τη “νίκη” τους κι ετοιμάζονται να υποδεχτούν τα απωλολότα στην τάξη. Ειλικρινά πιστεύουν ότι έτσι θα πλησιάσουν τη νεολαία;

Τελικά για ποιο γνωσιολογικό μάθημα θρησκευτικών μιλάμε; Αυτό που υφίσταται είναι ένα ομολογιακό μάθημα-κατήχηση συγκεκριμένου δόγματος, το «μάθημα της ορθοδοξίας». Δεν είναι το ίδιο, νομίζω.