Terra Computerata

Πριν από 15-20 χρόνια, μια ομάδα καθηγητών ΑΕΙ είχε κυκλοφορήσει ένα, κατά τη γνώμη μου, περιεκτικό και βαρυσήμαντο «μανιφέστο». Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι όλοι ανήκαν στην Αριστερά. Που σημαίνει ότι τότε ένα τμήμα της Αριστεράς είχε άποψη για την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Το «μανιφέστο» (φυσικά δεν το τιτλοφορούσαν έτσι) ασκούσε αναλυτική και καταλυτική κριτική στο σύγγραμμα – εγχειρίδιο – τυφλοσούρτη και στο είδος της διδασκαλίας στο οποίο αντιστοιχούσε. Σύγγραμμα και διδασκαλία είναι πλέον μορφές μάθησης ξεπερασμένες, οπισθοδρομικές και διόλου προοδευτικές. Προσθέτω ότι είναι περισσότερο οπισθοδρομικές όταν συνοδεύονται και κατοχυρώνονται από τη «δωρεάν» διανομή της γνώσης. Σημειωτέον ότι τα προβλήματα που θίγουμε δεν αφορούν μόνο την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά τουλάχιστον και τη Μέση.

Χωρίς να ασχολείται με λεπτομέρειες (ήταν άλλωστε σύντομο και επιγραμματικό), το «μανιφέστο» διέγραφε ορισμένες κατευθύνσεις για την Εκπαίδευση, μέσα από τις οποίες θα λύνονταν πολλά προβλήματα και θα αναιρούνταν πολλά διλήμματα. Η διδασκαλία δεν μπορεί πλέον να είναι ανεξάρτητη από την έρευνα και την αναζήτηση, στις οποίες συμμετέχουν οι ίδιοι οι σπουδαστές και οι μαθητές και κυρίως αυτενεργούν. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο διδασκαλίας αχρηστεύεται η αποστήθιση (ίσως και τα φροντιστήρια που έχουν ειδικευθεί να διδάσκουν αποστήθιση), αχρηστεύεται και η αποστήθιση του ενός και μοναδικού συγγράμματος – τυφλοσούρτη, αλλά και η εκδικητική σκληρότητα των εξετάσεων που απαιτεί την αποστήθιση.

Και να σκεφθείτε ότι τότε, πριν από 15-20 χρόνια, δεν υπήρχε το απέραντο πεδίο αναζήτησης που αργότερα μας αποκάλυψε ο υπολογιστής.

Άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη στην Καθημερινή

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008 στις 03:21 στην κατηγορία βιβλίο, εκπαίδευση, Ελλάδα, παιδεία. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.