Terra Computerata

Αν θέλετε να ενημερώσετε τη συλλογή σας από DVD, πριν χρειαστεί να περάσετε σε Blu-Ray, τότε 15.000 αναγνώστες του  Empire  και 150 από τους γνωστότερους κριτικούς αποπειρώνται να σας δώσουν μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική απάντηση στο ερώτημα των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών.

www.empireonline.com

Η 13η ταινία του διεθνούς Ελληνα σκηνοθέτη με ηθοποιούς – σταρ από την Ευρώπη και την Αμερική δεν αποτελεί γεγονός μόνο για την εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή, αλλά για τη διεθνή 7η τέχνη. Στις 13 Φεβρουαρίου θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου (5 – 15/2) κι εκεί ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θα δώσει το παρών πλαισιωμένος απ? όλους τους πρωταγωνιστές του, δηλαδή τους Ουίλεμ Νταφόε, Ιρέν Ζακόμπ, Μπρούνο Γκανζ και Μισέλ Πικολί. Η ταινία αποτελεί διεθνή συμπαραγωγή και θα προβληθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αν και η διανομή της ξεκινάει από την Ελλάδα στις 12 Φεβρουαρίου.

Αναφερόμενος στην τελευταία δημιουργία του ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σημειώνει: «Πρόκειται για την ιστορία ενός έρωτα που αρχίζει το 1953 στην πρώην Σοβιετική Ενωση και ταξιδεύει στον κόσμο και τη μεγάλη Ιστορία ως σήμερα. Πρόκειται για ένα ποιητικό απολογισμό του αιώνα που έφυγε και μια οραματική σχέση με τον αιώνα που διανύουμε μέσα από έναν έρωτα που προκαλεί το χρόνο. Με εξορίες, χωρισμούς, περιπλανήσεις, την πτώση των ιδεολογιών, τη συνεχή δοκιμασία της Ιστορίας. Κεντρικό πρόσωπο μια γυναίκα. Η Ελένη του μύθου, η Ελένη όλων των μύθων διεκδικείται και διεκδικεί το απόλυτο της αγάπης». Σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις του, πριν ακόμα ξεκινήσει τα γυρίσματα, ο σκηνοθέτης είχε πει στον ΕΤ: «Η ταινία είναι μια επίσκεψη στον 20ό αιώνα. Σε ό,τι ελπίσαμε και χάσαμε. Ουσιαστικά δεν παραπέμπει μόνον στην πορεία της Ιστορίας, αλλά και στην προσωπική μου ιστορία», καθώς περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Μια αληθινή ιστορία, λίγο «πειραγμένη» για να αποδίδει περισσότερο κινηματογραφικό δράμα, αποτελεί τη βάση του «Κύματος». Το 1967 σε ένα σχολείο της Καλιφόρνιας, ένας καθηγητής έκανε ένα κοινωνικό πείραμα με στόχο να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται εύκολα σε όχλο που χειραγωγείται. Το πείραμα πέτυχε μεν, τα συμπεράσματα ήταν λίγο τρομακτικά δε. Από ένα βιβλίο του 1988 που έκανε περισσότερο μυθιστορηματική την ιστορία, ο Ντένις Γκάνσελ γυρίζει αυτή την ταινία, που καθώς τοποθετεί την ιστορία στη Γερμανία, δίνει ιδιαίτερο βάρος στο τι θέλει να πει το σενάριο. Μπορεί να ξαναγεννηθεί κάτι σαν το Γ΄ Ράιχ; Και μάλιστα σε μια χώρα που το δημιούργησε και στη συνέχεια υπέφερε εξαιτίας του; Η απάντηση είναι η ίδια που ισχύει για κάθε χώρα όπου γεννήθηκε μια δικτατορία, ένα οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς. Οσο υπάρχουν οι συνθήκες που μπορούν να το στηρίξουν, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να πιστέψουν. Eνας καθηγητής βάζει αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς, προτείνει μια στολή ομοιομορφίας και διαπιστώνει ότι οι μαθητές προσαρμόζονται πολύ εύκολα σε αυτό το σχήμα, στο «Κύμα», που για κάποιους θα έχει τραγική κατάληξη. Η ταινία είναι μια πολύ φροντισμένη, καλοστημένη παραγωγή, με καλές ερμηνείες και ένα δυνατό σάουντρακ. Ομως αυτό που θέλει να πει είναι μάλλον προφανές και αντί να προχωρήσει στην ουσία των πραγμάτων, μένει στην επιφάνεια. Σχεδόν κανείς από τους χαρακτήρες δεν αναπτύσσεται πέρα από τα επιφανειακά του στοιχεία. Γι’ αυτό ίσως δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι πρόσωπα χωρίς βάθος είναι έτοιμα να παρασυρθούν από ένα τέτοιο κύμα.. Καλοστημένο, αν και προβλέψιμο, δράμα για τη χειραγώγηση της σκέψης.

Στις αίθουσες από την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου