Terra Computerata

Δείτε τη γη που αναπνέει. Εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, γεννήσεις και θάνατοι σε μια real-time προσομοίωση.

www.breathingearth.net

Έστω ότι ο υπολογιστής σας εγκατέλειψε αιφνίδια τον μάταιο τούτο κόσμο. Φυσικά δεν είχατε πάρει backup. Αφού θρηνήσετε για τα χαμένα πολύτιμα δεδομένα σας σύντομα θα διαπιστώσετε ότι το πιο δύσκολο να ανακτηθεί είναι το αρχείο των ηλεκτρονικών σας διευθύνσεων. Εδώ πολύ λίγη βοήθεια θα σας χαρίσουν οι μηχανές αναζήτησης εκτός εάν κάνετε παιχνίδι μόνο με τους διάσημους. Για τους υπόλοιπους λοιπόν υπάρχει ένας δικτυακός τόπος που πασχίζει – όχι πάντα επιτυχώς- να καλύψει το κενό.
Το 123people.com είναι μια μηχανή αναζήτησης αποκλειστικά για ονόματα και λαμβάνει τα αποτελέσματα από άλλες μηχανές αναζήτησης όπως το YouTube, τις ειδήσεις, τα blogs αλλά και τα κινητά τηλέφωνα και τα email ενός χρήστη.

Το site διαθέτει επίσης RSS Feed για να μπορείτε να ενημερώνεστε για τις τελευταίες εξελίξεις για τον άνθρωπο που αναζητάτε.

Θέλετε να μοιραστείτε τα οράματα σας για την εκπαίδευση με τον υπουργό ή μήπως να μιλήσετε απευθείας με τον πρωθυπουργό;

www.123people.com

Ο ένας είναι ο 69άχρονος ποιητής που επισκέπτεται την Αθήνα για τέταρτη- και τελευταία- φορά. «Μείγμα σχολάρχη με αγγλίζουσα προφορά, δανδή των σαλονιών και περιπαικτικού φιλοσόφου», φοράει ένα καφέ φουλάρι διότι έχει μόλις υποστεί τραχειοτομία οπότε η βαθιά φωνή του με τα «απότομα τσακίσματα» ακούγεται σαν εγγαστρίμυθη. Κάποιοι λένε ότι «επισκιάζει τον Μεσολογγίτη γέροντα» (σ.σ.: Παλαμά) και τον «ωραίο Άγγελο της Δελφικής Ιδέας» (Σικελιανό). Ο άλλος είναι ο 35άρης μαέστρος που «εμφανίζεται με αντισυμβατικά ρούχα», ένα «κίτρινο πουκάμισο με τον γιακά α λα Μπάυρον», και θα τραγουδήσει στο πιάνο κάποια ποιήματα του πρώτου τα οποία μελοποίησε.

Πρόκειται για τον Κ.Π. Καβάφη και τον Δ. Μητρόπουλο που πρωτοσυναντιούνται το 1932 στο μεγαλόσχημο αστικό σπίτι της κριτικού Ελένης Ουράνη μαζί με το λογοτεχνικό κατεστημένο της δεκαετίας του ΄30. Ο Κουμανταρέας, σ΄ αυτήν την πρώτη νουβέλα του τρίπτυχου, δεν ονοματίζει κανέναν αλλά τους «φωτογραφίζει» όλους, αναπλάθοντας τα κουτσομπολιά που ακούγονταν στα λογοτεχνικά σαλόνια καθώς και το πνεύμα αυτών των δύο «ελληνικών», που διαπρέπουν στη διεθνή σκηνή. Παράλληλα όμως, μοιάζει να θέλει να μιλήσει για τις θυσίες και τη γενναιότητα που απαιτεί η δημιουργία, για την πάλη της τέχνης με τη σάρκα και για τη μοναξιά των «ανδρείων της ηδονής».

Μένης Κουμανταρέας “Το Show είναι των Ελλήνων”, Κέδρος

Τα ντοκιμαντέρ του «Εξάντα» μάς θυμίζουν ότι η Γη δεν είναι επίπεδη.Το αντίστροφο άγγιγμα του Μίδα. Ο,τι αγγίζουν οι φτωχοί ιθαγενείς είναι βουτηγμένο στον «μαύρο χρυσό» ή μάλλον στα μαύρα κατακάθια του. Κάποιοι αγρότες σκάβουν λίγα εκατοστά στη γη, μπροστά στην κάμερα, και βγάζουν μια μαύρη γλίτσα. «Η βρώμα», λένε, «ιδίως όταν έχει ήλιο, είναι ανυπόφορη». Ενώ στην Ελλάδα βλέπουμε τις τσουρουφλισμένες από τις πυρκαγιές κορφές των δέντρων, εδώ τα δέντρα «καίγονται» από κάτω προς τα πάνω. Μαυρισμένοι κορμοί, καχεκτικά φυλλώματα.

Ανθρωποι κορμοράνοι. Η περιβόητη σκηνοθετημένη φωτογραφία με το βουτηγμένο στο πετρέλαιο θαλασσοπούλι, στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, έκανε τον γύρο του κόσμου, όμως σήμερα ο κόσμος γνωρίζει ελάχιστα για τα παιδιά που μασούσαν την πίσσα σαν να ?ταν τσίχλα, για τα πηγάδια που βγάζουν μαύρο νερό, για τα ζώα που ψοφούν επειδή βόσκουν στο μαύρο χορτάρι, για τον καρκίνο που εδώ χτυπά 147% φορές περισσότερο από ό,τι στις άλλες επαρχίες της χώρας. Ανυποψίαστοι οι ντόπιοι λούζονταν με το μαυροζούμι, έχοντας πιστέψει τους εκπροσώπους της Τexaco που τους διαβεβαίωναν ότι το αργό πετρέλαιο δυναμώνει τα μαλλιά!

Η Τασούλα Καραϊσκάκη κατέχει το θέμα των σχολικών βιβλιοθηκών:

“Εξαγγέλθηκαν πολλαπλά, ιδρύθηκαν δοκιμαστικά, ψαλιδίστηκαν δραματικά, χρηματοδοτήθηκαν λειψά, εφοδιάστηκαν πρόχειρα, και -παρά τη «βροχή» των βροντερών υποσχέσεων περί πολλαπλασιασμού τους- σήμερα έχουμε μόνο 499 σχολικές βιβλιοθήκες σε 16.089 σχολεία. Επιπλέον, 22 χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα ίδρυσή τους, οι μισές δεν λειτουργούν και οι υπόλοιπες υπολειτουργούν, ενώ οι υπεσχημένες παραμένουν σχέδιο στην Ελλάδα του ενός και μοναδικού σχολικού εγχειριδίου. Στην αρχή μίλησαν για 3.500 βιβλιοθήκες, που έγιναν 2.800, ιδρύθηκαν οι 499, ανακοίνωσαν άλλες 648, τελικά προκηρύχθηκαν 226, που όφειλαν να λάβουν «σάρκα και οστά» μέσα στο 2008 για να μη χαθούν 15 εκατ. ευρώ του ΕΣΠΑ. Τα οποία θα χαθούν, αφού η προθεσμία παράδοσης των βιβλίων λήγει στις 31 Δεκεμβρίου και ματαιώθηκε (τον Μάιο) ο διαγωνισμός για την προμήθεια του υλικού που έστησε πρόχειρα το υπουργείο Παιδείας (μετά την επιβολή ασφαλιστικών μέτρων από τον ένα διαγωνιζόμενο). Συνέχεια »

Ο Πάσχος Μανδραβέλης προτείνει κάτι καινούργιο για τις σχολικές βιβλιοθήκες στο άρθρο του “Περιμένοντας το παρελθόν…“: “Υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να φτάσουν τα βιβλία σε κάθε σχολειό της χώρας. Απαιτεί μια κεντρική ηλεκτρονική σχολική βιβλιοθήκη, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όχι μόνο οι μαθητές, αλλά όλοι οι Ελληνες πολίτες. Ολα τα σχολεία έχουν πλέον πρόσβαση στο Διαδίκτυο και τα χρήματα που θα διατεθούν (έχοντας πικρή εμπειρία απ? οτιδήποτε οργανώνει το ελληνικό κράτος, καλύτερο ρήμα είναι το «θα σπαταληθούν») για να διακινηθεί το χαρτί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά δικαιωμάτων και την ψηφιοποίηση βιβλίων. Αυτά δεν θα φθείρονται και κυρίως: δεν θα διακινούνται αιτήσεις του στιλ «παρακαλούμε όπως μας προμηθεύσετε δύο αντίτυπα της ?Φόνισσας? υπό Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ίνα αντικαταστήσουμε τα παλαιά που έχουν φθαρεί, χαθεί κ.λπ.» και απαντήσεις του στιλ «μελετήσαμε προσεκτικά το αίτημά σας, αλλά στην παρούσα συγκυρία δεν μπορούμε να το κάνουμε αποδεκτό διότι το υπουργείο Οικονομικών δεν παρέχει επιπλέον κονδύλια για την αντικατάσταση φθαρμένων βιβλίων ή ο εκδοτικός οίκος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση. Παρακαλούμε υποβάλλετε το ίδιο αίτημα του χρόνου».

Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι άλλο το βιβλίο και άλλο η ηλεκτρονική του έκδοση. Θα ακουστούν τα ρομαντικά για την οσμή της τυπωμένης μελάνης, για τα παιδιά που θα έχουν στο προσκέφαλό τους ένα βιβλίο. Σωστά κι άγια μπορεί να είναι όλα αυτά, αλλά τα κονδύλια δεν είναι απεριόριστα για να ικανοποιηθεί και η όσφρηση των μαθητών. Ας εξασφαλίσουμε ότι κάποια κείμενα θα είναι προσβάσιμα από κάθε μαθητή κι από κει και πέρα με τοπικές πρωτοβουλίες, μπορούν να δημιουργηθούν κατά τόπους βιβλιοθήκες”.

Μήπως όμως αυτή η πρόταση προυποθέτει την ύπαρξη σταθμών εργασίας – ανάγνωσης; δεν διευκρινίζει αν θα χρησιμοποιηθούν τα υπάρχοντα εργαστήρια υπολογιστών, μάλλον κάτι τέτοιο εννοεί. Τότε λυπάμαι αλλά η πρόταση πέφτει στο κενό… Τι θα πρωτοκάνουμε σε αυτά τα εργαστήρια; το μάθημα της πληροφορικής; τα υπόλοιπα μαθήματα για τα οποία ετοιμάσαμε τους πιστοποιημένους μας εκπαιδευτικούς; ή μήπως θα λειτουργεί εκτός ωρών διδασκαλίας;

Σήμερα στην αίθουσα καθηγητών συζητήθηκε με αρκετή θλίψη το θέμα της γιορτής του Πολυτεχνείου και της απόστασής μας από αυτήν. «?η γιορτή μοιάζει σαν τον χρυσό σταυρό που κοσμεί τους λαιμούς νεαρών ερωτιδέων ή ηλιοκαμένων καμακιών. Καμιά επαφή με το ουσιαστικό περιεχόμενο του σταυρού. Στολίδι, ένταση του αισθησιασμού. Ετσι και οι γιορτές του Πολυτεχνείου κατέληξαν σε εκτόνωση, σε κομματικό σφετερισμό και σε συνθήματα άσχετα από το ιδεολογικό περιεχόμενο των γεγονότων που η μνήμη τους συνέθεσε τους επί «εθνικού» επιπέδου εορτασμούς της επετείου (?) Το τραγικό είναι που κάθε κυβέρνηση βρίσκει τον τρόπο να συνδεθεί κατευθείαν με τις επετείους αυτές, αγνοώντας τα αληθινά μηνύματα των γεγονότων που τις συνέθεσαν (?)»

Κι όμως, ο Μάνος Χατζιδάκις τα έγραψε αυτά στο «Τέταρτο» ήδη από το 1985. Δώδεκα χρόνια μετά την εξέγερση και η πικρή γεύση της εκμετάλλευσης του νοήματός της, είχε περάσει σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους. «Σέβομαι βαθιά αυτές τις γιορτές γι? αυτούς που χάθηκαν κι όχι για τους εναπομείναντες που προσπαθούν να τις επωφεληθούν στο έπακρον (?)», είχε γράψει τότε.

Στην σκανδιναβική μυθολογία υπάρχει ένας κοσμογονικός μύθος σύμφωνα με τον οποίο στην απαρχή του κόσμου ζούσε ο «ανδρόγυνος». Όταν έγινε η γη, ο ανδρόγυνος έπεσε πάνω της και χωρίστηκε σε αρσενικό και θηλυκό. Από τότε άνδρες και γυναίκες αναζητούν συνεχώς και συνήθως μάταια, το αληθινό τους ταίρι.

O Antony γεννήθηκε στην Αγγλία, μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, και σπούδασε πειραματικό θέατρο στη Νέα Υόρκη. Εκεί, μπόρεσε να εκφράσει τις προσωπικές του ανησυχίες, να δοκιμαστεί και να διακριθεί ανάμεσα σε δεκάδες άλλους πρωτοποριακούς perfomers. Όταν το 2003 περιόδευσε με τον Lou Reed, και με τις ευλογίες του, αλλά κυρίως με την ερμηνευτικά ασυνήθιστη υπέρφυλη φωνή του, αγαπήθηκε από πολλούς.

Η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης προγραμμάτων ΚΠΣ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων προχώρησε την 12η Νοεμβρίου 2008 στην ανακοίνωση μιας ακόμη νέας πρόσκλησης για υποβολή προτάσεων στο πλαίσιο της έναρξης της νέας περιόδου του Επιχειρησιακού προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια βίου Μάθηση 2007-2013».

Ειδικότερα, ανακοινώθηκε η πρόσκληση για την πράξη «Εκπαίδευση Ενηλίκων στην απόκτηση βασικών δεξιοτήτων στις νέες τεχνολογίες», συνολικού προϋπολογισμού 9.150.000 ευρώ για τις εκπαιδευτικές περιόδους 2008-2009, 2009-2010 και 2010-2011.

Απορία: σε αυτά τα μύρια ευρώ έχει γίνει πρόβλεψη για τις αμοιβές επιμορφωτών; μήπως μετά θα χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση για την απόδοση των δεδουλευμένων;

Γιατί όπως διαβάζω στο esos μάλλον αποτελεί πάγια τακτική της συγκεκριμένης υπηρεσίας το φέσωμα των συμμετεχόντων. Προφανώς οι νομικές υπηρεσίες τους έρχονται πιο φτηνά…

Η κυρία Σοφία Μανέα, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης κατά του Νεανικού Διαβήτη έχει συγκεντρώσει επώνυμες και ανώνυμες καταγγελίες για μεγάλα ιδιωτικά σχολεία που κατά την περυσινή χρονιά αρνήθηκαν να προχωρήσουν στην εγγραφή παιδιών όταν ενημερώθηκαν ότι πάσχουν από νεανικό διαβήτη. Σε μία περίπτωση παρενέβη ο Συνήγορος του Πολίτη.

Η ίδια ανέφερε ότι οι οικογένειες των παιδιών με διαβήτη αντιμετωπίζουν προβλήματα και στα δημόσια σχολεία. Περιέγραψε μάλιστα περιστατικό άρνησης εγγραφής από δημόσιο σχολείο που απαιτούσε από τους γονείς να φυλάει κάποιος «σκοπιά» σε μόνιμη βάση για να φροντίσει το παιδί. Η κυρία Μανέα κατήγγειλε επίσης κρούσματα κακής συμπεριφοράς δασκάλων σε πάσχοντα παιδιά, τα οποία τιμωρήθηκαν επειδή κατά τη διάρκεια του μαθήματος έφαγαν καραμέλα για να αντιμετωπίσουν την υπογλυκαιμία.

Με ποια ετικέτα να το κατατάξω τώρα αυτό το άρθρο; άγνοια, ευθυνοφοβία;

Το πρωί γνωστός τηλεπαρουσιαστής απορούσε: “Μα αφού δεν είναι μεταδοτικός ο διαβήτης, γιατί αρνούνται την εγγραφή τους;”  Ασχολίαστο

Αφού συμβουλεύτηκα το ad calendas graecas διαπίστωσα ότι σήμερα είναι η ημέρα της καλοσύνης. Υπάρχει μάλιστα και σχετικός δικτυακός τόπος world kindeness movement. Η Terra όμως έχει να σας προτείνει κάτι καλύτερο για αυτήν την ημέρα. To Kάνε-Mια-Eυχή Ελλάδος είναι ένας φιλανθρωπικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που εκπληρώνει τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών ηλικίας από 3 έως 18 ετών που πάσχουν από σοβαρές αρρώστιες, απειλητικές για τη ζωή τους. To Kάνε-Mια-Eυχή ασχολείται αποκλειστικά με τον ψυχικό κόσμο του άρρωστου παιδιού και όχι με την ίδια την αρρώστια του. Μέσα από τη διαδικασία της ευχής, δημιουργούν αλησμόνητες εμπειρίες για τα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους, με ένα σκοπό: να γεμίσουν δύναμη, να πιστέψουν στη ζωή και να την ξανακερδίσουν! Όταν ένα παιδί δει την επιθυμία του να εκπληρώνεται, ξεχνά πως είναι άρρωστο, καταλαβαίνει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο να συμβεί και αντλεί δύναμη κι ελπίδα για να συνεχίσει να παλεύει για τη ζωή του.

www.makeawish.gr

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) έφερε και στην Ελλάδα τον θεσμό του Βραβείου Αναγνωστών, που έχει διάρκεια και επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.

Τα μέλη 150 λεσχών ανάγνωσης επέλεξαν τα βιβλία που αποτελούν τη βραχεία λίστα των υποψήφιων βιβλίων για το Βραβείο Αναγνωστών 2008, και το κοινό άρχισε να ψηφίζει από χθες μέχρι και τις 7 Δεκεμβρίου, μέσω sms στο 54160.

Τα υποψήφια βιβλία

– «Πανδαιμόνιο» του Κώστα Ακρίβου

– «Η αηδονόπιττα» του Ισίδωρου Ζουργού

– «Ανεπίδοτοι έρωτες» του Περικλή Κοροβέση

– «Η Μαρία των Μογγόλων» της Μαριάννας Κορομηλά

– «Τι ζητούν οι βάρβαροι» του Δημοσθένη Κούρτοβικ

– «Ο τελευταίος Παλαιολόγος» του Γιώργου Λεονάρδου

– «Τηλεμάχου Οδύσεια» του Δημήτρη Μίγγα

– «Ολα σου τα ?μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά

– «Του φιδιού το γάλα» του Γιάννη Ξανθούλη

– «Η Μεγάλη Αμμος» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου

– «Βίλα Κομπρέ» του Αλέξη Σταμάτη

– «Φτερά από μετάξι» της Πασχαλίας Τραυλού

– «Ραγδαία επιδείνωση» του Θανάση Χειμωνά.

Στη διάθεση της ιστορικής έρευνας τίθεται το Αρχείο Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες φάκελοι από την έναρξη της ιστορικής σχολής ανασύρθηκαν από τα υπόγεια του κτιρίου διοίκησης για να αρχειοθετηθούν και ψηφιοποιηθούν, ώστε να είναι προσβάσιμα σε ερευνητές.
Πέρα από την επιστημονική και εκπαιδευτική του διάσταση, ενδιαφέρον παρουσιάζει η κοινωνική και πολιτική πλευρά. Εισηγητικές εκθέσεις, κρίσεις καθηγητών, διαμαρτυρίες για παρεμβάσεις στο έργο κατά την περίοδο της δικτατορίας, προγράμματα σπουδών και εκπαίδευσης, πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, διατριβές που απορρίφθηκαν (Νίκου Σβορώνου το ?43), κριτικές. «Το σημαντικότερο τμήμα του», εξηγεί ο κ. Β. Γούναρης, «αποτελείται από τα αναντικατάστατα πρακτικά της κοσμητείας από το 1926, ενώ ενδιαφέρον αποτελεί το προπολεμικό μητρώο των φοιτητών που θεωρούνταν από δεκαετίες απολεσθέν. Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο φωτογραφίες της πρώτης γενιάς των φιλολόγων του ΑΠΘ. Φοιτητές φωτογραφημένοι στα 18 τους, πρόσωπα γεμάτα ζωή, που άλλοτε διακόπηκε απότομα στη δεκαετία του ?40 κι άλλοτε έφερε πολύτιμους επιστημονικούς καρπούς στη Μακεδονία».

Πραγματικότητα έκαναν Βρετανοί επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ την πρώτη εφημερίδα χωρίς χαρτί, που κατασκευάστηκε σε εργοστάσιο της Γερμανίας.

Πρόκειται για μία απίστευτα λεπτή ηλεκτρονική συσκευή, στην οποία μπορεί να αποθηκευθεί το περιεχόμενο εκατοντάδων εφημερίδων και περιοδικών.

Μέσα στη συσκευή υπάρχουν μικροτσίπ από πλαστικό και όχι από σιλικόνη, με αποτέλεσμα να είναι λεπτή και ελαφριά, όσο ένα περιοδικό.

Είναι επίσης εύχρηστη και εξυπηρετική, αφού διαβάζεται ως μια κανονική χάρτινη σελίδα, αποθηκεύει όμως τεράστιο όγκο πληροφοριών και δεν πιάνει χώρο.

The revolution of paperless paper