Terra Computerata

Οπου δεν βλέπεις το ποτάμι, το ακούς. Οχι όλοι βέβαια. Εκείνοι, των οποίων τα σπίτια βρίσκονται πάνω από την υπόγεια πορεία του, μπορούν να μιλήσουν για αυτό. Στα υπόγεια πολυκατοικιών της οδού Δημοκρίτου ο Ηριδανός, κατεβαίνοντας με ορμή από τον Λυκαβηττό, μουγκρίζει αλλά δεν προβληματίζει. Στο υψηλότερο τμήμα του δρόμου, περίπου στο κτίριο Δοξιάδη, υπήρχε στα νεότερα χρόνια ένα μικρό σπήλαιο με δύο σχισμές από τις οποίες ανάβλυζε νερό τόσο ώστε να υδρεύεται η γύρω περιοχή. Φυσικά η πηγή δεν υπάρχει σήμερα, το ποτάμι όμως εξακολουθεί να κυλάει. Είναι το κρυφό ποτάμι της Αθήνας, που φανερώνεται μόνο όταν φθάνει στον Κεραμεικό, για να δείξει πώς και πόσο μπορεί να μεταβληθεί ένας τόπος, ακόμη και με λίγο τρεχούμενο νερό. Ο μικρός υγροβιότοπος που δημιουργεί εκεί συνιστά απόδειξη. Αντίθετα στην αναζήτηση της πορείας του Λυκαβηττός- Κολωνάκι- Σύνταγμα- Μοναστηράκι μόνο να τον φανταστεί μπορεί κανείς κάτω από τόνους τσιμέντου και λωρίδες πυκνής ασφάλτου.

Ενα χαμένο ποτάμι για την Αθήνα, και ας οφείλει πολλά αυτή η πόλη στα ρέοντα ύδατα, στα ποτάμια και στις πηγές της, και ας ήταν για αυτήν πάντα υπαρκτό το πρόβλημα της λειψυδρίας, είναι ο Ηριδανός. Τι νόημα, επομένως, μπορεί να έχει σήμερα ο εντοπισμός του; Κάνοντας ελιγμούς ανάμεσα στα αυτοκίνητα, βαδίζοντας μεταξύ εκατοντάδων άλλων ανθρώπων σε αυτήν την αναπόφευκτα κατηφορική διαδρομή από τον Λυκαβηττό, η αλήθεια είναι ότι η απουσία στοιχείων αρχικά απογοητεύει. «Ενα από τα αόρατα φυσικά στοιχεία της πόλης» το χαρακτηρίζει ο αρχαιολόγος κ. Στέλιος Λεκάκης, οι πληροφορίες του οποίου για τα σημεία της πορείας του Ηριδανού θα αποδειχθούν πολύτιμες.

Στην αρχαιότητα ο Ηριδανός ήταν ένας φυσικός άξονας της ρυμοτομίας της πόλης, η διέλευσή του όμως μέσα από αυτήν είχε τις επιπτώσεις της. Στην Κλασική εποχή, λόγω της πυκνότητας της δόμησης πλέον, το ποτάμι άρχισε να δέχεται τα λύματα του άστεως και σύντομα μετατράπηκε σε βούρκο. Υπέστη δηλαδή τις συνέπειες αυτού που σήμερα ονομάζουμε περιβαλλοντική μόλυνση. «Τα νερά του Ηριδανού ούτε ζώα δεν τα καταδέχονται» φθάνει να πει ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος στην Ελληνιστική πλέον εποχή.

Χρειάστηκε όμως να περάσουν αιώνες ώσπου επί Αδριανού (117-138 μ.Χ.) αποφασίστηκε ο εγκιβωτισμός του. Το ποτάμι καλύφθηκε από πλινθόκτιστο θόλοόπως πολύ ωραία είναι ορατός στην πλατεία Μοναστηρίου-, επιχώθηκε και μετατράπηκε σε υπόνομο. Πολύ νωρίτερα εξάλλου, επί Θεμιστοκλή, είχε γίνει και η διευθέτηση της κοίτης του στον Κεραμεικό, το χαμηλότερο σημείο του Λεκανοπεδίου, όπου ο ποταμός πλημμύριζε τον χειμώνα και σχημάτιζε βάλτους. Σήμερα όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν εκλείψει. Μαζί και τα ποτάμια.

Διαβάστε περισσότερα για τις 9 στάσεις σε μία υπόγεια διαδρομή: www.tovima.gr

Πρόκειται για μια μεγάλη διαδικτυακή ενέργεια, που στόχο έχει να αλλάξει την εικόνα που έχει σχηματιστεί στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό για την Αθήνα (με δυο λέξεις: χάλια μαύρα!), ιδιαίτερα μετά τα αιματηρά επεισόδια του Μαΐου. Το concept απλό: Καλούν τους φίλους της πόλης να βγάλουν μία φωτογραφία που θεωρούν ότι την εκφράζει και να την ανεβάσουν στο www.thisisathens.org. To photostream ήδη κάνει το γύρο του κόσμου.

Τρεις άνθρωποι έπεσαν να κοιμηθούν. Άλλος με θυμό, άλλος με τσαντίλα, άλλη με χαμόγελο. Αρκεί που είχε μωρό στην κοιλιά! Τρεις άνθρωποι… Άλλον τον πήρε ο ύπνος νωρίς, άλλον αργά με την τηλεόραση ανοιχτή. Η άλλη ξαγρύπνησε… Χάιδευε την κοιλιά της και σκεφτόταν το μωρό… Ονειρεύτηκαν; Να’ταν καλό ή κακό το όνειρο; Ποιος να ξέρει! Τρεις άνθρωποι…
Ξύπνησαν. Πλύθηκαν, ξυρίστηκαν, σιχτίρισαν, έβηξαν, έδεσαν τη γραβάτα, άφησαν σημείωμα στο ψυγείο, προβληματίστηκαν να φορέσουν ή όχι ζακέτα, έκλεισαν τη πόρτα… Πτού σου κάτι ξέχασαν; Δε βαριέσαι… Κι αύριο μέρα θα’ναι. Έγραψαν μήνυμα στο κινητό, ξαναχαμογέλασαν, κάπνισαν ,παρήγγειλαν βιαστικά καφέ, ξαναχάιδεψε την κοιλιά της. Τρεις άνθρωποι… Και μετά…

Διαβάστε το άρθρο της  Ρέας Βιτάλη στο Protagon

“Και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε”

Photo

Την τελευταία φορά που περπάτησα στην Αθήνα, η πόλη μού φάνηκε άγρια, αμακιγιάριστη, αλύπητη. Τζάνκια ντίλαραν στην Ομόνοια, με ένα φωτισμό σχεδόν σουρεαλιστικό, καθώς στο κίτρινο χρώμα του άρρωστου προσώπου τους παρεμβάλλονταν οι πολύχρωμες φλούο αντανακλάσεις του “Fashion Hotel”. Πόρνες από την Αφρική, … άπλυτα Πακιστάνια να ρίχνουν ύπνους στα παγκάκια, απανωτά εναλλασσόμενα καρέ δυστυχίας έπεφταν μπροστά στα μάτια μου, καθώς το πήρα με τα πόδια έως το Γκάζι.

Βγήκαμε στην εθνική οδό από τη στουμπωμένη Αχαρνών.
Τα απορριμματοφόρα γουργούριζαν ηδονικά σαν δεκαοκτούρες, καθώς καταβρόχθιζαν τα σκουπίδια της πόλης, οι μηχανοκίνητες σκούπες του δήμου πάλευαν να καθαρίσουν τις βρομιές, κολλημένες δυνατά στο πεζοδρόμιο, όπως οι πεταλίδες στα βράχια. Είναι πολύ άσχημη η Αθήνα, συμφωνήσαμε, γκαζώνοντας πίσω για το χωριό μας, τη Θεσσαλονίκη.

Από άρθρο του Στέφανου Τσιτσόπουλου στην Athens Voice

Μετά το Πάσχα οι τάξεις μας αποδεκατίζονται. Αν επιμένετε να αναζητήσετε τους μαθητές σας για εκείνες τις επαναλήψεις του πλαγίου λόγου, (ελπίζω μόνο να μην τρέφετε αυταπάτες ότι διαβάζουν σπίτι), αφουγκραστείτε συζητήσεις με πολλούς μαθητές ημερήσιων Λυκείων, από όπου προκύπτουν τα εξής δημοφιλέστερα μέρη (κατά φθίνουσα σειρά) για κοπάνες στη σύγχρονη Αθήνα:

 Καφετέριες
«Πάμε στα Everest και καθόμαστε μέσα ή έξω, ανάλογα με τη μέρα. Μπορεί ν’ ανέβουμε και στον ημιώροφο, που έχει τους υπολογιστές. Τα Goody’s δεν βολεύουν, γιατί δεν ανοίγουν πρωί».
(Παιδιά από το 59o,  Άνω Πατήσια)
«Στο μικρό καφέ του κυρίου Παντελή, δίπλα στο σχολείο».
(Ελεάνα, Αρσάκειο Εκάλης)
«Όλο καφετέριες είναι γύρω γύρω, όπου θέλουμε πάμε». (Μαρία, Παγκράτι)

Internet café
«Έχουμε υπολογιστή σπίτι, μα πάμε και παίζουμε παιχνίδια όλοι μαζί κι έχει μεγαλύτερη πλάκα». (Γρηγόρης, Κολωνός)

Σπίτι
«Κοιμάμαι ή διαβάζω για τις Πανελλήνιες. Το ξέρουν κι οι γονείς μου».
(Μαρία, 6ο Αμαρουσίου)
«Κανονίζουμε με την κοπέλα μου να την κάνει και κείνη κοπάνα από το σχολείο της. Πάω σπίτι της –στην Πετρούπολη–,  που λείπουν και οι δυο γονείς στη δουλειά και η αδελφή της σχολείο. Καταλαβαίνεις τι κάνουμε».
(Τ., Λόφος Αξιωματικών)
«Κάνουμε πρωινό πάρτι, στο σπίτι ενός παιδιού που λείπουν όλοι. Μετά τα φτιάχνουμε όλα μέλι γάλα».
(Εύη, 9ο Πετραλώνων)
«Πάμε σ’ ένα σπίτι και κάνουμε πρωτάθλημα πλέι στέισον».
(Παιδιά από Κορυδαλλό)
«Βλέπω καλλιτεχνικές ταινίες σε ντιβιντί ή διαβάζω βιβλία». (Δημοσθένης, Γαλάτσι)

«The Mall»
«Δίνουμε ραντεβού όλοι μαζί στη Νεραντζιώτισσα και περνάμε όλη τη μέρα στο Μall». (Ρεβέκκα, Νέα Ιωνία)

Μπροστά στο σχολείο
«Βαριόμαστε να μπούμε, είναι και πρωί. Αράζουμε εκεί άκυρα. Δεν έχουμε τι να κάνουμε. Οι καθηγητές δεν μας τη λένε, μας τη λέγανε παλιά, βαρεθήκανε».
(Παιδιά από Ζωγράφου, 15ο Κυψέλης, κέντρο Πειραιά)

Παιδική χαρά
«Πάμε και παίζουμε μπάσκετ στην παιδική χαρά». (Γιάννης, Αμπελόκηποι)
«Παίζουμε μπάλα στο γήπεδο του μπάσκετ». (Θωμάς, Καματερό)

Πάρκα
«Πάμε βόλτα στον Τρίτση (= το πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» στα Νέα Λιόσια) και χαζεύουμε τα πουλιά».
(Τάκης, Άγιοι Ανάργυροι)
«Στο Άλσος της Φιλαδέλφειας».
(Ελένη, Λύκειο Ν. Χαλκηδόνας)
«Πάμε Σκοπευτήριο. Έχουμε γεμίσει το πάρκο γκραφίτι». (Παιδιά από Καισαριανή και Βύρωνα)
«Λέμε με το φίλο μου: Άμα δε βρέχει αύριο, βόλτα στο πάρκο, στη Γεωπονική».
(Ειρήνη, Βοτανικός)
Θάλασσα
«Με την παρέα μου παίρνουμε το τρένο, κατεβαίνουμε Πειραιά και κοιτάμε τα πλοία. Από την Πρώτη Λυκείου το κάνουμε αυτό». (Δημήτρης, Ταύρος)

Κολύμπι
«Φυλάμε τις απουσίες μας, περιμένουμε να έρθει ο Μάιος και σχεδόν δεν πάμε πια σχολείο, πάμε για μπάνιο. Φέτος θα το κάνουμε δεύτερη φορά».
(Παιδιά από Νέα Σμύρνη)

Καλλιτεχνικά
«Κανονίζουμε κοπάνα κι οι τρεις, πάμε στο δώμα στο σπίτι του Αργύρη και κάνουμε πρόβες με το συγκρότημά μας».
(Γιώργος, Τρεις Γέφυρες)
«Κατεβαίνουμε Μοναστηράκι – Θησείο και τραβάμε φωτογραφίες με τα κινητά. Μετά πάμε καφετέρια».
(Παιδιά από το 1ο Αιγάλεω)  – Δ.Φ.

AthensVoice

Ακουμπάει σχεδόν στην Εθνική και αρχίζει εκεί που τελειώνει το Δρομοκαΐτειο, αλλά, παρά τη γενική θλιβερή ατμόσφαιρα, στο εσωτερικό του ανθίζουν ανενόχλητα περισσότερα από 2.500 είδη φυτών απ’ όλο τον κόσμο. Ο Βοτανικός Κήπος του Διομήδους είναι ο μεγαλύτερος στο είδος του σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και στα περισσότερα από 1.500 στρέμματά του τα φιλοξενούμενα και ενδημικά φυτά χωρίζονται σε τμήματα (όπως το Ιστορικό τμήμα, για παράδειγμα, που περιλαμβάνει το «Δέντρο του Ιούδα»). Το λουλούδι από την Αυστραλία αναπτύσσεται δίπλα σε αυτό της Αφρικής, σε ένα άλλο από την Ασία ή την  Ινδία, έτσι που να σχηματίζεται ένας σουρεαλιστικός κήπος σχημάτων και αρωμάτων (διασταύρωση πίνακα Νταλί με Μονέ). Ο «γύρος του κόσμου» μέσα σε έναν κήπο συνεχίζεται με: περισσότερα από 10.000 αποξηραμένα φυτά στη φυτοθήκη, ένα φυσικό ρέμα, πέτρινα μονοπάτια, όλων των ειδών τα πουλάκια, ανθώνα, δενδρώνα, λίμνες με υδροχαρή φυτά, κίτρινες και κόκκινες πεταλούδες, ποικιλία από φοίνικες και highlight της εποχής που διανύουμε, τα ετήσια βολβώδη με τη σύντομη αλλά εντυπωσιακή ανθοφορία. Στα 10 πρώτα λεπτά της βόλτας νιώθεις Εύα ή Αδάμ και δεν θες να φύγεις από εδώ ούτε με εκσκαφέα. Χαϊδάρι, προέκταση Ιεράς Οδού, καθημερινές: 9.00-14.00 και Σ/Κ 9.00-15.00

Τι καλά που θα ήταν να μπορούσαμε να διορθώσουμε την πόλη μας με ένα μπλάνκο. Η ομάδα μπλάνκο προσκαλεί σε μια κοινή προσπάθεια ενεργοποίησης των δυνάμεων που ενυπάρχουν στους πολίτες για δημιουργική παρέμβαση αυτοκαθορισμού με πνεύμα αυτοκριτικής και αυθεντικού διαλόγου. Ιστοσελίδα με έντονο αθηναιολογικό ενδιαφέρον: ζωντανές παρεμβάσεις ζωντανών ανθρώπων, απόσταση από τη μιζέρια («Η Αθήνα θα σε εκπλήξει»!), φωτογραφίες από άγνωστα ή γνωστά μα υπό απρόσμενες γωνίες σημεία της Αθήνας και της Αττικής, στοχασμοί και πράξεις στο τρίπτυχο άστυ – δήμος – πόλη

Σε χαλεπούς καιρούς πενία πύλας κατεργάζεται. Αν πιστεύετε πως στην Αθήνα μπορούν να διασκεδάσουν μόνο όσοι έχουν γεμάτο πορτοφόλι, το forfree.gr ήρθε για να σας αποδείξει το αντίθετο. Πρόκειται για μία πύλη που εξειδικεύεται στο να συγκεντρώνει όλες τις δωρεάν εκδηλώσεις της πόλης και σας προτρέπει να την «δείτε» με άλλα μάτια και? δωρεάν! Εκθέσεις, κινηματογραφικές προβολές, συναυλίες, εξορμήσεις στη φύση, θεατρικές παραστάσεις, πάρτι, βιβλιοπαρουσιάσεις, διαλέξεις είναι μόνο ένα μικρό δείγμα όσων διοργανώνονται καθημερινά στην πόλη μας, εντελώς δωρεάν και πολύ συχνά χωρίς να τα παίρνουμε είδηση.

Μπορεί επίσης απλά να έχετε καβούρια, όπως υπαινίσσεται το logo του δικτυακού τόπου