Ηταν η προσωποποίηση της «άλλης Ελλάδας». Με μια σπουδαία ανακάλυψη στην πληροφορική κατέκτησε την πρώτη θέση σε ευρωπαϊκό μαθητικό διαγωνισμό. Αντιλαμβανόμενος τη σπουδαιότητα του επιτεύγματός του ο ΕΤ ανέδειξε το θέμα στο πρωτοσέλιδο της 30ής Σεπτεμβρίου 2008, με αποτέλεσμα ο 17χρονος μαθητής Νίκος Πασσαλής από τη Θεσσαλονίκη να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για δύο μέρες. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τού έστειλε συγχαρητήρια επιστολή. Επιπλέον οι (τότε) υπουργοί Τύπου και Παιδείας καθώς και διάφοροι πολιτικοί προχώρησαν σε διθυραμβικές δηλώσεις.
Από τότε πέρασαν πέντε μήνες. Ο μαθητής επέστρεψε στα θρανία και συνέχισε την έρευνά του. Ο ΕΤ παίρνει και πάλι την πρωτοβουλία να δει πόσο έχει αλλάξει η ζωή του 17χρονου μετά τη δημοσιότητα που πήρε η διάκρισή του και αν το «λαμπρό μυαλό» αξιοποιήθηκε από κάποιο φορέα ή ίδρυμα. «Δεν έχει γίνει τίποτα?» λέει ο 17χρονος επιχειρώντας να κρύψει την απογοήτευσή του.
Τους τελευταίους μήνες ο Νίκος Πασσαλής ήρθε σε επικοινωνία με διάφορους καθηγητές πανεπιστημίων. Ολες αυτές οι επαφές έγιναν σε ένα καθαρά? θεωρητικό επίπεδο. Εντύπωση προκαλεί πως κανένας εκπρόσωπος του ιδιωτικού τομέα δεν επικοινώνησε μαζί του. Αν ο μαθητής ζούσε στις ΗΠΑ ή σε χώρα της κεντρικής Ευρώπης, πιθανότατα, οι πολυεθνικές θα έκαναν ουρές έξω από το σπίτι του εξασφαλίζοντας από τώρα μια συνεργασία.
O Δ. Μαρωνίτης μας διαφωτίζει ετυμολογικά:
Ως ρίζα και κορμός ενός πολύκλαδου δέντρου, η λέξη Παιδεία (δυσμετάφραστη ή και αμετάφραστη στις ξένες γλώσσες) εμφανίζει εξελισσόμενο, σημασιολογικό και λειτουργικό εύρος και βάθος. Οι αρχές της ανιχνεύονται στον Αισχύλο και στον Σοφοκλή, δηλώνοντας κατ΄ αρχήν την τροφή και την ανατροφή ενός παιδιού, αλλά και την καλλιέργεια ενός δέντρου. Στον Πλάτωνα η λέξη σαφώς πλέον αναβαθμίζεται και αναδεικνύεται σε μέτρο γνώσης και αρετής, καλύπτοντας τελικώς τόσο την πλατωνική οντολογία όσο και την πλατωνική επιστήμη. Η ίδια λέξη θεωρείται στην ελληνική αρχαιότητα ενίοτε συνώνυμη της νεαρής ηλικίας, ενώ σκοπίμως συνάπτεται κάποτε τόσο με την παιδεία όσο και με την παιδιά · σημαίνοντας την παιδαριώδη φλυαρία και ανοησία αφενός, το παίγνιο (ως διασκέδαση ή ως φιλόσοφη μέθοδο) αφετέρου. Στους Ρωμαίους η ελληνική παιδεία μεταφράστηκε όψιμα ως humanitas, και με το ιδεολογικό αυτό φορτίο υποστήριξε και υποστηρίζει εφεξή τις λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές· άλλως πώς (κατά τη γνώμη μου κακώς): πειθαρχίες.
Πλησιέστερη ετυμολογικά και λειτουργικά προς τη ριζική παιδεία αναγνωρίζεται η μεταγενέστερη εμπρόθετη εκπαίδευσις, παράγωγη του ρήματος εκπαιδεύω, το οποίο, όσο βλέπω στα λεξικά, εμφανίζεται πρώτη φορά στον πλατωνικό Κρίτωνα, με τη σημασία του διδάσκω κάποιον κάτι ή εντυπώνωσε κάποιον κάτι με τη διδασκαλία– αυτού του είδους η εκπαίδευση αφορά ενίοτε και την προσαρμοστική άσκηση ενός ζώου.
Παραμένοντας στο κρίσιμο αυτό ζεύγος ( Παιδεία-Εκπαίδευση ) που συνιστά την κοινόχρηστη ως σήμερα ορολογία της σχολικής θεωρίας και πράξης, θα επιχειρήσω την άλλη Κυριακή μια, όσο γίνεται συντομότερη, σύγκριση των δύο ομογενών όρων, προκειμένου να φανούν κάποιες τυπικές συγκαλύψεις και επικαλύψεις, οι οποίες ευνοούν και συντηρούν ουσιαστικές παρεξηγήσεις. Θυμίζω σήμερα τα γνωστά και αυτονόητα: η λέξη εκπαίδευση έχει χρόνια τώρα εγκατασταθεί στη σχολική πρακτική, με ή χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, για να δηλώσει κυρίως τις δύο πρώτες βαθμίδες της. Στις μέρες μας επικράτησαν οι όροι πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε αντικατάσταση της στοιχειώδους και μέσης, που συνολικά ορίζονται ως Γενική Εκπαίδευση. Σε αντιδιαστολή προφανώς ο όρος παιδεία επιφυλάσσεται τιμητικά για την πανεπιστημιακού τύπου ανώτατη (πρόσφατα και ανώτερη) βαθμίδα. Παρά ταύτα η συντομογραφία ΑΕΙ αναλύεται στον επίτιτλο Ανώτατα (και Ανώτερα ) Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, οπότε η παιδεία φαίνεται να συμπάσχει, ονομαστικά τουλάχιστον, με την εκπαίδευση, διατηρώντας ωστόσο την ανωτερότητά της.
Εξάλλου η παιδεία, εκτός τώρα σχολικών ιδρυμάτων, έχει διευρυνθεί και ως περιεκτικός όρος του πολιτισμού, στα κεφάλαια προπάντων των γραμμάτων και των τεχνών. Από την άποψη αυτή η μετάφραση της ελληνικής λέξης παιδεία στη λατινική λέξη cultura έχει το προσόν ότι μας θυμίζει τη ριζική σημασία της ως καλλιέργειας, σε μεταφορικό τώρα επίπεδο.
Σαν σήμερα το 1982 το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας καταργεί τις ποδιές των μαθητριών στα σχολεία.
Κι όμως το πρόλαβα αυτό το μέτρο. Και το εφάρμοσα άμεσα πηγαίνοντας την επομένη με παντελόνι στο σχολείο. Στήθηκα μπροστά – μπροστά στην προσευχή και περίμενα με αγωνία να σκάσει η καμπάνα. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ. Άλλη μία αναίμακτη επανάσταση τερματίστηκε άδοξα. Πάνε και τα πικεδένια γιακαδάκια και οι κορδέλες στα μαλλιά.
Αν οι καθηγητές μας έβλεπαν τη σημερινή εμφάνιση των μαθητριών, θα τα κατάπιναν τα υπογλώσσια με τις χούφτες.
Η ιστορία του marketing των Δημοσίων Σχέσεων και του ελέγχου των σκέψεων των μαζών σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς από τότε που άρχισε με τον ανιψιό του Sigmund Freud, τον Edward Bernays μέχρι τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Clinton και Blair στις προεκλογικές τους εκστρατείες. Πώς οι θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο των λαών, τα δάνεια και την κατανάλωση.
Ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ που εξηγεί την πρόσφατη οικονομική κρίση και τη σημερινή κατάσταση στο κόσμο.
Η οικονομική κρίση έχει μέχρι στιγμής γονατίσει μερικές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη,έχει κοστίσει χιλιάδες θέσεις εργασίας και απειλεί να αλλάξει για πάντα τον Τύπο και την έντυπη δημοσιογραφία.Οι εφημερίδες
περικόπτουν δραστικά τα έξοδα λειτουργίας, κλείνουν γραφεία στο εξωτερικό και καταργούν ανταποκριτές,βάζουν σε υποθήκη τα περιουσιακά τους στοιχεία,περνούν στο Διαδίκτυο ή αναστέλλουν τη λειτουργία τους.Ο έντυπος Τύπος συρρικνώνεται και, όπως πολλοί επισημαίνουν,μαζί του συρρικνώνεται και η δημοκρατία.
Οι πιέσεις που δέχεται η βιομηχανία του έντυπου Τύπου οδηγεί τους δημοσιογραφικούς ομίλους να αναζητούν λύσεις προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής. Το Διαδίκτυο φαίνεται να είναι το μέλλον για τις εφημερίδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν προχθές στη δημοσιότητα οι βρετανικές εφημερίδες τον Ιανουάριο του 2009 κατέγραψαν εντυπωσιακές αυξήσεις στον αριθμό των αναγνωστών των ηλεκτρονικών τους εκδόσεων σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2008. Πιο συγκεκριμένα, οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Guardian» τον Ιανουάριο έφτασαν τις 29.811.671 παρουσιάζοντας αύξηση κατά 51% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2008. Η ιστοσελίδα της «Τelegraph» παρουσίασε αύξηση 110%, των «Τimes» 52%, του «Ιndependent» 108% και της «Μirror» 25%.
1. Χρειάζεται;
Οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία έχουν αποκτήσει στη χώρα μας κακό όνομα, εν μέρει ίσως δικαιολογημένα. Διότι συνήθως δεν είναι προϊόντα ευρύτερου σοβαρού διαλόγου, αλλά προέρχονται είτε από κομματικές θέσεις, είτε από πρωτοβουλίες υπουργών Παιδείας με τη συνεργασία κάποιων έμπιστων συνεργατών τους. Με εξαίρεση τον Διάλογο για την Παιδεία- διευρυμένο, απροκατάληπτο, εκτενή- επί υπουργίας τού Γ. Σουφλιά, για μια ευρύτερη μεταρρύθμιση που άρχισε μεν τότε (1992) να εφαρμόζεται αλλά που, δυστυχώς, εγκαταλείφθηκε από την επόμενη ηγεσία τού Υπουργείου Παιδείας (λόγω αλλαγής Κυβερνήσεως), η οποία ακολούθησε διαφορετική πολιτική, εκτενής αντιπροσωπευτικός διάλογος για την Γενική Παιδεία από θεσμοθετημένο ευρείας συνθέσεως όργανο δεν έχει ξαναϋπάρξει.
Μολονότι το 2003-επί Κυβερνήσεως Κ. Σημίτη- θεσμοθετήθηκε το Οργανο που θα μπορούσε να τον διεξαγάγει, εννοώ το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας.
Σήμερα, σε καιρούς δύσκολους για όλο τον κόσμο, και με τα πράγματα να έχουν οδηγηθεί στη χώρα μας σε οριακές καταστάσεις λόγω των κινητοποιήσεων στην Παιδεία μας (με αφορμή το τραγικό γεγονός τού θανάτου τού μαθητή Γρηγορόπουλου, αλλά με βαθύτερα αίτια την πικρία, την οργή και την απογοήτευση των νέων για μια δημόσια Παιδεία που δεν είχε και δεν έχει έμπρακτα πρωτεύουσα θέση στις επιλογές τής Πολιτείας όλα τα τελευταία χρόνια) ένας ειλικρινής διάλογος για ακανθώδη ζητήματα τής Γενικής Παιδείας μας σε εθνικόεπίπεδο και από φορέα θεσμοθετημένοσε ανύποπτο χρόνο (και όχι από μια Επιτροπή προσωπικής επιλογής τού αρμόδιου υπουργού) είναι περισσότεροαπό αναγκαίος. Αν μάς ενδιαφέρει πραγματικά η Παιδεία, αν το επαναλαμβανόμενο ότι «όλα εξαρτώνται από την Παιδεία» δεν είναι κούφια λόγια ή εύκολο δημαγωγικό σύνθημα.
2. Διάλογος για τον διάλογο;
Πολιτικός δεν είμαι. Είμαι δάσκαλος (με 40 χρόνια θητείας στην Παιδεία μας!). Κι ίσως οι εκτιμήσεις μου να υστερούν πολιτικά. Ομως ειλικρινώς δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σε δύσκολες στιγμές για μια χώρα, κάποιοι θα ήθελαν να παίξουν «εν ου παικτοίς». Με ό,τι συγκινεί κι ενδιαφέρει εκατομμύρια γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών, σημερινών και αυριανών. Με ό,τι κατεξοχήν καίει-μαζί με τα οικονομικά- τους πολίτες αυτή την ώρα, οι οποίοι δεν αντέχουν άλλο στρεβλώσεις που είναι μοναδικές σ΄ αυτή τη γωνιά τής γης, με την παραπαιδεία δηλ. να έχει πάρει τη θέση τής παιδείας στο Λύκειο, με το Φροντιστήριο να έχει υποκαταστήσει το Σχολείο! Μ΄ ένα υποβαθμισμένο Λύκειο-παιδευτικά, κοινωνικά και συνειδησιακά- και μ΄ έναν υποβαθμισμένο εκπαιδευτικό, αυτόν που διδάσκει στο Λύκειο, που δεν είναι, τελικά, υπεύθυνος γι΄ αυτή την κατάσταση ούτε αξίζει αυτή την απαξίωση!
Διάλογος, λοιπόν, για πολύ ουσιαστικά, άμεσα και καυτά προβλήματα. Με προτάσεις για λύσεις. Γιατί δεν πρόκειται εμείς να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα. Προβλήματα που θα συζητηθούν έχουν προ πολλού λυθεί στις περισσότερες χώρες τής Ευρώπης. Προτάσεις ορθολογικές και αποτελεσματικές που μπορούν να προκύψουν από ένα ειλικρινή, ευρύτερο και ουσιαστικό διάλογο δεν αποτελούν ούτε προκάλυμμα ούτε και προνόμιο μιας Κυβερνήσεως, αυτής που βρίσκεται στην εξουσία σήμερα. Αποτελεί δέσμευση παιδευτική, ηθική, κοινωνική και πολιτική για όποια Κυβέρνηση (αυτή ή άλλη) θα υιοθετήσει την ανάγκη μιας γενναίας αλλαγής και εξάλειψης συγχρόνως μιας απαράδεκτης στρέβλωσης στην καίρια βαθμίδα τού Λυκείου. Προτάσεις σοβαρές, τολμηρές, εφόσον είναι και πειστικές και πρακτικά εφαρμόσιμες, ξεπερνούν τον χρόνο και τα πρόσωπα και μπορούν να έχουν ευρύτερη κοινωνική στήριξη που καμιά πολιτική παράταξη δεν θα μπορεί εύκολα να αγνοήσει. Αρα μιλάμε για έναν διάλογο δεσμευτικό για λύσεις και όχι για κομματικά παιχνίδια ή προφάσεις, απ΄ όπου κι αν προέρχονται. Συνέχεια »
«Τώρα πρέπει να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη, να ξαναφανερώσουμε το πάθος για την αρχαία Ελλάδα. Πρέπει να υπάρξει εφαρμογή ενός τρίπτυχου: επιστροφή στα μεγάλα κλασικά κείμενα και προσέγγισή τους, διεπιστημονική θεώρηση, σχηματισμός κριτικού πνεύματος. Πρέπει να ξαναβρούμε τις μεγάλες επιστήμες, να δοθούν στέρεες και καθαρές βάσεις να δράσουμε με αυστηρότητα στην οργάνωση, να ξαναδώσουμε όλη τη δυναμική των φιλολογικών σπουδών, κλασικών και νεότερων, στη διαμόρφωση των νέων. Στην ανώτερη παιδεία θα πρέπει να ξανασκεφτούμε την ενίσχυση των κλασικών γραμμάτων και οι πτυχιούχοι να έχουν γνώση της ελληνικής και της λατινικής αν θέλουν να προχωρήσουν στην έρευνα».
Υποθέτετε ότι αυτά τα λέει κάποιος υπουργος Παιδείας ή Πολιτισμού; σωστά μόνο που είναι Γάλλος. Ο Ζακ Λάγκ.
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών ενός συμποσίου στη Σορβόννη , ο κ. Λαγκ δήλωσε: «Οπως διαπιστώσαμε όλοι εδώ, υπάρχει ένας ενθουσιασμός, ένα πάθος για τις αρχαίες γλώσσες που επιθυμούμε να επαυξήσουμε. Ελπίζουμε ότι οι Ελληνες φίλοι μας θα μπορέσουν να συμμετάσχουν σ’ αυτό το κίνημα -τολμώ να πω- της “αναγέννησης”, γιατί από πολλά χρόνια σε ορισμένες χώρες η εκπαίδευση εγκατέλειψε λίγο την αρχαία ελληνική και λατινική, γλώσσες που είναι πολύτιμα αγαθά. Θα πρέπει να τα διαφυλάξουμε απόλυτα, να τα διατηρήσουμε και να τα μεταφέρουμε στις επόμενες γενεές.
Φρέσκο-φρέσκο το βιντεάκι, ανέβηκε στις 28/2 και μας δινει μία πρόγευση του κόσμου μας το 2019 σύμφωνα με τι Microsoft. Αν φτάσουμε ως εκεί φαίνεται ότι η ζωή μας θα είναι πιο εύκολη…
Στην παγωμένη Ισλανδία έφτασε η επιστημονική ευρεσιτεχνία του «Δημόκριτου», του Εθνικού Κέντρου Ερευνας Φυσικών Επιστημών, που εγκατέστησε και στο Ρέικιαβικ το πρωτοποριακό του λογισμικό Filter X, ίσως το πλέον αποτελεσματικό φίλτρο προστασίας από την πορνογραφία που διακινείται στο Iντερνετ.
Κι αν οι νέες τεχνολογίες έδειχναν να αφήνουν πρόσφορο έδαφος για κάθε επίδοξο δράστη της ηλεκτρονικής πορνογραφίας (παιδικής και όχι μόνον), η εξέλιξη και η αξιοποίησή τους από επιστήμονες πρόσθεσαν έναν ισχυρό σύμμαχο στην πρόληψη και την προστασία από τη διαδικτυακή πορνογραφία. Αν πληκτρολογήσει κανείς τη λέξη sex στη μηχανή αναζήτησης Google του Διαδικτύου, θα βρει τουλάχιστον 770 εκατομμύρια αποτελέσματα! Πώς μπορεί κανείς να ξεχωρίσει πριν καν ανοίξει την ιστοσελίδα αν πρόκειται για site πορνογραφικού περιεχομένου ή για κάτι αθώο, π.χ. επιστημονικό, καλλιτεχνικό;
Αυτήν την προστατευτική διάκριση επιτυγχάνει μέσα σε λιγότερο από 9 χιλιοστά του δευτερολέπτου το Filter X. Oλα ξεκίνησαν όταν τέσσερις επιστήμονες του εργαστηρίου Τεχνολογικής Γνώσης και Λογισμικού του «Δημόκριτου», με επικεφαλής τον κ. Κώστα Σπυρόπουλο, άρχισαν να οργανώνουν και να ταξινομούν τις άπειρες πληροφορίες του Διαδικτύου χρησιμοποιώντας ένα σύστημα αλγορίθμων. Και τα κατάφεραν, λαμβάνοντας για το εγχείρημα αυτό πατέντα ευρεσιτεχνίας. «Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης έρευνάς μας, διαπιστώσαμε ότι ορισμένες δήθεν ιστορικές ιστοσελίδες οι οποίες λειτουργούσαν ως προπαγάνδα μισαλλόδοξων φορέων είχαν πολλά ορθογραφικά λάθη, σε αντίθεση με τις πραγματικά ιστορικές ιστοσελίδες που είχαν την επιμέλεια φιλολόγων. Επομένως, καταλήξαμε σ? ένα βασικό στοιχείο διάκρισης», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κωνσταντίνος Χανδρινός, μέλος της ερευνητικής ομάδας του «Δημόκριτου» που εργάστηκε για τη δημιουργία του φίλτρου. Το λογισμικό Filter X ήταν πλέον έτοιμο. «Δώσαμε 250 χαρακτηριστικά στο σύστημα, ώστε να έχει την αυτόματη δυνατότητα να διαχωρίζει αν μία ιστοσελίδα που δείχνει για παράδειγμα γεννητικά όργανα είναι ιατρική ή πορνογραφική. Δηλώσαμε δηλαδή τι είναι και τι δεν είναι πορνογραφία, τι αφορούν οι ιστοσελίδες και το φίλτρο αυτό μπορεί με βάση τα δεδομένα – κριτήρια που θέσαμε να αναγνωρίζει αυτόματα τα πορνογραφικά sites».
Πώς ήταν ο Καβάφης στα νιάτα του; Υπάρχουν φωτογραφίες του από την εποχή που ήταν παιδί, όπως κι άλλες, από στούντιο όλες τους, όπου εμφανίζεται σε μεγαλύτερη ηλικία. Ντοκουμέντα, ωστόσο, τα οποία ν’ αποτυπώνουν τη μορφή του γύρω στα είκοσι δεν είχαν δημοσιευτεί έως τώρα. Εξ ου και η έκπληξη όσων βρέθηκαν, τις προάλλες, στο Σπίτι του Καβάφη στην Αλεξάνδρεια, με αφορμή τις εκδηλώσεις που οργάνωσε το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, όταν αντίκρισαν ένα άγνωστο νεανικό πορτρέτο του ποιητή, τυπωμένο σε πόστερ μεγάλων διαστάσεων.
Το πρωτότυπο της φωτογραφίας που δημοσιεύεται σήμερα στο «7» δεν προέρχεται από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, όπου και το Αρχείο Καβάφη. Βρίσκεται πάντα προστατευμένο στο οβάλ κάδρο με το κοίλο τζάμι που το κοσμεί εδώ κι έναν αιώνα, κι ανήκει στον ποινικολόγο Κώστα Κούτρα, μέλος της ελληνικής επιτροπής της Διεθνούς Αμνηστίας και πρόεδρο της οργάνωσης «Δικηγόροι χωρίς σύνορα». Εναν λάτρη της καβαφικής ποίησης, αλλά και παθιασμένο συλλέκτη που την έχει στην κατοχή του κοντά τριάντα χρόνια!
Οπως εξηγεί, «μου τη χάρισε το 1980 ο φίλος και κουμπάρος μου Κώστας Ζήβας, έμπορος αντικών που χάθηκε αργότερα σε τροχαίο, και του οποίου η υπαίθρια έκθεση στο Μαρούσι εξακολουθεί να λειτουργεί. Θυμάμαι ότι ρωτώντας για την προέλευση της φωτογραφίας, μου απάντησε πως την είχε προμηθευτεί στην Αθήνα μαζί με άλλα αντικείμενα στις αρχές της δεκαετίας του ’50, από τους κληρονόμους μιας παλιάς οικογένειας της Κωνσταντινούπολης. Φυσικά, το ζήτημα της αυθεντικότητας είχε απασχολήσει και τον ίδιο. Είχε απευθυνθεί στον έμπειρο φωτογράφο Κούνιο, στο ειδικό κατάστημα κορνιζών της Λυμπεράκη, σε καβαφιστές όπως ο Γ. Π. Σαββίδης, κι είχε πειστεί πως ήταν γνήσια, τραβηγμένη στο τέλος του 19ου αιώνα σ’ επαγγελματικό φωτογραφείο, μάλλον της Αλεξάνδρειας».
Αναζητώντας τα ίχνη του πορτρέτου
Ο Κ. Κούτρας κράτησε τη φωτογραφία στο δικηγορικό γραφείο του. «Δεν είχα καμιά διάθεση να τη βγάλω προς στα έξω, προτιμούσα να μην την αγγίξει κανείς», λέει. Μέχρι που τον Φεβρουάριο του 2007 τον επισκέφθηκε η γνωστή γλύπτρια Ασπασία Παπαδοπεράκη, δημιουργός, μεταξύ άλλων, της προτομής του ποιητή στο προξενείο της Αλεξάνδρειας και συγγραφέας της εξονυχιστικής μελέτης «Η μορφή του Καβάφη». Αποσβολωμένη μπροστά στη φωτογραφία και δίχως την παραμικρή αμφιβολία για την ταυτότητα του νεαρού άνδρα, η τελευταία ζήτησε από τον Κούτρα να της την παραχωρήσει προσωρινά, ώστε ν’ ασχοληθεί κι η ίδια με την αξιολόγηση και τη μελλοντική προβολή της. Κάπως έτσι έφτασε και η μεγεθυμένη κόπια του πορτρέτου στο μουσείο της αλεξανδρινής οδού Λέψιους. Ομως, η Παπαδοπεράκη θεωρεί πως η φωτογράφιση δεν έγινε στην Αλεξάνδρεια, αλλά στην Κωνσταντινούπολη. «Διαφορετικά», λέει, «η φωτογραφία θα διασωζόταν στο αρχείο του ποιητή, δεν θα είχε παραπέσει». Συνέχεια »
“Η γλώσσα των SMS (text messaging), αντί να βλάπτει τη γραφή και ανάγνωση, θα μπορούσε να έχει θετικό αποτέλεσμα στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αλληλεπιδρούν με τη γλώσσα, καταλήγει πρόσφατη έρευνα.”
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι μελέτησαν 88 παιδιά, ηλικίας από 10 έως 12 ετών, για να κατανοήσουν την επίδραση της γραφή μηνυμάτων μέσω κινητού στις γλωσσικές τους δεξιότητες. Ανακάλυψαν ότι η χρήση των ιδιωματισμών των SMS θα μπορούσε να επιδρά θετικά στην ανάπτυξη της ανάγνωσης. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Βρετανικό Περιοδικό Αναπτυξιακής Ψυχολογίας.
«Η χρήση των γλωσσικών ιδιωματισμών που παρατηρούνται στα SMS είναι όχι μόνο θετικά συνδεδεμένη με την ικανότητα ανάγνωσης λέξεων από τα παιδιά, αλλά ίσως να συνεισφέρει και στην αναγνωστική ανάπτυξη,» αναφέρουν οι συγγραφείς μέσα στην έκθεση τους.
Τα παιδιά που έλαβαν μέρος στην έρευνα πήραν 10 διαφορετικά σενάρια να τα γράψουν με SMS ως εργασία. Οι ιδιωματισμοί χωρίστηκαν σε κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των συντομεύσεων, συναιρέσεων, ακρωνύμιων, συμβόλων και μη-συμβατικών ορθογραφιών, και αναλύθηκαν για τη χρήση της γλώσσας, μαζί με άλλες πιο παραδοσιακές σχολικές εργασίες.
Ανορθογραφίες
«Ο κώδωνας κινδύνου στα μέσα ενημέρωσης βασίζεται σε επιλεγμένα ανέκδοτα ωστόσο, όταν κοιτάμε για τέτοιου είδους γλώσσα στις εκθέσεις βρίσκουμε ελάχιστα παραδείγματα,» αναφέρει η Δρ. Beverley Plester, επικεφαλής της έκθεσης και εισηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι. Η ίδια πιστεύει ότι η γραφή SMS (texting) πρόκειται να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι της μαθησιακής ανάπτυξης των παιδιών. «Όσο εκτίθεται το παιδί στη γραπτή γλώσσα, τόσο μαθαίνει, και οπωσδήποτε γινόμαστε καλύτεροι στα πράγματα που κάνουμε για διασκέδαση,» συνεχίζει.
Η έρευνα δεν βρήκε κανένα φθοροποιό στοιχείο της γλώσσας των SMS απάνω στην συμβατική γραφή. «Αυτά που θεωρούμε ως ανορθογραφίες, στην ουσία δεν παραβαίνουν τους γλωσσικούς κανόνες και τα παιδιά διαθέτουν μια εκλεπτυσμένη αντίληψη της κατάλληλης χρήσης των λέξεων,» υποστηρίζει.
Και άλλες έρευνες έχουν καταλήξει σε παρόμοια συμπεράσματα. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Τορόντο για τον τρόπο που χρησιμοποιούν οι έφηβοι τα μηνύματα μέσω κινητών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αποστολή SMS είχε θετική επίδραση στον χειρισμό της γλώσσας.
Απορία: Ποιος άραγε χρηματοδότησε μία τέτοια έρευνα;
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παρεπόμενα των όρων χρήσης του Facebook, είναι ότι δεν “πεθαίνεις” ποτέ. Σε αντίθεση λ.χ. με λογαριασμούς e-mail όπως αυτούς του Gmail που απενεργοποιούνται μετά από εννέα μήνες αδράνειας, τα προφίλ στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν σβήνουν. Εκπρόσωπος του Facebook δήλωσε προς την Φορ ότι πολιτική της εταιρείας είναι, όποτε γνωστοποιείται ότι ένας χρήστης έχει πεθάνει, να κρύβονται στοιχεία του προφίλ του, προς προστασίαν της μνήμης του, να αποσύρεται το όνομά του από τις ομάδες συζήτησης στις οποίες αυτός ανήκε κ.ο.κ.Ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να γνωστοποιήσει των αριθμό των προφίλ τα οποία έχουν περιέλθει σε memorial mode, ενώ οι ισχυρισμοί του διαψεύδονται έμπρακτα από έναν Άγγλο συμμετέχοντα της ομάδας συζήτησης που έχει ήδη δημιουργηθεί για αυτό το θέμα, και ο οποίος αναφέρει ότι επικοινώνησε τρις με το Facebook για να κλείσει τον λογαριασμό του νεκρού πατέρα του, χωρίς να τα καταφέρει.
Και τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Ποιος είναι ο δικαιούχος της μεταθανάτιας χρήσης ενός λογαριασμού στο Facebook; Τα σχετικά δικαιώματα κληρονομούνται από την ίδια την εταιρεία ή από τους συγγενείς του νεκρού χρήστη; Ισχύει εν προκειμένω το δίκαιο των ΗΠΑ, όπου εδρεύει η εταιρεία, ή το δίκαιο της χώρας του χρήστη; Πώς θα βρεθεί το password του μακαρίτη; Θα πρέπει άραγε κανείς να προνοεί να το καταγράφει στη διαθήκη του μαζί με τις λοιπές του τελευταίες επιθυμίες; Το βέβαιο είναι ότι δεν θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρις ότου το Facebook μεταβληθεί σε χώρο φιλοξενίας χιλιάδων “άταφων” ψηφιακώς ψυχών.
Έως τις 18 Μαΐου, μπορεί να ψηφίζει το κοινό για την επιλογή του μεγαλύτερου Έλληνα, ψηφοφορία η οποία γίνεται με τρεις τρόπους:* μέσω της ιστοσελίδας greatgreeks.skai.gr.
* μέσω σταθερού τηλεφώνου στο 90.11- 40.50.40
* και μέσω sms στο 19 400, γράφοντας Ε, κενό και τον αριθμό που αντιστοιχεί στον κάθε Έλληνα, από το 0 έως το 9.
Έως στιγμής, οι προτιμήσεις του κοινού έχουν ως εξής:
Πρώτος σε ψήφους έρχεται ο Μέγας Αλέξανδρος και ακολουθούν: Γεώργιος Παπανικολάου, Αριστοτέλης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Σωκράτης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Πλάτωνας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Περικλής και Ιωάννης Καποδίστριας.
Aν τυχόν θεωρείτε ότι οι επίπεδες οθόνες υπολογιστών είναι το περισσότερο που μπορεί να προσφέρει η τεχνολογία σήμερα, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας. Ετοιμασθείτε να υποδεχτείτε κάτι πολύ καινούργιο, που ίσως φέρει στο νου εικόνες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Τα νέα τερματικά που ήδη παρουσίασε πειραματικά η εταιρία Microsoft δεν είναι επίπεδα αλλά θυμίζουν σφαίρα, όπως είναι η Υδρόγειος με το χάρτη της. Ναι, σωστά διαβάσατε. Πρόκειται για οθόνες που έχουν καμπύλη επιφάνεια, επάνω στην οποία προβάλλονται όλες οι αναγκαίες εικόνες για την ενημέρωση και επικοινωνία του χρήστη με το σύστημα. Ομως, δεν αρκεί αυτό. Η εταιρία προτείνει το περίπου αυτονόητο για τις σημερινές και μελλοντικές δυνατότητες της τεχνολογίας. Ο χρήστης θα μπορεί να επιλέγει λειτουργίες και αρχεία, όπως, για παράδειγμα, οι φωτογραφίες, ακουμπώντας τα δάχτυλά του στην επιφάνεια, ενδεχομένως και με τις κατάλληλες χειρονομίες.
O συνδικαλιστής έχει να αντιμετωπίσει δυο μέτωπα. Το πρώτο είναι των διοικούντων (εργοδοτών τε και κομμάτων). Το δεύτερο είναι το μέτωπο με τους αδιάφορους εργαζομένους, που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τη μοίρα τους, που φοβούνται και ίσως ανακουφίζονται όταν μαθαίνουν ότι κάποιος άλλος απολύθηκε- αρκεί το κακό να μη χτυπήσει το σπίτι τους. Δυστυχώς όσο και αν ξελαρυγγιάζονται οι λίγοι φανατικοί των διαδηλώσεων, το μήνυμα δεν περνάει, σε καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Τα νέα εργαλεία είναι που θα καθορίσουν το παιχνίδι. Τον Δεκέμβριο πήραμε μια γεύση τού πόσο καθοριστική είναι η τεχνολογία στην ενημέρωση, πόσο βοηθά στη συσπείρωση. Μέσα από τα γραπτά μηνύματα στα κινητά, σε λιγότερο μισή ώρα, ενημερώθηκαν χιλιάδες άτομα για το τι γίνεται στα Εξάρχεια.
Σίγουρα κάποιοι καγχάζουν όταν μιλάμε για τα νέα μέσα τεχνολογίας και για τον ρόλο που θα παίξουν στις επαναστάσεις του μέλλοντος. Λένε ότι η απολυμένη εργάτρια της κλωστοϋφαντουργίας δεν έχει Ιnternet. Πιθανώς όμως να έχει το ανίψι της ή κάποιος άλλος από το περιβάλλον της. Και αν δεν έχουν, θα αποκτήσουν σύντομα, εκεί βαίνουν τα πράγματα. Στα νέα μέσα η διασπορά της πληροφορίας είναι άμεση, δεν υπάρχει λογοκρισία, δεν υπάρχουν αφεντικά. Αυτή τη στιγμή το Διαδίκτυο λειτουργεί ως ζώνη ελευθερίας, ως το μέρος όπου μπορεί κανείς να μιλήσει για τα πάντα και η ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δει σε αυτό κάποιες προοπτικές. Εν πάση περιπτώσει υπάρχει μπροστά στα μάτια του κ. Παναγόπουλου ένας εντελώς καινούργιος κόσμος, δεν χάνει κάτι αν διερευνήσει τις δυνατότητες. Διαφορετικά ας σκεφτεί την ιδέα του λευκού περιβραχιόνιου που φορούν οι Γιαπωνέζοι αντί απεργίας. Ας σκεφτεί κάτι φρέσκο τελοσπάντων.
Νομίζω ότι τα παραπάνω θα είχαν εφαρμογή και στην περίπτωση της ΟΛΜΕ αν δεν ήταν τόσο ψηφιακά αναλφάβητη…για να μην πω τεχνοφοβική…
Ο κ. Ευστράτιος Παπάνης, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου διενήργησε έρευνα για το facebook . Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι περισσότεροι από τους χρήστες κατηγορούν το Facebook ότι προάγει επιφανειακές και αόριστες σχέσεις και ότι δεν μπορούν να βρουν πραγματική στήριξη μέσω αυτού. «Παρ΄ όλα αυτά», λέει ο κ. Παπάνης, «το Facebook αποτελεί υποκατάστατο για όσους δεν τα καταφέρνουν στις πραγματικές σχέσεις ή έχουν περιορισμένο χρόνο γι΄ αυτές». «Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να προχωρούν και να αναπτύσσουν τις ανθρώπινες σχέσεις- ο τρόπος διασκέδασής τους όταν συναθροίζονται σε μπαρ, καφέ και αλλού- αν τους παρατηρή- σουμε θα δούμε ότι δεν έχουν ουσιαστική επικοινωνία», λέει η ψυχολόγος Μαριέττα Ρήγα-Πεπελάση. Το Facebook, τονίζει η κ. Πεπελάση, δίνει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και εξέλιξης των ανθρωπίνων σχέσεων, αλλά πολλοί δεν ξέρουν πώς να το προχωρήσουν λόγω της κουλτούρας τους. «Έχουν την τάση να καταγράφουν όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους, κάτι που τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι δημοφιλείς και αξιαγάπητοι. Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να έχεις 425 φίλους, για παράδειγμα, τους οποίους δεν έχεις δει ποτέ ούτε έχεις τη διάθεση να τους δεις ποτέ».
Η κ. Μαριέττα Ρήγα-Πεπελάση τονίζει ότι «αν οι χρήστες του Facebook είχαν τόσους φίλους με τους οποίους θα μπορούσαν να αναπτύξουν ουσιαστική επαφή, αυτό θα προωθούσε ακόμη πιο εύκολα τις ανθρώπινες σχέσεις και την επικοινωνία. Πέρα από την εικονική πραγματικότητα και επικοινωνία, τα μέλη του συγκεκριμένου χώρου θα μπορούσαν να συναντηθούν, να πάνε για καφέ, να κάνουν πάρτι. Δηλαδή να συνεχίσουν την κανονική ζωή, την αληθινή».
Αίσθημα κενού
Όπως τονίζει ο κ. Παπάνης, «ένα ανησυχητικό στοιχείο που προέκυψε από τις συνεντεύξεις είναι το αίσθημα κενού που συνεπάγεται η πολύωρη χρήση του Facebook, των chat rooms και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Σχέσεις επιφανειακές, φρενήρεις, στιγμιαίες δημιουργούνται, μεταλλάσσονται και διαγράφονται με ένα κλικ». Οι περισσότεροι, σύμφωνα με την έρευνα του κ. Παπάνη, είναι νεαρά άτομα που εφευρίσκουν πολλαπλά προσωπεία, ανάλογα με την πλευρά του εαυτού που θέλουν να παρουσιάσουν. «Χρήστες που καπηλεύονται και οικειοποιούνται προφίλ άλλων ατόμων. Έκφραση κάθε συναισθήματος, παρόρμησης ή ενστίκτου χωρίς κανένα πρόσχημα. Επικοινωνία στην οποία, ακόμα και η χρήση κάμερας αποκρύπτει τη γλώσσα του σώματος, αποδυναμώνοντας την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων»
Η αύξηση των καταγγελιών που αφορούν τον διαδικτυακό εκφοβισμό, το cyber-bullying, είχε ως αποτέλεσμα την ειδική αναφορά του τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο, επιδιώκοντας την ευαισθητοποίηση αλλά και γνωστοποίηση του φαινομένου στους χρήστες. «Αφορά κυρίως τους ανήλικους χρήστες που δεν έχουν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν κάποιες καταστάσεις όπως οι ενήλικες», εξηγεί η Υπεύθυνη Επικοινωνίας της SafeLine.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός εντοπίζεται κυρίως στα chat rooms αλλά και στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι χρήστες έρχονται σε κοινή θέα, εκθέτοντας προσωπικά δεδομένα σε μεγάλο αριθμό «φίλων», οι οποίοι μπορούν να αξιολογήσουν, να κρίνουν, να επιδοκιμάσουν ή ακόμη και να χλευάσουν το περιεχόμενο που έχει ανεβάσει ο εκάστοτε χρήστης. «Από ένα σημείο και μετά, αυτό το πράγμα δεν ελέγχεται, ο χρήστης μπορεί να κάνει πολύ λίγα πράγματα για να ελέγξει όλους όσους σχολιάζουν χωρίς κανένα περιορισμό».
Η SafeLine έχει δεχτεί καταγγελίες εκφοβισμού στη χώρα μας, αλλά και έκθεσης προσωπικών δεδομένων χωρίς την έγκριση ή την γνώση του ατόμου που εκτίθεται. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μαθήτριας, της οποίας κάποιοι συγκέντρωσαν προσωπικά στοιχεία και φωτογραφίες, δημιουργώντας στη συνέχεια ένα προφίλ σε σχετική ιστοσελίδα στο οποίο την εξύβριζαν και εξέθεταν σεξουαλικά, αρχικά εν αγνοία της, ενώ στη συνέχεια η μητέρα της απευθύνθηκε στη SafeLine, η οποία επιλήφθηκε του θέματος.
«Κλειδί στην αντιμετώπιση του εκφοβισμού είναι η ενημέρωση», τονίζει η κ. Χριστοδουλάκη. «Είναι αδύνατο να ελέγξουμε τα όσα θα συναντήσει ένα παιδί, οι γονείς θα πρέπει να έρθουν σε επαφή μαζί του και να το ενημερώσουν για τα περιστατικά που μπορεί να συναντήσει στο Διαδίκτυο», καταλήγει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Ηταν η προσωποποίηση της «άλλης Ελλάδας». Με μια σπουδαία ανακάλυψη στην πληροφορική κατέκτησε την πρώτη θέση σε ευρωπαϊκό μαθητικό διαγωνισμό. Αντιλαμβανόμενος τη σπουδαιότητα του επιτεύγματός του ο ΕΤ ανέδειξε το θέμα στο πρωτοσέλιδο της 30ής Σεπτεμβρίου 2008, με αποτέλεσμα ο 17χρονος μαθητής Νίκος Πασσαλής από τη Θεσσαλονίκη να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για δύο μέρες. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τού έστειλε συγχαρητήρια επιστολή. Επιπλέον οι (τότε) υπουργοί Τύπου και Παιδείας καθώς και διάφοροι πολιτικοί προχώρησαν σε διθυραμβικές δηλώσεις.
Άρθρα (RSS)