Διαβάζω στη στήλη της Λώρης Κέζα στο Βήμα:
O συνδικαλιστής έχει να αντιμετωπίσει δυο μέτωπα. Το πρώτο είναι των διοικούντων (εργοδοτών τε και κομμάτων). Το δεύτερο είναι το μέτωπο με τους αδιάφορους εργαζομένους, που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τη μοίρα τους, που φοβούνται και ίσως ανακουφίζονται όταν μαθαίνουν ότι κάποιος άλλος απολύθηκε- αρκεί το κακό να μη χτυπήσει το σπίτι τους. Δυστυχώς όσο και αν ξελαρυγγιάζονται οι λίγοι φανατικοί των διαδηλώσεων, το μήνυμα δεν περνάει, σε καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Τα νέα εργαλεία είναι που θα καθορίσουν το παιχνίδι. Τον Δεκέμβριο πήραμε μια γεύση τού πόσο καθοριστική είναι η τεχνολογία στην ενημέρωση, πόσο βοηθά στη συσπείρωση. Μέσα από τα γραπτά μηνύματα στα κινητά, σε λιγότερο μισή ώρα, ενημερώθηκαν χιλιάδες άτομα για το τι γίνεται στα Εξάρχεια.
Σίγουρα κάποιοι καγχάζουν όταν μιλάμε για τα νέα μέσα τεχνολογίας και για τον ρόλο που θα παίξουν στις επαναστάσεις του μέλλοντος. Λένε ότι η απολυμένη εργάτρια της κλωστοϋφαντουργίας δεν έχει Ιnternet. Πιθανώς όμως να έχει το ανίψι της ή κάποιος άλλος από το περιβάλλον της. Και αν δεν έχουν, θα αποκτήσουν σύντομα, εκεί βαίνουν τα πράγματα. Στα νέα μέσα η διασπορά της πληροφορίας είναι άμεση, δεν υπάρχει λογοκρισία, δεν υπάρχουν αφεντικά. Αυτή τη στιγμή το Διαδίκτυο λειτουργεί ως ζώνη ελευθερίας, ως το μέρος όπου μπορεί κανείς να μιλήσει για τα πάντα και η ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δει σε αυτό κάποιες προοπτικές. Εν πάση περιπτώσει υπάρχει μπροστά στα μάτια του κ. Παναγόπουλου ένας εντελώς καινούργιος κόσμος, δεν χάνει κάτι αν διερευνήσει τις δυνατότητες. Διαφορετικά ας σκεφτεί την ιδέα του λευκού περιβραχιόνιου που φορούν οι Γιαπωνέζοι αντί απεργίας. Ας σκεφτεί κάτι φρέσκο τελοσπάντων.
Νομίζω ότι τα παραπάνω θα είχαν εφαρμογή και στην περίπτωση της ΟΛΜΕ αν δεν ήταν τόσο ψηφιακά αναλφάβητη…για να μην πω τεχνοφοβική…
Άρθρα (RSS)