Άρθρα με ετικέτα “τύπος”

haro.gifΟι εξελίξεις που έχει επιφέρει το Ιντερνετ στη δημοσιογραφία είναι τόσο ραγδαίες ώστε σταδιακά οι παραδοσιακές μέθοδοι θα μοιάζουν παλαιά, θεωρητικά σχήματα.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η απόπειρα ενός βετεράνου των δημοσίων σχέσεων, του Πίτερ Σάνκμαν, ο οποίος μόλις πέρσι δημιούργησε μια διαδικτυακή πλατφόρμα για επίδοξους ρεπόρτερ. Ο Σανκμαν είχε την απλή αλλά εντυπωσιακή ιδέα να δημιουργήσει στο Facebook ένα account με τον τίτλο «Help A Reporter Out».

Εκεί «έχτιζε» μια λίστα με τα e-mail από ειδικούς διαφόρων επαγγελμάτων, στελεχών δημοσίων σχέσεων αλλά και ατόμων που απλά ήθελαν να δουν το όνομά τους να φιγουράρει σε ρεπορτάζ κάποιας έντυπης έκδοσης. Με αυτόν τον τρόπο, όποιος δημοσιογράφος έψαχνε για δηλώσεις ή τεκμηρίωση κάποιου θέματός έμπαινε στο group και έβρισκε την «πηγή» που επιθυμούσε. Όταν μάλιστα η συγκεκριμένη λίστα έφτασε στο όριο χρηστών που «επιτρέπει» το Facebook –τους 1200, ο Σάνκμαν «ανεξαρτητοποιήθηκε» και δημιούργησε την ιστοσελίδα www.helpareporter.com.

Το μεγαλύτερο μέρος της λίστας του Σάνκμαν περιλαμβάνει επαγγελματίες από τον κλάδο των δημόσιων σχέσεων, γεγονός που ορισμένες φορές «ενοχλεί» τους δημοσιογράφους που δεν θέλουν να δεσμεύονται από brands. Ωστόσο, όπως σχολιάζει ο ίδιος η χρησιμότητα της λίστας φαίνεται από τις ερωτήσεις – αιτήματα που θέτουν οι δημοσιογράφοι για τα θέματά τους και στο «μαζικό» κοινό στο οποίο απευθύνονται. Για παράδειγμα, θέλοντας να αποτυπώσουν την αποτυχία του προγράμματος των 3 δισ. δολαρίων για την αγορά αυτοκινήτου (ΗΠΑ), ρωτούσαν: «Ψάχνω για μητέρες και πατέρες που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν αυτοκίνητο μέσα από αυτό το πρόγραμμα».

Μέχρι τώρα περίπου 30.000 bloggers, δημοσιογράφοι και άλλοι συλλέκτες ειδήσεων χρησιμοποιούν την υπηρεσία για να κάνουν 150 με 200 ερωτήσεις σε καθημερινή βάση, σ’ ένα δίκτυο περίπου 80.000 μελών.

Καινοτόμο και κερδοφόρο

Το ΗΑRO αποτελεί ένα από τα αρκετά παραδείγματα των διαδικτυακών επιχειρήσεων που προσφέρουν υπηρεσίες σε μηδενικό κόστος, παρόλα αυτά σημειώνουν μεγάλη κερδοφορία. Χωρίς καμία αρχική επιβάρυνση, το HARO εμφανίζει τη δεδομένη στιγμή έσοδα άνω του 1 εκατ. δολαρίων, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που το Twitter και το Facebook δυσκολεύονται να κάνουν κάτι παρόμοιο.

Σύμφωνα με το Σάνκμαν, η κερδοφορία της ιστοσελίδας του οφείλεται στο γεγονός πως διαφημίζει με ακρίβεια σε ένα κοινό, το οποίο σε μέσο όρο 75%-80% ανοίγει κάθε e-mail που λαμβάνει. (σ.σ: ενδιαφέρεται δηλαδή ενεργά για τις ερωτήσεις που τίθενται). «Ο διαφημιστικός χώρος που διατίθεται έχει πουληθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2010», λέει ο Σάνκμαν και εξηγεί: «Η διαφήμιση δεν ήταν μέρος του σχεδίου». Όταν όμως τον πλησίασαν άνθρωποι από την εταιρεία ρούχων «American Apparel» και του είπαν ότι ενδιαφέρονται να καταχωρήσουν μια διαφήμιση γιατί «αρκετοί από τους ανθρώπους στη λίστα εργάζονται στις δημόσιες σχέσεις και είναι και στη δική μας λίστα», τότε η συμφωνία δεν άργησε να γίνει.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Wired

Comments 0 σχόλια »

ahorcado.jpgΗ Σάντρα Βούλγαρη μας καλεί να επανεξετάσουμε τον ρόλο της δημόσιας, αλλά ανεξάρτητης πληροφόρησης στο άρθρο της στην Καθημερινή:

…Είναι αλήθεια ότι η κρίση πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τις εφημερίδες, αλλά και κάθε μορφή γραπτού λόγου (βιβλία και περιοδικά, με εξαίρεση τα καθαρά χρηστικά προϊόντα), σε μια κοινωνία μοναχικών ξένων, που σερφάρουν χωρίς να διαβάζουν, καλύπτοντας με την υστερική «επικοινωνία» των SMS και των e-mail, το έλλειμμα επικοινωνίας αισθημάτων και σκέψεων. Ωστόσο, είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα όσοι πιστεύουν ότι η απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα βρίσκεται στο Ιντερνετ και όλα τα συμπαρομαρτούντα (ηλεκτρονική εφημερίδα, ηλεκτρονικό βιβλίο κ.ά.). Αντίθετα, το «Ιντερνετ» και ευρύτερα η λεγόμενη «οικονομία της γνώσης» αναδεικνύουν μια τρομακτική νάρκη στα θεμέλια του σύγχρονου καπιταλισμού: την κρίση του copyright σε όλες τις μορφές του, από τα άρθρα των εφημερίδων και τα βιβλία, μέχρι τα CD, τα DVD, τα λογισμικά και τα φάρμακα της μοριακής Βιολογίας. Κρίση, που εκδηλώνεται με το εκθετικά μεγεθυνόμενο, σε παγκόσμια κλίμακα, φαινόμενο της λεγόμενης «πειρατείας», η οποία οδηγεί σε ακατάσχετη αιμορραγία διαφυγόντων κερδών και υπονομεύει τα θεμέλια αυτοκρατοριών της «Νέας Οικονομίας».

Αν δούμε υπό αυτή την ευρύτερη οπτική γωνία την κρίση της έντυπης δημοσιογραφίας, θα την αναγνωρίσουμε ως κρίση της εφημερίδας-εμπόρευμα. Μπορεί όντως να μην υπάρχει, μακροπρόθεσμα, επιχειρηματικά βιώσιμη στρατηγική για την έκδοση ενημερωτικών εφημερίδων πανεθνικής εμβέλειας. Ή μπορεί, με αποκλειστικό κριτήριο τη βραχυπρόθεσμη κερδοφορία, μόνη λύση να αποδειχθεί ο Τύπος δύο ταχυτήτων – πλούσιες και ακριβές εφημερίδες για τους πλούσιους, φτωχές και φτηνές εφημερίδες για τους φτωχούς.

Αν είναι όμως έτσι τα πράγματα, τότε θα έπρεπε, ίσως, να σκεφθούμε ένα νέο μοντέλο, δημόσιας και συνεταιριστικής πληροφόρησης, πλάι στην ιδιωτική – ενδεχομένως και σε σύμπραξη με τον ιδωτικό τομέα. Οπως έχουμε αποδεχθεί ότι υπάρχουν πράγματα, σαν την Υγεία και την Παιδεία, όπου το Δημόσιο υποχρεούται να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, έτσι μπορεί να το δεχθούμε και για την πληροφόρηση.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι το κράτος θα έσπευδε να εκδώσει απευθείας τις δικές του «Ιζβέστια». Θα μπορούσε, ωστόσο, να ενθαρρύνει εκδοτικές προσπάθειες από θεσμούς όπως τα μορφωτικά ιδρύματα μεγάλων τραπεζών, πανεπιστήμια, Δήμοι ή επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Η εμπειρία του βρετανικού BBC, έστω κι αν αφορά τη ραδιοτηλεόραση, είναι ενθαρρυντική. Σε κάθε περίπτωση, η διεισδυτική ερευνητική δημοσιογραφία και η διαφωτιστική ανάλυση είναι αναγκαίες όχι μόνο στο ευρύ κοινό, αλλά και στις ίδιες τις κυρίαρχες τάξεις, τουλάχιστον όσο αναγκαία τους είναι τα μεταφορικά δίκτυα, ο ηλεκτρισμός και οι τηλεπικοινωνίες. Γι’ αυτό κάποια στιγμή θα πρέπει, μάλλον, να αποφασίσουν ότι αξίζει τον κόπο να καταβάλουν το απαιτούμενο τίμημα.

Comments 0 σχόλια »

tempus.jpgΈνα εξαιρετικό κείμενο του  Νίκου Ξυδάκη από την Καθημερινή

…Η παρούσα εποχή βάζει πλάι στον Τύπο, ανταγωνιστικά, όχι μόνο την πληθωρική τηλεόραση, αλλά και το οικιακό ευρυζωνικό Διαδίκτυο σε κάθε νοικοκυριό και γραφείο και τα διαρκώς δικτυωμένα smart-phones σε κάθε τσέπη και το πλήθος των καινοφανών social media σε κάθε φαντασιακό, που κάνουν τον κάθε χρήστη μηχανής όχι μόνο καταναλωτή, αλλά δυνάμει παραγωγό δημοσιότητας, της δικής του μικροδημοσιότητας έστω.

Το νέο περιβάλλον τηλεπικοινωνιών διαμορφώνει νέες ανάγκες, νέες συμπεριφορές, νέα υποκείμενα. Οι πληροφορίες, τα κείμενα, τα σήματα, οι ταινίες, οι μουσικές, τα προσωπικά στοιχεία από εκατομμύρια ζωές κυκλοφορούν διαρκώς και παντού, είναι διαρκώς διαθέσιμα, στην άκρη του ποντικιού και του δαχτύλου, σε ατέλειωτη ροή, διαφανή. Μάλιστα, υπερδιαφανή.

Σε αυτήν την υπερδιαφάνεια, όλα φαίνονται, μα ελάχιστα είναι ορατά. Και μαζί με τον πληθωρισμό των σημάτων αλλάζει και ο χρόνος του κάθε μέσου, η αίσθηση, η αντίληψη του χρόνου τους. Αλλος ο χρόνος του Τύπου, άλλος της τηλεόρασης, άλλος του Διαδικτύου.

Στην τηλεόραση ρέουν αδιάκοπα εικόνες, που όμως δεν χορταίνουν το άδειο βλέμμα. Στον Τύπο και στο Δίκτυο ρέουν κείμενα. Η εκρηκτική εξάπλωση του Διαδικτύου πολλαπλασίασε σύστοιχα την ανάγνωση· όμως, μειώθηκαν οι αναγνώστες εφημερίδων. Τα νέα μαζικά ακροατήρια που προσήλθαν στο Δίκτυο και διαμορφώνονται απ’ αυτό διαβάζουν περισσότερο, μα κυρίως διαβάζουν διαφορετικά: διότι ο χρόνος του Δικτύου είναι ακαριαίος και διότι η δικτυακή αφήγηση προσφέρει διαρκώς τη δυνατότητα (ή και την ψευδαίσθηση, απλώς) της διάδρασης, μιας κάποιας συμμετοχής, έστω υπό μορφήν ανάρτησης σχολίου σ’ ένα φόρουμ, σ’ ένα μπλογκ· κι ακόμη, προσφέρει τη δυνατότητα της ανώνυμης περιπλάνησης και της ανώνυμης διάδρασης. Προσοχή, όμως: η ανωνυμία ή η ψευδωνυμία του δικτυακού αναγνώστη – περιπλανητή δεν αναιρεί την ατομικότητα, απεναντίας επισωρεύει στο άτομο περσόνες και μάσκες, πέραν του καλού και του κακού.

Ο χρόνος της εφημερίδας δεν μπορεί να είναι ακαριαίος. Η εφημερίδα δεν μπορεί καν να καμώνεται ότι αντιδρά ακαριαία· αν το κάνει, ρεζιλεύεται. Ο χρόνος του Τύπου είναι αναστοχαστικός, ξετυλίγεται βραδύτερος και βαρύς. Κι έτσι προϋποτίθεται και ο αναγνώστης του Τύπου. Η δε συμμετοχή του στο εφημεριδικό ανάγνωσμα είναι νοερή αναδιάταξη του αφηγήματος, είναι εσωτερικός μονόλογος.

Η απάντησή του, όποια προκύψει, τελείται κι αυτή σε δεύτερο χρόνο. Δεύτερου, αργού χρόνου είναι ακόμη και η πρόσβαση στο χάρτινο κείμενο: ο αναγνώστης πρέπει να πάει μέχρι το περίπτερο ή έστω στην εξώθυρα και να αγοράσει. Αυτό το παλαιό κείμενο δεν μπαίνει στο σπίτι απροσκάλεστο και δωρεάν.

Νέα αίσθηση του χρόνου, υπερδιαφάνεια, υπερπληροφόρηση, νέοι τρόποι οργάνωσης της εργασίας και του βίου, καινοφανείς ανάγκες και συμπεριφορές. Το παλαιό χάρτινο κείμενο, για να επιβιώσει, οφείλει να προσαρμοστεί· να διεκδικήσει τον πολύ μικρότερο ζωτικό χώρο που του διατίθεται και να τον διεκδικήσει δυναμικά, πειστικά και ταπεινά· υπερβαίνοντας τον στερεοτυπικό εαυτό του και την εξουσιαστική φενάκη, ανακαλύπτοντας νέο εαυτό για το νέο Παράδειγμα, ανταποκρινόμενο στις νέες ανάγκες του κοινού, ανακαλύπτοντας επίπονα το νέο κοινό. Ο «Ελεύθερος Τύπος», παρά το ντιζάιν, δεν μπόρεσε να το κάνει. Και δεν το κάνει καμία εφημερίδα. Ο γδούπος της πτώσης ίσως ξυπνήσει τις εναπομείνασες. Ισως.

Comments 0 σχόλια »

koen-bet02.jpgΟ Λου Γιουρένεκ είναι πρόεδρος του Τμήματος Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή το έγραψε ενώ βρισκόταν στην Αθήνα, όπου συμμετείχε σε συνέδριο για τα μέσα ενημέρωσης.

Η σημερινή ροή των «δωρεάν» ειδήσεων δεν είναι βιώσιμη. Οι ειδήσεις είναι ακριβές, η συλλογή και η παρουσίασή τους κοστίζουν και αν οι αναγνώστες δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν γι’ αυτό που παίρνουν, το ρεύμα θα στερέψει. Το Google, το Yahoo και οι άλλοι που χτίζουν τις ιστοσελίδες τους με αυτά που άλλοι παράγουν θα ανακαλύψουν κάποια στιγμή ότι τα νέα εξαφανίστηκαν.

Η καταιγίδα αυτή είναι σαν όλες τις άλλες. Τελικά, ο ήλιος βγαίνει ξανά – αν και συχνά πάνω από ένα τοπίο που το έχουν αλλάξει η βροχή και ο άνεμος.

Ισως δούμε να αναδύεται μια νέα και ρωμαλέα δημοσιογραφία –ηλεκτρονική και έντυπη– που θα μένει πιστή στις παλιές αξίες αλλά θα υιοθετήσει ένα δυναμικό συνδυασμό κειμένου, διαδραστικότητας, ηλεκτρονικής επικοινωνίας, αξιοποίησης των πολυμέσων στην αφήγηση. Και αυτή η δημοσιογραφία είναι πολύ πιθανόν να γίνει καλοδεχούμενη, έστω και με κάποιο τίμημα, από τους ανθρώπους που την εκτιμούν – τους αναγνώστες της.

Comments 0 σχόλια »

timesavegg.jpgΗ οικονομική κρίση έχει μέχρι στιγμής γονατίσει μερικές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη,έχει κοστίσει χιλιάδες θέσεις εργασίας και απειλεί να αλλάξει για πάντα τον Τύπο και την έντυπη δημοσιογραφία.Οι εφημερίδες
περικόπτουν δραστικά τα έξοδα λειτουργίας, κλείνουν γραφεία στο εξωτερικό και καταργούν ανταποκριτές,βάζουν σε υποθήκη τα περιουσιακά τους στοιχεία,περνούν στο Διαδίκτυο ή αναστέλλουν τη λειτουργία τους.Ο έντυπος Τύπος συρρικνώνεται και, όπως πολλοί επισημαίνουν,μαζί του συρρικνώνεται και η δημοκρατία.

Οι πιέσεις που δέχεται η βιομηχανία του έντυπου Τύπου οδηγεί τους δημοσιογραφικούς ομίλους να αναζητούν λύσεις προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής. Το Διαδίκτυο φαίνεται να είναι το μέλλον για τις εφημερίδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν προχθές στη δημοσιότητα οι βρετανικές εφημερίδες τον Ιανουάριο του 2009 κατέγραψαν εντυπωσιακές αυξήσεις στον αριθμό των αναγνωστών των ηλεκτρονικών τους εκδόσεων σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2008. Πιο συγκεκριμένα, οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Guardian» τον Ιανουάριο έφτασαν τις 29.811.671 παρουσιάζοντας αύξηση κατά 51% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2008. Η ιστοσελίδα της «Τelegraph» παρουσίασε αύξηση 110%, των «Τimes» 52%, του «Ιndependent» 108% και της «Μirror» 25%.

Comments 0 σχόλια »

rhodes.gif

Από το δορυφόρο της NASA είδα την έκταση της καταστροφής, μία μελανή κηλίδα στο ΝΑ άκρο της.  Η Sine qua non σχολιάζει με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Αλλά η είδηση ήδη κάνει το γύρο του κόσμου. Οι Άγγλοι δε μας χαρίζονται. Έχουν αρκετούς δικούς τους στο νησί. Οι οποίοι σημειωτέον πηγαίνουν διακοπές και επαναλαμβάνουν ακριβώς τον καθημερινό τρόπο ζωής τους. Ξυπνούν κατά τις 12, πηγαίνουν στην τοπική έκδοση της pub, αρχίζουν τις μπύρες, άντε και να μετακινηθούν λιγάκι με τη μπύρα παραμάσχαλα, στην πισίνα. Το βραδάκι παρακολουθούν παρέα με τη μπύρα τους τον ποδοσφαιρικό αγώνα της ημέρας. Αργά το βράδυ λιποθυμούν και κάποιος αθώος κοψομεσιάζεται να τους κουβαλήσει στο κρεβάτι τους. Ωραίες διακοπές! Δε νομίζω οι Άγγλοι να ήξεραν τι ωραίο νησί ήταν η Ρόδος. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει από το να λυσσιάξουν…

Κι ένα πάντα επίκαιρο άρθρο από το Economist: Smoke gets in their eyes

Σημ. Τα τελευταία posts χωρίς εικονογράφηση καθώς υπολειτουργεί το blogs.sch. Ελπίζουμε σε ταχεία ανάνηψη!

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων