Κι όμως το πρόλαβα αυτό το μέτρο. Και το εφάρμοσα άμεσα πηγαίνοντας την επομένη με παντελόνι στο σχολείο. Στήθηκα μπροστά – μπροστά στην προσευχή και περίμενα με αγωνία να σκάσει η καμπάνα. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ. Άλλη μία αναίμακτη επανάσταση τερματίστηκε άδοξα. Πάνε και τα πικεδένια γιακαδάκια και οι κορδέλες στα μαλλιά.
Αν οι καθηγητές μας έβλεπαν τη σημερινή εμφάνιση των μαθητριών, θα τα κατάπιναν τα υπογλώσσια με τις χούφτες.
O tempora, o mores.
Άρθρα (RSS)