Terra Computerata

Συνεχίζουν να έρχονται στη δημοσιότητα αντικρουόμενα επιστημονικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του Διαδικτύου στους νέους. Μια νέα μελέτη Ολλανδών ψυχολόγων υποστηρίζει ότι ο Παγκόσμιος Ιστός έχει πλέον ευεργετική επίδραση στους εφήβους, αλλά μια άλλη μελέτη από γιατρούς της Ταϊβάν διαπίστωσε ότι οι έφηβοι που είναι «κολλημένοι» στο Ίντερνετ, είναι πιθανότερο να αναπτύξουν επιθετική συμπεριφορά.Η έρευνα των ψυχολόγων Πάτι Βάλκενμπουργκ και Γιόχεν Πίτερ του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Current Directions in Psychological Science» (Τρέχουσες Κατευθύνσεις στην Ψυχολογική Επιστήμη) της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογικής Επιστήμης, τονίζει ότι έχει πια αλλάξει η εικόνα από τη δεκαετία του ΄90, όταν το Ίντερνετ έδειχνε «σκοτεινό μέρος» και οι περισσότερες επιστημονικές μελέτες επισήμαιναν κινδύνους για τους εφήβους, όπως την κοινωνική απομόνωση, τους λιγότερους φίλους και τις πιο τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, προς όφελος των κυβερνο-σχέσεων με «εικονικούς» ξένους.

Σύμφωνα με τους Ολλανδούς ψυχολόγους, η εικόνα πια είναι πιο «φωτεινή», γιατί έχουν μεσολαβήσει σημαντικές αλλαγές στο μεταξύ. Ο τεράστιος αριθμός νέων που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, το έχει μετατρέψει σε ένα αληθινό εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης, που δεν ανταγωνίζεται τις πραγματικές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά αντίθετα τις ενισχύει με on-line τρόπο. Το Ίντερνετ, αντί να απομονώνει κοινωνικά, φαίνεται πια πως ενθαρρύνει τις υπάρχουσες σχέσεις και η έμφαση των νέων δεν δίνεται πια στο να «τα λένε» με αγνώστους σε chat rooms, αλλά να επικοινωνούν καλύτερα με τους φίλους τους, π.χ. μέσω υπηρεσιών όπως το MSN. Σήμερα οκτώ στους δέκα νέους χρησιμοποιούν το Ίντερνετ για να συνδέονται μετά το σχολείο με τους φίλους και συμμαθητές τους.

Οι Ολλανδοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη αυτή κάνει τα παιδιά να νιώθουν καλύτερα, να είναι πιο ανοιχτά και ειλικρινή για τους εαυτούς τους και να συζητούν ευκολότερα για τα προσωπικά τους θέματα (συναισθήματα, ανησυχίες, ευαισθησίες κλπ). Επειδή βρίσκονται στην απομόνωση του δωματίου τους, όταν επικοινωνούν μέσω Ίντερνετ, έχουν λιγότερες αναστολές και εκφράζονται πιο ελεύθερα, σύμφωνα με την έρευνα, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο άγχος.

Αυτή όμως δεν είναι η αισιόδοξη εικόνα που παρουσίασαν ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου Καοσιούνγκ της Ταϊβάν, υπό τον δρα Τσιχ-Χουνγκ Κο, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Adolescent Health» (Περιοδικό Υγείας των Εφήβων), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

Οι ερευνητές, μελετώντας δείγμα 9.400 εφήβων, διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο οι νέοι περνάνε το χρόνο τους στο Ίντερνετ, αποκτώντας εθισμό με αυτό, τόσο συχνότερο είναι το φαινόμενο να φέρνονται επιθετικά σε άλλους νέους ή στην οικογένειά τους. Οι ερευνητές πάντως δεν απέκλεισαν να ισχύει και η αντίστροφη σχέση, δηλαδή τα πιο βίαια παιδιά να χρησιμοποιούν περισσότερο το Ίντερνετ.

Παρόλα αυτά η έρευνα προσφέρει νέα στοιχεία σε προηγούμενες έρευνες, που επίσης είχαν δείξει ότι το διαδίκτυο επηρεάζει τη συμπεριφορά των νέων. Γι’ αυτό οι Ταϊβανέζοι γιατροί συνιστούν στους γονείς να προσέχουν πολύ τι είδους χρήση του Ίντερνετ κάνουν τα παιδιά τους και για πόση ώρα, ειδικά όταν διαπιστώνουν συμπτώματα απομάκρυνσης και απομόνωσης των παιδιών, ευερεθιστότητας, αποφυγής άλλων δραστηριοτήτων για χάρη λίγης ακόμα ώρας στο Ίντερνετ κ.α.

Η αύξησης της νεανικής επιθετικότητας συνδέεται ιδιαίτερα με το περιεχόμενο που βλέπει ο νέος στο διαδίκτυο. Η on-line «κουβεντούλα» (chatting), το παίξιμο on-line τυχερών παιγνιδιών και η πορνογραφία κατ’ εξοχήν συνδέονται με την αυξημένη επιθετικότητα. Σχετικά «αθώα» είναι η on-line αναζήτηση και μελέτη.

Link: Για την ολλανδική επιστημονική μελέτη στη διεύθυνση: http://www3.interscience.wiley.com/journal/122212739/abstract

Πηγή: kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι πολίτες της Αγγλίας θα έχουν σύντομα τη δυνατότητα να αξιολογούν στο Διαδίκτυο τις υπηρεσίες που τους παρέχονται από γιατρούς, αστυνομικούς, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους εκπροσώπους κρατικών και δημοτικών τμημάτων.

Το σχέδιο για τη δημιουργία μιας τέτοιας ιστοσελίδας παρουσίασε ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, σχολιάζοντας ότι δεν είναι σωστό να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια στις υπηρεσίες που προσφέρουν ιστοσελίδες αγοραπωλησιών, όπως το Amazon και το Ebay, που επιτρέπουν στους χρήστες να δημοσιεύσουν σχόλια και παρατηρήσεις.

Το σχετικό κυβερνητικό σχέδιο χαρακτηρίστηκε από τον κ. Μπράουν ως «επανάσταση της τεχνολογίας», με τον ίδιο να παραδέχεται ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην αξιοποίηση «της τεράστιας δημοκρατικής δύναμης της πληροφορίας». Η ιστοσελίδα στην οποία ο πολίτης θα αφήνει σχόλια και παρατηρήσεις για την ποιότητα των υπηρεσιών που του παρέχονται αναμένεται να λειτουργήσει το προσεχές καλοκαίρι

Αν εφαρμοζόταν και στην Ελλάδα… φαντάζομαι πόσοι δημόσιοι λειτουργοί θα αυτοκτονούσαν για να αποφύγουν τη χλεύη…

• Ακούω και διαβάζω για τους «Μεγάλους Έλληνες». Η εκδήλωση είναι εισαγόμενη από τη Μεγάλη Βρετανία – έγινε και σε άλλες χώρες. Βγήκαν περίεργα αποτελέσματα (π.χ. οι Βρετανοί ψήφισαν δεύτερο, μετά τον Τσόρτσιλ, έναν κατασκευαστή σιδηροδρόμων και τρίτη την πριγκίπισσα Νταϊάνα – πριν από τον Νεύτωνα και τον Σαίξπηρ).

• Βλέποντας την ελληνική λίστα απορώ. Από πού κι ως πού Έλληνας ο Μέγας Κωνσταντίνος; Εκατό τα εκατό Ρωμαίος, ουδεμία σχέση είχε με τον Ελληνισμό. (Για να μην πούμε τι ρεμάλι ήταν: δολοφόνησε γυναίκα και γιο.) Και ο Ιουστινιανός (Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus) ήταν μάλλον ιλλυρικής καταγωγής λατινόφωνος.

• Όσο για τον Μέγα Αλέξανδρο (δεν θα ξαφνιαστώ αν βγει πρώτος) έχω επίσης αμφιβολίες. Όχι τόσο για το αν ήταν Έλληνας (οι άλλοι Έλληνες της εποχής του με πρώτο τον Δημοσθένη δεν θα το δέχονταν ούτε για αστείο) όσο για το χαρακτηρισμό «μέγας».

• Από τον καιρό του σχολείου με προβλημάτιζε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός δινόταν μόνο σε στρατηλάτες που είχαν αφανίσει κόσμο και κοσμάκη. Μέγας Ναπολέων, Μέγας Φρειδερίκος, κ.λπ. Αυτοί που έσωσαν χιλιάδες ανθρώπους δεν ήταν μεγάλοι; Μέγας Παστέρ, Μέγας Φλέμινγκ… Μπα. Αν δεν σφάξεις κανένα εκατομμύριο, μέγας δεν γίνεσαι…

• Και μη μου πείτε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος εκπολίτισε τον κόσμο – κάτι τέτοιες δικαιολογίες χρησιμοποίησαν όλοι οι κατακτητές, με τελευταίο τον Χίτλερ. Του ζήτησαν οι Πέρσες, οι Ινδοί και οι Αιγύπτιοι να τους εκπολιτίσει;

• Κάτι δεν πάει καλά με τα κριτήριά μας. Έστω παλιά, σε καιρούς φιλοπόλεμους, η στρατιωτική αρετή ήταν σημαντική. Αλλά γιατί σήμερα εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας να θαυμάζουν και να αποκαλούν μεγάλους τους πολεμιστές – αντί τους ειρηνοποιούς, τους επιστήμονες ή τους δημιουργούς; Πολύ πιο μέγας από τον Αλέξανδρο ήταν ο δάσκαλός του Αριστοτέλης. Κι από τους Νεοέλληνες (οι αρχαίοι έπρεπε να είναι εκτός) ψηφίζω Καποδίστρια.

• Περιμένω την τελική έκβαση της ψηφοφορίας. Να δω αν θα νικήσουν οι πολεμικές αξίες ή οι πολιτικές και πολιτιστικές.

Lifo

Το σχολείο του μέλλοντος είναι πλέον γεγονός. (Ίσως για μερικούς, για τους υπόλοιπους ας μείνουμε στο σχολείο του περελθόντος) Η εικόνα της σχολικής αίθουσας με τον παραδοσιακό μαυροπίνακα, τη σκόνη από τις κιμωλίες και τους μαθητές που «παλεύουν» να μείνουν ξύπνιοι, κατά την παράδοση των μαθημάτων, ανήκουν στο παρελθόν. (Δεν θα στοιχημάτιζα – μάλλον ο δημοσιογράφος δεν έχει επαφή με μία τυπική τάξη) Εκτός από τα ηλεκτρονικά βιβλία και το διαδραστικό πίνακα, το επόμενο κύμα υψηλής τεχνολογίας φέρνει στην Ελλάδα τα πρώτα έξυπνα θρανία, που λειτουργούν όπως τα κινητά τηλέφωνα iPhone, διαθέτουν οθόνη αφής, συνδυάζουν ήχο και εικόνα και οι μαθητές δουλεύουν σε αυτά κατά ομάδες.

Τα μολύβια, τα στιλό και οι γόμες αντικαθίστανται από ακίδες αφής. Ο παιδαγωγός αποδεσμεύεται από τον παραδοσιακό του ρόλο και ο μαθητής που θα απαντήσει σωστά στο μάθημα της μέρας δεν είναι πια μόνο αυτός που θα σηκώσει το χέρι του πρώτος.

Ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί δίνουν τις δικές τους απαντήσεις με ένα απλό «κλικ» στην οθόνη του θρανίου τους. Χρησιμοποιώντας ειδικά σχεδιασμένο λογισμικό, τα έξυπνα θρανία αναγνωρίζουν πολλαπλά αγγίγματα των μαθητών στην ενσωματωμένη οθόνη-επιφάνειά τους.

«Πρόκειται για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό εργαλείο που λειτουργεί συμπληρωματικά με τα βιβλία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στα διαδραστικά θρανία, οι μαθητές όλων των τάξεων του Δημοτικού μπορούν να χρησιμοποιούν μαρκαδόρο για να σχεδιάζουν και να γράφουν, το δάχτυλο για να μετακινούν λέξεις και την παλάμη για να σβήνουν. Σε κάθε θρανίο περιέχεται υπολογιστής, που υποστηρίζει μέχρι και 40 εντολές ταυτόχρονα.

Ελεύθερος Τύπος

«Τα ανθρώπινα όντα, όπως τα γνωρίζουμε, εξελίχθηκαν από προγενέστερα είδη ζώων;» ήταν το ερώτημα που υποβλήθηκε σε πολίτες 34 χωρών, το 2005, στο πλαίσιο έρευνας του περιοδικού Science (Miller et al.,11-8-2006). Μόνο το 54% των Ελλήνων απάντησε ότι η υπόθεση είναι σωστή. Η χώρα μας κατέλαβε την 28η θέση.

«Ετυχε ποτέ να ακούσετε, να δείτε ή να διαβάσετε κάτι σχετικό με τον Δαρβίνο και τη θεωρία του;» ήταν το ερώτημα σε έρευνα μεταξύ Ελλήνων πολιτών που δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (18-3-2007). Το 52% των ερωτηθέντων δεν είχε ιδέα για την εξέλιξη των ειδών και για τον εκφραστή της σχετικής θεωρίας. Και από τους γνωρίζοντες, μόλις το 13% την αποδέχεται πλήρως. Ενα 50% την αποδεχόταν εν μέρει, ενώ το 27% την απέρριπτε εξ ολοκλήρου.

Θελήσαμε να διαπιστώσουμε τι αντιλήψεις είχαν διαμορφώσει οι Ελληνες μαθητές για τη θεωρία της βιολογικής εξέλιξης. Τα ευρήματα πρόσφατης σχετικής έρευνας (Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πρίνου, Χαλκιά, Σκορδούλης 2007) είναι αποκαρδιωτικά.

? Κανένας μαθητής δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει σε απλά παραδείγματα τη φυσική επιλογή για να εξηγήσει τις αλλαγές των οργανισμών, ενώ οι απαντήσεις τους έδειξαν παντελή άγνοια για τον μηχανισμό με τον οποίο συμβαίνουν. Οι περισσότεροι μαθητές αντιμετώπιζαν τους οργανισμούς ως ενιαίο σύνολο πανομοιότυπων ατόμων, που αλλάζουν ταυτόχρονα εξαιτίας της ανάγκης, αντιλήψεις που επικρατούσαν πολύ πριν γίνει αποδεκτή η θεωρία της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου.

? Οι μαθητές έδειξαν να αγνοούν τι ακριβώς σημαίνει η εξέλιξη για τη βιολογία. Θεωρούσαν τη βιολογική εξέλιξη ως αλλαγή των ίδιων των ατόμων και όχι ως αλλαγές στη σύνθεση των πληθυσμών. Μόνο το 26,8% των μαθητών έδωσε την επιστημονική απάντηση σε αυτό το θέμα.

? Μόνο το 16,6% των μαθητών δεν δέχθηκε ότι τα «νέα γνωρίσματα εμφανίζονται στους οργανισμούς, επειδή τα χρειάζονται για να επιβιώσουν».

? Μόνο ένας στους τρεις μαθητές θεώρησε ότι οι διαθέσιμες αποδείξεις είναι επαρκείς για να θεωρείται αξιόπιστη η Θεωρία της Εξέλιξης.

? Λιγότεροι από τους μισούς μαθητές (46,7%) γνώριζαν ότι οι άνθρωποι δεν συνυπήρχαν με τους δεινοσαύρους.

Αυτά έμαθαν τα παιδιά (ή, μάλλον… δεν έμαθαν) αυτά είπαν. Στα εγχειρίδια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Βιολογίας, Γ΄ Γυμνασίου και Λυκείου, η Εξέλιξη αντί να αποτελεί το ενοποιητικό πλαίσιο, όπως παγκοσμίως προτείνεται, είναι ένα ανεξάρτητο κεφάλαιο που παρατίθεται αίφνης και τελευταίο… Από το μεγαλύτερο μέρος της Bιολογίας Γυμνασίου και Λυκείου απουσιάζει κάποια συγκεκριμένη συσχέτιση με την Εξέλιξη (εκτός από κάποιες αναφορές στο Πρόγραμμα της Βιολογίας της Α΄ Γυμνασίου για την επισήμανση ομοιοτήτων και διαφορών σε συστήματα διαφόρων ομάδων οργανισμών στα νέα προγράμματα, που εφαρμόστηκαν βαθμιαία μετά το 1997). Την τελευταία δεκαετία μάλιστα, από το 2000 περίπου έως σήμερα, ενώ και στους στόχους των Αναλυτικών Προγραμμάτων Βιολογίας συμπεριλαμβάνεται η διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης, στην πράξη αυτή έχει περιοριστεί ακόμη περισσότερο. Στο Λύκειο δεν διεξάγεται σε καμία τάξη…

Τελικά οι μαθητές σε όλο το διάστημα της φοίτησής τους στο σχολείο, έχουν μόνο μία ευκαιρία να διδαχθούν τη Θεωρία της Εξέλιξης: στο τέλος της Γ΄ Γυμνασίου. Και χωρίς να είναι βέβαιο ότι αυτή πάντα αξιοποιείται…

Καθημερινή

Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις 20.30 το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα ? την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.

Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.

Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής.

Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.

Τι μπορείτε να κάνετε
Μπορείτε να συμμετέχετε απλά σβήνοντας τα φώτα στο χώρο σας από τις 20:30 έως τις 21:30 το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009. Υπάρχουν όμως πολλά άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να πετύχει η Ώρα της Γης 2009.

http://www.earthhour.org/action/gr:el

Όπως επισημαίνει ο Εμίλ Παλιαρούλο, ένας από τους σχεδιαστές του Fallout 3, ενός παιχνιδιού δράσης που διηγείται την ιστορία ενός ήρωα από τα εφηβικά του χρόνια, ο παίχτης καλείται να πάρει αποφάσεις με βάση την ηθική και τα δεδομένα της στιγμής, που επηρεάζουν την εξέλιξη όλης της ιστορίας του παιχνιδιού.

«Έχουμε πλέον φτάσει το σημείο που δε φτάνουν τα εντυπωσιακά γραφικά για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον. Οι παίχτες περιμένουν και ένα ενδιαφέρον σενάριο» εξηγεί ο ίδιος. Οι συζητήσεις του χαρακτήρα με άλλους ήρωες του παιχνιδιού που συναντά αλλά και οι αντιδράσεις στα διλήμματα που παρουσιάζονται στην πορεία της ιστορίας αλλάζουν τη ροή του σεναρίου με τρόπο πολλές φορές εντυπωσιακό.

Τα πρώτα δείγματα σεναρίου στα βιντεοπαιχνίδια εντοπίζονται ήδη από τη δεκαετία του 1980, όταν κάποιες εταιρείες θέλησαν να προσφέρουν κάτι παραπάνω στον παίχτη από μια υποτυπώδη ιστορία σωτηρίας του κόσμου από εξωγήινους. Στο κλασικό πλέον παιχνίδι Donkey Kong της Nintendo, ο Σιγκέρου Μιγιαμότο θέλησε να προσθέσει σεναριακά στοιχεία στην ιστορία του ήρωα που παλεύει να απελευθερώσει την πριγκίπισσα από ένα τεράστιο γορίλα.

Η εξέλιξη των μηχανών γραφικών και των υπολογιστών έδωσαν τη δυνατότητα κατασκευής πιο περίπλοκων παιχνιδιών και παρουσίασης πιο ζωντανών και εκλεπτυσμένων χαρακτήρων. Από ένα σημείο μάλιστα και μετά, ξεκίνησε ο διαχωρισμός των τίτλων με βάση την ύπαρξη ή όχι σεναρίου. «Τα τελευταία χρόνια έχει φανεί η σημασία του σεναρίου σε ένα παιχνίδι. Τα βιντεοπαιχνίδια πλέον είναι επικερδής επιχειρηματική δραστηριότητα». Συνέχεια »

Η κόρη τους γεννήθηκε πριν από εννέα χρόνια. Η Εσθερ με τον Γιάννη έφτιαξαν ένα από τα πιο συμπαθητικά τουριστικά καταλύματα που υπάρχουν στο παραλιακό Κυπαρίσσι Λακωνίας. Γεννημένη στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, ένιωσε πως είχε φτιάξει τον δικό της παράδεισο επί της Γης μέχρι που…

Μέχρι που πλησίασε ο καιρός για να πάει η κόρη της σχολείο. Τότε έμαθε ότι στην πορεία προς τη γνώση, η μικρή Κοραλλία θα έπρεπε να κάνει τις τάξεις ανάποδα! Δηλαδή, μετά τη δευτέρα να διδαχθεί πρώτα την ύλη της τετάρτης και μετά της τρίτης. Και στη συνέχεια, πρώτα της έκτης και μετά της πέμπτης. «Μα είναι αυτό δυνατόν; Είναι νόμιμο;», συνεχίζει να αναρωτιέται μέχρι σήμερα.

Της εξηγούμε ότι αυτό είναι κοινή πρακτική στα ολιγοθέσια σχολεία. Οταν υπάρχει ένας δάσκαλος για όλες τις τάξεις δεν μπορεί να διδάσκει χωριστά την καθεμιά. Η τρίτη και η τετάρτη είναι σε πρόγραμμα συνδιδασκαλίας σε όλα τα μαθήματα πλην των Μαθηματικών. Το ίδιο συμβαίνει με πέμπτη-έκτη τάξη. Οταν λοιπόν έρχεται ένα παιδί από τη δευτέρα και μπαίνει στην επόμενη ομάδα, θα κάνει τη μία χρονιά ύλη τρίτης αλλά την επόμενη πρέπει να αντιμετωπίσει ύλη Τετάρτης. Τότε είναι η ώρα των «βασανιστηρίων» για τα παιδιά που μόλις έχουν έρθει από τη δευτέρα. Η Εσθερ ακούει και επανέρχεται προβληματισμένη:

«Γιατί όμως το παιδί μου και κάθε παιδί σε απομακρυσμένη περιοχή να μη μαθαίνει Αγγλικά όπως γίνεται σε όλα τα Δημοτικά που έχουν ακόμη και δεύτερη ξένη γλώσσα; Γιατί να μην έχει γυμναστή, δάσκαλο Μουσικής και Καλλιτεχνικών; Γιατί να πρέπει να μείνει σε Οικοτροφείο για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο, όπως γινόταν το 1960 και σε συνθήκες εκείνης της εποχής;».

Σε τέτοιας μορφής ερωτήματα αναζητεί απαντήσεις η έρευνα της «Ε» για την απρόσιτη Παιδεία στη δυσπρόσιτη Ελλάδα.

Οι εγκληματικές οργανώσεις ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για την πειρατεία των ταινιών, μία δραστηριότητα ιδιαίτερα επικερδή και με μικρό ρίσκο, σύμφωνα με έκθεση της RAND Corpοration (Research and Development) που δόθηκε στη δημοσιότητα.Σύμφωνα με την έκθεση αυτού του μη κυβερνητικού ερευνητικού οργανισμού, οι οργανώσεις τύπου μαφίας ή οι συμμορίες έχουν προσθέσει το λαθρεμπόριο ταινιών στις δραστηριότητές τους, παράλληλα με το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος, την εκμετάλλευση και την εμπορία ανθρώπων.

«Αν λάβει κανείς υπόψη του τα τεράστια περιθώρια κέρδους, δεν είναι περίεργο που το οργανωμένο έγκλημα έχει επενδύσει στην πειρατεία ταινιών», εξηγεί ο βασικός συντάκτης της έκθεσης, Γκρεγκ Τρέβερτον, συμπληρώνοντας ότι «τα κέρδη είναι υψηλά και ο κίνδυνος διακίνησης σχετικά χαμηλός».

Στην ίδια έκθεση εξάλλου αναφέρεται ότι, έστω και εάν οι ερευνητές δεν κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους και με αυτό τον τρόπο, ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις καθιστούν σαφείς τις διασυνδέσεις μεταξύ του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας.

«Εάν αγοράζετε πειρατικά CD, υπάρχει κίνδυνος τουλάχιστον ένα μέρος των χρημάτων να καταλήγει σε εγκληματικές οργανώσεις, ίσως και σε τρομοκρατικές», προειδοποιεί ο Τρέβερτον.

Η έκθεση αυτή, η οποία εκπονήθηκε με χρηματοδότηση της Αμερικανικής Ένωσης Κινηματογράφου (Motion Pictures Association of America-MPAA), το λόμπι των κινηματογραφικών στούντιο του Χόλιγουντ, στηρίχτηκε σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με 120 υπηρεσίες για τη τήρηση της τάξης, σε περισσότερες από 20 χώρες.

Σύμφωνα με τη RAND, η πειρατεία ταινιών μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να αποδειχθεί πιο επικερδής και από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών: ένα πειρατικό DVD στη Μαλαισία κοστίζει 70 σεντς και μπορεί να πωληθεί μέχρι και 10 φορές ακριβότερα στους δρόμους του Λονδίνου.

Σύμφωνα με την έκθεση, η απόδοση των πειρατικών CD είναι τρεις φορές υψηλότερη από αυτή της ιρανικής ηρωίνης, και πιο σημαντική από αυτή της κολομβιανής κοκαΐνης.

Ελεύθερος Τύπος

Η τελευταία μεγάλη μάχη που δόθηκε στις ΗΠΑ για τον περιορισμό κάποιας τεχνολογίας αφορούσε την κρυπτογραφία. Αυτή είναι η μέθοδος κωδικοποίησης των μηνυμάτων με βάση έναν αλγόριθμο, έτσι ώστε κανείς, εκτός του παραλήπτη, να μην μπορεί να τα διαβάσει. Για παράδειγμα, η λέξη «ΞΒΚ» είναι το «ΝΑΙ» κρυπτογραφημένη με τον αλγόριθμο «ν+1». Φυσικά σήμερα χρησιμοποιούνται απείρως πιο πολύπλοκοι αλγόριθμοι και οι υπολογιστές (που έχουν το «κλειδί») κάνουν την κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων σε κλάσματα δευτερολέπτου.Οταν άρχισε να εξαπλώνεται αυτή τεχνολογία, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ θορυβήθηκαν. Ως πρώτο βήμα επιχείρησαν την απαγόρευσή της. Σκόνταψαν, όμως, στην πρώτη τροπολογία του Συντάγματος που απαγορεύει τη λογοκρισία. Ο κρυπτογραφημένος λόγος είναι λόγος, ασχέτως πώς εκφέρεται. Αν κάποιος θέλει να πει «ΞΒΚ» αντί «ΝΑΙ», έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και «το Κογκρέσο δεν πρέπει να κάνει νόμο που να του το απαγορεύει». Υπήρξαν σκέψεις για «ονομαστικοποίηση» των αλγόριθμων, να καταθέσουν δηλαδή οι εταιρείες παραγωγής τηλεφώνων και κινητών τα «κλειδιά» στην Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας (NSA), αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε ως άγονη. Τα προγράμματα κρυπτογράφησης κυκλοφορούσαν ευρέως στο Διαδίκτυο και όπως σάρκαζαν τότε πολλοί, το να δώσει κανείς τα κλειδιά κρυπτογράφησης στην NSA είναι «σαν να αναθέτει σε κάποιον οφθαλμολάγνο να του περάσει τις κουρτίνες στο σπίτι».

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε τότε να περιορίσει τη γνώση της κρυπτογραφίας εντός των συνόρων της χώρας. Τη χαρακτήρισε «πολεμικό υλικό υψηλής τεχνολογίας» και απαιτούσε άδεια των ομοσπονδιακών αρχών για την εξαγωγή της· όπως γίνεται με πυραύλους ή αεροσκάφη. Το 1991 ο καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, ο Ντάνιελ Μπερνστίν, έφτιαξε ένα ισχυρό αλγόριθμο κρυπτογράφησης που τον ονόμασε «Snuffle». Περιέγραψε τον κώδικα σε ένα επιστημονικό άρθρο το οποίο δημοσίευσε σε μια μαθηματική επιθεώρηση. Tο άρθρο αυτό υπήρχε σε όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου και προφανώς οποιοσδήποτε (Αμερικανός ή ξένος) μπορούσε να το φωτοτυπήσει και να το πάρει.

Δύο χρόνια μετά την έκδοση του άρθρου ο Μπερνστίν, μαζί με την οργάνωση για τα πολιτικά δικαιώματα στον κυβερνοχώρο «Electronic Frontier Foundation», αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη συνταγματικότητα του νόμου στα δικαστήρια. Ο συγγραφέας ζήτησε άδεια εξαγωγής του δικού του άρθρου του, από την αρμόδια υπηρεσία του Στέιτ Nτιπάρτμεντ! Φυσικά του την αρνήθηκαν, άσχετα αν το άρθρο ήδη υπήρχε στις βιβλιοθήκες του εξωτερικού. H απόφαση της δικαστού Μέριλιν Πάτελ ήταν ιστορική: «Tο δικαστήριο αυτό δεν μπορεί να βρει αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ της γλώσσας προγραμματισμού των υπολογιστών και των Γερμανικών ή Γαλλικών…. Οπως η μουσική και οι μαθηματικές εξισώσεις, η γλώσσα των υπολογιστών είναι ακριβώς αυτό που υποδηλώνει η λέξη: γλώσσα, και μεταδίδει πληροφορίες ή σε υπολογιστή ή σε εκείνους που ξέρουν να τη διαβάζουν… Ετσι, αν και ο κώδικας Snuffle εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κρυπτογράφηση μηνυμάτων, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί έκφραση…».

Ο νόμος κατέπεσε πριν προλάβει ο Ρίτσαρντ Γουάιτ να αναδείξει τη γελοιότητά του. Ο εν λόγω Αμερικανός πολίτης έγραψε με τατουάζ ένα ισχυρό αλγόριθμο στο μπράτσο του. Αποφάσισε να ταξιδέψει στο εξωτερικό και ζήτησε άδεια εξαγωγής του… χεριού του.

Ιnfo

-Ithiel de Sola Pool, «Technologies of Freedom», Harvard University Press

-Stephen Pincock, «Κρυπτογραφία», εκδ. «Τραυλός»

Αρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή

Κάθε νέα εξέλιξη της επικοινωνίας είναι πρόκληση στις διωκτικές αρχές. «Tο πεζοδρόμιο βρίσκει τις δικές του χρήσεις για κάθε τεχνολογία», είχε γράψει ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Γουίλιαμ Γκίμπσον. Επειδή, οι τεχνολογίες αποτελούν εξελικτικό χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας, αναγκάζουν ολόκληρο το σύστημα να εξελιχθεί.

Ομως οι εξουσιαστικές γραφειοκρατίες έχουν από τη φύση τους συντηρητικά χαρακτηριστικά. Είναι διαρθρωμένες και λειτουργούν πάντα για την προηγούμενη κατάσταση. Κάθε εξέλιξή τους είναι πονοκέφαλος: πρέπει να αναδιαρθρωθούν, να βρουν άλλους τρόπους να λειτουργούν και αυτό είναι δύσκολο, ειδικά όταν οι μηχανισμοί είναι μεγάλοι. Γι? αυτό το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, δεν είναι να ξεκουνηθούν από τη δική τους βολή, αλλά να περιορίσουν, στον βαθμό που μπορούν, την εξέλιξη.

Η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα. Οταν φούντωνε η τυπογραφία και τα αιρετικά κείμενα πλημμύριζαν την Ευρώπη, οι βασιλείς ψήφιζαν τα «copyright acts», νομοθεσίες που έδιναν σε κάποιους ελεγχόμενους το δικαίωμα να τυπώνουν. Στην κατεχόμενη Ευρώπη, απαγόρευαν και κυνηγούσαν τα ραδιόφωνα. Ο μεγάλος πονοκέφαλος της KGB ήταν τα διάσπαρτα στις κρατικές επιχειρήσεις φωτοαντιγραφικά, στα οποία πολλοί έκαναν αντίγραφα των παράνομων «Σάμισνταντ». Στις ΗΠΑ επιχειρήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990 να απαγορευθεί η χρήση της κρυπτογραφίας και στην Ελλάδα, μετά την αποτυχημένη επιχείρηση ονομαστικοποίησης των blogs, επιχειρείται τώρα η ονομαστικοποίηση των καρτοκινητών.

Άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή