Σήμα κινδύνου στέλνουν εκπαιδευτικοί δημόσιων σχολείων προς όλους τους αρμόδιους φορείς αλλά και τους γονείς για τα εκτεταμένα φαινόμενα βίας που παρατηρούνται μέσα και έξω από τα σχολεία.
Οι καθηγητές φοβούνται τα χειρότερα (σ.σ.: έχοντας στο μυαλό τους περιστατικά όπως το πρόσφατο τραγικό γεγονός της δολοφονίας μαθητών σε σχολείο της Γερμανίας) και εκφράζουν έντονο προβληματισμό και αγωνία, δηλώνοντας ότι δουλειά τους είναι η διδασκαλία και όχι να κάνουν «τους μπράβους» για να προφυλάξουν τους μαθητές από τις επιθέσεις εξωσχολικών ατόμων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι καθηγητές της Ζακύνθου, οι οποίοι έστειλαν μέσω της ΕΛΜΕ μια επιστολή προς όλους τους φορείς εκπαίδευσης του νομού, στην οποία μεταξύ άλλων επισημαίνουν ότι:
«Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι χώροι γύρω από τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε επισφαλείς «ζώνες» (συμμορίες ανηλίκων, εκφοβισμοί μαθητών – καθηγητών κ.λπ.), έχουμε την επιτακτική υποχρέωση, προς τους μαθητές, τους γονείς και τους εαυτούς μας, να επισημάνουμε την πολύ σοβαρή ευθύνη όλων των αρμόδιων φορέων που με τις ενέργειές τους ή την ολιγωρία τους συμβάλλουν ανάλογα στην ενίσχυση καταστάσεων ή στην αύξηση της συχνότητας περιστατικών που υποβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία».
Οι καθηγητές του νομού δηλώνουν ότι «αφού μάλιστα κινδυνεύει η ασφάλεια υπαλλήλων και μαθητών, οι αρμόδιες υπηρεσίες, η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και η Περιφέρεια, ως έχουν καθήκον, πρέπει να συμβάλλουν στην προϋπόθεση της ασφάλειας με δικές τους παρεμβάσεις, ενέργειες προς το υπουργείο Παιδείας, τη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία». Οσον αφορά τη Ζάκυνθο, το ποτήρι ξεχείλισε για τους καθηγητές όταν νεαρός απείλησε με μαχαίρι συνάδελφό τους μέσα σε σχολείο γιατί ο εκπαιδευτικός δεν του επέτρεπε να μπει με τη… μηχανή του στο προαύλιο.
Οπως τόνισε στο «Εθνος» ο κ. Διονύσης Μαυροπόδης, καθηγητής στο 2ο Γυμνάσιο Ζακύνθου, «το πρόβλημα αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά παγκόσμιο και αυτό που μας φοβίζει δεν είναι η συχνότητα τέτοιων περιστατικών αλλά η έντασή τους».
Μάρτυρες επεισοδίων Οι καθηγητές συχνότατα γίνονται μάρτυρες βίαιων επεισοδίων ανάμεσα σε ομάδες εξωσχολικών νεαρών, σε επιθέσεις κατά μαθητών και εκπαιδευτικών και γενικά σε περιστατικά βίας και παραβατικότητας, και όπως είναι αναμενόμενο φοβούνται εκείνη τη στιγμή που η κατάσταση θα «βγει εκτός ελέγχου», όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν.
«Εμείς δεν θέλουμε αστυνομοκρατία στο σχολείο αλλά ασφάλεια για τα παιδιά και τους καθηγητές. Η κοινωνία έχει φτάσει στο απροχώρητο και αυτή η ένταση φαίνεται πολύ έντονα στα σχολεία και πέριξ αυτών. Γι αυτό θα πρέπει όλοι οι φορείς να ευαισθητοποιηθούν και να λάβουν μέτρα. Σε ολόκληρο τον νομό υπάρχουν 17 σχολεία και μόνο τρία από αυτά έχουν φύλακες. Δεν είναι δυνατόν οι καθηγητές να βγαίνουν έξω από τα σχολεία και να διαπληκτίζονται με εξωσχολικούς για να προστατέψουν τους μαθητές τους», συμπληρώνει ο κ. Μαυροπόδης.
Αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται βέβαια μόνο στη Ζάκυνθο, αλλά σε δεκάδες σχολεία ανά τη χώρα. «Οντως υπάρχουν προβλήματα μέσα και έξω από τα σχολεία και όσο θα συνεχίζονται οι πολιτικές της κοινωνικής αδικίας, τα φαινόμενα αυτά θα πολλαπλασιάζονται», τόνισε στο «Εθνος» ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Κώστας Μανιάτης.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Απαιτείται άμεση ανταπόκριση στα επείγοντα περιστατικά
Στην επιστολή τους προς τους φορείς του νομού οι καθηγητές της ΕΛΜΕ Ζακύνθου επισημαίνουν μεταξύ άλλων την ανεπαρκή επιτήρηση των χώρων γύρω από τα σχολικά συγκροτήματα και υπογραμμίζουν:
«Δεδομένων των σύγχρονων και χρόνιων κοινωνικών αιτίων που ευνοούν τέτοιου είδους συμπεριφορές και πράξεις, όπως η ανεργία, η όξυνση των οικονομικών ανισοτήτων, η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ρατσισμός, η «εμπορευματοποίηση» κάθε μορφής ψυχαγωγίας, η ανυπαρξία χώρων πρασίνου σε συνδυασμό με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου, η υποχώρηση θεσμών και αξιών, ο λαϊκισμός, η απουσία κατάλληλων δομών παρέμβασης, στήριξης της οικογένειας, καλούμε όλους να συμβάλετε αποτελεσματικά στη δημιουργία αισθήματος ασφάλειας που είναι προϋπόθεση για την εξάλειψη φαινομένων που υποβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Είναι αυτονόητο ότι, όταν οι εκπαιδευτικοί καταφεύγουν στη συνδρομή των τοπικών Αρχών για επείγοντα τέτοια περιστατικά, πρέπει να βρίσκουν άμεση ανταπόκριση.
Το σχολείο είναι ένας χώρος όπου κάθε οικογένεια εμπιστεύεται τα παιδιά της, για χάρη της μόρφωσης και της κοινωνικοποίησής τους. Το σχολείο είναι ένας χώρος όπου και εμείς οι εκπαιδευτικοί ζούμε και εργαζόμαστε μαζί με τους μαθητές. Το σχολείο είναι ένας θεσμός που κατέκτησε και δικαιούται την εγγύηση της δημόσιας μέριμνας και προσοχής».
ΕΡΕΥΝΕΣ Το 36,5% των αγοριών έχει συμμετάσχει σε βίαιο περιστατικό
Το φαινόμενο της βίας στη χώρα μας όσον αφορά τα σχολεία έχει καταγραφεί από πολλές έρευνες, οι οποίες αναφέρονται κυρίως στη βία μεταξύ μαθητών και μεταξύ εξωσχολικών και μαθητών.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι στη χώρα μας η σχολική βία δεν έχει πάρει τις διαστάσεις που παρατηρούνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, όπου γίνονται και εγκληματικές ενέργειες. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα παρατηρούνται κυρίως λεκτική κακοποίηση, ξυλοδαρμοί, βανδαλισμοί, απειλές και επιθέσεις, αλλά όλοι φοβούνται «την κακιά στιγμή».
Πάντως, σύμφωνα με έρευνα που έχει κάνει η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, το 23,2% των μαθητών (ποσοστό που θεωρείται υψηλό) έχει πάρει μέρος σε κάποιο βίαιο περιστατικό, ενώ για τα αγόρια αυτό το ποσοστό φτάνει το 36,5%. Επίσης, το 60% των μαθητών δήλωσαν ότι έχουν αντιληφθεί βίαια περιστατικά μέσα και έξω από τα σχολεία τους.
Με τον δικό τους φορητό υπολογιστή, τον οποίο θα προμηθεύονται δωρεάν ή με πολύ μεγάλη έκπτωση, θα διαβαίνουν την πόρτα του γυμνασίου όλοι οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, πιθανότατα από τη νέα σχολική χρονιά που αρχίζει το ερχόμενο φθινόπωρο.
Αυτό προβλέπει σχέδιο της Ειδικής Γραμματείας Ψηφιακού Σχεδιασμού, το οποίο έχει ήδη ολοκληρωθεί και εντός της ερχόμενης εβδομάδας πρόκειται να κατατεθεί προς έγκριση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, ώς το φθινόπωρο πρόκειται να διατεθούν συνολικά περίπου 110.000 φορητοί υπολογιστές.
Οι διαδικασίες απόκτησης των φορητών υπολογιστών, εξηγούν οι εκπρόσωποι της Ειδικής Γραμματείας Ψηφιακού Σχεδιασμού, θα είναι εξαιρετικά απλές. Η συνολική δαπάνη έχει προϋπολογιστεί σε περίπου 80-90 εκατ. ευρώ, ποσό με το οποίο- εκτός των άλλων – θα τονωθεί η αγορά της πληροφορικής, ενώ παράλληλα θα αυξηθεί και η διείσδυση του γρήγορου Ίντερνετ. Η Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού εκτιμά ότι η απόκτηση του φορητού υπολογιστή από τους μαθητές της Α΄ τάξης του γυμνασίου θα γίνει πρακτικά χωρίς κόστος γι΄ αυτούς, καθώς η επιδότηση ανά υπολογιστή/μαθητή θα μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει ακόμα και τα 500 ευρώ. Ήδη, στην ελληνική αγορά διατίθενται φορητοί υπολογιστές σε τιμές αρκετά χαμηλότερες των 500 ευρώ.
Η διαδικασία για τη διανομή των υπολογιστών θα είναι παρόμοια με αυτή της δράσης «Δες την Ψηφιακά», μέσω της οποίας διατέθηκαν υπολογιστές σε περίπου 25.000 πρωτοετείς αριστούχους φοιτητές.
Η νέα πρωτοβουλία, επισημαίνει ο δρ Γιάννης Λάριος, ειδικός σύμβουλος της Ειδικής Γραμματείας Ψηφιακού Σχεδιασμού, αντιμετωπίζεται ήδη θετικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ η τελική έγκριση αναμένεται να δοθεί εντός του Απριλίου, μετά την υποβολή σχετικού φακέλου από τον ειδικό γραμματέα κ. Βασ. Ασημακόπουλο. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη θα πάρει η αγορά λιανικής διάθεσης υπολογιστών, η οποία μέχρι το φθινόπωρο θα μπορέσει να φέρει εις πέρας το όλο εγχείρημα.
Πώς θα γίνει η διάθεση
Οι μαθητές που επιθυμούν να αποκτήσουν φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή θα κληθούν αρχικά να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους στο σχολείο που πρόκειται να φοιτήσουν. Στη συνέχεια το υπουργείο Παιδείας, που θα είναι και ο φορέας υλοποίησης του έργου, αφού συγκεντρώσει τα στοιχεία όλων των ενδιαφερόμενων μαθητών της χώρας, σε συνεργασία με την Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού, θα αποστείλει ταχυδρομικά στο σπίτι κάθε μαθητή ένα ειδικό εκπτωτικό κουπόνι με έναν προσωπικό κωδικό αριθμό. Κάθε δικαιούχος μαθητής, μετά την παραλαβή του κουπονιού, θα μπορεί να απευθύνεται σε όποιο κατάστημα επιθυμεί, για να αγοράσει τον φορητό υπολογιστή που θα επιλέξει. Η αξία του κουπονιού εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί γύρω στα 500- 550 ευρώ. Ωστόσο, το τελικό ύψος μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερο, καθώς αυτό θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσον αφορά τον τύπο του ηλεκτρονικού υπολογιστή που θα προμηθευτούν οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, αυτός θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε φορητός, να έχει εξοπλισμό ασύρματης σύνδεσης με το Διαδίκτυο (θύρα Wi-Fi) και να διαθέτει επαρκή μνήμη και αποθηκευτικό χώρο. Επίσης, θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος με σύγχρονο λειτουργικό σύστημα, εφαρμογές αναζήτησης και πλοήγησης στο Ίντερνετ, καθώς και με βασικές εφαρμογές αυτοματισμού γραφείου.
Να υποθέσω ότι το λαπι-τοπ θα χρησιμοποιείται για ασκήσεις του τύπου βρείτε μου πληροφορίες για τα κολεόπτερα; Γιατί οι διδάσκοντες -στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσουν διδακτικά το μέσο…
Τουλάχιστον τους δίνουμε τον τρόπο να μάθουν μόνοι τους.
Την περασμένη Δευτέρα, 16 Μαρτίου, «μακριά από επετείους και μνημόσυνα…» και με σύνθημα «για να μη συνηθίσουμε ποτέ», οργανώθηκε το Hatzidakis Blogs Tribute Day. Στο αφιέρωμα συμμετείχαν περισσότερα από 60 blogs.
Περιπλανηθήκαμε στη διαδικτυακή «συνομιλία» εκ των υστέρων. Την επόμενη μέρα, όταν όλα είχαν καταλαγιάσει και άρχισαν να αναρτώνται οι πρώτοι απολογισμοί. Αντιγράφουμε: «Προέκυψε ένας μικρός θησαυρός από ενδιαφέροντα κείμενα, εικόνες, βίντεο και πρωτότυπες δημιουργίες. Στο radiobubble εκπέμπαμε μουσικές, τραγούδια και τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι επί 24 ώρες, ενώ στο πλαίσιο του αφιερώματος ανέβηκαν πάνω από 30 διαφορετικά εικαστικά, banners και αφίσες…». Μακρύς ο κατάλογος, αξιοζήλευτη σοδειά.
Μια γενιά, των +/-30άρηδων, εμπνέεται, παρασύρεται, δημιουργεί, συνυπάρχει, με έναν καλλιτέχνη που επί τέσσερις δεκαετίες (’50 – 90) συνόψιζε την πιο φωτεινή και φωτισμένη πλευρά της Ελλάδας. Εκείνης που «παρήγαγε», εκτός από εξαίσιες μουσικές, σκέψη, γούστο, στάση ζωής. Την περασμένη Δευτέρα η μπλογκόσφαιρα του απευθύνθηκε όπως σε δημιουργό ζώντα και δρώντα. Σε αυτό τον ανοιχτό διάλογο με το έργο του, εντοπίστηκε το κενό: λείπουν ήχοι που να μας συγκινούν, να μας ταξιδεύουν: «Η τέχνη του παραμένει η καλύτερη αφορμή… για να κάνουμε τέχνη», έγραψαν και το απέδειξαν.
Τέσσερα βίντεο του vjspyros. Εικόνες πάνω στο «Χαμόγελο της Τζοκόντα». «Κοντέσσα Εστερχάζυ», το πρώτο κομμάτι και σύννεφα που καλύπτουν και αποκαλύπτουν. Παιχνίδια με το φως. «Βροχή», το δεύτερο. Ρυθμικές σταγόνες που καταλήγουν σε ορμητικά, παφλάζοντα νερά, για να γίνουν και πάλι σταγόνες… «Βραδινή επιστροφή», το τρίτο. Γρανάζια μηχανής, δείκτες ενός ρολογιού χωρίς ειρμό και χρόνο. Επιστροφή, πού και γιατί; Οι ώρες ακολουθούν ένα τριαντάφυλλο σε ένα ποτήρι νερό… «Οταν έρχονται τα σύννεφα», το τέταρτο. Ν. Υόρκη, άγαλμα της Ελευθερίας, οι Δίδυμοι Πύργοι ανέπαφοι, πριν από την καταστροφή.
Ο μπλόγκερ αυθαιρετεί, αναγκαίο για να εκφραστεί, «για να κάνει τέχνη». Σχολιάζει, αφήνεται, περιπλανιέται, συνθέτει. Ειδικά αυτό το τελευταίο: συνθέτει. Σε ένα διάλογο σιωπηλό, εσωτερικό. Το ίδιο και οι άλλοι. Περισσότερο ή λιγότερο δημιουργικά, αλλά πάντως με επιθυμία πραγματική να συνεισφέρουν στη γιορτή. Ο καθένας από τους 60 προσήλθε με το δώρο του, ανάλογα με τις δυνατότητες, τις δυνάμεις, τη φαντασία, τη διάθεσή του. Κανείς όμως με άδεια χέρια. Ολοι κάτι κρατούσαν: ένας, μια εκπομπή από το Τρίτο Πρόγραμμα, άλλος, μια σπάνια εμφάνιση του Μάνου Χατζιδάκι όπου μιλά, στα γαλλικά, για το «χάρτινο φεγγαράκι».
Μέσα σε 24 ώρες ένας κόσμος ανασυστάθηκε. Οχι λησμονημένος ή άγνωστος. Οι 30άρηδες μπλόγκερ γιόρτασαν έναν «δικό τους» άνθρωπο. Εναν συνομιλητή. Τον γνωρίζουν καλά, τους απευθυνόταν ανέκαθεν. Και απών ακόμη, συνεχίζει. Συνεχίζει «να φωτίζει τις κρυφές και αθέατες γωνιές μας, να μας εκπλήσσει, να μας γεμίζει ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γεννούν δικές μας και μεταφέρονται στο σπίτι μας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος μας και να χαθεί για πάντα -αν είναι δυνατόν- ο εφησυχασμός μας». Η 16η Μαρτίου δεν ήταν μια μέρα φορτισμένη από «μνήμες». Και αυτό την κάνει ιδιαίτερη. Γιατί η σύναξη ήταν αυθόρμητη και η παρέα είχε κέφι. Δεν ήταν διεκπεραιωτική, δεν θύμιζε μνημόσυνο. Ο Μάνος Χατζιδάκις, 15 χρόνια μετά το θάνατό του, διατυπώνει την επιθυμία που έχουμε περισσότερο ανάγκη: να μη συνηθίσουμε ποτέ. Την εικόνα της κολακείας, της πλήξης, της ανεπάρκειας. Την εικόνα του «τέρατος».
Εχουμε ανάγκη να μας προτρέψουν «να ασκήσουμε τη συγκίνησή μας να λειτουργεί μέσα στο αληθινό και όχι μέσα στο μεγαλόσχημο και στο αισθητικό». Να μας προφυλάξουν από το «χυδαίο που το εμπόριο με πρόγραμμα πάει να μας εντάξει και να μας υποτάξει». Αστείρευτη πηγή, μικρών και μεγαλύτερων, αντιστάσεων ο Μάνος Χατζιδάκις. Μια επίμονη άσκηση γνώσης και αθωότητας, αποκάλυψης και ανίχνευσης, μνήμης και προφητείας, το έργο του, η ζωή του. Δεκαπέντε χρόνια μετά είναι μια καταφυγή. Από τις λίγες. Γι’ αυτό και η περασμένη Δευτέρα ήταν μια μέρα ξεχωριστή. Γιατί δεν υπάκουε σε καμία ημερολογιακή επιταγή. Ηταν πηγαία, ζωντανή, αληθινή.
«Οταν έφτασαν τα πρώτα νέα στη Σμύρνη για την επανάσταση στον Μοριά, μέναμε στον Κουκλουτζά (σ. σ. χωριό με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό σε απόσταση “μίας ώρας με τα πόδια” από τη Σμύρνη). Ο ξάδελφός μας ο γραμματέας ήρθε μία μέρα και μας ενημέρωσε. Δεν μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου. Η χαρά των φίλων μας όταν έμαθαν τα νέα ήταν μεγάλη, (…) αν και είχε επικρατήσει η πεποίθηση, η οποία ωστόσο διαψεύστηκε, ότι οι Ελληνες της Σμύρνης δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι το όλο σχέδιο, λόγω της κατάστασής μας στην Ασία, καθώς και ότι δεν ήμασταν άξιοι εμπιστοσύνης ώστε να μας εμπιστευθούν το μυστικό τους».
Ο Πέτρος Μέγκους (Mengous) ήταν τότε 19 χρόνων. Και μας έδωσε μια μέχρι πρόσφατα μάλλον άγνωστη μαρτυρία για την Επανάσταση του 1821. Η μοναδικότητά της έγκειται επίσης στο γεγονός πως προέρχεται από έναν απλό πολεμιστή – σε αντίθεση με τις μαρτυρίες αξιωματούχων και προεστών της εποχής.
Φινλανδός προγραμματιστής, ο οποίος έχασε ένα δάχτυλο σε αυτοκινητικό δυστύχημα έφτιαξε για τον εαυτό του ένα προσθετικό υποκατάστατο με ενσωματωμένο ένα φορητό σκληρό δίσκο, USB. Ο Τζέρι Τζαλαβά αποκτά πρόσβαση στο στικ μνήμης χωρητικότητας 2GB διπλώνοντας το «νύχι» του και το χρησιμοποιεί για να αποθηκεύσει φωτογραφίες, ταινίες και προγράμματα. Το δάχτυλο δεν είναι μόνιμα κολλημένο στο χέρι του κι έτσι μπορεί εύκολα να συνδεθεί με υπολογιστή σε χρήση. Ο Φινλανδός προγραμματιστής εξετάζει μάλιστα το ενδεχόμενο να «αναβαθμίσει» το δάχτυλό του για να συμπεριλάβει μεγαλύτερη μνήμη και ασύρματη τεχνολογία. Εμπνεύστηκε την ευρεσιτεχνία όταν οι γιατροί του αστειεύτηκαν πως θα πρέπει να αποκτήσει ένα δάχτυλο–USB μόλις πληροφορήθηκαν ότι η δουλειά του είναι η δημιουργία προγραμμάτων…
Κάτι άσπονδοι φίλοι θέλουν να με κουρδίζουν κατά καιρούς επισημαίνοντας κάποια “περίεργα”. Όπως τη στελέχωση της Εκπαιδευτικής Πύλης του ΥΠΕΠΘ από 8 πληροφορικούς! δύο Γαλλικής! μία Αγγλικής και μία φιλόλογο (για να διορθώνει τα κείμενα; μη βγούμε και ανορθόγραφοι). Η πρωτοβάθμια θα έλαμπε δια της απουσίας της, αν δεν στελέχωνε την πύλη και μία βρεφονηπιοκόμος! Οι βασικές ειδικότητες μαθηματικών και φυσικών επιστημών κρίνονται πολυτέλεια. Φυσικά κανένας σοφός της εκπαίδευσης δε σκέφτηκε να αξιοποιήσει το νέο αίμα των επιμορφωτών Β΄επιπέδου για να στελεχώσει το γραφείο.
Πάλι καλά που σταμάτησε ο βομβαρδισμός των μηνυμάτων για τα στατιστικά επισκεψιμότητας… Αφαιρέθηκε επίσης ο πίνακας με τις τελευταίες προσθήκες – μήπως γιατί η εισροή έχει σταματήσει; λέω εγώ η τέως…
Ακόμα και ο έλεγχος των συνδέσμων – κοπιώδης μια που γίνεται χειροκίνητα έχει κλείσει πέντε μήνες. Για ανανέωση ας μη μιλήσουμε. Μπορεί το διαδίκτυο να παρομοιάζεται με καταρράκτη αλλά στην Ελλάδα θυμίζει περισσότερο έλος!
Διαβάζοντας τη στήλη του Δημήτρη Φύσσα δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ μία ενδεχόμενη ένορκη διοικητική εξέταση έτσι και κάποιος συνάδελφος αποφάσιζε να αντλήσει υλικό από αυτήν:
Τι έγινε στις 25 Μαρτίου 1821; Τίποτα. Διαβάστε μια οποιαδήποτε ιστορία της Επανάστασης, ακόμα και μία από τις θεωρούμενες «συντηρητικές» (Τρικούπης, Κόκκινος, Εκδοτική Αθηνών κ.λπ.) ή ανατρέξτε σε απομνημονεύματα αγωνιστών. Θα δείτε πολύ εύκολα ότι:
Στις 24 του Φλεβάρη ξεκινάει η επανάσταση στη Μολδαβία και στη Βλαχία
Στις 16 του Μάρτη ο Νίκος Σολιώτης χτυπάει πρώτος τους Τούρκους στην Ελλάδα, στο Αγρίδι (κοντά στην Ακράτα)
Στις 17 του Μάρτη αποφασίζεται η εξέγερση στη Μάνη
Στις 21 του Μάρτη αρχίζει η εξέγερση στα Καλάβρυτα
Στις 21 του Μάρτη πετυχαίνει η επανάσταση στην Πάτρα
Στις 22 του Μάρτη ο Δυσσέας (sic) Αντρούτσος γράφει στους Γαλαξ(ε)ιδιώτες ένα περίφημο γράμμα παρακίνησης σε εξέγερση
Στις 23 του Μάρτη εδραιώνεται η επανάσταση στην Καλαμάτα κ.λπ., κ.λπ.
Όλα αυτά πριν την 25η Μαρτίου. Ειδικά ο Παλαιών Πατρών (Π.Π.) Γερμανός στ’ Απομνημονεύματά του γράφει ότι στις 25 του Μάρτη ήταν στην Πάτρα. Στην ίδια πόλη ευλόγησε τους αγωνιστές τον επόμενο μήνα σε μια πλατεία. Λέτε να μην έβαλε στ’ Απομνημονεύματά του αυτό που, αν είχε συμβεί, θα ήταν η σημαντικότερη μέρα της ζωής του;
Ποια ήταν παλιότερα η εθνική μας επέτειος; Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και επί δεκαετίες, εθνική γιορτή της Ελλάδας ήταν η Πρωτοχρονιά, γιατί την 1η του Γενάρη 1822 ψηφίστηκε το πρώτο Σύνταγμα της χώρας («Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος») και ξεκίνησε η νομική ύπαρξη του ελληνικού κράτους.
Ο μύθος που ανακατεύει το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, τον εκεί ευλογούντα Π. Π. Γερμανό, τα εξιδανικευμένα ζωγραφιστά παλικάρια να ορκίζονται σε μια σημαία σχεδόν σαν τη σημερινή, το λάβαρο (πολύ μεταγενέστερη κατασκευή) και την 25η Μαρτίου (ώστε όλα να συμπέσουν με τον «Ευαγγελισμό της Θεοτόκου») είναι πολύ μεταγενέστερος και αποσκοπεί στο να εμφανίσει την ορθόδοξη εκκλησία ως συνιδρύτρια της νέας Ελλάδας. Την εκκλησία που αποτελούσε το κυριότερο στήριγμα της οθωμανικής εξουσίας, βραχίονα ιδεολογικής πυγμής και φορολογικής επιβολής στους θρησκόληπτους ραγιάδες. Την εκκλησία που αφόρισε τον Ρήγα, τους κλέφτες συλλήβδην το 1806, τον Σούτσο, τον Υψηλάντη και τόσους άλλους το 1821, γιατί τόλμησαν ν’ αμφισβητήσουν την εξουσία του Σουλτάνου και του ανώτατου ορθόδοξου κρατικού υπαλλήλλου του, του εκάστοτε Πατριάρχη. Εξάλλου, ο απαγχονισμός του Γρηγορίου Ε΄ δεν μπορεί να γίνει κολυμπήθρα του Σιλωάμ και να συγκαλύψει την ανθελληνική δράση του, διότι η οθωμανική εξουσία τον σκότωσε ακριβώς ως ανίκανο κρατικό υπάλληλο, επειδή δεν μπόρεσε ν’ αποτρέψει την εξέγερση.
Στην ίδια φιλοεκκλησιαστική, πεποιημένη γραμμή είναι το ανιστόρητο χωρατό του κρυφού σχολειού. Ευφάνταστοι ζωγραφικοί πίνακες (πιθανώς μεγάλης καλλιτεχνικής, αλλά μηδενικής ιστορικής αξίας, σαν το «Κρυφό σχολείο» του Γύζη), αθώα κελάρια μοναστηριών, το (φράγκικης μελωδίας) τραγουδάκι «Φεγγαράκι μου λαμπρό», ανιστόρητοι πανηγυρικοί λόγοι παπάδων ή δασκάλων και, ιδίως, συνεχής «παραδοσιακή» επανάληψη: αυτά είναι τα στηρίγματα της 25ης Μαρτίου 1821 και του κρυφού σχολειού. Αλλά πρόκειται για μύθους, ορισμένης μάλιστα χάλκευσης, όχι για ιστορία. Κι όποιος ξεκινήσει να ψάχνει, μετά δεν σταματάει. Διαβάζει «Ελληνική Νομαρχία», Φωτάκο, Κοραή, Κοντογιώργη, Αγγέλου, Πετρόπουλο κ.λπ.
Τι έγινε λοιπόν στις 25 Μαρτίου του 1821; Τίποτα.
ΥΓ. Στην εικόνα μας ο ήρωας της επανάστασης ανάμεσα σε άλλους ήρωες παραμυθιών…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Σήμα κινδύνου στέλνουν εκπαιδευτικοί δημόσιων σχολείων προς όλους τους αρμόδιους φορείς αλλά και τους γονείς για τα εκτεταμένα φαινόμενα βίας που παρατηρούνται μέσα και έξω από τα σχολεία.
Άρθρα (RSS)