Terra Computerata

Παγκόσμια ημέρα του θεάτρου σήμερα και η χώρα μας συμμετέχει στον θεσμό που καθιερώθηκε πριν από 47 χρόνια. Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, σε συνεργασία με θιάσους και σχήματα από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την περιφέρεια, προσφέρουν δωρεάν κάποια θεάματα για το κοινό (ενημερωθείτε ποια είναι στη διεύθυνση www.hellastheatre.gr)

Oλες οι χώρες πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε σταδιακά να εξαλειφθεί ο αριθμός των μικρών παιδιών που δεν καταφέρνουν να πάνε ή και να τελειώσουν το σχολείο σημειώνει η UΝΕSCΟ στην ετήσια έκθεσή της για την εκπαίδευση που παρουσιάστηκε χθες στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Ειδικότερα, στην έκθεση επισημαίνεται ότι σήμερα σε όλον τον κόσμο υπάρχουν 75 εκατ. παιδιά σχολικής ηλικίας τα οποία βρίσκονται εκτός σχολείου, 30 εκατ. κινδυνεύουν να μείνουν εκτός σχολείου ως το 2015 ενώ 193 εκατ. παιδιά συνολικά υποφέρουν από υποσιτισμό. Την ίδια στιγμή ενώ το ένα τρίτο των νέων στις πλούσιες ανεπτυγμένες χώρες ολοκληρώνει σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στις υπό ανάπτυξη χώρες το ποσοστό αυτό φθάνει μόλις στο 5%. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας ένας στους δέκα μαθητές δεν καταφέρνει να τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ετσι, ο διεθνής οργανισμός καλεί τις κυβερνήσεις να λάβουν ως το 2015 μια σειρά μέτρων που έχουν να κάνουν με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών, την οικονομική ανάπτυξη, αλλά και την αύξηση της οικονομικής βοήθειας των πλούσιων χωρών σε εκείνες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ώστε να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Σύμφωνα με υπολογισμούς της UΝΕSCΟ το 2015 περίπου 29 εκατ. παιδιά θα βρίσκονται εκτός πρωτοβάθμιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Τον Σεπτέμβριο του 2008 εκπρόσωποι από όλες τις χώρες συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη σε μια σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών και συμφώνησαν, ότι αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, ο αναλφαβητισμός και η σχολική διαρροή δεν πρόκειται να μειωθούν.

Οι ανησυχίες εντείνονται μετά μάλιστα και την οικονομική κρίση που πλήττει τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, καθώς αναμένεται ότι θα επηρεάσει και τις δαπάνες για την Παιδεία, ιδιαίτερα των φτωχών περιοχών. Οι αριθμοί άλλωστε είναι… αμείλικτοι. Στην ηλικία των επτά ετών όλα σχεδόν τα παιδιά στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) βρίσκονται στο σχολείο, ενώ μόλις το 40% στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Στην ηλικία των 16 ετών το 80% των νέων βρίσκεται στο σχολείο στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ στις χώρες του Τρίτου Κόσμου το 1/4 των νέων βρίσκεται ακόμη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τελευταία έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το 14,14% δεν καταφέρνει να τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ειδικότερα, στο Δημοτικό έχει μηδαμινή διαρροή, στο Γυμνάσιο αυτή φθάνει στο 6,09%, στο Ενιαίο Λύκειο στο 3,32% και στα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια το ποσοστό ανεβαίνει σημαντικά και φθάνει στο 20,28%. Στόχος της χώρας είναι η διαρροή αυτή να περιοριστεί κάτω από 10%.

Το Βήμα

Πλωτές πολιτείες, όπου ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάζει νέα πολιτειακά συστήματα, αλλά και οικολογικές καινοτομίες μπορεί να φαντάζουν τώρα ουτοπικές, αλλά το Ινστιτούτο Seasteading ισχυρίζεται ότι πιθανότατα σε τρία χρόνια να έχει έτοιμη την πρώτη. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα είναι μάλλον υπεραισιόδοξο, αλλά το Seasteading δεν είναι το μόνο τέτοιο εγχείρημα.

Η Lilypad City, έμπνευση του Βέλγου αρχιτέκτονα Vincent Callebaut, παρουσιάστηκε την περασμένη χρονιά και εντυπωσίασε. Στόχος της πόλης-νούφαρο θα είναι να στεγάσει όλους εκείνους που θα μείνουν άστεγοι λόγω των φυσικών καταστροφών, οι οποίες αναμένεται να προκύψουν από την αύξηση της στάθμης των ωκεανών. H Lilypad θα είναι απόλυτα αυτόνομη και θα έχει την ικανότητα να πλέει σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Οι ενεργειακές της ανάγκες θα καλύπτονται από πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, ενώ τα «γεωγραφικά» της χαρακτηριστικά ποικίλλουν. Ο Callebaut φρόντισε το παράξενο αυτό «νησί» να διαθέτει τεχνητά βουνά και πεδιάδες, για να μην είναι βαρετό για τους κατοίκους, ενώ η τεχνητή λίμνη στο κέντρο του θα λειτουργεί ως συλλέκτης του βρόχινου νερού, το οποίο στη συνέχεια θα καθαρίζεται και θα μετατρέπεται σε πόσιμο για να καλύψει τις ανάγκες της πολιτείας.
Ισορροπίες
Στην περίπτωση του Ινστιτούτου Seasteading στόχος είναι να δοθεί η ευκαιρία σε όσους θέλουν να δοκιμάσουν στην πράξη νέα πολιτεύματα, μια κίνηση που θα ήταν δύσκολα πραγματοποιήσιμη στις ήδη υπάρχουσες χώρες, χωρίς τη διατάραξη των ισορροπιών, αλλά κυρίως χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των… πολιτών.

Ενα ακόμα τέτοιο έργο είχε ανακοινωθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90, πρόκειται για το «Freedom Ship», η κατασκευή του οποίου θα ξεκινούσε το 2005 στα παράλια της Τουρκίας, όμως για την ώρα το εγχείρημα φαίνεται ότι έχει παγώσει.

Οποια κι αν είναι όμως η τύχη αυτών των τριών σχεδίων, το βέβαιο είναι ότι η ιδέα έχει αρχίσει να ριζώνει στη φαντασία πολλών τολμηρών κατασκευαστών και είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να αποκτήσει η ανθρωπότητα την τεχνολογία που θα κάνει το όνειρο πραγματικότητα!

Δείτε σχετικά: www.thevenusproject.com

http://seasteading.org/

http://vincent.callebaut.org

www.freedomship.com

Ελεύθερος Τύπος

Η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν θα είναι πια ίδια σε μια φορητή οθόνη, θρηνούν μπροστά στην απειλή των ψηφιακών βιβλίων εκείνοι που δεν λένε να ξεχάσουν τη γλυκιά μυρωδιά του χαρτιού. Μα εμείς δεν θα γράψουμε σήμερα για την ανάγνωση, αλλά για εκείνο που έρχεται πριν από αυτήν: τη γραφή. Τα παιδιά μας δεν έχουν στο χέρι τους τίποτα που να θυμίζει τον κάλο που χαϊδεύουμε ακόμη στο μεσαίο μας δάχτυλο και που φύτρωσε με τα χρόνια, εκεί που εμείς ακουμπούσαμε την πένα ή το μολύβι. Δεν μαθαίνουν πια καλλιγραφία, μαθαίνουν πληκτρολόγιο. «Μα αυτό δεν είναι γραφή, είναι επεξεργασία κειμένου» είχε πει ο Τρούμαν Καπότε. (Δυστυχώς, ακόμη κι αυτές εδώ οι φράσεις δεν γράφτηκαν με μια πένα στο χαρτί, αλλά σε ένα λάπτοπ).

Τις ίδιες…
… ακριβώς τύψεις είχε νιώσει κι ο συγγραφέας Μάικλ Ντίρντα, όταν κάθησε τις προάλλες μπροστά στο κομπιούτερ του για να γράψει ένα άρθρο για τη γραφή. Για παρηγοριά χάιδευε όλη την ώρα τέσσερις κούπες του καφέ πάνω στο γραφείο του, που τις έχει γεμάτες με δεκάδες πένες, στυλό και μολύβια. «Αντίθετα με την ιατρική κακογραφία που μπορεί να μας σκοτώσει», γράφει, «η καλλιγραφία είναι τόσο όμορφο πράγμα, που σου δίνει ζωή». Στο βιβλίο «Η άνοδος και η πτώση της γραφής», η Κίτι Μπερνς Φλόρεϊ λέει πως πολλοί συγγραφείς προτιμούν να γράφουν στο χέρι: ο Πολ Όστερ, η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, η Τόνι Μόρισον και άλλοι. Ακόμη και ο Στίβεν Κινγκ, έστω και κατ΄ ανάγκη: ύστερα από ένα τροχαίο το 1999, πονούσε τόσο πολύ να κάθεται μπροστά στο κομπιούτερ, που το εγκατέλειψε κι έπιασε το μολύβι.

Το πληκτρολόγιο…
… σκοτώνει τη γραφή. Ιστορικοί που μελετούν πρωτότυπα έγγραφα λένε πως η παρακμή της γραφής θα αποδυναμώσει το κύρος και την ακρίβεια της μελλοντικής ιστορικής έρευνας. Κάποιοι θρηνούν την απώλεια της γραπτής επικοινωνίας, που χαρακτηρίζεται από την ομορφιά της, την ιδιαιτερότητά της και την αμεσότητά της. Και κάποιοι άλλοι τη θεωρούν μιαν απώλεια φυσιολογική, όπως και τόσες άλλες στη σύγχρονη κοινωνία. Στην Αμερική, μάλιστα, οι δάσκαλοι δεν αφαιρούν βαθμούς από τους κακογράφους μαθητές τους. Όπως όμως γράφει η εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ», πολλές έρευνες εκπαιδευτικών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως το γράψιμο και η καλλιγραφία μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να εκφράζουν καλύτερα τις σκέψεις τους.

Η γραφή…
… ίσως κάποτε να μη χρησιμεύει πια ούτε καν για την υπογραφή μας, όταν ακόμη κι αυτή η τελευταία «ταυτότητα» που θα μας έχει απομείνει, θα αντικατασταθεί από κάποιον κωδικό. Μα ελπίζουμε πως ούτε τότε θα έχουν εκλείψει άνθρωποι σαν τον Μάικλ Ντίρντα. Μόλις ξεμπερδέψει με κάτι που γράφει τώρα στο κομπιούτερ, λέει πως θα ξεσκονίσει την αγαπημένη του πένα και θα γράψει κάτι «ρ» και κάτι «χ» με τέτοιες ξεγυριστές ουρίτσες, που θα τις ζήλευε ακόμη κι ο Λουντοβίκο Αρίγκι, αυτός ο αναγεννησιακός μάστορας της καλλιγραφίας.

Τα Νέα