Κάθε νέα εξέλιξη της επικοινωνίας είναι πρόκληση στις διωκτικές αρχές. «Tο πεζοδρόμιο βρίσκει τις δικές του χρήσεις για κάθε τεχνολογία», είχε γράψει ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Γουίλιαμ Γκίμπσον. Επειδή, οι τεχνολογίες αποτελούν εξελικτικό χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας, αναγκάζουν ολόκληρο το σύστημα να εξελιχθεί.
Ομως οι εξουσιαστικές γραφειοκρατίες έχουν από τη φύση τους συντηρητικά χαρακτηριστικά. Είναι διαρθρωμένες και λειτουργούν πάντα για την προηγούμενη κατάσταση. Κάθε εξέλιξή τους είναι πονοκέφαλος: πρέπει να αναδιαρθρωθούν, να βρουν άλλους τρόπους να λειτουργούν και αυτό είναι δύσκολο, ειδικά όταν οι μηχανισμοί είναι μεγάλοι. Γι? αυτό το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, δεν είναι να ξεκουνηθούν από τη δική τους βολή, αλλά να περιορίσουν, στον βαθμό που μπορούν, την εξέλιξη.
Η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα. Οταν φούντωνε η τυπογραφία και τα αιρετικά κείμενα πλημμύριζαν την Ευρώπη, οι βασιλείς ψήφιζαν τα «copyright acts», νομοθεσίες που έδιναν σε κάποιους ελεγχόμενους το δικαίωμα να τυπώνουν. Στην κατεχόμενη Ευρώπη, απαγόρευαν και κυνηγούσαν τα ραδιόφωνα. Ο μεγάλος πονοκέφαλος της KGB ήταν τα διάσπαρτα στις κρατικές επιχειρήσεις φωτοαντιγραφικά, στα οποία πολλοί έκαναν αντίγραφα των παράνομων «Σάμισνταντ». Στις ΗΠΑ επιχειρήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990 να απαγορευθεί η χρήση της κρυπτογραφίας και στην Ελλάδα, μετά την αποτυχημένη επιχείρηση ονομαστικοποίησης των blogs, επιχειρείται τώρα η ονομαστικοποίηση των καρτοκινητών.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.