Άρθρα με ετικέτα “e-mail”
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, με ετικέτες: e-mail, spam
 Φυσικά, υπάρχουν προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου, που έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να βρουν ένα αντίδοτο που θα εξουδετερώσει μια και καλή τα «γκρίζα» δίκτυα και θα ξαναφέρει την ηρεμία στα ψηφιακά μας γραμματοκιβώτια.
Σε κεντρικό επίπεδο υπάρχουν προγράμματα που ανιχνεύουν τα βασικά χαρακτηριστικά ενός μηνύματος, προκειμένου να αποφανθούν αν πρόκειται για spam ή όχι. Ομως επειδή οι μηχανές δεν μπορούν να λάβουν (ακόμα) τελεσίδικες αποφάσεις, περιορίζονται συνήθως στο να χαρακτηρίζουν ένα μήνυμα και να το παραδίδουν στον τελικό αποδέκτη με τις παρατηρήσεις τους. Αν, πάλι, είναι ξεκάθαρο πως στο μήνυμα έχει «φυτευτεί» ιός, το απομονώνουν για τα περαιτέρω.
Σε ατομικό επίπεδο, στον υπολογιστή μας δηλαδή, μπορούμε να κάνουμε μερικά απλά πράγματα. Το πρώτο είναι η εγκατάσταση ενός καλού προγράμματος προστασίας, το οποίο θα αφήνουμε να ενημερώνεται μόνο του μέσω Διαδικτύου με τις νέες εκδόσεις για να είμαστε ήσυχοι.
Το δεύτερο, και ίσως σημαντικότερο, είναι μια πιο υπεύθυνη διαδικτυακή συμπεριφορά. Η εμπειρία, αλλά και οι οδηγίες των εταιρειών που ασχολούνται με θέματα ασφαλείας συμπυκνώνονται στα εξής:
1 Πρόσεχε τι πατάς: Πολλά μηνύματα διαθέτουν ενεργές συνδέσεις προς το Διαδίκτυο που υπόσχονται πως σας οδηγούν σε ένα «καθαρό» site. Στην πραγματικότητα όμως, οδηγούν σε υπηρεσίες που πριν καλά καλά το καταλάβετε καταγράφουν τα στοιχεία σας και τα βάζουν στη λίστα αποδεκτών του επόμενου spam.
2 Φτιάξε ένα ακόμα e-mail, μπορείς: Πολλές υπηρεσίες ζητούν μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για την εγγραφή του χρήστη. Αν δεν πρόκειται για υπηρεσίες που χρησιμοποιείτε καθημερινά (π.χ. Facebook, twitter, το αγαπημένο σας και αξιόπιστο site, όποιο και αν είναι αυτό), δημιουργήστε ένα λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε μια online υπηρεσία και χρησιμοποιήστε τον κατά κόρον κάθε φορά που σας ζητείται. Φυσικά, η διεύθυνση αυτή δεν πρέπει να συσχετιστεί με ευαίσθητες πληροφορίες, όπως ο αριθμός της πιστωτικής σας κάρτας ή ο τραπεζικός σας λογαριασμός. Θα τη χρησιμοποιείτε μόνο για τις διάφορες σελίδες που ζητούν ένα e-mail εγγραφής.
3 Μασκαρευτείτε: Οταν πρόκειται να δώσετε σε κάποιο φόρουμ, π.χ., την κανονική σας διεύθυνση, μην τη βάλετε στην πραγματική σας μορφή. Το moumouris@enet.gr για παράδειγμα θα το βρει κάθε spam-ρομπότ και θα το βάλει σε λίστες (δεν θέλετε να ξέρετε σε πόσες), το moumouris-at-enet.gr δεν το καταλαβαίνουν όμως τα προγράμματα πολύ εύκολα. Αν, πάλι, το διαβάσει άνθρωπος, θα λάβει ότι στη θέση του «-at-» θα πρέπει να βάλει το «@», δεν είναι καμιά επιστήμη.
ENET
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, με ετικέτες: e-mail, spam
 «Πάρε κόσμε βιάγκρα!», «εδώ τα καλά διπλώματα, μεταπτυχιακά με 40 δολάρια», «Αντιβιοτικά για όλους!», «το αφεντικό τρελάθηκε και πουλάει την κρε-α-τί-νη 60% πιο φτηνά από το φαρμακείο», «μελάνια για τον εκτυπωτή σας με μόνο 2 ευρώ, προλάβετε!», «μήπως χθες το βράδυ ήσουν κάπως… λίγος;;;», «περισσότερο, καλύτερο, μεγαλύτερο σεξ!», «έλα, πάρε ρολεξάκι τώρα 80% κάτω, πάρε-πάρε-πάρε-λέμε»…
Αν το Internet ήταν πραγματικός κόσμος, θα έμοιαζε με μια πλατεία, όπου κάθε συζήτηση περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή θα κάλυπτε ο ήχος των πραματευτάδων που υπόσχονται να μας κάνουν πλουσιότερους, να προσθέσουν μυς εκεί όπου βαρέθηκε να βάλει η μαμά Φύση, να μας βοηθήσουν να βρούμε δουλειά στον «Δημόκριτο» ή στο CERN προμηθεύοντάς μας τα απαραίτητα πτυχία. Ισως να είναι σχετικά εύκολο να απαλλαγεί κανείς στον πραγματικό κόσμο από όλους αυτούς τους ενοχλητικούς εμπόρους απάτης και ελπίδας, αλλά στο Διαδίκτυο η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική και απείρως χειρότερη.
Τα ανεπιθύμητα μηνύματα (spam) αποτελούν κατά κοινή ομολογία την υπ’ αριθμόν 1 αιτία ενόχλησης στο ψηφιακό περιβάλλον. Μοιάζουν σαν σμήνος από σκνίπες που τριγυρίζουν γύρω από το κεφάλι σου και που ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς να απαλλαγείς. Και δεν υπερβάλλουμε καθόλου.
Με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις, 9 στα 10 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο χαρακτηρίζονται spam. Πέρα από την προφανή ενόχληση που προκαλούν, έχουν εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια για να αποτελέσουν πηγή σοβαρών προβλημάτων. Πώς όμως δημιουργούνται και, κυρίως, πώς φτάνουν με την ταχύτητα πολυβόλου στο ψηφιακό μας γραμματοκιβώτιο;
Η εποχή των… μερακλήδων
Βρισκόμαστε στο μακρινό πια 1978, όταν η Digital Equipment έχει κατασκευάσει ένα νέο υπολογιστή και κάποιος στην εταιρεία έχει τη φαεινή ιδέα να ενημερώσει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όλους τους χρήστες του Arpanet (που αποτέλεσε τη βάση γι’ αυτό που σήμερα γνωρίζουμε όλοι ως Internet). Αυτό φαίνεται να είναι το πρώτο ανεπιθύμητο μήνυμα που κυκλοφόρησε ποτέ, τη δόξα όμως πήραν δύο Αμερικανοί δικηγόροι που το 1994 γέμισαν τις online ομάδες συζήτησης (σ.σ. γύρω στις 16.000 ομάδες που περιλαμβάνονταν στην «ομπρέλα» του Usenet) με ένα μήνυμα στο οποίο διαφήμιζαν τις υπηρεσίες τους. Το συγκεκριμένο μήνυμα χαρακτηρίστηκε «spam», όρος που έκτοτε χαρακτηρίζει κάθε ανεπιθύμητη online επικοινωνία. Αυτή είναι σε πολύ αδρές γραμμές η ιστορία και στα χρόνια που ακολούθησαν, χάρη και στο «άνοιγμα» της χρήσης του Διαδικτύου στο ευρύ κοινό, το spam από γραφικότητα έγινε ενόχληση.
Είναι θέμα κόστους
Φυσικά το φαινόμενο των ανεπιθύμητων μηνυμάτων προϋπήρχε του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ακόμα και σήμερα κατά καιρούς κάτω από την πόρτα (σ.σ. εννοούμε την πραγματική πόρτα, αυτή που έχουμε στο διαμέρισμα, δεν μιλάμε διαρκώς με αλληγορίες) θα εμφανιστεί ένας φάκελος με κάποιο διαφημιστικό περιεχόμενο. Ομως το direct mail, όπως ονομάζεται στην… καθομιλουμένη αυτή η πρακτική, έχει σχετικά μεγάλο κόστος παραγωγής και διανομής και όχι εύκολα μετρήσιμα αποτελέσματα. Υπολογίζεται πάντως πως από τους 100 αποδέκτες ενός συμβατικού μηνύματος 3-5 θα απαντήσουν.
Στον διαδικτυακό κόσμο το να στείλεις ένα μήνυμα είναι υπόθεση μερικών δευτερολέπτων και, χάρη σε μια σειρά εξειδικευμένων τεχνικών, είναι πάρα πολύ απλό να βρει κάποιος μερικές χιλιάδες ή εκατομμύρια διευθύνσεις. Η απόκριση των αποδεκτών είναι πάρα πολύ μικρή (μιλάμε για δέκατα της μονάδας), αλλά όταν μπορείς να στείλεις σε μερικά εκατομμύρια αποδέκτες ένα μήνυμα με τέτοια ευκολία, το 0,1 ή 0,3% μεταφράζεται σε έναν αξιόλογο αριθμό πελατών.
Τα ρομπότ και οι φίλοι τους τα ζόμπι
Μη φαντάζεστε πως ο αποστολέας συλλέγει τις διευθύνσεις μία προς μία επισκεπτόμενος διάφορες σελίδες, αυτό μπορεί να συνέβη το 1978 ή το 1994 αλλά τώρα πια τον λόγο έχουν τα «ρομποτάκια». Πρόκειται για μικρά προγράμματα που κάνουν βόλτες στο Διαδίκτυο και συλλέγουν πληροφορίες, την ίδια τεχνική (προφανώς με διαφορετικούς σκοπούς) χρησιμοποιούν και οι υπηρεσίες αναζήτησης της Google, της Microsoft και των λοιπών δυνάμεων. Μόνο που τα ρομποτάκια για τα οποία μιλάμε στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ψάχνουν για πληροφορίες που θα αρχειοθετηθούν αλλά για διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Οταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ενεργοποιείται το δεύτερο τμήμα του μηχανισμού, μέσω του οποίου και αποστέλλονται τα μηνύματα. Θα ήταν αφελές να νομίζει κανείς πως υπάρχει ένας φουκαράς (με κόκκινα μάτια από την αϋπνία) κάπου στον κόσμο και γράφει μανιωδώς μηνύματα για να τα αποστείλει. Τη διαδικασία αναλαμβάνουν σχετικά προγράμματα που συντάσσουν και στέλνουν τα μηνύματα. Το πολύ ενδιαφέρον εδώ είναι ο τρόπος. Με δεδομένο πως το σύνολο πλέον των εταιρειών που προσφέρουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο έχουν υιοθετήσει πολιτικές που απαγορεύουν την αποστολή spam, οι δημιουργοί των τελευταίων χρησιμοποιούν δίκτυα υπολογιστών – «ζόμπι». Πρόκειται για υπολογιστές ανυποψίαστων χρηστών, που κάποια στιγμή προσβλήθηκαν (προφανώς εν αγνοία των κατόχων τους) από ιούς της κατηγορίας των «Δούρειων Ιππων». Ο ιός κάθεται ήσυχος σε μια γωνιά του υπολογιστή και όταν έρθει η ώρα, ενεργοποιείται και μετατρέπει το μηχάνημα σε συσκευή δημιουργίας ψηφιακών σκουπιδιών. Στην αργκό των τεχνικών ο υπολογιστής αυτός ονομάζεται «ζόμπι», ένας μάλλον εύστοχος όρος, αν και νομίζουμε πως το «δαιμονισμένος» ίσως να είναι καταλληλότερος. Παράλληλα, στο πεδίο του αποστολέα των ανεπιθύμητων μηνυμάτων δεν θα δείτε τη διεύθυνση των πραγματικών αποστολέων αλλά μια άλλη, ακόμα και τη δική σας. Χρειάζεται, συνήθως, αρκετός χρόνος και κόπος για να εντοπιστεί ένα δίκτυο-«ζόμπι» και να εξουδετερωθεί, αφού η πλειονότητα των χρηστών εξακολουθεί να μην παίρνει και πολύ στα σοβαρά το θέμα της ασφάλειας και της προστασίας του υπολογιστή.
Αρθρο του Νίκου Μουρμούρη στην Ελευθεροτυπία
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, με ετικέτες: e-mail
 Μια Κενυάτισσα βρέθηκε εγκλωβισμένη στο αεροδρόμιο του Αμστερνταμ για δύο ημέρες. Μέσω e-mail η κόρη της από τον Καναδά κινητοποίησε έναν μεγάλο αριθμό αγνώστων και τελικά κατάφερε να την εντοπίσει. Μια ιστορία που δίνει σε όλους ένα μεγάλο μάθημα…
Η Αγκνες Μουανγκάλε κοιτούσε τον πίνακα ανακοινώσεων στο αεροδρόμιο του Τορόντο. Ακυρώθηκε, ακυρώθηκε, ακυρώθηκε, έγραφε παντού. Η Αγκνες είχε υποσχεθεί στη μητέρα της στην Κένυα, που ταξίδευε για πρώτη φορά με αεροπλάνο, ότι όλα θα πάνε καλά. Ομως τώρα, η μητέρα της Σοφία Κάφου, ήταν παγιδευμένη στο αεροδρόμιο Σίπχολ του Αμστερνταμ και δεν είχε τρόπο να επικοινωνήσει μαζί της.
Εκατομμύρια ταξιδιώτες σε όλο τον κόσμο έμειναν καθηλωμένοι σε αεροδρόμια λόγω του νέφους της ηφαιστειακής τέφρας που κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου την περασμένη εβδομάδα. Ομως λίγοι βρέθηκαν εντελώς χαμένοι όπως η 64χρονη Σοφία Κάφου, η οποία δεν είχε βγει ποτέ από την Κένυα, δεν είχε ανέβει ποτέ σε αεροπλάνο και μιλούσε μόνο Σουαχίλι. Είχε φύγει από το σπίτι της έχοντας στην τσάντα της μόνο 25 δολάρια και ένα κινητό τηλέφωνο που λειτουργούσε μόνο στην Κένυα. Η Αγκνες, η πιο μικρή από τα 12 παιδιά της, αποφοιτούσε από κολέγιο του Καναδά και είχε πείσει τη μητέρα της να πραγματοποιήσει το μακρινό ταξίδι.
Ετσι η Ντόνοβαν έστειλε ένα απελπισμένο e-mail σε φίλους και γνωστούς: «Χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθειά σας»! Αμήν περιέγραφε την Οδύσσεια της Κάφου, το e-mail κατέληγε: «Γνωρίζετε κάποιον που να έχει εγκλωβιστεί στο αεροδρόμιο του Αμστερνταμ ή κάποιον που να ξέρει κάποιον που να ξέρει κάποιον που έχει φίλους στο Facebook ή στο Τwitter που να βρίσκονται εκεί;». Το μήνυμα άρχισε να μεταδίδεται και χρειάστηκαν μόνο 2 ώρες για να γίνουν ορατά τα αποτελέσματα.
ΤΟ Ε-ΜΑΙL της Ντόνοβαν πήγε σε έναν εργαζόμενο της οργάνωσης «Κόσμος χωρίς ΑΙDS» στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος το έστειλε σε έναν δικηγόρο στην Ουάσιγκτον, αυτός σε έναν άλλο δικηγόρο, εκείνος στον πατέρα του που είναι ανώτατο στέλεχος της αεροπορικής εταιρείας Delta, η οποία συνεργάζεται με την ΚLΜ, και μετά έφτασε σε ένα άλλο στέλεχος της Delta, τον Τζορτζ Μπούγια. Εκείνος θέλοντας να επιβεβαιώσει την ιστορία, κάλεσε τον αριθμό τηλεφώνου που αναφερόταν στο μήνυμα στο οποίο απάντησε η Αγκνες και τον παρακάλεσε να τη βοηθήσει. Ο Μπούγιας της ζήτησε να του στείλει φωτογραφίες της μητέρας της. Σε λίγη ώρα ο Μπούγιας έστειλε έξι ανθρώπους της ασφάλειας να χτενίσουν το αεροδρόμιο- εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στο Σίπχολ περίπου 2.000, οι περισσότεροι από τους οποίους κοιμόντουσαν. Λίγο μετά άλλες δύο γυναίκες, η Τζάκλιν Ουίτεμπρουντ και η Φεζέιλ Κουζάγιο που είχαν λάβει το μήνυμα και βρίσκονταν εκεί, άρχισαν επίσης να ψάχνουν.
Σε μια αίθουσα του αεροδρομίου εντοπίστηκαν δύο Αφρικανές σκεπασμένες με κουβέρτες. «Μαμά Σοφία;», είπε στη μία η Κουζάγιο που μιλά Σουαχίλι.
«Μας έστειλε η κόρη σου». Η γυναίκα χαμογέλασε και 4 ημέρες αργότερα, όταν ξανάρχισαν οι πτήσεις, συναντήθηκε επιτέλους με την κόρη της στο Τορόντο. Οπως λέει η Αγκνες, «μπορεί να έχεις ένα πρόβλημα. Οσο όμως το γνωρίζουν και άλλοι, δεν είναι πια μόνο δικό σου».
Τα Νέα
0 σχόλια »
The New York Times
Οι κοινωνιολόγοι έχουν κατά καιρούς προτείνει εξαιρετικά πολύπλοκες θεωρίες σχετικά με τη διάδοση των ειδήσεων και των κουτσομπολιών, καθώς και για το ποια από αυτά θεωρούνται πιο σημαντικά. Κανείς, όμως, δεν κατάφερε να προσδιορίσει ποιο πληροφοριακό υλικό «ταξιδεύει» με μεγαλύτερη ταχύτητα. Αραγε ο κόσμος προτιμάει να διασπείρει καλές ή κακές ειδήσεις; Προτιμάμε να σκανδαλίζουμε ή να διαφωτίζουμε; Ποιες ιστορίες επιθυμούμε να μοιραζόμαστε και ποιες να κρατάμε για τον εαυτό μας;
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια μελέτησαν εκτενώς τον κατάλογο των New York Times όπου περιλαμβάνονται τα άρθρα που προωθούνται περισσότερο σε άλλους παραλήπτες, ελέγχοντας πώς διαμορφώνεται κάθε δεκαπεντάλεπτο επί περισσότερο από έξι μήνες. Ανέλυσαν το περιεχόμενο χιλιάδων άρθρων και ελέγξαν διάφορους παράγοντες, όπως είναι η θέση τους στη σελίδα ή την ιστοσελίδα της εφημερίδας. Τα αποτελέσματα της έρευνας προκαλούν έκπληξη. Οπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές Τζόνα Μπέργκερ και Κατερίν Μίλκμαν, οι αναγνώστες προτίμησαν να προωθήσουν με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο άρθρα με θετικά και αισιόδοξα θέματα, αλλά και μακρά δημοσιεύματα με δύσκολη θεματολογία. Περισσότερο από όλα οι αναγνώστες θέλησαν να μοιραστούν δημοσιεύματα που τους προκάλεσαν δέος. Αυτό εξηγεί γιατί ήταν τόσο δημοφιλή τα επιστημονικά άρθρα. Οι ερευνητές, ειδικότερα, διαπίστωσαν ότι το 20% των άρθρων που βρίσκονται στην πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής έκδοσης των ΝΥΤ προωθήθηκε σε τρίτους. Ομως προωθήθηκε το 30% των επιστημονικών άρθρων. «Η επιστήμη τα κατάφερε καλύτερα από όσο πιστεύαμε», εξηγεί η δρ Μπέργκερ, κοινωνική ψυχολόγος και καθηγήτρια Μάρκετινγκ στη Σχολή Ουάρτον. «Είχαμε προβλέψει ότι ο κόσμος θα προωθούσε άρθρα με πρακτικές πληροφορίες για την υγεία ή τις διάφορες συσκευές που χρησιμοποιούμε. Ομως διαπιστώσαμε ότι εξίσου μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον των αναγνωστών για την παλαιοντολογία και την αστρονομία». Οι ερευνητές παρακολούθησαν την τύχη 7.500 άρθρων που δημοσιεύθηκαν ανάμεσα στον Αύγουστο του 2008 και τον Φεβρουάριο του 2009 και αξιολόγησαν πόσο δημοφιλές ήταν το καθένα τους ελέγχοντας διάφορες παραμέτρους, όπως την ώρα ανάρτηση στην ηλεκτρονική έκδοση, τον τομέα δημοσίευσης στην εφημερίδα και πόσο μεγάλη ήταν η προβολή του στην πρώτη σελίδα. Επίσης ένα τυχαίο δείγμα τριών χιλιάδων άρθρων αξιολογήθηκε από αναγνώστες με διάφορα κριτήρια, όπως είναι η χρησιμότητά τους ή πόσο αναμενόμενα ήταν τα συμπεράσματα κ.ο.κ. Οι ερευνητές στη συνέχεια χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να εντοπίσουν τις συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις μέσα στο άρθρο και να αξιολογήσουν πόσο θετικό ή αρνητικό ήταν.
Τα άρθρα που ήταν φορτισμένα συναισθηματικά είχαν περισσότερες πιθανότητες να προωθηθούν με μέιλ, όπως και πιο αισιόδοξα άρθρα συγκριτικά με τα αρνητικά. Τα μακρύτερα δημοσιεύματα ήταν πιο δημοφιλή από τα βραχύτερα, αν και η δρ Μπέργκερ πιστεύει ότι αυτό πιθανώς συμβαίνει επειδή συνήθως έχουν τα δυσκολότερα και άρα πιο ενδιαφέροντα θέματα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια διαπίστωσαν ότι οι αναγνώστες μοιράζονται και άλλα συναισθήματα, όπως είναι -παραδείγματος χάριν- το άγχος. Ισχύει, λοιπόν, η παλαιά θεωρία που κάποτε πίστευαν οι δημοσιογράφοι, ότι «ο φόβος πουλάει». Από όλες τις μεταβλητές που μελέτησε η δρ Μπέργκερ κατά τη διάρκεια της έρευνας, διαπίστωσε ότι το δέος είναι αυτό που μας προκαλεί περισσότερο να αποστείλουμε σε φίλους και γνωστούς ένα άρθρο. Γι’ αυτό λοιπόν και οι επιστήμες έχουν την τιμητική τους.
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Διαβάζω στο Βήμα: Τα δελτία ταυτότητας των τούρκων πολιτών ενδεχομένως να αναγράφουν υποχρεωτικά, εκτός από τα στοιχεία τους, και προσωπικές διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) τις οποίες θα εκχωρεί το ίδιο το κράτος. Το πρόγραμμα αυτό που εκπονήθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας ονομάζεται Αnaposta και προβλέπει ότι καθένας από τους 74 εκατομμύρια τούρκους πολίτες θα έχει, από την ημέρα της γέννησής του, ένα δικό του e-mail με 10 gigabyte αποθηκευτικό χώρο.
Η είδηση σχολιάζεται αρνητικά από τον αρθογράφο. Αν όμως την ίδια απόφαση είχε πάρει η ελληνική κυβέρνηση, είμαι σίγουρη ότι θα τη θεωρούσαν φοβερή καινοτομία… Λες κι αν θέλει μία οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν παραβιάζει τα mail των πολιτών της. Αρνητικά αξιολογείται και η προσπάθεια για μία τουρκική μηχανή αναζήτησης. Εμείς οι Ευρωπαίοι -βλέπετε- καλυπτόμαστε πλήρως από τη google…
0 σχόλια »
 Μερικοί υποστηρίζουν πως οι «κλασικές» υπηρεσίες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (web-based όπως οι Gmail, Yahoo Mail, Hotmail αλλά και desktop-based όπως οι Outlook και Thunderbird) θα «είναι νεκρές σε δέκα χρόνια», καθώς όλο και περισσότεροι κυβερνοναύτες ανταλλάσσουν μηνύματα μέσω microblogging και social networking (Facebook, MySpace, LinkedIn κ.ά.) διαύλων, τάση η οποία πρόκειται να ενισχυθεί περαιτέρω στο μέλλον. Οι δυνατότητες της online επικοινωνίας μπορεί να έχουν διευρυνθεί με την έλευση νέων υπηρεσιών, ωστόσο δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο να μπορούμε να ζήσουμε χωρίς e-mail.Αφού λοιπόν δεν μπορούμε ακόμη να ξεφορτωθούμε τα e-mails, καλό θα ήταν τουλάχιστον να μπορούμε να τα διαχειριζόμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα, αποστολή στην οποία έρχεται να βάλει το χέρι της η δωρεάν desktop-based εφαρμογή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας Thunderbird της Mozilla. Κινούμενος στα ψηφιακά χωράφια του Outlook Express της Microsoft, o Thunderbird, η νέα έκδοση 3 του οποίου έκανε το ντεμπούτο της στον ιστό πριν από μερικές ημέρες, έρχεται να καταστήσει πιο εύκολη την οργάνωση και διασφάλιση της online αλληλογραφίας καθώς και την προσαρμογή αυτής στα προσωπικά μέτρα κάθε κυβερνοναύτη.
Διαχείριση
Αφού κατέβει (από τον ιστότοπο www.mozilla-europe.org/el) και εγκατασταθεί σε έναν προσωπικό υπολογιστή, ο Thunderbird, ο οποίος, σημειωτέον, «ομιλεί» την ελληνική γλώσσα, αναλαμβάνει υπό την καθοδήγηση του χρήστη να διαχειρίζεται έναν ή περισσότερους λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να ταξινομεί τα εισερχόμενα και εξερχόμενα μηνύματα σε φακέλους, να τους «κοτσάρει» ετικέτες (επιλεγμένες από τον χρήστη) καθώς και να «βουτά» σε ψηφιακά «γραμματοκιβώτια» προς αναζήτηση όρων τους οποίους μάλιστα εμφανίζει ως αποτελέσματα αυτόματα, ακριβώς τη στιγμή που οι αναζητήσεις πληκτρολογούνται στο search bar.
Σημειώνεται πως οι έχοντες λογαριασμούς Gmail μπορούν να τους διαχειρίζονται εύκολα από τον χώρο του Thunderbird, εισάγοντας απλώς όνομα χρήστη και κωδικό πρόσβασης, ενώ μέσω της εφαρμογής αλληλογραφίας της Mozilla είναι δυνατή και η πρόσβαση σε λογαριασμούς Yahoo!, Hotmail κ.ά. (οδηγίες στη διεύθυνση: http://webmail.mozdev.org) καθώς και η offline ανάγνωση e-mails.
Εμπλουτίζεται με πλήθος επιπλέον υπηρεσιών
Το πλέον δυνατό χαρτί του Thunderbird, όπως άλλωστε και του αδελφού του, φυλλομετρητή ιστού Firefox, αποτελούν τα εκατοντάδες χρηστικά «πρόσθετα» (add-ons), τα οποία εμπλουτίζουν σημαντικά, με πλήθος επιπλέον μικροδυνατοτήτων την εμπειρία διαχείρισης της αλληλογραφίας και προσφέρονται για κατέβασμα από τη διεύθυνση: https://addons.mozilla.org/el/thunderbird ενώ αξιόπιστα θεωρούνται και τα φίλτρα προστασίας που διαθέτει η εν λόγω εφαρμογή.
Εθνος
1 σχόλιο »
 Το μήνυμα που έφτασε (κι εξακολουθεί) να φτάνει σε χιλιάδες ηλεκτρονικά ταχυδρομεία (emails) από την περασμένη εβδομάδα ήταν σοκαριστικό. Αφορούσε την αρπαγή ενός τετράχρονου κοριτσιού έξω από το σχολείο του στη Θεσσαλονίκη. Αναφερόταν ονοματεπώνυμό του, το όνομα του πατέρα του, με την παράκληση, όποιος γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει αμέσως με την Αμεση Δράση. Τέσσερις φωτογραφίες με το αγγελικό πρόσωπο της ανήλικης συνόδευαν το μήνυμα που προκάλεσε χιονοστιβάδα αποστολών καθώς ανυποψίαστοι χρήστες του Διαδικτύου το μετέδιδαν σε όλα τα καταχωρισμένα τους email.Συνεχίζει να μεταδίδεται
Ομως το μήνυμα που συγκλόνισε (και… συγκλονίζει αφού συνεχίζει να μεταδίδεται), αποτελεί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε από το τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, παραμύθι της Χαλιμάς, καθώς δεν ήταν εξαφάνιση. Υπήρξε κατασκεύασμα κάποιου, που για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς ανέβασε στο Διαδίκτυο τις φωτογραφίες της ανήλικης. Αναφερόμενοι στις πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης, οι αστυνομικοί της Δίωξης στη Θεσσαλονίκη μιλούν για συνηθισμένο οικογενειακό ζήτημα που «κάποιος έβγαλε έξω από την οικογένεια, με αποτέλεσμα τη διαπόμπευση».
«Το μήνυμα που δημοσιεύτηκε ατυχώς σε διάφορα sites, forum, blogs θα εξακολουθεί να κυκλοφορεί και σκεφτείτε τι θα συμβεί σε μερικά χρόνια όταν αυτό το παιδί θα κάνει μια έρευνα στο Διαδίκτυο γράφοντας το όνομά του…», επισημαίνουν οι δημιουργοί ενός θεσσαλονικιώτικου blog (taxalia) που αντέδρασε διαφορετικά στον διασυρμό, απευθύνθηκε αμέσως στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και ζήτησε από τη Δίωξη να παρέμβει. Tο ίδιο blog έχει επισημάνει το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τα ανεξέλεγκτα μηνύματα-σκουλήκια που κυκλοφορούν ακόμη και δύο χρόνια στο Διαδίκτυο, στοχεύοντας στην ευαισθησία των χρηστών (π.χ. αναζήτηση ομάδας αίματος για κάποια εγχείρηση).
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Όσο το Facebook, το Twitter, το MSN Messenger και δεκάδες άλλες πλατφόρμες επικοινωνίας και δικτύωσης γίνονται πιο δημοφιλείς, τόσο η χρήση των email εμφανίζεται σαν υπηρεσία που δεν έχει σημαίνουσα θέση στο Web 2.0 και έπειτα.
«Μπαίνουμε» στο λογαριασμό μας, ελέγχουμε τα εισερχόμενα, απαντάμε όπου θέλουμε και «ξαναβγαίνουμε». Ο παραδοσιακός αυτός τρόπος ελέγχου του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μοιάζει πεπαλαιωμένος για αρκετούς, αφού τώρα είμαστε συνέχεια online είτε από το pc του γραφείου μας είτε από το κινητό μας.
«Γιατί να περιμένουμε απάντηση σε ένα email όταν υπάρχει η δυνατότητα ταχύτερης απάντησης σε οποιαδήποτε πλατφόρμα άμεσης αποστολής μηνυμάτων (instant messaging);». Όταν μάλιστα υπάρχουν υπηρεσίες όπως η Google Wave -αν και σε δοκιμαστικό επίπεδο- όπου εύκολα ο χρήστης μοιράζεται φωτογραφίες, κάνοντας «drag and drop» από το desktop του, και σχολιάζοντας παράλληλα σε πραγματικό χρόνο.
Για του λόγου το αληθές, έρευνα της Nielsen υποδεικνύει ότι ενώ οι υπηρεσίες email συνεχίζουν να αυξάνονται, άλλες μορφές επικοινωνίας αυξάνονται περισσότερο. Τον Αύγουστο του 2009, 276,9 εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούσαν email στις ΗΠΑ, σε αρκετές χώρες της Ε.Ε., στη Βραζιλία και την Αυστραλία, ποσοστό μεγαλύτερο κατά 21% από τους 229,2 εκατομμύρια ανθρώπους τον Αύγουστο του 2008. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των χρηστών σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης ανέβηκε κατά 31%, στους 301,5 εκατομμύρια ανθρώπους.
Γρήγορα, ταχύτερα,…
Κάποια χρόνια πριν υπήρχε απογοήτευση όταν η αλληλογραφία καθυστερούσε ορισμένες μέρες. Μερικά χρόνια αργότερα, τα παράπονα αφορούσαν την ημίωρη καθυστέρηση στη λήψη ενός email. Σήμερα γκρινιάζουμε εάν χρειάζονται ελάχιστα δευτερόλεπτα για τη λήψη ενός γραπτού μηνύματος.
Οι επόμενες διαμαρτυρίες θα αφορούν ενδεχομένως τα κινητά μας που δεν θα ειδοποιούν αυτόματα τους φίλους μας ότι είμαστε πολύ κοντά τους. (Αρκετές ωστόσο υπηρεσίες δίνουν ήδη αυτή την δυνατότητα).
Η αποστολή δεκάδων email σε φίλους αντικαθίσταται από την αποστολή δεκάδων μηνυμάτων και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο. Υπηρεσίες όπως το Τwitter και το Facebook δίνουν πολλές δυνατότητες επικαιροποίησης του «status» των χρηστών και αποτελούν «χρυσοφόρο» παράδειγμα για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με το διαδικτυακό «επιχειρείν».
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Της Χριστίνας Δαμουλιάνου
Γνωρίζουμε άραγε πόσο από τον παραγωγικό χρόνο μας χάνουμε μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μας; Καταρχήν εξαιτίας του υπερβολικού φόρτου χρήσιμων και άχρηστων πληροφοριών που κατακλύζουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας και, δεύτερον, κατά την περιπλάνησή μας για την αναγκαία αναζήτηση και χρήση του «πολυτιμότερου αγαθού στην οικονομία της γνώσης» που είναι η πληροφορία.
Εστω και αν είναι πολλοί οι οργανισμοί που εφαρμόζουν τη χρήση κατάλληλων φίλτρων για τις ανεπιθύμητες και παρασιτικές ηλεκτρονικές «επισκέψεις» και -επιπλέον- έχουν θέσει στη διάθεση των στελεχών τους «εργαλεία» και τεχνικές που περιορίζουν τις άστοχες περιπλανήσεις τους στο λαβύρινθο των πληροφοριών, ωστόσο, οι σχετικές έρευνες μας υπενθυμίζουν ότι «οι εταιρείες πληρώνουν ακριβό τίμημα» όταν τα στελέχη τους εμπλέκονται στα πλοκάμια της υπερπληροφόρησης κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθημερινών καθηκόντων τους.
Διατείνονται μάλιστα ότι η κάθε διακοπή που κάνει το στέλεχος για την άμεση ενημέρωσή του από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στοιχίζει όχι μόνο σε χρόνο –υπολογίζεται σε 25 λεπτά της ώρας έως ότου επιστρέψει στη δουλειά που διέκοψε– αλλά έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, στην καινοτομία και στην παραγωγικότητα. Τα συμπεράσματα σχετικών ερευνών συγκέντρωσε ο συνεργάτης του Harvard Business Publishing και συγγραφέας κ. Paul Hemp ο οποίος –ούτε λίγο ούτε πολύ– οριοθετεί την απαρχή του προβλήματος της υπερπληροφόρησης… στον Γουτεμβέργιο. Που με την εφεύρεσή του κατέστησε δυνατή την αναπαραγωγή της πληροφόρησης. «Αφότου όμως η πληροφόρηση έγινε ψηφιακή η αναπαραγωγή της όχι μόνο δεν έχει όρια, αλλά σχεδόν ούτε και κόστος».
Σύμφωνα με έρευνα της Intel σε 2.300 εργαζομένους προκύπτει ότι σχεδόν το ένα τρίτο των μηνυμάτων που λαμβάνουν είναι κατά τη κρίση τους άχρηστα. Υπολογίζεται μάλιστα ότι ο μέσος εργαζόμενος λαμβάνει περί τα 350 μηνύματα την εβδομάδα, ενώ το στέλεχος λαμβάνει ως 300 μηνύματα την ημέρα. Και, επειδή είναι πολλές οι εταιρείες που αρνούνται να παραδεχθούν το πρόβλημα, ενώ παράλληλα και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν στις αρνητικές αυτές επιπτώσεις – δημιουργήθηκε ένα κονσόρτσιουμ ακαδημαϊκών και ανώτερων στελεχών -το Information Overload Research Group- προκείμενου να ασχοληθεί με το θέμα.
Από άλλη σχετική έρευνα της Microsoft προκύπτει ότι πέραν από το συγκεκριμένο χρόνο που χάνουν τα στελέχη για τον έλεγχο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διακοπή αυτή τους παρασύρει να ασχοληθούν με άλλες εργασίες και εφαρμογές στον υπολογιστή τους που αποσπούν την προσοχή τους. Ωστόσο, «ακόμη και οι νεαροί εργαζόμενοι που χειρίζονται τις ηλεκτρονικές συσκευές με μεγάλη εμπειρία χρειάζονται περιόδους χωρίς διακοπή για να φέρνουν σε πέρας απερίσπαστοι τα καθήκοντά τους, όταν είναι ιδιαιτέρως απαιτητικά». Εστω και αν δεν είναι εύκολος ο υπολογισμός του κόστους από τις συνέπειες της υπερπληθώρας της πληροφορίας, ωστόσο, το χάσιμο χρόνου και η μείωση της αποδοτικότητας υπολογίζεται ότι, ετησίως, στοιχίζει στην αμερικανική οικονομία σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Ο ελληνο-αμερικανός Στέφανος Αγαμανώλης, διευθύνων σύμβουλος και διευθυντής ερευνών της βρετανικής εταιρίας Distance Lab, έκανε πάλι το…θαύμα του, δημιουργώντας ένα πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να μετατρέπει τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έχει λάβει κάποιος, σε…πλεκτά!
Το λογισμικό έχει αξιοποιηθεί δεόντως από τη βρετανίδα σχεδιάστρια Χίλαρι Γκραντ, η οποία, σύμφωνα με το BBC, χαρίζει στην οικογένειά της και σε φίλους της ωραία πλεκτά, τα οποία έχουν υφανθεί με τρόπο τέτοιο που αποτελούν μια μοναδική καταγραφή των e-mail, που έχει ανταλλάξει στο πέρασμα του χρόνου.
Το λογισμικό διαλέγει λέξεις και φράσεις-κλειδιά μέσα από τα κείμενα και τους τίτλους των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και τα «μεταφράζει» σε ιδιαίτερα σχήματα και χρώματα για ένα κασκόλ ή οποιοδήποτε άλλο πλεκτό ύφασμα.
Όπως είπε ο Αγαμανώλης, «το πρόγραμμα θα διαλέξει μια φράση όπως το «σ’ αγαπώ» και θα την ‘μεταφράσει’ σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο για το κασκόλ κλπ.». Όπως διευκρίνισε, τα σχήματα και τα χρώματα αποτελούν έναν «προσωπικό κωδικό», που καταλαβαίνουν αυτοί που έχουν στείλει και λάβει τα μηνύματα.
ENET
0 σχόλια »
 Εξι χρόνια έχουν περάσει, κι όμως, και φέτος περιδιαβαίνει τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία η λεγόμενη «φάρσα του Αρη» ή «Mars hoax»: «Αυτό και αν γίνεται μόνο μια φορά στη ζωή μας. Δύο φεγγάρια ταυτόχρονα στον ουρανό. Την 27η Αυγούστου 2009, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, κοιτάξτε στον ουρανό. Ο πλανήτης Αρης θα είναι πολύ λαμπερός μέσα στον ουρανό. Θα είναι το ίδιο μεγάλος όπως και το φεγγάρι, παρόλο που ο πλανήτης Αρης θα είναι 34,65 εκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη. Προσπαθήστε, λοιπόν, να μην χάσετε αυτό το γεγονός. Θα το βλέπουμε με γυμνό μάτι σαν να έχει και η Γη δύο φεγγάρια! Η επόμενη φορά που θα λάβει χώρα αυτό το γεγονός θα είναι το έτος 2287. Μοιραστείτε αυτήν την πληροφορία με όλους τους φίλους σας, γιατί κανένας δεν θα μπορέσει να το δει ζωντανός για δεύτερη φορά…».
Δυστυχώς, όσοι τυχόν σπεύσουν σε μπαλκόνια, βεράντες, ταράτσες, παραλίες σε περίπου δύο εβδομάδες από σήμερα για να απολαύσουν το… θέαμα, το μόνο που θα αντικρίσουν θα είναι βαθύ σκοτάδι, αφού το συγκεκριμένο φαινόμενο συνέβη μόνο το καλοκαίρι του 2003. Τότε, «όντως η Γη και ο Αρης είχαν ένα τετ α τετ, όταν βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής για τα αστρονομικά δεδομένα, στα 56 εκατ. χλμ.», εξηγεί στην «Κ» η αστροφυσικός κ. Αναστασία Παππά, συνεργάτης της Αστρονομικής Εταιρείας Κέρκυρας. «Το φαινόμενο που συνέβη το 2003 δεν είχε παρατηρηθεί εδώ και 60.000 χρόνια. Ομως, από τότε και κάθε χρονιά, το παραπάνω μήνυμα κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω του Ιντερνετ, δημιουργώντας σύγχυση σε πολύ κόσμο που φαίνεται να το πιστεύει, αν κρίνει κανείς από τις πολλαπλές επαναπροωθήσεις του», συνεχίζει. «Ισως αν το μάθημα της Κοσμογραφίας διδασκόταν εκτενέστερα, οι άνθρωποι να είχαν καλύτερα αναπτυγμένη την ικανότητα κρίσης σε σχέση με τέτοιες φήμες και να αντιλαμβάνονταν ότι πρόκειται περί φάρσας», καταλήγει.
Φέτος, στις 27/8/09, ο Αρης θα βρίσκεται σε απόσταση 250 εκατ. χλμ., οπότε θα είναι ορατός μόνο με τηλεσκόπιο. Από το διαβόητο mail έχει, ωστόσο, αφαιρεθεί μια σημαντική λεπτομέρεια, όπως επισημαίνει διευκρινιστική ανακοίνωση της NASA: ότι ο πλανήτης Αρης θα φαινόταν ισομεγέθης με τη Σελήνη με 75 φορές μεγέθυνση στο τηλεσκόπιο… «Μόνο στο Photoshop (σ.σ. ηλεκτρονικό πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφιών) ο Αρης και η Σελήνη μπορούν να έχουν το ίδιο μέγεθος», καταλήγει η ανακοίνωση της NASA. Αν την επόμενη χρονιά εμφανιστεί το ίδιο μήνυμα, οι παραλήπτες του δεν θα σπαταλήσουν χρόνο διαβάζοντάς το, αλλά θα το μετακινήσουν κατευθείαν στα… σκουπίδια!
Καθημερινή
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, με ετικέτες: e-mail
 Πόσες φορές σας έχουν ζητήσει να δώσετε το email σας, για να διαβάσετε κάτι σε μιά ιστοσελίδα; και στη συνέχεια πλημμυρίζετε με spam mail; Το Mail των 10 Λεπτών σας βοηθάει να αποφύγετε το πρόβλημα.
Λάβετε υπό όψη ότι το e-mail είναι ανοιχτό μόνο για 10 λεπτά και μετά διαγράφεται τελείως.
0 σχόλια »
Το e-mail, η ηλεκτρονική αλληλογραφία, έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο «αξεσουάρ» της ζωής μας. Όπως συμβαίνει συχνά με την τεχνολογία, ωστόσο, καταλήγουμε να την υπηρετούμε αντί να μας υπηρετεί. Αν σας κατακλύζει συχνά- πυκνά άγχος για εκείνα τα e-mails που ακόμα δεν έχετε διαβάσει, απαντήσει, ταξινομήσει κ.λπ., κ.λπ., συνεχίστε να διαβάζετε.Πριν από λίγες εβδομάδες αποφάσισα να βρω μια θεραπεία γι΄ αυτό που ονομάζω «άγχος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας». Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά. Χρόνια αναζητώ καλύτερους τρόπους χειρισμού της, κατά καιρούς δοκίμασα μάλιστα διάφορες μεθόδους, κατά κανόνα όμως είχαν μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα. Ένα διάστημα επιστράτευσα περίτεχνα φίλτρα που κατηγοριοποιού- σαν αυτόματα κάθε εισερχόμενο μήνυμα ανάλογα με τον αποστολέα. Κάποια άλλη στιγμή, υιοθέτησα ένα περίπλοκο σύστημα χρωματιστών ετικετών που είχαν αποστολή να με βοηθούν να καταλάβω σε ποια e-mails έπρεπε να απαντήσω, ποια έπρεπε να σώσω και ποια μπορούσα να αγνοήσω. Το αποτέλεσμα όμως ήταν πάντα ίδιο: το «προχωρημένο» σύστημα κατέρρεε και η θυρίδα εισερχομένων μου περιερχόταν στην πρότερη, χαώδη κατάσταση. Αναζητώντας λοιπόν μια νέα μέθοδο και αφού πρώτα πειραματίστηκα βάσει των συμβουλών πολλών ειδικών, υιοθέτησα την εξής κατευθυντήρια γραμμή: όσο πιο απλό τόσο πιο καλό. Και ιδού οι βασικοί κανόνες της απλότητας:
Αφιερώστε λιγότερο χρόνο
Απενεργοποιήστε όλες τις αυτόματες ειδοποιήσεις ότι υ πάρχει νέο μήνυμα στα εισερχόμενα και μην ελέγχετε τη θυρίδα των εισερχομένων περισσότερες από τρεις φορές την ώρα. Δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι ένα e-mail τόσο επείγον ώστε να μην μπορεί να περιμένει είκοσι λεπτά για την απάντησή σας. Αν ήταν, ο αποστολέας θα τηλεφωνούσε, θα έστελνε SΜS, ή τέλος πάντων θα έβρισκε κάποιον τρόπο να επικοινωνήσει μαζί σας.
Καθαρίστε τα εισερχόμενα
Εάν επικρατεί χάος, απαιτείται γενική καθαριότητα. Αφιερώστε μια – δυο ώρες προκειμένου να ελέγξετε όλα τα σημαντικά μηνύματα που έχετε κρατήσει από το τελευταίο δίμηνο (οτιδήποτε παλαιότερο ανήκει ήδη στην Ιστορία…). Απαντήστε εκεί όπου πρέπει και μετακινήστε όλα τα υπόλοιπα σε έναν νέο φάκελο, τον οποίο θα ονομάσετε Αρχείο. Τώρα η θυρίδα εισερχομένων σας πρέπει λογικά να είναι άδεια. Και έτσι, ή σχεδόν, πρέπει να την κρατήσετε. Για κάθε νέο μήνυμα που λαμβάνετε, λοιπόν, κάντε ένα από τα ακόλουθα:
Στείλτε το στο Αρχείο
Τα περισσότερα e-mails δεν χρειάζονται καμία ενέργεια ή αντίδραση εκ μέρους σας- τα μηνύματα από το Facebook, για παράδειγμα, που σας ειδοποιούν ότι ένας παλιός συμμαθητής έγραψε κάτι στον τοίχο σας… Διαβάστε τα «διαγώνια» ή μην τα διαβάσετε καθόλου, στείλτε τα στο Αρχείο και ξεχάστε τα.
Προωθήστε αμέσως
Αν υπάρχει κάποιος καταλληλότερος από εσάς να χειριστεί το εισερχόμενο e-mail (το αφεντικό σας, η αδελφή σας, οποιοσδήποτε) προωθήστε το σε αυτόν και αρχειοθετήστε το.
Απαντήστε αμέσως
Όπως λέει ο γκουρού της παραγωγικότητας και συγγραφέας του βιβλίου «Getting things Done» Ντέιβιντ Άλεν, αν η απάντηση σε ένα email απαιτεί το πολύ δύο λεπτά από τον χρόνο σας, τότε είναι καλύτερα να απαντήσετε παρά να το αναβάλετε. Ας πούμε ότι ένας συνάδελφος θέλει να μάθει αν είστε εύκαιρος για φαγητό στο σπίτι του το Σάββατο, ή το αφεντικό σας θέλει να σας επαινέσει (λέμε τώρα) για κάτι που κάνατε καλά. Πληκτρολογήστε μια γρήγορη απάντηση- «Ναι!» ή «Ευχαριστώ πολύ!»- και μετά στείλτε το αρχικό μήνυμα στο Αρχείο.
Κρατήστε το για αργότερα
Η αλήθεια είναι πως κάποια emails απαιτούν περισσότερο χρόνο για να απαντηθούν. Αυτή η επιλογή όμως, να το ξέρετε, κρύβει τις περισσότερες παγίδες. Αφιερώστε λίγο χρόνο- για παράδειγμα, 15΄- 30΄ στο τέλος κάθε ημέρας- προκειμένου να κάνετε ό,τι πρέπει να κάνετε πριν στείλετε τα πιο «δύσκολα» e-mails εκεί όπου πρέπει να τα στείλετε- στο Αρχείο. Θυμηθείτε, στόχος είναι μια κενή θυρίδα εισερχομένων. Αυτή θα είναι η μικρή, καθημερινή, προσωπική νίκη σας ως σύγχρονου επαγγελματία και ανθρώπου. Στη συνέχεια, μπορείτε να ασχοληθείτε με αυτά που έχουν πράγματι σημασία.
Πηγή: Τα Νέα
0 σχόλια »
 Ο Αντονι Λέικ, από τους στενότερους συμβούλους του προέδρου Ομπάμα προεκλογικώς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, του έστελνε καθημερινά ηλεκτρονικές επιστολές. Τώρα, όμως, ο κ. Λέικ δεν διαθέτει την ηλεκτρονική του διεύθυνση. Ούτε η Νάνσι Πελόσι, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ούτε πολλά από τα μέλη της κυβέρνησης. Βέβαια, τη γνωρίζουν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και μερικοί άλλοι και τη φυλάνε ως κόρην οφθαλμού.
Στην Ουάσιγκτον, μια πόλη όπου το στάτους είναι το Α και το Ω, το e?mail του Ομπάμα είναι το υπέρτατο σύμβολο στάτους. Η γνώση της ηλεκτρονικής ταχυδρομικής διεύθυνσης του προέδρου των ΗΠΑ μαρτυράει ποιος είναι πραγματικά «μέσα» στα πράγματα και ποιος όχι. Μεταξύ αυτών που έχουν το e?mail του προέδρου είναι ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, Ραμ Εμάνουελ, η σύμβουλος Βάλερι Τζάρετ, αλλά παραμένει άγνωστο αν το έχει η Χίλαρι Κλιντον. Γιατί είναι τόσο απόρρητο; Οχι μόνο για να προστατευτεί ο ελεύθερος χρόνος του και να μη δέχεται spam.
Οι υπεύθυνοι ασφαλείας φοβούνται ότι όσο πιο γνωστή είναι η ηλεκτρονική διεύθυνση του προέδρου, τόσο πιο εύκολα θα βρεθεί στο στόχαστρο χάκερ που θέλουν να κάνουν πλάκα ή σοβαρών επιθέσεων από Κίνα ή Ρωσία. Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος, οι ειδικοί μπλόκαραν τη δυνατότητα προώθησης μηνυμάτων από τον πρόεδρο ή τη λήψη συνημμένων αρχείων, ενώ το e?mail θα αλλάζει σε τακτά διαστήματα. Τέλος, όσοι διαθέτουν την προεδρική διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενημερώνονται σχετικά με τους τρόπους που μπορεί να προστατευθεί κατά τον καλύτερο τρόπο ο πρόεδρος.
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Ο Πάσχος Μανδραβέλης σχολιάζει:
Προσοχή! Το ΥΠΕΠΘ δεν άνοιξε καν ένα blog, ώστε να γίνει πραγματικά ανταλλαγή απόψεων αλλά μόνο μια μονόδρομη ηλεκτρονική διεύθυνση. Και αυτό το σχεδόν τίποτα (που κάνουν κάθε μέρα χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις) χρειαζόταν «πρωτοβουλία υπουργού»; Επιπλέον: τι ακριβώς σημαίνει «οι μαθητές έχουν δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης»; Φυσικά το έχουν, και το ασκούν ερήμην του υπουργείου σε εκατομμύρια blogs της οικουμένης.
«Μικρό το κακό», θα πουν πολλοί. Μικρό, αλλά δείχνει το μεγάλο. Δείχνει πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι όσοι διαχειρίζονται τα θέματα νεολαίας – και δεν εννοούμε μόνο το γεγονός ότι ο υπουργός Παιδείας βρισκόταν στα μπουζούκια την ώρα που εξελισσόταν η εξέγερση. Δεν είναι μακριά μόνο από τις αναζητήσεις των νέων, αλλά και από τα μέσα που χρησιμοποιούν. Κι επειδή η μπλογκόσφαιρα εκδικείται με χιούμορ το «Anemos» ήδη διάβασε το «fonitonmathiton@ypepth.gr» σε «ΦόνοιΤωνΜαθητών@ypepth.gr»…
Ειδεχθής λεπτομέρεια: Πιο πριν από τον Άνεμο το είχε σχολιάσει η Εύη Σ. – τακτική επισκέπτρια της στήλης
Ανακοίνωση του ΥΠΕΠΘ 13/12
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)