Η εικαστική παρέμβαση της Αθηνάς Τσαγκάρη (της ομάδας του Δημήτρη Παπαϊωάννου) από την τελετή εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης.
Χρησιμοποιήθηκαν κινούμενοι θεατρικοί προβολείς, λέιζερ και οπτικές ίνες, ενώ η μουσική ήταν πρωτότυπη και ακούστηκε σε ζωντανή εκτέλεση με ένα εξελιγμένο σύστημα ήχου, δημιουργώντας «ένα τέλειο ηχητικό περιβάλλον» παράλληλα με τη χρήση νέων τεχνολογιών.
Βίντεο που προβάλλονταν στους τοίχους πέριξ του Μουσείου έδιναν «ζωή» στις Καρυάτιδες, που φαίνονταν να κουνούν με χάρη τα ωραία κεφάλια τους, ενώ πουλιά, ελάφια και άλογα, σαν να το ΄χαν σκάσει από τα αγγεία, έδωσαν μια σύντομη παράσταση πάνω στους τοίχους για χάρη των σύγχρονων θεατών.
Από το ίδιο αφιέρωμα στο νέο μουσείο διαβάστε το πως θα πλοηγηθεί ο επισκέπτης μέσα στο Νέο Μουσείο, αφού ξεπεράσει την πρώτη έκπληξη του μεγάλου επιβλητικού κελύφους του κτιρίου. Οι υπεύθυνοι του μουσείου μας καθοδηγούν βήμα βήμα.
Γενικά καλά τα πήγαμε στα εγκαίνια. Βέβαια οι άσχετοι δημοσιογράφοι βάφτισαν τον κάνθαρο, αμφορέα αλλά θα μου πείτε μικρό το κακό. Ο υπουργός Πολιτισμού κράτησε αυτό το θεσπέσιο θραύσμα με τη μορφή της Ίριδος για λίγο στα χέρια του κι έκλεψε την παράσταση. Ευτυχώς οι χαιρετισμοί ήταν σύντομοι.
Απόσπασμα από τον χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας: “Σήμερα ο κόσμος όλος μπορεί να δει συγκεντρωμένα τα σημαντικότερα γλυπτά του Παρθενώνα. Κάποια λείπουν. Είναι ώρα να επουλωθούν οι πληγές του μνημείου με την επιστροφή των μαρμάρων που του ανήκουν”, με αυτή τη φράση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του στα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για την ανάγκη επιστροφής των μαρμάρων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, στον “φυσικό” τους χώρο. Φανερά συγκινημένος, ο κ. Παπούλιας τόνισε ότι η Ελλάδα με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης: “Αποδεικνύει το σεβασμό της προς την ιστορία. Και προσπαθεί να αποδώσει, με ένα σπουδαίο έργο, το δέος και τη συγκίνηση που γεννιούνται στη ψυχή κάθε ανθρώπου, όταν υψώνει το βλέμμα και αντικρίζει τον Παρθενώνα”.
Αναφέρεται η ιστοσελίδα σε πρόσφατη έρευνα του Ε.Μ.Π. η οποία έδειξε, ότι αυτό, που εδώ και πολλές δεκαετίες χρησιμοποιούν οι χωρικοί για την άντληση νερού στην περιοχή Σα Μιχάλη της Σύρου, δεν είναι πηγάδι. Πρόκειται για τελειοτάτη πανάρχαια κατασκευή, ένα ηλιακό παρατηρητήριο, στο οποίο υπολογίζεται η φαινομένη κίνηση του Ήλιου καθ’ όλο το έτος, και σηματοδοτούνται με ακρίβεια οι εποχές, οι ισημερίες, οι τροπές κ.τ.λ.
Το «Ηλιοτρόπιο του Φερεκύδη», όπως ονομάσθηκε (στο Σύρο φιλόσοφο αποδίδεται η κατασκευή ή η τελειοποίηση μέρους του έργου), αποτελεί έναν ακόμη κρίκο της μακράς «αλυσίδας» της αρχαίας συριανής επιστημονικής παράδοσης, όπως περιγράφεται σε μυθολογικές και ιστορικές πηγές και διασώζεται αποτυπωμένη σε βραχογραφίες, αλλά και στα κυκλαδικά ειδώλια, τα οποία δεν κατασκευάζονταν για λατρευτικούς ή διακοσμητικούς απλώς λόγους, όπως νομίζεται, αλλά ήταν ακριβέστατα φορητά επιστημονικά όργανα, που χρησιμοποιούνταν για τους ίδιους υπολογισμούς, όπως και το Ηλιοτρόπιο, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν ακόμη και σήμερα με άριστα αποτελέσματα.
Μέρα υποδοχής του Θερινού Ηλιοστασίου η σημερινή, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Για το θερινό ηλιοστάσιο και τα τρία δόγματα του Χριστιανισμού (Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Προτεστάντες) εορτάζουν τη γέννηση του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στις 23 ή στις 24 Ιουνίου, γνωστή στην Ελλάδα ως εορτή του «Αϊ-Γιάννη του Φανιστή», αρκετά σημαντική ώστε σε κάποια μέρη (Σωζόπολις Ανατ.Ρωμυλίας) ολόκληρος ο Ιούνιος να αναφέρεται ως «Αϊγιαννίτης». Ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας έγραφε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 22/6/1958: `Οτι μία νέα χρονική περίοδος αρχίζει με την 24ην Ιουνίου το γνωρίζουν και οι άνθρωποι του λαού: «είναι λιτρόπι» λέγουν, δηλ. ημέρα των θερινών τροπών του ηλίου και δι’ αυτό τον Ιωάννην Πρόδρομον, του οποίου το Γενέθλιον εορτάζεται την ημέραν αυτήν, εις μερικούς τόπους, όπως εις την Κύμην, την Κύθνον, την Λέσβον, την Σινώπην, την Οινόην, τον ονομάζουν Αϊγιάννη «Λιοτροπιόν» ή Αλιτροπιόν ή του Λουτρόπου. Επικρατεί μάλιστα η πίστις ότι ο ήλιος της ημέρας αυτής «τρέμει ή γυρίζει και είναι θαμπερός»
Στις βορειότερες χώρες, όπου οι μεταβολές της πορείας του ήλιου είναι ευκολότερα αντιληπτές από ό,τι στην Ελλάδα, οι σχετικές τελετές επικρατούσαν από τη χαραυγή ήδη του πολιτισμού. Το αρχαιότερο ίσως σχετικό μνημείο είναι το Στόουνχεντζ όπου οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας έκαναν τις τελετές τους.
Αν ξανακούσω άλλη φορά την πριγκίπισσα να λέει τα δικά της, θα το σπάσω το μόνιτορ. Κάθε φορά που το ποντίκι μου την πλησιάζει αρχίζει να παραληρεί. Μήπως όλες αυτές οι διαφημίσεις που στο mouse over «ξεπετάγονται» καταλαμβάνοντας όλο το site είναι λίγο προσβλητικές για το χρήστη; Μας έχουν κάνει να προσέχουμε που έχουμε το ποντίκι μην τυχόν κι αρχίσουν οι κραυγές και πεταχτούν τα διαφημιστικά και μας ταράξουν.
Οι διαφημίσεις mouseover τοποθετούνται στρατηγικά σε σημεία της σελίδας όπου αναγκαστικά περνά η διαδρομή του ποντικιού σου. Δε χρειάζεται να τις επιλέξεις και αυτή ακριβώς η τεχνική “σου σπρώχνουμε το φυλλάδιο στα μούτρα” είναι που μου τη δίνει. Ασε που για να τη σταματήσεις πρέπει να ψάχνεις μία ώρα το sound off.
Απαράδεκτες συμπεριφορές:
1. Να γίνεται απευθείας expandable με mouse over – Αφήστε τον επισκέπτη να κάνει click με το mouse!
2. Να παίζει ο ήχος αυτόματα – θα πρέπει να τον ζητάει ο επισκέπτης αν το επιθυμεί με ένα κλικ
3. Ο έλεγχος του ήχου και το κουμπί για να κλείσει το expandable να είναι αόρατος. Θα πρέπει να είναι ευδιάκριτος για εύκολη χρήση.
4. Να μας φορτώνετε με video (και άλλα τέτοια στοιχεία που είναι βαριά) χωρίς να τα ζητήσουμε.
5. Να μας γεμίζετε κινούμενα τζιφάκια. Αν πρέπει να τα χρησιμοποιήσετε καλό θα είναι να μην υπερβούν σε βάρος τα 60-70kb.
Φίλοι διαφημιστές, μαζευτείτε λίγο. Είπαμε να βγάλετε χρήματα αλλά υπάρχουν κοσμιότεροι και πιο καλαίσθητοι τρόποι… Επιτυχημένη διαφήμιση, είναι καταρχάς αυτή που θέλει να ξαναδεί ο επισκέπτης, όχι αυτή που πασχίζει να την αποφύγει…
H έντονη φημολογία των τελευταίων μηνών τελικώς επιβεβαιώθηκε και προς το τέλος του 2009 θα πρέπει να αναμένουμε τους πρώτους φορητούς υπολογιστές, το λειτουργικό σύστημα των οποίων θα προέρχεται από την Google! Η τελευταία έχει παρουσιάσει το Android, μία πλατφόρμα για «έξυπνα» και προηγμένα κινητά τηλέφωνα, όμως, κάποιοι κατασκευαστές δείχνουν να θεωρούν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε netbooks. Άλλωστε, τα τεχνικά χαρακτηριστικά των netbooks είναι άλλωστε αρκετά κοντά σε εκείνα των καλύτερων κινητών τηλεφώνων.
Ο πρώτος κατασκευαστής που παρουσίασε netbook με το Google Android ήταν η ταϊβανέζικη Acer, η οποία, μάλιστα, υποστήριξε ότι τα σχετικά μοντέλα θα είναι εμπορικά διαθέσιμα στο τρίτο τρίμηνο του 2009. Μέχρι τότε, όμως, δεν αποκλείεται και η Asus να έχει παρουσιάσει ένα αντίστοιχων δυνατοτήτων netbook, ενώ στη σχετική λίστα φέρονται να περιλαμβάνονται και άλλοι μεγάλοι κατασκευαστές, όπως, για παράδειγμα, η Dell.
Ευελιξία και ταχύτητα Το πλεονέκτημα της ενσωμάτωσης του Android σε ένα netbook είναι ότι -θεωρητικά τουλάχιστον- προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτητα, ενώ μειώνει και το κόστος του μηχανήματος. Όμως, επειδή ακόμη δεν έχει πραγματικά δοκιμαστεί και υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσον το κοινό θα το υποδεχτεί με θέρμη, η Acer φέρεται να σχεδιάζει να διαθέτει το εν λόγω netbook και με Windows XP, δηλαδή να υπάρχουν προεγκαταστημένα δύο λειτουργικά συστήματα.
Σε κάθε περίπτωση, το λανσάρισμα υπολογιστών με Android ίσως αποδειχθεί από τις πλέον σημαντικές κινήσεις των τελευταίων ετών, δεδομένου ότι θα φέρει την Google αντιμέτωπη με τη Microsoft εκεί όπου η τελευταία είναι η απόλυτη κυρίαρχος: στα λειτουργικά συστήματα. Και το ερώτημα είναι αν η Google θα καταφέρει να αποσπάσει ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς σε έναν χώρο που δεν έχει μέχρι τώρα παρουσία.
O Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στο Έθνος ανατρέχει στις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων
Ο βασικός πληροφοριοδότης μας από εκείνη την εποχή είναι ο σοφιστής φιλόσοφος και ρήτορας Αθηναίος, ο οποίος κατέχει υψηλή θέση στη γραμματολογία εξαιτίας του σπουδαίου έργου του «Δειπνοσοφιστές». Το έργο αυτό του Αθηναίου αποτελεί μια «γαστρονομική πραγματεία» όπου οι συνδαιτυμόνες παραδίδονται στην αίσθηση της γεύσης.
Τη διατροφή μιας ημέρας ενός πολίτη της αρχαίας Αθήνας την ανακαλύπτουμε στο έργο του Γάλλου ιστορικού Ρομπέρ Φλασελιέρ «Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός βίος των αρχαίων Ελλήνων».Η περιγραφή αρχίζει με την ανατολή του ηλίου: «Ο Αθηναίος, προτού εξέλθει της οικίας του, με το θάμπος ακόμα της αυγής, έτρωγε κάτι λιτό. Αυτό λεγόταν ακράτισμα και συνήθως αποτελείτο από λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί (άκρατος οίνος=καθαρός οίνος). Ορισμένες φορές συμπλήρωναν το πρωινό με ελιές και σύκα. Κατά το μεσημέρι ή προς το απόγευμα, οι Ελληνες έπαιρναν ένα απλό γεύμα, στα γρήγορα, το άριστον. Κάποιοι ξανατρώνε κάτι το βραδάκι, το εσπέρισμα, αλλά το πολυτελές γεύμα το παίρνουν κανονικά στο τέλος της ημέρας ή αφού πλέον έχει νυχτώσει. Αυτό ήταν το δείπνο, που τελείωνε με τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα νωπά ή ξηρά, ως επί το πλείστον σύκα, καρύδια και σταφύλια ή γλυκά με μέλι».
Πολλές, όμως, είναι οι περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων για τον τρόπο ζωής των πολιτών εκείνης της εποχής και κατ’ επέκταση της διατροφής τους. Ο Αθηναίος στους Δειπνοσοφιστές κάνει λόγο για τον Αντιφάνη, τον σπουδαίο κωμωδιογράφο της Μέσης Αττικής κωμωδίας, όπου στο έργο του «Παρασίτω» αναφέρει πως υπήρχαν αρκετοί πολίτες που αναζητούσαν πλουσιότατο πρωινό. Συνέχεια »
Αν πριν από μια δεκαετία αναφερόταν κανείς στην διαδικτυακή Αστρονομία ίσως εθεωρείτο ότι αναφερόταν σε κάτι πολύ μελλοντικό, ενδεχομένως και μη υλοποιήσιμο.
Ομως, η ραγδαία εξέλιξη των δικτύων σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους αστρονόμους να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τον εξοπλισμό τους. Η μοντέρνα προσέγγιση θέλει σήμερα τα ραδιοτηλεσκόπια να συνδέονται σε κοινό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο υψηλής ταχύτητας μέσω του οποίου στέλνουν σε πραγματικό χρόνο τις ψηφιακές παρατηρήσεις τους σε ενιαίο κέντρο όπου λειτουργούν υπερυπολογιστές για την επεξεργασία τους.
H αγγλική γλώσσα απέκτησε την εκατομμυριοστή της λέξη, υποστηρίζουν οι ερευνητές του Global Language Monitor.
Οι γλωσσολόγοι έχουν δημιουργήσει ένα διαδικτυακό εργαλείο που καταχωρεί κάθε νέα λέξη που χρησιμοποιείται στο ίντερνετ πάνω από 25 χιλιάδες φορές.
Σε αυτές περιλαμβάνονται όροι όπως noob, δηλαδή κάποιος ο οποίος είναι καινούργιος σε μια διαδικτυακή εφαρμογή και chiconomics , μία λέξη που χρησιμοποιείται για τις οικονομικές προτάσεις μόδας.
Ακαδημαϊκοί πάντως αναφέρουν ότι η πρακτική αυτή δεν είναι αξιόπιστη και πως οι περισσότερες από τις λέξεις που καταχωρούνται είναι αρχικά.
Στις ΗΠΑ, η αϋπνία και γενικότερα οι διαταραχές του ύπνου αποτελούν μία από τις πλέον διαδεδομένες παθήσεις, που πλήττει το 30% του ενήλικου πληθυσμού.
Στη μελέτη της, που δημοσιεύτηκε στο τρέχον τεύχος (Ιούνιος 2009) του περιοδικού που αποτελεί το επίσημο όργανο της Αμερικανικής Ακαδημίας Ιατρικής του Υπνου, η κλινική ψυχολόγος Νόρα Βίνσεντ προτείνει μια εναλλακτική και επαναστατική, για τα ιατρικά δεδομένα, θεραπευτική μέθοδο που αξιοποιεί τις δυνατότητες του Διαδικτύου.
Οι λεγόμενες «web therapies» (διαδικτυακές θεραπείες) άρχισαν να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κατάθλιψη, τα οποία δεν καταφέρνουν να επιλυθούν με τις κλασικές ιατρικές ή ψυχοθεραπευτικές πρακτικές. Σε σύγκριση μάλιστα με τις τελευταίες, φαίνεται να έχουν τουλάχιστον δύο εμφανή πλεονεκτήματα: είναι σαφώς απλούστερες και πολύ λιγότερο δαπανηρές.
Στην περίπτωση της αϋπνίας, τα αποτελέσματα της «διαδικτυακής θεραπείας» είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά: το 81% των ατόμων που τη δοκίμασαν κατάφερε να λύσει το πρόβλημά του σε διάστημα μικρότερο των πέντε εβδομάδων. Σύμφωνα με τη δρα Βίνσεντ, η επιτυχία της μεθόδου οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι τα άτομα αισθάνονται ότι έχουν τα ίδια τον έλεγχο της κατάστασης, πράγμα που τους παρέχει ισχυρότερο κίνητρο στην εξεύρεση λύσης.
Βασισμένη σε γνωσιακά-συμπεριφοριστικά θεραπευτικά μοντέλα, η θεραπεία της Βίνσεντ συνδυάζει εικόνα, ήχο και γραπτές οδηγίες που μαθαίνουν στο άτομο βήμα προς βήμα μερικούς απλούς κανόνες για έναν καλό ύπνο, όπως για παράδειγμα πώς να χαλαρώνει πριν πέσει για ύπνο ή πώς να αποφεύγει να καταληφθεί από άγχος σε περίπτωση που δεν κατορθώνει να κοιμηθεί.
Ο Χρήστος Γιανναράς φθάνει σε θλιβερά συμπεράσματα:
Δυστυχώς η περίπτωσή μας των Νεοελλήνων ενισχύει τον ισχυρισμό του διαβόητου Σάμιουελ Χάντινγκτον ότι κοινωνίες υπανάπτυκτες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν και αφομοιώσουν το δυτικό μοντέλο της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας. Τα πολιτικά κόμματα στις κοινωνίες αυτές αλλοτριώνονται σε συντεχνίες συμφερόντων και σε καρκινώματα διαφθοράς, το δικαίωμα της ψήφου υπηρετεί ιδιοτελείς συναλλαγές, ο κομματικός φανατισμός συναγωνίζεται την αλογία της ποδοσφαιροφιλίας.
Πολίτες «ανεπαισθήτως» υπόδουλοι, λαός ανυποψίαστων ραγιάδων, σκλάβοι ντοπαρισμένοι με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Μας επιτρέπουν να ψηφίζουμε, αλλά με στημένους ακαταμάχητους μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου μας. Μας παραμυθιάζουν με φαντασιώσεις ελευθερίας και δικαιωμάτων, με το να μας αφήνουν να «διαδηλώνουμε» αναμηρυκάζοντας συνθήματα που μας υπαγορεύουν κομματικοί εγκάθετοι με ντουντούκα. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί δεν υποτάχθηκαν με τόσο ζήλο στα επαγγελματικά συμφέροντα τόσο λίγων.
Tον Μάιο του 2009, σε κάποια σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών συνεδρίαζε το Εκλεκτορικό Σώμα για την εκλογή καθηγητού τρίτης βαθμίδος, δηλαδή τακτικού καθηγητού, όπως τον αποκαλούσαμε κάποτε. Οι υποψήφιοι ήταν δύο και ο ένας είναι ήδη τακτικός καθηγητής σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, όπου, όπως γράφει ο ίδιος στο υπόμνημά του, εξεπλήρωσε όλες τις επιστημονικές και προσωπικές φιλοδοξίες και του μένει μόνο η νοσταλγία να επιστρέψει στην πατρίδα και να προσφέρει υπηρεσίες στο πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησε. Σέβομαι βαθύτατα αυτήν την τελευταία του νοσταλγική φιλοδοξία, αλλά με τη σκέψη πόσο διαφορετικά είναι αυτά που θυμάται ως φοιτητής της δεκαετίας του ’70, ακόμη και του ’80, με αυτά που ισχύουν σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια, με δυσκολία συγκρατώ το σαρκαστικό «καλά να πάθει»…
Εγκαίρως υπέβαλε τα χαρτιά του και τις εργασίες του «τρεις κούτες». Εντελώς τυχαία διαπίστωσε ότι κανένα από τα μέλη του Εκλεκτορικού Σώματος και της Εισηγητικής Επιτροπής δεν έκανε τον κόπο να ανοίξει αυτές τις κούτες για να δει τι περιέχουν. Και όταν εξέφρασε τη διαμαρτυρία του σε κάποιον της Εισηγητικής Επιτροπής, εκείνος τον επέπληξε γιατί δεν εφρόντισε να έχει ιδιαίτερες συναντήσεις με όλα τα μέλη. Πράγματι δεν εφρόντισε, γιατί στις ΗΠΑ αυτές οι συναντήσεις δεν συνηθίζονται και θεωρούνται επιλήψιμες και νόμιζε ο δυστυχής ότι το ίδιο ισχύει και εδώ! Εκεί οι συναντήσεις δεν είναι «ιδιαίτερες», αλλά δημόσιες, αλλεπάλληλες και σε επίσημες συνεδριάσεις των εκλεκτορικών σωμάτων.
Ηδη από την προκήρυξη του διαγωνισμού και τον χαρακτηρισμό της επίμαχης έδρας άρχισε να υποπτεύεται ότι η εκλογή ήταν ήδη φωτογραφικά προσανατολισμένη υπέρ του συνυποψηφίου του. Και τότε κατελήφθη από οργή, πείσμα και μαχητικότητα γιατί το ζήτημα δεν ήταν πλέον ατομικό, αν θα εκλεγεί αυτός ή ο άλλος, αλλά γενικότερο που έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργούν τα πανεπιστήμιά μας. Αρχισε να ερευνά και από την έρευνα έμαθε πολλά. Ευχόμαστε να μην πάθει και πολλά.
Στη συνεδρίαση, λοιπόν, του Εκλεκτορικού Σώματος τον περασμένο Μάιο ήταν καλά μελετημένος και αποκάλυψε, προσκομίζοντας και τις σχετικές αποδείξεις, ότι κρίσιμα σημεία από το βιογραφικό του συνυποψηφίου του ήταν κατά την ευγενικότερη έκφραση ανακριβή και κατά την ειλικρινέστερη απροκάλυπτα ψευδή! Κανείς όμως μέχρι τότε δεν τα είχε ερευνήσει, από σκόπιμη αμέλεια ή από αμελή σκοπιμότητα…
Το Εκλεκτορικό Σώμα και η Εισηγητική Επιτροπή, που άλλα είχαν εισηγηθεί, βρέθηκαν σε μεγάλη αμηχανία. Αναγκάστηκαν να διακόψουν τη συνεδρίαση χωρίς να ορίσουν πότε θα επαναληφθεί, από ποιο σημείο θα συνεχιστεί και με ποιους όρους. Περιμένουμε και θα δούμε. Για την ώρα δεν αναφερόμαστε σε ονόματα ή σε άλλες συγκεκριμένες καταστάσεις. Θα το κάνουμε αν χρειαστεί, και ελπίζουμε να μη χρειαστεί…
Η 21η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής και γιορτάζεται σε όλη την Ευρώπη μέσω του πολιτιστικού δικτύου “Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής” με συναυλίες ΔΩΡΕΑΝ για το κοινό στους μεγαλύτερους Δήμους της. Και φέτος η Ελλάδα συμμετέχει στη μεγαλύτερη μουσική γιορτή παρουσιάζοντας συναυλίες και μουσικές εκδηλώσεις σε διάφορους Δήμους.Περίπου 100 σημεία σε όλη την Ελλάδα. Περισσότερα από 450 σχήματα. Πάνω από 1.500 καλλιτέχνες. Επί τρεις ημέρες η Ελλάδα συντονίζεται με την υπόλοιπη Ευρώπη και γιορτάζει την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής.
Από τις 21 έως τις 23 Ιουνίου θα διαρκέσει η γιορτή στην Αθήνα, από 19 έως 21 του μηνός στις υπόλοιπες 23 ελληνικές πόλεις που συμμετέχουν. Ροκ, ποπ, τζαζ, έθνικ, ελέκτρο, χιπ χοπ, ρέγκε, φανκ, έντεχνο και συμφωνική μουσική. Κι όπως πάντα, όλα θα προσφέρονται με ελεύθερη είσοδο. Τα δέκα χρόνια του συμπληρώνει φέτος ο θεσμός και το γιορτάζει αναλόγως.
Η πλατεία Κοτζιά, το Σύνταγμα, η Τεχνόπολη, η Κουμουνδούρου, η Οδός Πανός στην Πλάκα, η Ρήγα Παλαμίδου στου Ψυρρή, η Πειραιώς, το Θησείο, ο Εθνικός Κήπος, η Πλατεία Ασωμάτων είναι μόνο μερικά από τα σημεία συνάντησης για το τριήμερο στην Αθήνα.
Τα εγκαίνια του νέου μουσείου της Ακρόπολης, που γίνονται σήμερα στις 8 το βράδυ, δίνουν έμπνευση σήμερα στο Google, το οποίο αλλάζει το λογότυπό του με ένα όμορφο σκίτσο που δείχνει το μουσείο μεσοτοιχία με τον Παρθενώνα.
Η προηγούμενη (και η πρώτη) φορά που ο 29χρονος Dennis Hwang, δημιουργός των Google Doodle, είχε σκιτσάρει ελληνικό θέμα ήταν την 1 Σεπτεμβρίου 2008, για τα γενέθλια του Φιλοποίμενα Φίνου.
Οι τακτικοί αναγνώστες θα θυμούνται τη γκρίνια μου για την κατάρρευση του συστήματος κράτησης εισιτηρίων του Μουσείου της Ακρόπολης. Στις 16 Ιουνίου έστειλα στην υπηρεσία e-ticketing το παρακάτω μήνυμα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στη διεύθυνση e-tickets@theacropolismuseum.gr:
“Κατά τη διαδικασία αγοράς εισιτηρίων κι ενώ είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία στη σελίδα της Τράπεζας Πειραιώς, η επιστροφή στη σελίδα του Μουσείου δεν μου έδωσε τον αριθμό της κράτησης που αναφέρεται στη σελίδα σας.
Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω αν έχει ολοκληρωθεί η κράτησή μου. Δεν έχω λάβει μήνυμα επιβεβαίωσης.
Τα στοιχεία μου είναι ….. για την Κυριακή 21/6 ώρα 9-11, 3 εισιτήρια και e-mail ….
Θα ήθελα να με πληροφορήσετε αν υπάρχει η κράτηση.
Στις 19 Ιουνίου λαμβάνω το εξής μήνυμα από το e-mail Acropolis.Museum@gmail.com
“Παρακαλούμε πολύ να έχετε μαζί σας το email με την απόδειξη πληρωμής από την Τράπεζα Πειραιώς, το οποίο αρκεί για να παραλάβετε το εισιτήριό σας από τα ταμεία του Μουσείου Ακρόπολης. Χωρίς αυτή την απόδειξη, η”
Έτσι όπως το βλέπετε, κομμένο. Χωρίς το δικό μου κείμενο να παρατίθεται. Χωρίς να έχουν καταλάβει. Από λογαριασμό gmail. Χωρίς καν μία συγγνώμη για την ταλαιπωρία.
Στην τράπεζα που αποτάνθηκα για να βρω άκρη με πληροφόρησαν ότι το αίτημά μου απορρίφθηκε λόγω του ότι δεν υπήρχε επαρκές υπόλοιπο στην κάρτα. Που όμως υπήρχε. Προφανώς το σύστημα δεν άντεξε το φόρτο.
Πότε θα αρχίσουμε να γινόμαστε επαγγελματίες; Ελπίζω να πάνε καλά τα εγκαίνια αλλά στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες βρισκόμαστε σε προϊστορική εποχή…
Άρθρο των New York Times, επισημαίνει αλλοιώσεις στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων. «Υπήρχε μια εποχή», αναπολεί η συντάκτρια του εν λόγω άρθρου, «πριν αρχίσουμε να βλέπουμε παλιά επεισόδια του «The Wilde» κάθε βράδυ, που συμπεριφερόμασταν σαν τυπική οικογένεια». Μια εποχή που οι οικογένειες δειπνούσαν μαζί. Που οι γονείς μιλούσαν στα παιδιά τους. Που έβγαιναν τα Σαββατοκύριακα έξω. Που κάποιος έπλενε πιάτα ή ρούχα. Μέχρι που ο κόσμος άρχισε να εθίζεται στις τηλεοπτικές σειρές, περνώντας αρχικά ολόκληρα Σαββατοκύριακα κι έπειτα κάθε βράδυ αργά, ενίοτε μέχρι το χάραμα στον καναπέ βλέποντας ατέλειωτους κύκλους ξένων δημοφιλών σειρών. Κι όποιος μπαίνει στον φαύλο αυτό κύκλο δύσκολα βγαίνει. Ακόμη και οι άνθρωποι που επαίρονταν ότι δεν βλέπουν τηλεόραση. Και που εξακολουθούν να μη βλέπουν. Ούτε ειδήσεις. Αλλά βλέπουν μανιωδώς βίντεο.
Από την επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή
Να δηλώσω λοιπόν εθισμένη και στις ξένες τηλεοπτικές σειρές. Ξεκίνησα από Lost & Desperate Housewives αλλά πλέον η λίστα είναι τεράστια: όλοι οι κύκλοι CSI, (Las Vegas, Miami, NY), Weeds, Bones, Dexter, Prison Break, Cold case, Criminal Minds,Private Practice, το πιο πρόσφατο Nurse Jackie και το πιο αγαπημένο όλων Grey’s Anatomy.
Απορώ δε με αυτούς που συνεχίζουν να παρακολουθούν ελληνικά σήριαλ…
Τώρα που βλέπω τον κατάλογο απορώ και πως προλαβαίνω να γράφω και το blog…
Ο καθηγητής Χρίστος Ντούμας προσεγγίζει με άρθρο του στην Καθημερινή τον αρχέγονο φόβο του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο.
Η συμπεριφορά προς τον νεκρό και η διαχείριση του άψυχου σώματός του είναι γνώρισμα του ανθρώπινου είδους, που δεν απαντά σε άλλη κατηγορία ζώων, μηδέ των ανώτερων πιθήκων εξαιρουμένων. Γιατί ο άνθρωπος έχοντας αποκτήσει συνείδηση της ύπαρξής του άρχισε να διακατέχεται και από ανησυχίες πέρα από την εξασφάλιση της καθημερινής του επιβίωσης. Ωστόσο, αδυνατώντας να αποδεχτεί ότι κι αυτός αποτελεί μέρος του φυσικού κόσμου και, συνεπώς, υπόκειται στους νόμους της Φύσης, άρχισε να αναζητεί απαντήσεις σχετικά με την αρχική του προέλευση αλλά και με την κατάληξή του μετά θάνατον. Πολλά φυσικά φαινόμενα, για τα οποία δεν μπορούσε να βρει λογική ερμηνεία, του θανάτου μη εξαιρουμένου, τα απέδωσε σε υπερφυσικές δυνάμεις, που τις ονόμασε θεούς, διαμορφώνοντας έτσι και το πλαίσιο για τη γένεση των θρησκειών. Την παγκοσμιότητα του φαινομένου την βεβαιώνει το γεγονός ότι σε όλες τις μυθολογίες του κόσμου υπάρχει πρόβλεψη για τη μεταθανάτια κατάσταση. Ωστόσο, ούτε οι πιο εξελιγμένες θρησκείες δεν κατάφεραν να απαλλάξουν από τον φόβο που προκαλεί τόσο ο θάνατος ως φαινόμενο όσο και ο ίδιος ο νεκρός. Ακόμη και η χριστιανική θρησκεία, η οποία με αισιοδοξία προσεγγίζει το θέμα του θανάτου διδάσκοντας ότι ο αποθανών «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5: 24), στο βάθος δεν φαίνεται να έχει πείσει τους οπαδούς της. Η λαϊκή πρόληψη, ότι οι νεκροί βγαίνουν τη νύχτα από τον τάφο τους και κυκλοφορούν ως βρικόλακες για να βλάψουν τους ζωντανούς, εξακολουθεί να τρομάζει.
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, όπου από πολύ νωρίς καλλιεργείται η ορθολογική σκέψη, δεν υπάρχουν αυταπάτες. Στον Κάτω Κόσμο του Ομήρου, για παράδειγμα, δεν κατοικούν πραγματικά όντα, αλλά «φαντάσματα αποκαμωμένων θνητών» (Οδ. λ: 475). Η μιζέρια εκεί είναι τέτοια, ώστε ο Αχιλλέας αναγκάζεται να ομολογήσει ότι θα προτιμούσε να είναι υπηρέτης ενός φτωχού ακτήμονα επάνω στη γη, παρά βασιλιάς όλων των νεκρών στον Αδη (Οδύσεια λ, 489-491). Τη ζοφερή αυτή εικόνα για τον Κάτω Κόσμο πιθανώς οι ζωντανοί τη σχημάτισαν μέσω των ονείρων, στα οποία προφανώς τους επισκέπτονταν προσφάτως αποδημήσαντα προσφιλή πρόσωπα. Τα πρόσωπα αυτά, στερημένα από το φως του ήλιου και τη χαρά της ζωής, και αποχωρισμένα από αγαπημένα τους πράγματα, ασφαλώς δεν ένιωθαν άνετα εκεί όπου είχαν μεταβεί και ενδεχομένως εκδήλωναν φθόνο για τους επιζώντες, που όχι μόνο συνέχιζαν να χαίρονται τη ζωή αλλά και χρησιμοποιούσαν πράγματα τα οποία αυτοί, χωρίς τη θέλησή τους, είχαν αποχωριστεί. Για να αποτραπεί δε ο κίνδυνος να βλάψει ο νεκρός τους ζωντανούς καθιερώθηκαν πρακτικές, με τις οποίες αφ’ ενός εμποδιζόταν η επιστροφή του και αφ’ ετέρου εξευμενιζόταν το πνεύμα του, ώστε να μην επιθυμεί πλέον να βλάψει.
Αγνοια. Αδιαφορία. Αντιπάθεια. Οι μαθητές γυρνούν την πλάτη τους στην Ιστορία, μάθημα που όχι μόνο δεν τους κεντρίζει το ενδιαφέρον αλλά τους κάνει να βαριούνται αφάνταστα. Είναι υποψιασμένοι για την έλλειψη αντικειμενικότητας της σχολικής Ιστορίας, για την οποία λένε ότι τους βομβαρδίζει με ανακρίβειες και τους αποπροσανατολίζει, δημιουργώντας στρεβλή εικόνα για το παρελθόν.Ο τρόπος διδασκαλίας, η αποστήθιση, η εξαντλητική ανάλυση γεγονότων περιττών και ανούσιων πολλές φορές, κάνει τους μαθητές (της θεωρητικής κατεύθυνσης μόνο) να διαβάζουν Ιστορία από υποχρέωση, επειδή είναι εξεταζόμενο μάθημα στις πανελλαδικές εξετάσεις.
*Μόλις το 6,6% των μαθητών εκφράζει μεγάλο ενδιαφέρον για το μάθημα της Ιστορίας. Το 17,7% ενδιαφέρεται αρκετά. Πλήρη αδιαφορία δηλώνει το 29,8%, μικρό ενδιαφέρον το 13,8% και στάση ουδετερότητας το 31,9%.
*Λίγο καλύτερη, όχι όμως για αισιόδοξα μηνύματα, είναι η σχέση που έχουν οι μαθητές για την Ιστορία, εκτός σχολικού πλαισίου. Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον εκδηλώνει το 11%. Ενδιαφέρον το 25,8%.
*Στάση ουδετερότητας τηρεί το 27,5%. Μικρό βαθμό ενδιαφέροντος το 21,4% και πλήρη αδιαφορία το 15,3%.
Ελλιπείς γνώσεις
Η έρευνα είχε στόχο να καταγράψει πώς διαμορφώνεται η ιστορική κουλτούρα των μαθητών του λυκείου και το πέρασμά τους από τη σχολική στη δημόσια Ιστορία. Τα σημαντικότερα ευρήματά της είναι τα εξής:
*Οι μαθητές του λυκείου έχουν περιορισμένη ιστορική παιδεία.
*Αδυνατούν να κάνουν τις αναγκαίες διακρίσεις μεταξύ ακαδημαϊκής Ιστορίας και ιστορίας για λαϊκή κατανάλωση.
*Οι πενιχρές ιστορικές τους γνώσεις διαμορφώνονται κυρίως από το τηλεοπτικό γίγνεσθαι (ιστορικά σίριαλ, ταινίες).
*Οι περισσότεροι βρίσκονται πλησιέστερα προς τη λεγόμενη «ψευδοϊστορία».
*Αυτοί που ενδιαφέρονται περισσότερο για το μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο είναι αυτοί οι οποίοι αδιαφορούν λιγότερο για την Ιστορία έξω από το σχολείο.
*Μικρό είναι το ενδιαφέρον των μαθητών για επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, και γίνεται ακόμη μικρότερο ανάμεσα στους μαθητές που έχουν χαμηλές σχολικές επιδόσεις.
Ανεξάρτητα, πάντως, από την έλλειψη ιστορικών γνώσεων οι μαθητές είναι συνειδητοποιημένοι για το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η Ιστορία στη διαμόρφωση του κοινωνικού μας γίγνεσθαι. Εκτιμούν ότι «η Ιστορία είναι πανταχού παρούσα, ακόμη κι αν η παρουσία της δεν γίνεται πάντοτε αντιληπτή» και ότι «η καλή γνώση της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το σχεδιασμό μελλοντικών δράσεων».
Καταγράφηκε επίσης η άποψη, σε μικρό όμως ποσοστό (9%), ότι η μελέτη της Ιστορίας είναι μόνο για τους ηλικιωμένους, καθώς είναι ανιαρή, ενώ το 2,2% απάντησε πως η μελέτη της Ιστορίας ταιριάζει σε αργόσχολους ως ενασχόληση περιττής πολυτέλειας. Εκτίμηση που, σύμφωνα με τους ερευνητές, υποδηλώνει αμφισβήτηση της μορφωτικής της αξίας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός πως οι μαθητές συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό για τους λόγους που το μάθημα της Ιστορίας τούς προκαλεί αντιπάθεια:
* Δεν συμφωνούν με τον τρόπο εξέτασης, που επιβραβεύει την παπαγαλία σε βάρος της κριτικής προσέγγισης, τόσο στις πανελλαδικές όσο και στη βαθμολόγηση της επίδοσης στα δύο τετράμηνα της χρονιάς.
«Περιττές λεπτομέρειες»
* Δυσανασχετούν με τον όγκο των λεπτομερειών της διδακτέας ύλης, που τον χαρακτηρίζουν περιττό, ανούσιο και με εξαντλητική ανάλυση των γεγονότων.
* Θεωρούν υπεύθυνο τον εκπαιδευτικό για τις ακατάλληλες μεθόδους που κάνουν τη διδασκαλία του μαθήματος ανιαρή.
* Επισημαίνουν ρατσιστικά σχόλια και ανακρίβειες στη διδακτέα ύλη.
* Πιστεύουν ότι το μάθημα εξυπηρετεί προπαγανδιστικούς σκοπούς.
* Μόλις ένας στους τέσσερις μαθητές είναι πεπεισμένος για την αντικειμενικότητα της σχολικής Ιστορίας.
* Εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι κατά κανόνα η ύλη που διδάσκονται βρίθει ανακριβειών και εσκεμμένα ή στοχευμένα αποπροσανατολίζει, δημιουργώντας στρεβλή εικόνα για το παρελθόν.
* Πολλές φορές δυσπιστούν, συχνά είναι επιφυλακτικοί και με ελεγκτική διάθεση στην παράθεση των ιστορικών γεγονότων όπως αυτά παρουσιάζονται στα βιβλία.
*Από τα παραπάνω συμπεράσματα συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, αλλά και ο τρόπος διδασκαλίας του μαθήματος, πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τις επιτροπές που σχεδιάζουν αλλαγές τόσο στη δομή όσο και στο περιεχόμενο του σχολείου.
(Ολόκληρη η έρευνα θα δημοσιευθεί στο περιοδικό «Νέα Παιδεία» του Ιουνίου).
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)