Terra Computerata

Τα παιδία παίζει με την αρωγή των σύγχρονων τεχνολογιών.

Διαβάστε περισσότερα.

Μήπως αναγνωρίζετε γνώριμες συμπεριφορές;

Σε μια ακόμη απόδειξη της εντυπωσιακής εξάπλωσης της αγγλικής γλώσσας ανά τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια, το λεξικό έφτασε στον εκατομμυριοστό όρο. Και η νικήτρια είναι η λέξη «Web 2.0» που αναφέρεται στην δεύτερη γενιά ανάπτυξης του Παγκόσμιου Ιστού η οποία επέτρεψε στους χρήστες να μοιράζονται όλο και περισσότερες πληροφορίες μέσω του Ίντερνετ.

Την ευθύνη της καταμέτρησης έχει το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο της Αγγλικής Γλώσσας -μη κυβερνητικός οργανισμός με έδρα στις ΗΠΑ- που καταγράφει στο λεξικό του κάθε νέο όρο που εμφανίζεται περισσότερες από 25.000 φορές παγκοσμίως στον έντυπο Τύπο, την μπλογκόσφαιρα, τον κυβερνοχώρο και βιντεοπύλες όπως το YouTube.

Πολλοί γλωσσολόγοι διαφωνούν κατά πόσον όλοι οι νέοι όροι που προκύπτουν από την ραγδαία ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και τα περίεργα υβρίδια από το «πάντρεμα» της αγγλικής με άλλες γλώσσες (όπως τα Greekglish), είναι πραγματικές λέξεις.

Ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου της Αγγλικής Γλώσσας, καθηγητής Πόλ Πέιγιακ, πάντως συμπεριλαμβάνει στο λεξικό του όρους όπως το «Web 2.0» ή ο χαιρετισμός «Τζέι Χο» που σημαίνει «είθε να βγεις νικητής» και έγινε παγκοσμίως διάσημος τους τελευταίους μήνες χάρη στην βραβευμένη με Όσκαρ κινηματογραφική επιτυχία «Slumdog millionaire».

Κατά τους υπολογισμούς του καθηγητή Πέιγιακ και των συνεργατών του, στην αγγλική γλώσσα προστίθενται κάθε μέρα πλέον 14 νέες λέξεις. «Τα αγγλικά έχουν γίνει η παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας. Ποτέ άλλοτε τόσοι άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη δεν επικοινώνησαν τόσο εύκολα μεταξύ τους», όπως τονίζει. Κατά μέσο όρο βέβαια, 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι που μιλούν σήμερα τα αγγλικά ως μητρική ή ξένη γλώσσα, χρησιμοποιούν έως 14.000 λέξεις.

www.languagemonitor.com

Ελεύθερος Τύπος

Χρειάζεται ταρακούνημα πολιτικών, δασκάλων και γονέων λέει στην «Κ» ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δίνοντας το στίγμα των ριζικών αλλαγών που απαιτούνται για την αναδιάρθρωση της Παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες. Οσον αφορά το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, μεταξύ άλλων θα προταθεί να μειωθούν τα υπό εξέταση μαθήματα σε τέσσερα και οι πανεπιστημιακές σχολές να ορίζουν τη βαρύτητα κάθε μαθήματος.

Στόχος του Συμβουλίου είναι, μέσω των αλλαγών, να γίνει το σχολείο ελκυστικό για τους μαθητές. «Κύριο ζητούμενο, που συνδέεται με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, είναι πώς θα φέρουμε ψυχολογικά τους μαθητές πίσω στο σχολείο. Πώς να τους κάνουμε να το αγαπήσουν, να θέλουν να βρίσκονται εκεί, να νιώθουν ότι παίρνουν από το σχολείο. Αυτό συνδέεται με μια σειρά δράσεων. Ομως, για την επιτυχία των αλλαγών, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας. Και αυτό φαίνεται και σε θέματα οργάνωσης. Ξέρετε, σε σχολεία υπάρχουν σωροί βιβλίων σε κασόνια και υπολογιστές αχρησιμοποίητοι. Δεν λείπουν τα μέσα, απλώς δεν έχουν οργανωθεί…», καταλήγει ο κ. Μπαμπινιώτης.

μμμ… αν ήταν τόσο απλό και οργανωτικό το θέμα… Απλά μέσω αυτού αναδεικνύεται όλη η παθογένεια του συστήματος. Ο τεχνοφοβικός διευθυντής κλειδοκράτορας του εργαστηρίου, ο βαριεστημένος συνάδελφος του “μη μου τους κύκλους τάραττε”, η έλλειψη οργανωμένων δομών επιμόρφωσης και ακολουθεί λίστα…

Διαβάστε το άρθρο του Απόστολου Λακασά στην Καθημερινή

μια διαδικτυακή ανθολογία εν προόδω

Ξέμαθα να γράφω στίχους
Μόνο μηνύματα στους τοίχους
Κι αυτά χλευάζουν τον καιρό
Ρίχνω λοιπόν τους νέους ήχους
Μες στο παμπάλαιο νερό.

Αντεια Φραντζή
Τελετή στο κύμα, 2002

Οι Νέοι ήχοι στο παμπάλαιο νερό είναι μια διαδικτυακή ανθολογία εν προόδω της σύγχρονης ελληνικής ποίησης σε παραδοσιακές μορφές, την οποία επιμελούνται ο Κώστας Κουτσουρέλης και η Σοφία Κολοτούρου.

– Ως σύγχρονη ελληνική ποίηση εννοείται εδώ η ποίηση των τριάντα τελευταίων ετών, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ώς τις μέρες μας.
– Ως ποιήματα γραμμένα σε παραδοσιακές μορφές εκλαμβάνονται όσα στηρίζονται σε έναν ή περισσότερους τρόπους της προνεωτερικής μορφοπλασίας: μέτρο, ρίμα, αριθμό συλλαβών, κανονική στροφική οργάνωση. Επίσης, όσα ποιήματα δανείζονται τέτοια στοιχεία και τα αναμειγνύουν με τους τρόπους της ελευθερόστιχης ποίησης, συγκλίνοντας σε μεικτές ή υβριδικές μορφές.

Ομάδα επιστημόνων έχει αναπτύξει μια τεχνολογία που θα επιτρέπει σε παιδιά με προβλήματα επικοινωνίας να επικοινωνούν με τους γονείς τους ευκολότερα. Είναι βασικό να μπορεί ο καθένας να πει τις ιστορίες του, να μοιραστεί τις εμπειρίες του.
Το σύστημα είναι το πρώτο στην συγκεκριμένη εφαρμογή και βασίζεται σε αισθητήρες που τοποθετούνται στα αναπηρικά καροτσάκια. Αυτοί αντιλαμβάνονται τις κινήσεις των παιδιών κατά την διάρκεια της ημέρας και τις μετατρέπει σε μια περιγραφή που οι γονείς μπορούν να διαβάσουν ή ακόμα και να ακούσουν.

Ο καθηγητής Ehud Reiter που συμμετέχει στην ανάπτυξη του συστήματος στα πανεπιστήμια του Aberdeen και του Dunde δήλωσε χαρακτηριστικά: “Επιτρέπει στα παιδιά να πούν την ιστορία τους”.

http://howwasschooltoday.computing.dundee.ac.uk/

Θετική ψήφο από το 50% των Ελλήνων θα λάβει το Ιnternet εντός του 2009 καθώς τα στοιχεία των πρόσφατων ερευνών δείχνουν ότι η χρήση του Διαδικτύου στη χώρα μας αναπτύσσεται με σταθερούς ρυθμούς ξεπερνώντας το 47% το πρώτο τρίμηνο αυτής της χρονιάς και στοχεύοντας να κατακτήσει την πλειονότητα του ενεργού πληθυσμού ως το τέλος του έτους. Σε μεγάλο βαθμό αυτή η ανάπτυξη οφείλεται στους νέους, στους δεκαοκτάρηδες, στους δεκαεξάρηδες αλλά και στους μικρότερους μαθητές γυμνασίων, χωρίς τη συμβολή των οποίων η Ελλάδα θα βρισκόταν αρκετές θέσεις πιο πίσω στον μαραθώνιο της ψηφιακής εποχής. Αυτοί όχι μόνο χρησιμοποιούν συστηματικά το Ιnternet αλλά παίζουν και τον ρόλο ευαγγελιστή των νέων δυνατοτήτων της τεχνολογίας και του δασκάλου περί τα «ψηφιακά» των γονιών και των μεγαλύτερων συγγενών τους.

Σήμερα η εξοικείωση των νέων με τις επικοινωνιακές τεχνολογίες του 21ου αιώνα τείνει να γίνει σχεδόν καθολική καθώς, σύμφωνα με την έρευνα Web ΙD της εταιρείας Focus-Βari, στους μαθητές και στους φοιτητές η γνώση χρήσης υπολογιστή ξεπερνά το 90% και η χρήση του Διαδικτύου ξεπερνά το 80%.

Αυτοί οι νέοι της σημερινής εποχής, με την ορμητική παρουσία τους όχι μόνο στον κυβερνοχώρο αλλά και στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, αποτελούν μια καινούργια «ψηφιακή» γενιά με δικά της, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η νέα γενιά δεν ανδρώνεται μόνο στις ΗΠΑ και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας αλλά και εδώ, στην Ελλάδα του 2009, και κάνει πλέον αισθητή την παρουσία της ως βαρύνουσα δημογραφική ομάδα σε καθετί που έχει σχέση με αυτή τη νέα εποχή. Είναι μια γενιά που ξεχωρίζει από τις προηγούμενες. Είναι η πρώτη ίσως γενιά της ιστορίας που σε πολλά θέματα γνωρίζει περισσότερα από τους γονείς και τους δασκάλους της.

Το ζητούμενο είναι να τους εμπιστευθούμε και στα πιο μεγάλα, στα πιο σημαντικά προβλήματα για τα οποία δεν βρίσκουμε λύσεις.

Άρθρο του Γιάννη Γιανναράκη στο Βήμα