Με τη διεπαφή click and drag είναι δυνατό να δει ο θεατής λεπτομέρειες αλλά και να απομακρυνθεί και να έχει μια γενικότερη οπτική γωνία.
Το Photosynth προσφέρει τη δυνατότητα να δει ο θεατής λεπτομέρειες του διαστημικού σταθμού από φωτογραφίες που έχουν “τραβήξει” οι αστροναύτες ενώ ο διαστημικός σταθμό βρισκόταν σε τροχιά. Δεν είναι ψηφιακές αναπαραστάσεις ή εξομοίωση.
Για να εκμεταλλευθεί μία ομάδα ανάπτυξης αυτές τις δυνατότητες το λογισμικό που “κρύβεται” από πίσω είναι το Silverlight. H Microsoft έδωσε στο κοινό το Photosynth πριν 8 μήνες και οι χρήστες έχουν ανεβάσει 12 εκατομμύρια φωτογραφίες δημιουργώντας 350,000 synthέσεις…
Η επερχόμενη πέμπτη έκδοση της HTML, φέρνει αρκετά νέα χαρακτηριστικά που θα αλλάξουν τελείως την εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τις web εφαρμογές. Η Google στις 28/5 φρόντισε να μας δώσει μια αρκετά καλή εικόνα παρουσιάζοντας το Google Wave που ήδη έχει δημιουργήσει αίσθηση. Πίσω από τη νέα υπηρεσία βρίσκεται η ομάδα ανάπτυξης του Google Maps που δηλώνει ότι πρωταρχικός σκοπός της είναι να επανασχεδιάσει το email στη σύγχρονη εποχή και απ’ ότι φαίνεται βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο.
Το Wave θα τρέχει στους browsers αλλά και σε smartphones (android, iPhone) και βασικά είναι ένα ανοιχτό σύστημα επικοινωνίας σε πραγματικό χρόνο ή αλλιώς μια μίξη instant messaging (msn,gtalk), email, wiki,irc που κάνει πολύ πιο χρηστική και αποδοτική την επικοινωνία/εργασία μεταξύ των χρηστών.
Η πληροφορική εισάγεται για πρώτη φορά μαζικά στα ελληνικά γυμνάσια το 1995. Οποιος είχε έστω και μία βεβαίωση σεμιναρίου Η/Υ καλείται να διδάξει το μάθημα. Μερικοί διορατικοί αποφασίζουν να παρακάμψουν την αδιοριστία που τους είχε καταδικάσει το σύστημα της επετηρίδας. Κι έτσι το ελληνικό σχολείο απέκτησε την ειδικότητα του καθηγητή πληροφορικής.
Λάθος πρώτο: η εισαγωγή νέου αντικειμένου. Τα εργαστήρια ονομάζονται εργαστήρια πληροφορικής. Σα να λέμε έχουμε ένα δωμάτιο με μολύβια. Τώρα θα πάμε σε εκείνο το δωμάτιο για να γράψουμε. Αυτό που υπαινίσσομαι, είναι, ότι θα μπορούσε απλά η χρήση εργαλείων πληροφορικής να ενταχθεί μέσα από όλες τις ειδικότητες. Οπως σε όλες τις χώρες πλην της υποσαχάριας Αφρικής.
1998 αρχίζει η “Οδύσσεια” με χρηματοδότηση του Β΄Κ.Π.Σ. και είναι μία προσπάθεια να εμπλουτιστεί η διδασκαλία όλων των ειδικοτήτων με εφαρμογές των νέων τεχνολογιών. Οι πρώτοι επιμορφωτές οι Ε42, μετά από μία ταχεία εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στέλνονται σε όλη την Ελλάδα. Οταν πηγαίνουμε στα σχολεία διαπιστώνουμε το θέατρο του παραλόγου. Πρώτον χρεωνόμαστε σχολεία και καλούμαστε να επιμορφώσουμε όλες τις ειδικότητες. Πρέπει δηλαδή να δείξουμε μαθηματικά, φυσική οι φιλόλογοι και λατινικά οι μαθηματικοί. Διαπιστώνουμε ότι είτε δεν υπάρχουν εργαστήρια, είτε λογισμικά, είτε διαδίκτυο. Οποιος επιμορφωτής έχει και τα τρία μάλλον πρέπει να παίξει Λόττο. Τότε ξυστό.
Τα επιμέρους έργα της Οδύσσειας στοχεύουν στην ένταξη των ΤΠΕ στην καθημερινή σχολική δραστηριότητα 385 σχολείων για το σύνολο των διδακτικών αντικειμένων. Ο προϋπολογισμός όπως αναφέρεται στις πινακίδες που αναρτήθηκαν στα σχολεία ανέρχεται στο ποσόν των 10 δις δρχ. Με τη λήξη του προγράμματος, τα εργαστήρια Η/Υ μετατρέπονται σε εργαστήρια πληροφορικής και οι 100 -πλέον- επιμορφωτές γυρίζουν χαρωποί -όχι και τόσο- στα σχολεία τους. Ολες οι περικοπές γίνονται στη δράση 4 -μαντέψτε- που περιλαμβάνει την επιμόρφωση και υποστήριξη των εκπαιδευτικών.
Πάνω που φτιάχνουμε την κρίσιμη μάζα – κάπου 6000 εκπαιδευτικοί επιμορφώθηκαν- ρίχνουμε μία στην καρδάρα και χύνουμε το γάλα. Κέρδος μας παραμένει η δικτύωση των σχολείων.
Το διάστημα 2001-2005 υλοποιείται από το ΥπΕΠΘ η Πράξη «ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Τ.Π.Ε. ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» η οποία ήταν ενταγμένη στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας». Στα πλαίσια αυτά επιμορφώνονται 83.315 εκπαιδευτικοί.
Σε συνέχεια των παραπάνω και στο πλαίσιο του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και του Επιχειρησιακού Προγράμματος του ΥπΕΠΘ για την Εκπαίδευση και Αρχική Επαγγελματική Κατάρτιση (Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ.), υλοποιείται η πράξη «ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (Τ.Π.Ε.) ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» με στόχο την επιμόρφωση άλλων 35000 εκπαιδευτικών, με παρόμοιο τρόπο και διοικητική δομή.
Στο Γ΄Κ.Π.Σ. βάζουμε καινούργιους στόχους. Ξεκινά η επιμόρφωση 76.000 εκπαιδευτικών των ελληνικών σχολείων της Α’ βάθμιας και Β’ βάθμιας εκπαίδευσης στη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ). Σκαλώνουμε στη διδασκαλία του Office για 9 χρόνια. Ποιο είναι το λάθος; η διδασκαλία γίνεται σε ένα εντατικό 48ωρο και δεν θίγεται η αξιοποίηση στο μάθημα. Προετοιμάζουμε γραμματείς, λογιστές αλλά σίγουρα όχι καθηγητές. Α! ειδεχθής λεπτομέρεια: η πιστοποίηση ξεκινά δύο χρόνια αργότερα, για να σιγουρευτούμε ότι τα έχουν ξεχάσει. Επτασφράγιστο μυστικό παραμένει πόσοι την αποφεύγουν συστηματικά. Δείτε την έκθεση αξιολόγησης του Π.Ι.
Κι ύστερα έρχεται το κερασάκι. Μετά από 12 χρόνια ετοιμαζόμαστε να περάσουμε στη Β΄φάση να διδάξουμε επιτέλους στους εκπαιδευτικούς πως να κάνουν το μάθημά τους με σύγχρονες τεχνολογίες.
Πράξη: «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη Χρήση και Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διδακτική Διαδικασία (Β΄ επίπεδο)»
Κι αρχίζουν τα φάουλ και τα αυτογκόλ. Οσοι είχαν αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο ως επιμορφωτές χάνουν τον τίτλο τους και καλούνται σε εξετάσεις. Ξεκινάμε από tabula rasa.
Επιμορφώνονται και 400 καινούργιοι επιμορφωτές σύνολο κάπου 500. Επειδή το πρόγραμμα έχει λήξει προλαβαίνουν να οργανώσουν δύο επιμορφωτικές περιόδους. Μία Μάιο- Ιούνιο και μία Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2008. Διάρκεια 96 ώρες με 12 ώρες την εβδομάδα. Ζιπαρισμένη γνώση. Οι μισοί επιμορφωτές δεν αξιοποιούνται γιατί δεν έχουν προλάβει να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους. Οι επιμορφωτές αναγκάζονται να προσφύγουν στη δικαιοσύνη καθώς δεν αποζημιώνονται για την εργασία τους. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται σε απαιτητικές εξετάσεις, σύνθεση εκπαιδευτικού σεναρίου και αυτοματοποιημένο μέρος.Οσοι όμως προσήλθαν, πιστοποιήθηκαν.
Ειδεχθής λεπτομέρεια νο.2: Στην α΄φάση υπήρχε οικονομικό κίνητρο (300 ευρώ η παρακολούθηση των σεμιναρίων και 300 η πιστοποίηση). Το Β΄μέρος -το ουσιαστικό- που έχει ως αποδέκτη το μαθητή- επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Κόστος: 16.500.000 € περίπου αλλά ο στόχος των 8.000 εκπαιδευτικών δεν επιτεύχθηκε.
Συμπέρασμα: οι κυβερνήσεις αλλάζουν αλλά η τσαπατσουλιά μένει. Και η σχέση τιμής απόδοσης του όλου εγχειρήματος είναι μάλλον αισχρή. Από αυτόν τον πακτωλό χρημάτων τι έχει φτάσει στο μαθητή; Οι διδασκαλίες με υποστήριξη ΤΠΕ παραμένουν φολκλορικές. Για να μη μιλήσω για τα λογισμικά καθώς χρειάζονται πολλές σελίδες.
Πάντως εμείς οι επιμορφωτές που χρηματοδοτούμε όλα αυτά τα χρόνια τα προγράμματα του Υπουργείου για να πλουτίζουν οι διάφοροι μεσάζοντες (βλ. ιδρύματα- εταιρείες) θα αρκεστούμε στον τίτλο του μεγάλου χορηγού.
Υ.Γ. Μετά το καίριο σχόλιο του Σ. δεν μπορώ παρά να αφιερώσω:
Η Αλεξάνδρα Ανδρούτσου, επίκουρη καθηγήτρια Διδακτικής Μεθοδολογίας του Καποδιστριακού αναρωτιέται τι προσδιορίζει ένα καλό και αποτελεσματικό σχολείο:
“Η απάντηση είναι σύνθετη και περιλαμβάνει πολλές παραμέτρους, όπως τα κτίρια, την υλικοτεχνική υποδομή, τα αναλυτικά προγράμματα, τα κατάλληλα σχολικά βιβλία, τους κατάλληλους εκπαιδευτικούς.
Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τον βασικό μοχλό κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η δική τους διδακτική πρακτική μπορεί να δημιουργήσει ένα παιδαγωγικό πλαίσιο που να δημιουργεί κίνητρα στα παιδιά, να τα οδηγεί στην επεξεργασία όλο και πιο σύνθετων ερεθισμάτων, στη μετάβαση από το «οικείο» στο «μακρινό». Ωστόσο για να να δράσουν με τον τρόπο αυτό πρέπει η ελληνική πολιτεία να εξασφαλίσει τις θεσμικές συνθήκες που θα το επιτρέπουν. Χρειάζονται αλλαγές που να απελευθερώνουν την πρωτοβουλία σε επίπεδο σχολικής μονάδας, να ενισχύουν τη δημιουργία παιδαγωγικών ομάδων στο πλαίσιο του σχολείου, να αποδεσμεύουν τους εκπαιδευτικούς από την τυπολατρική εφαρμογή του αναλυτικού προγράμματος, να ενισχύουν τη σύνδεση γονέων και σχολείου με δημιουργικούς τρόπους.
Παράλληλα χρειάζεται να προβλεφθεί και να χρηματοδοτείται από το κράτος μια συνεχής ενδοσχολική, συμμετοχική, επιμόρφωση που να ανταποκρίνεται στα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Μια επιμόρφωση που δεν θα περιορίζεται σε γνωστικές πληροφορίες, αλλά θα επεξεργάζεται μαζί με τους εκπαιδευτικούς την εμπειρία τους με βιωματικούς τρόπους, θα τους προσφέρει τη δυνατότητα ανάγνωσης και ανάλυσης των πρακτικών τους και στη συνέχεια αναπροσαρμογή, πειραματισμούς, αξιολογήσεις και πάλι από την αρχή: μια συνεχή δηλαδή γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη.
Τέλος, είναι απαραίτητο στα πανεπιστημιακά τμήματα που προετοιμάζουν τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς να συνδεθεί αποτελεσματικότερα η διεπιστημονική προσέγγιση με τις πρακτικές εφαρμογές. Η αρχική κατάρτιση των εκπαιδευτικών παραμένει σε μεγάλο βαθμό αποκομμένη από την επεξεργασία των πρακτικών εφαρμογών, μια και τις περισσότερες φορές τα προγράμματα σπουδών διαχωρίζουν τα θεωρητικά από τα πρακτικά μαθήματα, πράγμα που διαιωνίζει έναν τεχνητό διαχωρισμό ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη.
Το κρίσιμο στοίχημα για τα επόμενα χρόνια είναι να πετύχουμε να προετοιμάζουμε εκπαιδευτικούς που να μπορούν ταυτόχρονα:
Ο Νίκος Φωτόπουλος ερευνητής σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής προσεγγίζει σε άρθρο του στην Ελευθεροτυπία το θέμα της ποιότητας στην εκπαίδευση.
Η «ποιότητα» στην εκπαίδευση αποτελεί απαίτηση όλων. Ιδιαίτερα σήμερα που η εκπαίδευση είναι μαζική, ταχύτατα αναπτυσσόμενη και προϋποθέτει το συντονισμό, την ενεργοποίηση αλλά και τη συνέργια πολλών παραγόντων. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια, κτίρια και τεχνολογικός εξοπλισμός, διδακτικές μέθοδοι, διοικητικοί και υποστηρικτικοί μηχανισμοί, βασική κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, κρατική χρηματοδότηση, μοντέλα διοίκησης και οργάνωσης της σχολικής μονάδας αποτελούν μερικές μόνο από τις παραμέτρους που συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να πραγματωθεί η εκπαιδευτική πράξη, επηρεάζοντας ταυτόχρονα την ουσία και την αποτελεσματικότητά της.
Η ποιότητα στην εκπαίδευση και ο σχετικισμός του περιεχομένου της
Είναι σαφές ότι η οποιαδήποτε προσέγγιση της ποιότητας στην εκπαίδευση σχετίζεται με το «πεδίο ορισμού» της, το τι δηλαδή θεωρούμε ως κοινωνία ποιότητα και ποια είναι τα συστατικά της στοιχεία. Είναι ευνόητο ότι ο ορισμός της ποιότητας είναι προβληματικός, γιατί η ίδια η έννοια από μόνη της δεν είναι ούτε πολιτικά αθώα ούτε κοινωνικά ουδέτερη. Αντίθετα, συναρτάται από τους στόχους και τις στρατηγικές προτεραιότητες που ένα εκπαιδευτικό σύστημα θέτει καθώς και τις πρακτικές που αυτό χρησιμοποιεί για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Με άλλα λόγια, το ζήτημα της ποιότητας δεν αποτελεί μια διαχρονική σταθερά, την οποία θα πρέπει a priori να αποδεχθούμε, αντίθετα συνιστά μια κοινωνική μεταβλητή την οποία θα πρέπει διαρκώς να σμιλεύουμε παλεύοντας ταυτόχρονα να συν-διαμορφώνουμε το περιεχόμενο και τη δυναμική της.
Χαρακτηριστική, στην περίπτωση αυτή, είναι η πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που φέρνει στο προσκήνιο τον προβληματισμό αυτό, επιχειρώντας ουσιαστικά μια σύγχρονη προσέγγιση της έννοιας της ποιότητας στην εκπαίδευση μέσα από τις απόψεις γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών.
Απαισιοδοξία, απογοήτευση, δυσθυμία: συνώνυμα του εκπαιδευτικού μας συστήματος
Τα Νέα δημοσιεύουν μία ενδιαφέρουσα έρευνα όπου εξηγούν πώς ένα τζιπ ή ένα ζευγάρι γόβες αποκαλύπτουν τις υποσυνείδητες επιθυμίες μας
Ο Αμερικανός καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νew Μexico, Geoffrey Μiller υποστήριξε στο τελευταίο του βιβλίο:
«Τα πτυχία του Ηarvard και τα iphones εκπέμπουν ακριβώς τα ίδια σήματα με αυτά που στέλνει ένα αρσενικό παγώνι επιδεικνύοντας την ουρά του, δηλαδή δείχνουν σε πιθανούς φίλους, συντρόφους ή ακόμη και ανταγωνιστές πόσο ανώτερος και έξυπνος είναι ο κάτοχός τους». Για τον Αμερικανό καθηγητή εκτός από την εξυπνάδα, οι αγορές αποδεικνύουν και πέντε ακόμη χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, την ειλικρίνεια, την ευσυνειδησία, την ηπιότητα, τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια.
Η δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης στο Διαδίκτυο, το Google, βλέπει την κυριαρχία της να απειλείται από τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το MySpace., όπως επεσήμανε στέλεχος της εταιρείας.
Καθώς οι χρήστες αναζητούν πληροφορίες σε καθημερινή βάση, η γνωστή λίστα με links των αποτελεσμάτων αναζήτησης της Google χάνει σταδιακά την αξιοπιστία και τον προσωπικό της χαρακτήρα, δήλωσε ο Κεν Τοκουσέι, Product Manager του ομίλου Google. Όταν αναζητούν πληροφορίες για κάποιο εστιατόριο ή άλλες παρεμφερείς υπηρεσίες, οι υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης έχουν τον πρώτο λόγο.
Οι ιστοσελίδες αυτές παρέχουν πληροφορίες από φίλους και γνωστούς, τους οποίους οι χρήστες τείνουν να εμπιστεύονται περισσότερο, γεγονός που φέρνει τα αποτελέσματα της Google σε δυσχερή θέση. «Ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο σημείο όπου τα αποτελέσματα φαίνονται σαν να προέρχονται από κάποιον γνωστό», εξήγησε ο Τοκουσέι. Παρέχονται μεν κάποια εργαλεία αξιολόγησης των αποτελεσμάτων αναζήτησης από τους χρήστες, ωστόσο υπάρχει ακόμη δουλειά στο πεδίο αυτό.
Φοιτητές που μεγάλωσαν σε πολύτεκνες οικογένειες κάνουν μαθήματα φροντιστηριακής υποστήριξης «κατ’ οίκον» σε μικρούς μαθητές πολυμελών οικογενειών, αρνούμενοι να δεχθούν την παραμικρή αμοιβή, «εισπράττοντας», όπως λένε στην «Κ», τη μοναδική χαρά της προσφοράς. Γνωρίζοντας πολύ καλά τις δυσκολίες των πολύτεκνων γονέων να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις απαιτήσεις του ανταγωνιστικού σχολείου, φοιτητές της Θεσσαλονίκης κάνουν και την «πρακτική» τους, αφού οι περισσότεροι είναι αυριανοί καθηγητές.
Νιώθω μια οικειότητα με ένα κομμάτι αυτού του πληθυσμού, με αυτούς που ονομάζω «μεταβατική φυλή». Οσοι βιώσαμε τη μετάβαση από τον αναλογικό στον ψηφιακό-θεαματικό κόσμο, μεταναστεύσαμε από τη μια εποχή στην άλλη. Αυτοί που έχουμε μνήμες από τον ψυχρό πόλεμο -που μας καλούσε να διαλέξουμε-, αναμνήσεις από τη σταθερή τηλεφωνία -που μας καρφίτσωνε στο χώρο-, από την πολυήμερη αναμονή τής αλληλογραφίας με γράμματα από χαρτί και μελάνι, την κρατική ραδιοτηλεόραση, τα αναλογικά μέσα -κασέτες ήχου, βινίλια, φωτογραφίες, αρνητικά των φιλμ, περιοδικά και βιβλία που με ευλάβεια συλλέξαμε για χρόνια- βρεθήκαμε να βιώνουμε έναν κόσμο μονοπολικό, την τηλεοπτική μετάδοση πολέμων, την ελεύθερη πολιορκημένη ραδιοφωνία-τηλεόραση, την κινητή τηλεφωνία «του παντού και του πουθενά», την ηλεκτρονική αλληλογραφία, την άυλη κειμενική επικοινωνία των sms και των e-mail (text me), τα ψηφιακά μέσα: mp3, pdf και φωτογραφίες. Αυτό το ταξίδι μοιάζει με μετανάστευση από τη μια εποχή στην άλλη. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, αυτή η μετάβαση έγινε εξαναγκαστικά και μοιάζει με οδυνηρή «προσφυγιά». Πολιτισμικοί πρόσφυγες που αιτούμαστε άσυλο σε μια νέα «γενναία εποχή». Το πιο οδυνηρό, όμως, απ’ όλα είναι η επίγνωση ότι αυτή η ξενιτιά δεν έχει επιστροφή: είπαμε μια για πάντα αντίο σε αυτό που άλλοτε ήμαστε και αφήσαμε το βλέμμα και τη σκέψη μας να χαθούν σε όσα ο χρόνος μάς υπόσχεται. Αντίο…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Η Microsoft συνδύασε το Photosynth, το λογισμικό που συνδυάζει πολλές διαφορετικές φωτογραφίες σε μία απεικόνιση με το Virtual Earth σε μία πολλά υποσχόμενη για τη διδασκαλία εφαρμογή. Για να αναδείξει τις δυνατότητες συνεργάστηκε με τη Nasa και δημιούργησε δύο παρουσιάσεις, η πρώτη με θέμα το διεθνή διαστημικό σταθμό και η δεύτερη με θέμα το επόμενο αυτοκινούμενο/εξερευνητή που θα πάει στον Άρη.
Άρθρα (RSS)