Μ’ ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο ξεκινά το Φεστιβάλ Αθηνών. Η Ρούλα Πατεράκη, ο Βίκτωρ Αρδίττης και ο Δημήτρης Λιγνάδης προσπαθούν να διαπιστώσουν αν εξακολουθεί να συγκινεί ένας ποιητής που υπήρξε πολυγραφότατος, λυρικός και πολιτικά στρατευμένος.

Διαβάστε σχετικά στη LIFO

Μια καινοτόμο τεχνολογία που επιτρέπει στον χρήστη να ελέγχει με τις σκέψεις του τις διασυνδεδεμένες ηλεκτρονικές συσκευές που θα βρίσκονται σε κάθε σπίτι εφηύρε πρόσφατα η ερευνητική ομάδα της εταιρίας G.Tec στην Αυστρία.

Πρόκειται για μια διεπαφή (interface) ανάμεσα στον εγκέφαλο και στον κομπιούτερ. Στο πλαίσιο του έργου, δημιουργήθηκε ένα πλήρες εικονικό (virtual) “έξυπνο” σπίτι, μέσα στο οποίο ο χρήστης κινείται σκεπτόμενος απλώς πού θέλει να πάει και τι να κάνει.

Ένας εξοπλισμός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι συνδεμένος στο κεφάλι του και καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου του μέσω ηλεκτροδίων προσαρμοσμένων στο κρανίο. Μετά από μια περίοδο μάθησης, το σύστημα ξέρει πλέον να αναγνωρίζει τα ξεχωριστά μοτίβα νευρωνικής δραστηριότητας που αντιστοιχούν στις διαφορετικές σκέψεις-προθέσεις (στο άναμμα του φωτός, στην αλλαγή καναλιού στην τηλεόραση, στο κλείσιμο της πόρτας κλπ).

Η δυνατότητα κίνησης και ελέγχου των αντικειμένων σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, στη συνέχεια θα “μεταφράζεται” στις αντίστοιχες δράσεις στο πραγματικό περιβάλλον του “έξυπνου” σπιτιού (το φως θα ανάβει, το κανάλι θα αλλάζει, η πόρτα θα κλείνει κλπ).

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η νέα τεχνολογία θα βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης των ΑΜΕΑ. Για παράδειγμα, άτομα που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό και φέρουν πλέον τεχνητό άκρο, μαθαίνουν να το χρησιμοποιούν και να το ελέγχουν με τη σκέψη τους, άτομα που κινούνται με αναπηρικό καροτσάκι μαθαίνουν σταδιακά να περπατάνε σε εικονικό περιβάλλον ή να μετακινούνται με το καροτσάκι τους, αφού είναι ασφαλέστερο να μην ξεκινάνε κατευθείαν τη μάθησή τους σε πραγματικές συνθήκες, καθώς κάθε λάθος τους θα ήταν επικίνδυνο.

ENET

Οπως φαίνεται και τα δάση έχουν το χώρο τους στο διαδίκτυο.

Η Μαρία Μυστακίδου από τη στήλη της στην Ελευθεροτυπία μας καλεί σε μία βόλτα σε ένα Φινλανδικό δάσος.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφθήκατε κάποιο δάσος; Δάσος αληθινό, όχι παρκάκι! Στο http://w3.upm-kymmene .com μπορείτε να κάνετε διαδικτυακές βόλτες σε ένα από τα πολλά δάση της Φινλανδίας, μόνοι σας, με τους φίλους σας και με τα πιτσιρίκια σας παρατηρώντας τη χλωρίδα και την πανίδα. Μάθετε για τα είδη των δέντρων και των θάμνων, ποια φυτά θα συναντήσετε βαδίζοντας στο δάσος, ποια ζωάκια θα δείτε στους περιπάτους σας, ακούστε ήχους κ.ά. Η περιήγηση πραγματικά είναι εκπληκτική και, παρότι διαδικτυακή, θα την ευχαριστηθείτε στα σίγουρα!

Πολλές φορές χρειαζόμαστε εικόνες προσώπων και η αναζήτηση μέσω των μηχανών δεν αποδίδει πάντα. Το Ινστιτούτο ΝΕ ερευνών διαθέτει τη συλλογή του στο διαδίκτυο μέσω του Πανδέκτη.

Η Νεοελληνική Εικονιστική Προσωπογραφία είναι μια ψηφιακή συλλογή 10.000 προσωπογραφιών των Ελλήνων που διακρίθηκαν από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης έως την εποχή μας (με εξαίρεση των ζώντων) σε όλους τους τομείς του βίου.
Σκοπός του έργου είναι η δημιουργία ενός όσο γίνεται πληρέστερου σώματος προσωπογραφιών, το οποίο μετά από επεξεργασίες, αποτελεί μια ολοκληρωμένη πηγή-σειρά για τις νεοελληνικές σπουδές. Δίνει επίσης τη δυνατότητα προσεγγίσεων του ιστορικού φαινομένου με την «ιδιάζουσα διάσταση του βάθους που προσφέρει η εικαστική εμπειρία».
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε το 1961 με πρωτοβουλία του Κ.Θ. Δημαρά και συνεχίστηκε έως το 1978 με χαμηλούς ρυθμούς πλουτισμού. Από το 1978 το πρόγραμμα ανατέθηκε στον ερευνητή Τριαντάφυλλο Σκλαβενίτη όπου έως το 1998 είχαν αποκτηθεί 6.500 προσωπογραφίες τοποθετημένες σε ειδικά δελτία. Στα πλαίσια του έργου ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ ψηφιοποιήθηκαν 10.000 προσωπογραφίες.
Στα ειδικά δελτία έγινε η φωτογράφηση και η ταξινόμηση ξυλογραφιών, χαλκογραφίιών, ελαιογραφιών, λιθογραφιών, τοιχογραφιών, σκίτσων και φωτογραφιών.

http://pandektis.ekt.gr/

Και η Μαριάννα Τζιαντζή επιλέγει να ασχοληθεί με το θέμα που είχαμε προβάλλει πριν λίγες ημέρες:

Για «γονείς ελικόπτερα» που υπερίπτανται πάνω από τα παιδιά τους, για «νηπιοκρατία», για «φονικό γονικό σφιχταγκάλιασμα», για «υπεργονεϊκότητα» (overparenting) μιλούν σήμερα εκπαιδευτικοί και κοινωνιολόγοι. Καλός γονιός δεν είναι αυτός που αγαπά, μαλώνει και «ορμηνεύει», το παιδί, αλλά ο «ψαγμένος», αυτός που ασχολείται διαρκώς μαζί του, που από πολύ νωρίς κάνει τη σωστή έρευνα αγοράς και του προσφέρει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα συμβάλουν στην ταχεία και «ποιοτική» ανάπτυξή του. Θα πάει το βρέφος για μασάζ, θα προμηθευτεί τη συσκευή που αποκωδικοποιεί το κλάμα του, θα αγοράσει τα ντιβιντί «Βaby Mozart» και «Baby Beethoven» που απευθύνονται ακόμα και σε βρέφη τριών μηνών. Αργότερα θα αναζητήσει το καλό ωδείο, σχολείο, φροντιστήριο, θα επιτηρεί διαρκώς το παιδί μέσω του κινητού τηλεφώνου (αν διαθέτει και GPS τόσο το καλύτερο), θα το προφυλάσσει από υπαρκτούς και φανταστικούς κινδύνους, θα του προσφέρει εμπειρίες, ερεθίσματα και ευκαιρίες για «δημιουργική απασχόληση», θα το τυλίξει με εκατοντάδες γεύσεις, ρούχα, παιχνίδια, γκατζετάκια, ντιβιντί. Ομως τα παιδιά που γίνονται το επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος, προσγειώνονται άσχημα όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στον σχολικό και φιλικό μικρόκοσμό τους.

Καθημερινή