Ο Φώτης Γεωργελές κεντάει για την τελετή εγκαινίων του νέου Μουσείου Ακρόπολης από το edito της Athens Voice:
Σάββατο βράδυ, το νέο Μουσείο της Ακρόπολης ανοίγει τις πόρτες του, 300 επίσημοι προσκεκλημένοι στα εγκαίνια και η τηλεόραση μεταδίδει ζωντανά σε όλους τους Έλληνες που θέλουν να δουν, να νιώσουν σαν να είναι και οι ίδιοι μέσα. Λόγοι, μεγάλα λόγια, όπως πάντα, πανηγυρικοί δεκάρικοι κι άλλα λόγια, πρόεδροι κι άλλοι πρόεδροι. Τα αναπόφευκτα. Μετά αρχίζει το ενδιαφέρον κομμάτι, ο πρόεδρος του μουσείου ξεναγεί τους επίσημους καλεσμένους στις πτέρυγες, δείχνει τα εκθέματα.
Ξέρει τη δουλειά του, ξέρει να μιλάει, ζωντανεύει ιστορίες, εξηγεί. Εδώ δεν υπάρχουν δισταγμοί, δεν υπάρχουν διλήμματα, κάθε σκηνοθέτης, κάθε κάμεραμαν, κάθε τηλεοπτικό κανάλι έχει μόνο μια επιλογή. Να δείξει η κάμερα ό,τι βλέπουν τα μάτια των καλεσμένων, να μεταφέρει σε κάθε Έλληνα τις εικόνες που βλέπουν την ίδια στιγμή όσοι τυχεροί βρίσκονται μέσα στο μουσείο και ακούνε τον κ. Παντερμαλή. Κάθε μέσο ενημέρωσης του κόσμου μπορεί να κάνει μόνο αυτό, τίποτε άλλο. Κάθε μέσο ενημέρωσης του κόσμου, εκτός από την ελληνική τηλεόραση. Η οποία δύο ώρες δεν δείχνει τα εκθέματα που δείχνει ο πρόεδρος του μουσείου, αλλά δείχνει τον πρόεδρο του μουσείου, τον πρόεδρο της κυβέρνησης, τον πρόεδρο του κράτους, τον πρόεδρο της βουλής, τους υπουργούς. Οι ηλίθιοι κοιτάνε το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι. Η ελληνική τηλεόραση αποποιείται το ρόλο της, δεν είναι πια μέσο ενημέρωσης. Δεν δείχνει αυτό που βλέπουν οι επίσημοι, δείχνει τους επίσημους.
Και κάνει πολύ καλά. Η εικόνα χωρίς να το θέλει αποκαλύπτει έτσι, δολοφονικά, ποιο είναι το ρεπορτάζ, ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Δεν είναι το νέο Μουσείο, δεν είναι καν τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι οι επίσημοι, η χωροταξία στις σειρές καθισμάτων, είναι μια κυβέρνηση που αγωνιά να παρουσιάσει έργο, οι δελφίνοι που υποδέχονται μετά της συμβίας, σαν στο σπίτι τους, τους επισήμους στη δικιά τους τελετή-πρόκριμα αρχηγίας, η επανεκλογή του Μπαρόζο. Ιδρωμένα κοστούμια υποδέχονται άλλα ιδρωμένα κοστούμια, κοινοτοπίες διαδέχονται κλισέ, το δέος συναντά το μεγαλείο. Τόσο πολύ μεγαλείο πώς βγάζει άθροισμα τόσο πολύ άγχος και μιζέρια;
Θαμπώθηκε η ανθρωπότητα, γράφουν οι τίτλοι των εφημερίδων αποκαλύπτοντας με τη σειρά τους τους κρυμμένους μηχανισμούς, το άγχος που δεν καλύπτεται, τον πραγματικό στόχο. Φτιάξαμε ένα μεγάλο μουσείο, όπως αυτά που έχουν οι μεγάλες πόλεις. Έστω και αργά. Το ’φτιαξαν μεγάλοι δημιουργοί, όπως αυτοί που φτιάχνουν τα εμβληματικά κτίρια που αναδεικνύουν τις πόλεις. Όμως δεν μπορούμε να το χαρούμε. Τον Τσουμί δεν τον δείχνουν καν στα εγκαίνια, βγάζουν λόγο οι πρόεδροι, κάθε πρόεδρος κι ένα λόγο αφόρητης ματαιοδοξίας και κοινοτοπίας, αλλά ο κατασκευαστής του μουσείου, ο δημιουργός, δεν μιλάει, δεν φαίνεται πουθενά. Γιατί το θέμα δεν είναι το μουσείο, δεν είναι ούτε καν τα μάρμαρα. Σκασίλα τους και τα μάρμαρα. Το θέμα είναι η νέα μεγάλη ιδέα, να βρεθεί άλλος ένας εθνικός στόχος, ένας ενοποιητικός στόχος που θα επιβεβαιώνει άλλη μια φορά το ρεπερτόριο της περήφανης μειονεξίας: Εμείς καλοί, οι ξένοι κακοί, μας ζηλεύουν, μας επιβουλεύονται, μας παίρνουν το όνομα, τα μάρμαρα, το μεγαλείο.
Και όπως σε κάθε ιδεολογική κατασκευή, το αποτέλεσμα είναι πάντα ήττα. Το μουσείο είναι ένα μνημείο της πόλης, τα μάρμαρα μιλάνε μόνα τους, ζητάνε μόνα τους τα κομμάτια που τους λείπουν. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Υπάρχει και μια αξιοπρέπεια στον τρόπο να ζητάς, δεν χρειάζεται να το πεις χίλιες φορές, αρκεί μία. Η αυτοπεποίθηση των έργων δεν υπάρχει, εδώ υπάρχει μόνο η γκρίνια, το κλαψούρισμα του loser. Που βαφτίζεται τώρα και πάντα «διεκδίκηση από τους ισχυρούς».
Μόνο που αυτά όλα είναι τόσο διάφανα που το καταλαβαίνουν όλοι. Και δεν είναι κανείς διατεθειμένος να παίξει τα δικά μας παιχνίδια. Ξέρουν ότι θα τους χρησιμοποιήσουν, γι’ αυτό δεν έρχεται κανένας. Και η λαμπρή τελετή περιορίζεται στους πολιτικούς της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, της Μολδαβίας, της Κύπρου και του Μαυροβουνίου, λες και είναι τριτοκοσμική τελετή της Eurovision.
Η Αθήνα απόκτησε το δικό της μουσείο, που θα μπει στα Μεγάλα Μουσεία του κόσμου. Αλλά σ’ αυτή τη γιορτή της Τέχνης και του Πολιτισμού δεν υπήρχαν προσκεκλημένοι από την Τέχνη και τον Πολιτισμό, δεν υπήρχαν μεγάλοι άνθρωποι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, η δημιουργία ήταν απούσα από τα εγκαίνια. Γιόρταζε ένας χώρος πολιτισμού και ο χώρος έμοιαζε με σύνοδο υπουργών, αξιωματούχοι συνέχαιραν άλλους αξιωματούχους βήτα διαλογής σε μια φτηνιάρικη τελετή.
Σήμερα με ειδοποίησαν από τα διάφορα ΚΣΕ ότι έφθασαν οι επιταγές της επιμόρφωσης. Οι επιταγές πρέπει να εισπραχθούν ως τις 29/6. Έλα όμως που τη Δευτέρα έχει προκηρυχθεί απεργία των τραπεζικών. Άρα μας μένει μία ημέρα.
Θα μου πείτε πάλι γκρινιάζεις; δεν ευχαριστήθηκες που τελικά πληρωθήκατε; Οχι καθόλου. Μας το έβγαλαν ξινό.
Γιατί κατάλαβα ότι είτε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας κατά συρροή και κατ΄εξακολούθηση, είτε ζουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν ή νομίζουν ότι το δάχτυλό τους είναι τόσο μεγάλο που θα κρύψει τις πομπές τους.
Ποτέ δεν υπήρχε πρόβλημα στην πληρωμή μας, αφού με μία απλή προφορική εντολή του υφυπουργού κινήθηκε ο μηχανισμός έκδοσης των επιταγών.
Απλά δεν μας υπολογίζουν. Τοκίζουν τα χρήματα της Ε.Ε. κατά το δοκούν. Φαίνεται θα έπεσαν τα επιτόκια.
Από την ημέρα που θεσμοθετήθηκε το σχολείο καλούνται οι δάσκαλοι να αξιολογούν τους μαθητές ανάλογα με τις επιδόσεις τους και την διαγωγή τους. Εδώ και μερικά χρόνια στη Γερμανία είναι εφικτό και το αντίστροφο.
Στην διαδικτυακή πλατφόρμα spickmich.de οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τους καθηγητές τους βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων και να τους βαθμολογήσουν. Σε πολλούς από αυτούς δεν άρεσε καθόλου η εξέλιξη αυτή και προσέφυγαν στην δικαιοσύνη, η οποία όμως δεν τους δικαίωσε.
«Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από τους μαθητές τους δεν συνιστά προσβολή της προσωπικότητάς των πρώτων, ακόμη και όταν αυτή η αξιολόγηση είναι ανώνυμη». Αρκεί τα σχόλια των μαθητών να μην είναι υβριστικά. Στην απόφαση αυτή κατέληξε το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Γερμανίας, στο οποίο είχε προσφύγει μία εκπαιδευτικός, με την αιτιολογία ότι η αξιολόγηση της από τους μαθητές στο διαδυκτιακό φόρουμ spickmich.de συνιστά παραβίαση του δικαιώματος της προσωπικότητάς της.
Διευθυντής σχολείου απείλησε με αποβολή μαθητές
Περίπου ένα εκατομμύριο μαθητές είναι στη Γερμανία χρήστες της πλατφόρμας spickmich.de. Η αξιολόγηση και βαθμολόγηση των ικανοτήτων των καθηγητών τους συνιστά έκφανση του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης, εκτιμά το Ανώτατο Δικαστήριο στην αιτιολόγησή της απόφασης. Εάν το δικαίωμα αυτό ασκείται με υπευθυνότητα και χωρίς ακρότητες, τότε η ελευθερία της επικοινωνίας έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από το αφηρημένο δικαίωμα της προσωπικότητας, αναφέρεται στο κείμενο της απόφασης. Ακόμη και το γεγονός ότι οι μαθητές εκφράζουν ανώνυμα κριτικές παρατηρήσεις και σχόλια για τους δασκάλους τους δεν θεωρείται επιλήψιμο. Το γιατί είναι προφανές και το εξέφρασε ένας από τους διαχειριστές του φόρουμ, ο Μάνουελ Βάισμπροντ: «Έχουμε το παράδειγμα από την Βάδη Βυρτεμβέργη, όπου ο διευθυντής ενός σχολείου έψαξε και βρήκε ποιοι μαθητές έχουν εγγραφεί στο spickmich.de και τους κάλεσε στο γραφείο. Εκεί τους απείλησε ότι εάν δεν ξεγραφτούν από το φόρουμ θα τους διώξει από το σχολείο».
Κριτήριο αξιολόγησης και το χιούμορ
Είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί που αισθάνονται εκτεθειμένοι από τις δημόσιες αξιολογήσεις των ικανοτήτων τους. Τα σημαντικότερα κριτήρια βάσει των οποίων βαθμολογούνται οι δάσκαλοι είναι η γνωστική δεινότητα αναφορικά με το αντικείμενο που διδάσκουν, η καλή προετοιμασία, το χιούμορ αλλά και η δημοτικότητα τους στους μαθητές.
Ευτυχώς που η μητέρα μου δεν τηρούσε και πολύ τα έθιμα, γιατί βλέπω ότι γιορτάζει η οσιομάρτυς Φεβρωνία.
Εχω λίγο περισσότερους λόγους να γιορτάζω σήμερα, γιατί πριν λίγες ημέρες μία μηχανή 1000 κυβικών έπεσε πάνω μου παραβιάζοντας τον κόκκινο σηματοδότη με υπερβολική ταχύτητα. Το αυτοκίνητό μου σήκωσε όλο το βάρος της σύγκρουσης με αποτέλεσμα να έχει λίγο τα χάλια του, ενώ εγώ βγήκα αγρατζούνιστη.
Ευτυχώς δεν είδα το ατύχημα γιατί όλα έγιναν από πίσω μου κι έτσι το σοκ περιορίζεται στο τράνταγμα και δεν είναι εικονογραφημένο.
Κανείς μάρτυρας δεν σταμάτησε επιτόπου να βοηθήσει αλλά συνέχισαν το δρόμο τους ενοχλημένοι γιατί εμποδιζόταν η κίνηση. Κάτι περίεργοι μαζεύτηκαν εκ των υστέρων μάλλον για το θέαμα του τραυματισμένου μοτοσικλετιστή. Μάλιστα με κοίταζαν και περίεργα, με μισό μάτι πιθανότατα γιατί είμαι γυναίκα και άρα σίγουρα ύποπτη.
Το θέμα είναι ότι γλιτώσαμε και οι δύο. Σκέφτηκα εκ των υστέρων ότι αν είχε συμβεί το μοιραίο, το blog θα συνέχιζε τη ζωή του για ακόμα πέντε ημέρες χάρη στην ετεροχρονισμένη χρονοσήμανση.
Κυριολεκτικά χειροποίητο ήταν το νέο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη με τίτλο «Το πάθος χιλιάδες φορές» που πήραμε χθες στα χέρια μας. Πρώτον, γιατί χθες μοιράστηκαν στους δημοσιογράφους από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» μερικά από τα πρώτα συλλεκτικά αντίτυπα book on demand, αφού το κανονικό βιβλίο θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία στις 29 Ιουνίου. Δεύτερον, διότι η συγγραφέας γράφει όλα της τα κείμενα και όλα της τα βιβλία στο χέρι και μετά τα δακτυλογραφεί, παρότι που χθες δήλωσε ότι σκέφτεται να δοκιμάσει το κομπιούτερ σ’ ένα μεσοδιάστημα της συγγραφικής της διαδικασίας. Ο εκδότης Θανάσης Καστανιώτης όμως πιστεύει ότι «δεν χωράει το κομπιούτερ στο σπίτι της Ζυράννας». Γιατί είναι ένας ιδιαίτερος χώρος, απολύτως συνεπής με τη συγγραφέα. Την εκπέμπει και τον σφραγίζει.Η Ζυράννα Ζατέλη έδωσε χθες μια πρώτη γεύση του νέου της μυθιστορήματος και της συγγραφικής διαδικασίας που ακολουθεί πιστά. Ενα βιβλίο που πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια για να το ολοκληρώσει. Αλλά η Ζυράννα Ζατέλη δεν βιάζεται. Ζει μέσα στη γραφή και για τη γραφή. Και χθες έλεγε ότι θα ήθελε να γράψει κάποτε ένα βιβλίο για το πώς γράφεται ένα βιβλίο. «Αν και σ’ αυτό το μυθιστόρημα υπάρχουν τέτοια στοιχεία, χωρίς βέβαια να είναι δοκίμιο», είπε. Είναι κι αυτό ογκώδες, 768 σελίδες όπως και το προηγούμενο, πρώτο μέρος της τριλογίας «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους». Αλλά, «πάντα μου άρεσαν τα μεγάλα μυθιστορήματα και όσοι αγαπούν τα βιβλία μου δεν τρομάζουν από το μέγεθός τους». Το εξώφυλλο κοσμεί ένα γλυπτό που βρίσκεται στο σπίτι της. Εκεί το εντόπισε ο εκδότης Θανάσης Καστανιώτης και της πρότεινε να κοσμήσει το εξώφυλλο του βιβλίου. Σ’ αυτό το δεύτερο μέρος της τριλογίας, «Το πάθος χιλιάδες φορές», η Ζυράννα Ζατέλη ανασταίνει τους νεκρούς ήρωες του πρώτου μυθιστορήματος για ένα και μόνο βράδυ, μια παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κεντρικό πρόσωπο η δεκατριάχρονη Λεύκα, και στη διάρκεια του δείπνου εκείνης της Πρωτοχρονιάς αποκαλύπτονται οι ιδιαιτερότητες του μικρού κοριτσιού.
Είναι ένα μυθιστόρημα που χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, και που μπορεί να διαβαστεί αυτοτελώς ή σε συνάρτηση με το πρώτο μέρος της τριλογίας. Ενα βιβλίο που έντονη παρουσία έχουν οι νεκροί, οι μνήμες, η παρουσία τους στον βίο των ζωντανών, η σχέση μας με τον θάνατο και τη μνήμη εν τέλει. Θέματα που διαπερνούν όλα τα βιβλία της Ζυράννας Ζατέλη, η οποία έχει ένα πιστό και φανατικό κοινό και όχι άδικα θεωρείται μια ιδιαίτερη και σημαντική φωνή της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.
«Πέρνα εσύ στο πανεπιστήμιο και από μένα ό,τι θες! » είναι μια κοινότοπη φράση πολλών γονέων. Η γκάμα των υπεσχημένων παροχών είναι πολύ ευρεία: από αυτοκίνητο, χρήματα ή υπερατλαντικά ταξίδια έως τα κλειδιά του εξοχικού για τους καλοκαιρινούς μήνες. Η νοοτροπία των ανταλλαγμάτων πηγάζει από την πάγια αντίληψη για την αξία της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Οικογένειες κάθε κοινωνικοοικονομικής προέλευσης, που έχουν βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου, δελεάζουν τους αγχωμένους εφήβους υποσχόμενοι ό,τι αυτοί ονειρεύονται.
«Πάνω από το 40% των γονέων πέφτουν σε αυτή την παγίδα», σημειώνει καθηγήτρια σε δημόσιο σχολείο των νοτίων προαστίων. Οι διακοπές με την παρέα το καλοκαίρι -με δημοφιλέστερους προορισμούς τη Μύκονο και την Πάρο- έχουν καθιερωθεί. Ετσι, τα «δώρα» είναι συνήθως αυτοκίνητα, ταξίδια στο εξωτερικό -σε σχολεία των βορείων προαστίων η Νέα Υόρκη αποτελεί τον «άσο» στο μανίκι των γονέων- πολυτελή πάρτι, εισιτήρια για αθλητικές διοργανώσεις στο εξωτερικό (Rally, Champions League) αλλά και παροχή περισσότερων ελευθεριών, όπως η ενοικίαση γκαρσονιέρας στο κέντρο της Αθήνας. «Να μην ταλαιπωρείται το παιδί να κατεβαίνει από τον Αγιο Στέφανο στην Πολυτεχνειούπολη!» λέει στην «Κ» μητέρα υποψηφίου, που ήδη ψάχνει το κατάλληλο διαμέρισμα. Και οι ακρότητες δεν έχουν τέλος…
Διαβάστε όλο το άρθρο της Ιψάννας Φωτιάδη στην Καθημερινή
Μία από τις πλέον αρνητικές αλλά και ευτράπελες συνέπειες του στρεβλού συστήματος εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι η… αντιγραφή που στις σχολές χαμηλής ζήτησης «πάει σύννεφο». Στις σχολές, δηλαδή, όπου οι φοιτητές παρακολουθούν με… μισή καρδιά αφού δεν κατάφεραν να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο της αρεσκείας τους. «Οι περισσότεροι φοιτητές έχουν αντιγράψει σε κάποιο μάθημα. Βέβαια, οι φοιτητές που έχουν εισαχθεί σε σχολές που δεν τους ενδιαφέρει το αντικείμενο καταφεύγουν ευκολότερα στην αντιγραφή. Για παράδειγμα, η θεολογία είναι μία επιστήμη ιδιαίτερα δύσκολη για όσους δεν επιθυμούν να ασχοληθούν», ανέφερε στην «Κ» πανεπιστημιακός στη Θεολογική Αθηνών. Από την άλλη, στις περιπτώσεις που οι διδάσκοντες για να αποφύγουν τις αντιγραφές πραγματοποιούν εξετάσεις με ανοιχτά βιβλία, εκτινάσσεται η αποτυχία αφού οι φοιτητές δεν μπορούν να απαντήσουν επαρκώς σε θέματα που απαιτούν συνδυασμένη γνώση και κριτική αποτίμηση της ύλης.
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του υπουργείου Πολιτισμού για τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, στις 20 Ιουνίου 2009, το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, και πιο συγκεκριμένα η Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης συνέβαλε με την τεχνογνωσία και την εμπειρία της στη δημιουργία μουσειοπαιδαγωγικής ταινίας για τον Παρθενώνα, με τίτλο «Ο Παρθενώνας και τα Γλυπτά του».
Σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας αναφέρεται ότι η ταινία, η οποία θα προβάλλεται στον κυρίως χώρο του Μουσείου, όπου φιλοξενείται όλος ο γλυπτός διάκοσμος του κλασικού Ναού του Παρθενώνα, πραγματοποιήθηκε μετά από αίτημα του Διευθυντή του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, καθηγητή Δημητρίου Παντερμαλή, στο οποίο το υπουργείο Παιδείας ανταποκρίθηκε άμεσα.
Πρόκειται για μία παραγωγή του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, της Α΄ ΕΠΚΑ (Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) και της ΥΣΜΑ (Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως) με τη συμβολή της Διεύθυνσης Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης, η οποία συμμετείχε κυρίως στα κείμενα και το σενάριο της ταινίας.
Στόχος της ταινίας είναι η καλύτερη ενημέρωση των επισκεπτών, η προβολή του ελληνικού πολιτισμού και η μύηση του κοινού στο πνεύμα και την τέχνη των Κλασικών Χρόνων της Αρχαίας Ελλάδας.
Ερευνητικό και επιστημονικό υλικό του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) ψηφιοποιείται και διατίθεται για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο, στο νέο Ηλεκτρονικό Αποθετήριο Ήλιος (helios-eie.ekt.gr). Ερευνητικά αποτελέσματα, δημοσιεύσεις/άρθρα σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά, εργασίες ερευνητών, πρακτικά συνεδρίων, βιβλία, εκπαιδευτικό υλικό, αρχεία ήχου και εικόνας, σε όλους τους επιστημονικούς τομείς, διατίθενται σε ένα πλήρως οργανωμένο ψηφιακό περιβάλλον που έχει αναπτυχθεί και υποστηρίζεται από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ) (www.ekt.gr), σύμφωνα με διεθνή πρότυπα.
Το Αποθετήριο Ήλιος -μια υποδομή ψηφιακού περιεχομένου ανοικτής πρόσβασης- συμβάλλει στη συστηματική συλλογή, οργάνωση και online διάθεση του επιστημονικού υλικού των Ερευνητικών Ινστιτούτων του ΕΙΕ (www.eie.gr) στις ανθρωπιστικές και τις θετικές επιστήμες (Ινστιτούτο Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών και Βιοτεχνολογίας, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας, Ινστιτούτο Οργανικής και Φαρμακευτικής Χημείας), του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και των Μορφωτικών Εκδηλώσεων του Ιδρύματος. Παράλληλα, συνεισφέρει στην αποθήκευση και μακροχρόνια διατήρηση του περιεχομένου.
Μέχρι σήμερα, το Αποθετήριο Ήλιος περιλαμβάνει περίπου 4.000 δημοσιεύματα/εγγραφές, εκ των οποίων περισσότερα από 1.000 είναι πλήρους κειμένου. Το Αποθετήριο εμπλουτίζεται συνεχώς με υλικό των ερευνητών του ΕΙΕ, ενώ αυξάνεται και ο αριθμός των δημοσιευμάτων για τα οποία διατίθενται ελεύθερα τα πλήρη κείμενα, μετά τη διευθέτηση των πνευματικών δικαιωμάτων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)