Η εικαστική παρέμβαση της Αθηνάς Τσαγκάρη (της ομάδας του Δημήτρη Παπαϊωάννου) από την τελετή εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης.
Χρησιμοποιήθηκαν κινούμενοι θεατρικοί προβολείς, λέιζερ και οπτικές ίνες, ενώ η μουσική ήταν πρωτότυπη και ακούστηκε σε ζωντανή εκτέλεση με ένα εξελιγμένο σύστημα ήχου, δημιουργώντας «ένα τέλειο ηχητικό περιβάλλον» παράλληλα με τη χρήση νέων τεχνολογιών.
Βίντεο που προβάλλονταν στους τοίχους πέριξ του Μουσείου έδιναν «ζωή» στις Καρυάτιδες, που φαίνονταν να κουνούν με χάρη τα ωραία κεφάλια τους, ενώ πουλιά, ελάφια και άλογα, σαν να το ΄χαν σκάσει από τα αγγεία, έδωσαν μια σύντομη παράσταση πάνω στους τοίχους για χάρη των σύγχρονων θεατών.
Διαβάστε σχετικό άρθρο στην Ελευθεροτυπία
Άρθρα (RSS)
Ο Νίκος Κωσταντάρας στην Καθημερινή:
Το Νέο Μουσείο ίσως δεν δημιούργησε τις ίδιες προσδοκίες με το γιγαντιαίο εγχείρημα των Ολυμπιακών Αγώνων, επειδή αυτή ήταν δική μας υπόθεση μόνο (γι’ αυτό και καθυστέρησε τόσο!). Αλλά είναι πιθανό να έχει ισχυρότερο αντίκτυπο απ’ ό,τι η Ολυμπιάδα του 2004. Οι Αγώνες ήρθαν και έφυγαν, αφήνοντας πίσω πανάκριβες εγκαταστάσεις που δεν έχουν αξιοποιηθεί. Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, όμως, δεσπόζει ήδη στην καθημερινή ζωή της πόλης. Για μεγάλο διάστημα θα μιλάει για την εποχή στην οποία χτίστηκε. Για να μιλήσει για εμάς, θα πρέπει να γεμίσει με ανθρώπους – ανθρώπους με ιδέες, που δεν φοβούνται τον μόχθο, που τιμούν το παρελθόν αλλά και δημιουργούν για το αύριο. Οπως τότε που ο Περικλής, ο Φειδίας και η παρέα τους αποφάσισαν να σπρώξουν στην άκρη τα αποκαΐδια των ναών της Ακρόπολης και να χτίσουν για τη δόξα της ελεύθερης πόλης τους. Εμείς σήμερα δεν χτίζουμε Παρθενώνες, αλλά επιτέλους έχουμε ένα νέο δημόσιο χώρο που δηλώνει ότι βλέπουμε την Ακρόπολη σε όλο της το μεγαλείο και είμαστε οι ίδιοι ικανοί να χτίζουμε για το μέλλον.