Μήλο στο πρώτο διάλειμμα, καρότα στο δεύτερο κι ένα πορτοκάλι αφού χτυπήσει το κουδούνι για να σχολάσουν οι μαθητές. Κάπως έτσι θα τρέφονται από τον Σεπτέμβριο τα Ελληνόπουλα στα σχολεία όλης της χώρας, σύμφωνα με το πρόγραμμα δωρεάν διανομής φρούτων και λαχανικών στους μαθητές, το οποίο ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σωτήρης Χατζηγάκης.
Πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα, στόχος του οποίου είναι πρωτίστως η καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας και κατά δεύτερο λόγο η ενίσχυση της τοπικής παραγωγής και αγοράς. Για την πρωτοβουλία υπεύθυνα είναι τα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης και Παιδείας, ενώ συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ποσοστό 59%. Η διάρκεια του προγράμματος θα είναι τριετής και θα στοιχίσει συνολικά 3,5 εκατ. ευρώ.
Πίτσες, κρουασάν, τυρόπιτες και σοκολάτες είναι αυτά που καταναλώνουν οι μαθητές στο δεκάλεπτο διάλειμμα έως τώρα. Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας του ΤΕΦΑΑ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η οποία έγινε σε μαθητές της τελευταίας τάξης του δημοτικού, περίπου οχτώ στους δέκα μαθητές αγοράζουν τα παραπάνω σνακ, ενώ μόλις το 7,35% παίρνει φαγητό από το σπίτι.
Παρ΄ όλο που μικροί και μεγάλοι θα πρέπει να καταναλώνουν καθημερινά πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών- εκ των οποίων η μία μπορεί να είναι φυσικός χυμός- κυρίως τα παιδιά δεν υιοθετούν αυτήν τη συμβουλή των ειδικών. «Κι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: είτε γιατί οι ίδιοι οι γονείς δεν έχουν αυτήν τη συνήθεια, δίνοντας έτσι το κακό παράδειγμα, είτε γιατί τα παιδιά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι λιγάκι δύστροπα με το φαγητό και ιδιαίτερα με τα φρούτα και τα λαχανικά», λέει η διατροφολόγος κ. Κωσταλένια Καλανιώτη.
Ο καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης για το Μουσείο της Ακρόπολης:
«Μαγεύτηκα. Εδώ έχουμε ένα θαύμα! Τι να πρωτοπώ; Είδα για πρώτη φορά τις Καρυάτιδες από την πίσω πλευρά τους και μπόρεσα να διακρίνω το φως να περνάει μέσα από τους βοστρύχουςτους. Σχεδόν μύρισα το μουσούδιτου σκύλου και η γλαύκα έγινε ξανάένα σύμβολο, όπως ήταν. Ενιωσαμέσα στο Μουσείομια ευφορία που δεν μπορεί να περιγραφεί. Πώς νιώθουν οι καθολικοίμετά την πρώτητους κοινωνία ή όπως ένας ορθόδοξοςμετά από εξομολόγηση… Γιατί είναι ένα φωτεινό μουσείο στο οποίο διεισδύειτο φως από παντού αλλά μπορεί να ωραιοποιεί και το περιβάλλον έξω από αυτό. Και κάτι ακόμη. Αυτό το μουσείο είναι η αποθέωση της δημοκρατίας, γιατίμπορεί να συμμετέχει σε αυτό ο πολίτης.Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει αυτή τη δημοκρατική ευεξία, όπως μέσα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης».
Ο Γιάννης Σακελλαράκης ήταν ένας από τους πεφωτισμένους καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη ημέρα των μαθημάτων του, που μπήκε σα σίφουνας στην αίθουσα και μας είπε: “Πώς αντέχετε μέσα σε τέσσερεις τοίχους; ελάτε μαζί μου”μας ξεσήκωσε και μας πήγε στο Εθνικό Αρχαιολογικό, άνοιξε τις προθήκες και μας άφησε να κρατήσουμε τα ευρήματα. Δοκίμασα κι εγώ τότε ένα μυκηναικό δαχτυλίδι, που πολύ μου ταίριαξε στο μέγεθος. Αυτά τα δαχτυλίδια προορίζονταν για τους νεκρούς μας εξήγησε. “Αν είναι αυτό νεκρικό, τότε μάλλον δεν είμαι ζωντανή” του είπα με την αυθάδεια της ηλικίας.
Τα μαθήματά του ήταν πάντα συναρπαστικά. Και τη συγκίνησή του για το νέο μας μουσείο τη μοιραζόμαστε πιστεύω όλοι.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Εικαστικών Τεχνών της Pόδου ECOFILMS ‘09 θα πραγματοποιηθεί από 23 μέχρι 28 Iουνίου στις αίθουσες του Δημοτικού Θεάτρου, του Εθνικού Θεάτρου και στον θερινό κινηματογράφο POΔON, στη πόλη της Pόδου.
Το πρόγραμμα προβολών του Φεστιβάλ θα περιλαμβάνει κινηματογραφικές ταινίες, ντοκυμαντέρ και μυθοπλασίας, με θέμα την οικολογία, πρωτότυπα οπτικοακουστικά έργα από όλο τον κόσμο, αφιερώματα και εκδηλώσεις.
Ειδικά φέτος ξεχωρίζει το αφιέρωμα που έχει ετοιμαστεί με ντοκουμέντα από το Ιστορικό Αρχείο του Πολεμικού Μουσείου της Αθήνας. Το κινηματογραφικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου έχει ζωή 30 χρόνων και περιλαμβάνει υλικό που διέθετε το ελληνικό στράτευμα ήδη από την εποχή που η πρώτη τηλεόραση ανήκε στις ένοπλες δυνάμεις. Με την πάροδο των χρόνων, το υλικό αυτό εμπλουτίστηκε και στην ουσία διαθέτει οτιδήποτε κινηματογραφικό υλικό σχετίζεται με την Ελλάδα από το 1897 έως το 1935, τα γερμανικά επίκαιρα του 1941-42, πλούσιο υλικό από την Κύπρο, από το 1950 και μετά, καθώς και συνεντεύξεις και ηχητικά ντοκουμέντα από όλο τον 20ό αιώνα.
Με στόχο την εύκολη μετακίνηση των ηλικιωμένων ακόμη και στις σκάλες, ο νεαρός σχεδιαστής Ντάνιελ Μολόι από το Πανεπιστήμιο Μόνας στην Αυστραλία δημιούργησε το Βoomer: ένα εργονομικό καροτσάκι παντός καιρού και… εδάφους! Ξεφεύγοντας από την αυστηρή μορφή μιας αναπηρικής καρέκλας ή ενός κλασικού βοηθήματος βάδισηςγνωστού και ως «πι»- το εύχρηστο εργαλείο «παντρεύει» τις όρθιες με τις καθιστές μετακινήσεις, καθώς από τη μία φέρει ένα άνετο κάθισμα και επαρκή στήριξη της πλάτης, ενώ από την άλλη διαθέτει βολικά χερούλια με φρένο για άμεση παρέμβαση κατά το περπάτημα.
Σχεδιασμένο με γνώμονα τη σταθερότητα, το ελαφρό Βoomer διαθέτει τη μοναδική δυνατότητα να προσφέρει στήριξη κατά την ανάβαση ή την κατάβαση σκαλιών. Το μυστικό, σύμφωνα με τον επινοητή του, εντοπίζεται σε ένα κουμπί με το πάτημα του οποίου οι μπροστινοί βραχίονες διπλώνουν προς το μέρος του χρήστη και οι τροχοί ανασηκώνονται, με αποτέλεσμα οι πίσω τροχοί να εφαρμόζουν πάνω στο σκαλί, διευκολύνοντας έτσι τη σταθερή ανάβαση.
Tο κάνουν κι άλλοι πολλοί. Οι Σμιθ από το Σεν Λούις των ΗΠΑ απέστειλαν ως χριστουγεννιάτικη κάρτα διά του Διαδικτύου την οικογενειακή φωτογραφία τους. Φίλος τους, σε ταξίδι στην Τσεχία, τους είδε να του χαμογελούν από γιγαντοαφίσα σούπερ μάρκετ στην Πράγα – διαφήμιζε την κατ’ οίκον μεταφορά προϊόντων. Ιδέα δεν είχε ότι επρόκειτο για υπαρκτή οικογένεια, δικαιολογήθηκε ο ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ, πίστευε, είπε, ότι η φωτογραφία ήταν προϊόν ηλεκτρονικής επεξεργασίας. Το πιθανότερο είναι να μην τον απασχόλησε και πολύ η προέλευσή της, απλώς του έκανε (άρτια τεχνικά, με φωτογενείς γονείς και παιδιά να χαμογελούν πλατιά στο φακό). Κι έπειτα, η Πράγα απέχει τόσο από το Σεν Λούις…
Τα δεδομένα σήμερα, κείμενα και φωτογραφίες, ταξιδεύουν, διαχέονται, διασκορπίζονται σε κάθε γωνιά της γης, χάνοντας την ταυτότητά τους. Τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον να αντιγράψει ό, τι υπάρχει στον κυβερνοχώρο και να το χρησιμοποιήσει για ιδιοτελή προσωπικό ή εμπορικό σκοπό, αυτούσιο ή παραποιημένο. Να εμφανίσει αρχεία άλλων ως δικά του, να παρουσιαστεί με διαφορετική ταυτότητα, να διοχετεύσει στο Διαδίκτυο «κλοπιμαία», να οικειοποιηθεί -με ένα κλικ- εργασίες ζωής άλλων… Βέβαια, μαζί με τη διογκούμενη «βιομηχανία» αντιγραφής στο Ιντερνετ αναπτύσσονται ραγδαία και συστήματα ανίχνευσης της αντιγραφής, όπως για παράδειγμα το eBLAST, μια μηχανή αναζήτησης που περνάει από κόσκινο κυρίως επιστημονικά – ιατρικά κείμενα και εντοπίζει ομοιότητες, ακόμη και ανάμεσα σε διαφορετικές γλώσσες, ξεσκεπάζοντας τους λογοκλόπους. Ενα ολόκληρο δίχτυ ασφαλείας περιτυλίγει σιγά σιγά την περιλάλητη ιντερνετική δημοκρατία, υποβάλλοντας την άνευ φραγμών έκφραση, την ανεμπόδιστη επικοινωνία, σε καθολική κατόπτευση.
Κλεψιτυπία, ψευδοπροσωπία, προσφορά παράνομων προϊόντων, πειρατεία (τον περασμένο μήνα πέρασε νόμος στη Γαλλία που τιμωρεί τον πειρατή με διακοπή της πρόσβασής του στο Ιντερνετ), κλοπή και πώληση δεδομένων (σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία Symantec, που δραστηριοποιείται στην ασφάλεια του Διαδικτύου, μέσα στο 2008 έγιναν περισσότερες από 245 εκατ. επιθέσεις με στόχο την κλοπή δεδομένων) μπορούν πλέον να ανιχνευθούν, μαζί και με κάθε άλλη κίνησή μας. Και όπως στον συμβατικό κόσμο, ο «πόλεμος» μεταξύ παραβατών, παρανόμων και των διωκτών τους κλιμακώνεται…
Στο μεταξύ, μέσα στα νομότυπα πλαίσια της καθημερινότητας, συντελείται μια αληθινή επανάσταση. Αυτή η δεύτερη, παράλληλη ζωή, όπου είμαστε ταυτόχρονα παραγωγοί και καταναλωτές πληροφοριών (οι οποίες αναπαράγονται επ’ άπειρον – αδύνατον πια να εντοπιστούν και να διαγραφούν), έχει σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή μας. Ενα μύχιο προσωπικό στοιχείο που θα διαρρεύσει στο αχανές Διαδίκτυο μπορεί να φέρει, αναπάντεχα, μια ανεπιθύμητη, μη διαχειρίσιμη διασημότητα. Να επαναπροωθήσει μια εικόνα του εαυτού μας ξένη προς εμάς. Δημιουργώντας απροσμέτρητη σύγχυση κι ένα συντριπτικό αίσθημα κενού.
Το Ιντερνετ ενθαρρύνει το μάρκετινγκ του εαυτού μας και μετατρέπει σε εμπόρευμα την ιδιωτική μας ζωή. Μας ωθεί να παραδώσουμε αμαχητί στην παγκόσμια κοινότητα την ατομικότητά μας. Συχνά, με ανυπολόγιστο κόστος.
Περίπου 487 δισεκατομμύρια GB (δηλαδή 3.892.179.868.480.350.000.000 bits) ήταν ο όγκος του νέου ψηφιακού περιεχομένου που δημιουργήθηκε μέσα στο 2008! Για να καταλάβουμε καλύτερα το μέγεθος αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 162 τρισεκατομμύρια ψηφιακές φωτογραφίες, 19 δισεκατομμύρια δισκάκια blue-ray ή σε 3 τετράκις εκατομμύρια Twitter feeds…
Τα παραπάνω προκύπτουν από πρόσφατη μελέτη της εταιρείας IDC -χορηγός της οποίας ήταν η EMC- με τον τίτλο «As the Economy Contracts, the Digital Universe Expands – Καθώς η οικονομία συρρικνώνεται, το ψηφιακό σύμπαν διαστέλλεται». Ο όγκος του νέου ψηφιακού περιεχομένου αυξήθηκε με ρυθμό κατά 3% ταχύτερο απ’ αυτόν που προέβλεπε η προηγούμενη έρευνα της ίδιας εταιρείας.
Οπως εξήγησε ο John Gantz, γενικός διευθυντής Ερευνών στην IDC, “αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο κόσμος και με δεδομένη την επιβράδυνση της οικονομίας στα τέλη του 2008, ο όγκος των ψηφιακών πληροφοριών που παρήχθησαν και μεταδόθηκαν μέσα από το Internet, τα τηλεφωνικά δίκτυα και τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, στην πραγματικότητα αυξήθηκε”.
Κοιτώντας προς το μέλλον, ο όγκος του ψηφιακού σύμπαντος αναμένεται να διπλασιάζεται ανά 18 μήνες. Το 2012, θα παραχθεί πέντε φορές μεγαλύτερος όγκος ψηφιακού περιεχομένου, σε σχέση με το 2008.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)