Terra Computerata

Σημαντική είναι τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη του θεσμού των λεσχών ανάγνωσης, καθώς εκατοντάδες τέτοιες λέσχες έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα. Ο σύλλογος «Θαλής και Φίλοι», που ιδρύθηκε από ομάδα στην οποία μετέχουν ενεργά ο Απόστολος Δοξιάδης και ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, εξειδικεύεται στη δημιουργία λεσχών με αντικείμενο τη μαθηματική λογοτεχνία. Στη Νάουσα, όπου για τέταρτη χρονιά θα διοργανώσει σεμινάριο για την ίδρυση τέτοιων λεσχών (8-12 Ιουλίου), θα γίνει ευρύτερα λόγος και για βιβλία που αφορούν την αρχαία σκέψη, μαθηματική, φιλοσοφική ή ρητορική. Το εργαστήρι θα προετοιμάσει με ειδικές διαλέξεις όσους ενδιαφέρονται να ιδρύσουν παρόμοιες λέσχες οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, συνήθως δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη τους λόγω των ενδιαφερόντων. Πληροφορίες μπορεί κανείς να βρει στην ιστοσελίδα www.thalesandfriends.org . ή στέλνοντας e-mail στη διεύθυνση: marina@thalesandfriends. org. Οι συμμετέχοντες- που θα είναι κατά προτεραιότητα καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, αλλά όχι μόνο- θα παραλάβουν CD με υλικό 10 βιβλίων.

Η Λίτσα Γιάνναρου από τις σελίδες της Καθημερινής προσεγγίζει ένα ακανθώδες θέμα:

Σύμφωνα με την 6η Ετήσια Παγκόσμια Μελέτη για την Πειρατεία Λογισμικού Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες από την Business Software Alliance (BSA, διεθνής οργανισμός που εκπροσωπεί την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού), η πειρατεία λογισμικού στην Ελλάδα αγγίζει το 57% (δηλαδή περίπου 6 στα 10 προγράμματα –παιχνίδια, αναβαθμίσεις, εφαρμογές– που διακινούνται στην εγχώρια αγορά είναι απομιμήσεις), έχοντας μειωθεί κατά μόλις μία ποσοστιαία μονάδα από πέρυσι. Ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι 35%. Η χώρα μας βρίσκεται στο βάθρο της Ε.Ε., μαζί με τη Βουλγαρία (68%) και τη Ρουμανία (66%), γεγονός που σηματοδοτεί απώλειες για τον κλάδο της τάξης των 171 εκατ. ευρώ. Τα χαμηλότερα ποσοστά πειρατείας λογισμικού καταγράφονται στο Λουξεμβούργο (21%) και στην Αυστρία (24%).

Πνευματική ιδιοκτησία

Είναι σαφές ότι το πρόβλημα της πειρατείας στη χώρα μας είναι μεγάλο, με πλοκάμια που φθάνουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Πέρα όμως από τη διάδοση του γνωστού σλόγκαν «Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική», ουδείς στην Ελλάδα φαίνεται διατεθειμένος να θέσει επί τάπητος το μείζον ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Γιατί τα ερωτήματα είναι πολλά και οι περισσότεροι τα θέτουμε στις ιδιωτικές μας συζητήσεις:

Γιατί άραγε η πνευματική ιδιοκτησία εκτείνεται στα 75 χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού; Εάν «σκοτώνουμε» τους μουσικούς αγοράζοντας «μαύρα» cd ή dvd, γιατί οι εταιρείες δεν «κόβουν» κάτι παραπάνω από τις εισπράξεις αντί του ψωραλέου μονοψήφιου ποσοστού; Εάν εμείς «κλέβουμε» κατεβάζοντας ταινίες από το Ιντερνετ (ειδικά αυτό το Slumdog Millionaire πρέπει να είναι σε χιλιάδες «σκληρούς δίσκους» στη χώρα μας), πώς ονομάζεται η πρακτική της ΑΕΠΙ να ζητεί χρήματα από περιπτερούχους επειδή βάζουν ραδιόφωνο στη δουλειά;

Το Ιντερνετ –μέσω του οποίου διακινούνται τα περισσότερα πειρατικά προϊόντα– μας έχει εντάξει σε ένα παγκόσμιο χωριό.

Η Μαριάννα Τζιαντζή μας προτρέπει στη στήλη της Καθημερινής:

Μιλάτε απεριόριστα, μας ενθαρρύνουν οι διαφημίσεις. Χωρίς χρονικά όρια, χωρίς σκέψη και περίσκεψη. Μιλάτε, αλλά φροντίστε να αφήνετε πίσω σας τα ίχνη του τίποτα: ποιος μίλησε με ποιον, πότε, πόση ώρα και πού. Οι νονοί της νύχτας και της ημέρας θα βρίσκουν τρόπο να εισάγουν παρθένα κινητά για να κάνουν τη δουλειά τους, όμως και οι φιλήσυχοι πολίτες θα πρέπει να ξέρουν ότι κάποιο Μεγάλο Αυτί τούς ακούει, κάποιο λογισμικό τούς καταγράφει, κάποια ακόρεστη Μεγάλη Μνήμη τούς αποθηκεύει. Και μόνον αυτή η επίγνωση επηρεάζει το τι θα πούμε, το τι θα σκεφτούμε.