Ο Νίκος Μπακουνάκης απορεί από τη στήλη του Βήματος:
Τελειώνουν σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις, από τα πιο παράλογα και τα πιο υποκριτικά συστήματα εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Για να διεκδικήσεις μια θέση στις οικονομικές σχολές πρέπει να εξεταστείς και στη Φυσική. Ενώ για τη Νομική Σχολή, από τα απαραίτητα είναι και η Βιολογία. Και από τη Δευτέρα αρχίζουν οι ενδοσχολικές εξετάσεις, όπου αποθεώνεται η υποκρισία κυρίως του υπουργείου Παιδείας και όλων όσοι σχεδιάζουν τα συστήματα εισαγωγικών εξετάσεων. Γιατί ποιος τολμά να ομολογήσει ότι ύστερα από τόσο σκληρές εξετάσεις στα μαθήματα της κάθε κατεύθυνσης, ύστερα από πλήρη αποχή ενός έτους ίσως και δύο ετών από τα υπόλοιπα- υπερβολικά πολλά- μαθήματα του αναλυτικού προγράμματος, μετά την ακύρωση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου, οι μαθητές θα προσέλθουν επιμελείς και διαβασμένοι για να εξεταστούν σε ό,τι είχαν απωθήσει επί πολλούς μήνες; Και επειδή η υποκρισία έχει και μια πλευρά θεατρική, από τη Δευτέρα μαθητές και καθηγητές θα υποδυθούν ότι παίζουν τις εξετάσεις προς χάριν του συστήματος.
Αναρωτιέμαι γιατί το υπουργείο Παιδείας επιμένει να συντηρεί, με παραλλαγές από χρόνο σε χρόνο, ένα τόσο κατάφωρα παράλογο σύστημα. Αν στερείται ιδεών, γιατί δεν αντιγράφει κάποιο από τα θεωρούμενα επιτυχημένα συστήματα εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια μιας χώρας απ΄ αυτές που θεωρούνται πρότυπες εκπαιδευτικά; Εύλογα τα ερωτήματα. Αλλά μη ζητείτε να βρείτε μια απάντηση λογική, εννοώ μιαν απάντηση που να υπακούει σε εκπαιδευτικά κριτήρια. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, η θεμελιακή και αιτιολογική βάση του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια, έτσι όπως αυτό εφαρμόζεται ίδιο, παρά τις παραλλαγές, τα τελευταία χρόνια, είναι οικονομική. Επιτέλους ας το ομολογήσουμε.
Αναλογιστείτε πόσες θέσεις εργασίας δημιουργεί αυτό το σύστημα. Και δεν πρόκειται μόνο για θέσεις εργασίας. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας τεράστιας παράλληλης αγοράς που συνηθίζουμε να την αποκαλούμε παραπαιδεία και στην οποία, κακά τα ψέματα, όλοι εμπιστευόμαστε την τύχη των παιδιών μας. Με τα οργανωμένα φροντιστήρια και με τα λεγόμενα ιδιαίτερα μαθήματα το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων στηρίζει και τροφοδοτεί μια επιχειρηματική λειτουργία και δημιουργεί εισόδημα, το οποίο σε αρκετά μεγάλο ποσοστό είναι αδήλωτο. Δημιουργεί επίσης συμπληρωματικό εισόδημα για χιλιάδες εκπαιδευτικούς της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μέσα από τα ιδιαίτερα μαθήματα, που και αυτά διέπονται από μια ιδιαίτερη οικονομική λογική.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το υπουργείο Παιδείας επιμένει και εμμένει στο ίδιο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων για να διασφαλίζει την εργασιακή ειρήνη στη δημόσια εκπαίδευση και να εκτονώνει διεκδικήσεις για αυξήσεις μισθών, παροχές κτλ., δίνοντας τη δυνατότητα συμπληρωματικών εισοδημάτων.
Με τη νέα ονομασία Bing.com, η μηχανή αναζήτησης θα ξεκινήσει τη λειτουργία της στις ΗΠΑ, ενώ σε άλλες περιοχές θα λειτουργήσει ως δοκιμαστική (beta) υπηρεσία. Στη συγκεκριμένη αγορά, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος είναι το Google, με μερίδιο 64%, ακολουθούμενο από το Yahoo (20%), ενώ η μηχανή της Microsoft βρίσκεται στην τρίτη θέση, με 8,2%.
Το Bing, σύμφωνα με τις διακηρύξεις της εταιρείας, θα κάνει τις αναζητήσεις πιο συγκεκριμένες, ενώ θα καταλαβαίνει την πρόθεση του χρήστη, ομαδοποιώντας την πιο σχετική πληροφορία. Για παράδειγμα, αναζητήσεις για ένα προϊόν θα εμφανίζουν επίσης κριτικές, αξεσουάρ αλλά και διαδικτυακά καταστήματα όπου μπορεί να το βρει ο χρήστης. Αντίστοιχα, αναζητήσεις για πληροφορίες πτήσεων θα φέρνουν το πρόγραμμα και τις ώρες αναχώρησης και άφιξης, αλλά και συνδέσμους ξενοδοχείων, καιρού, και ενοικιάσεων αυτοκινήτων.
Στόχος της Microsoft είναι η μείωση των κλικ του χρήστη μέχρι να βρει τη συγκεκριμένη πληροφορία που ψάχνει.
Σαν προχθές, 29 Μαΐου, το 1453 και ημέρα Τρίτη, πριν από 556 χρόνια «εάλω η Πόλις», αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από τον νεότατο Τούρκο σουλτάνο Μωάμεθ και έγινε η πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Ελληνας αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ΄, ο Παλαιολόγος, έπεσε μαχόμενος και από τότε στοιχειώνει τα όνειρά μας.
Από τότε αναφερόμαστε σε αυτήν την ημερομηνία με θρήνο και οδυρμό και η άλωση της Πόλης κατέλαβε στη συνείδησή μας την πιο κεντρική θέση σαν η μεγαλύτερη εθνική απώλεια. Η Τρίτη της 29ης Μαΐου 1453 είναι αποφράς ημέρα και όταν σήμερα επισκεπτόμαστε την Κωνσταντινούπολη με απομεινάρια πλέον Ελλήνων, αλλά πάμπολλα τα σημάδια από το πέρασμά τους, με αβάσταχτη μελαγχολία θυμόμαστε ότι «κάποτε ήταν δικά μας». Είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από την καταθλιπτική μνήμη και να δεχθούμε ότι σχεδόν κανένα κράτος στην Ευρώπη δεν είναι σήμερα όμοιο με εκείνο που υπήρξε πριν από 550 χρόνια. Ετσι και το δικό μας κράτος, η σύγχρονη Ελλάδα, δεν είναι όμοιο με εκείνο που άλωσε ο Μωάμεθ Β΄.
Ο Μωάμεθ Β΄, από τη στιγμή που νεότατος διεδέχθη τον αποθανόντα αιφνιδίως πατέρα του Βαγιαζήτ Α΄, από την πρωτεύουσά του Αδριανούπολη είχε σταθερά το βλέμμα στραμμένο στην Κωνσταντινούπολη. «Προφητείες και θρύλοι του οθωμανικού κόσμου ωθούσαν το βλέμμα του προς τα κει, αλλά και ο ίδιος είχε βαθιά αίσθηση της ιστορίας, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Γνώριζε ότι η Κωνσταντινούπολη επί χίλια και πλέον χρόνια μέσα από μεγάλες περιπέτειες παρέμενε η αναμφισβήτητη πρωτεύουσα της Ευρώπης και της Ασίας, σύμβολο δύναμης και ισχυρού κράτους. Φιλοδοξούσε, μωαμεθανός αυτός, να διαδεχθεί τους χριστιανούς αυτοκράτορες και να συνεχίσει τη χιλιόχρονη ιστορία.
Εμείς θυμόμαστε την άλωση ως εθνική απώλεια. Ο Μωάμεθ Β΄ είχε ευρύτερη αντίληψη του γεγονότος. Ηξερε ότι ήταν η «μεγάλη στιγμή της Ιστορίας» και ήταν αυτός που θα την ενσάρκωνε και θα θεμελίωνε αυτό που αργότερα (πολύ σύντομα) γνώρισε ο κόσμος, την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως παγκόσμια δύναμη. Με σύγχρονους όρους, η άλωση της Κωνσταντινούπολης σημάδεψε την αρχή μιας μεγάλης γεωπολιτικής αλλαγής, που οι συνέπειές της είναι ακόμη εμφανείς, ιδιαίτερα στη Βαλκανική.
Οταν ο Μωάμεθ με ισχυρό στράτευμα (πεζούς, ιππικό, πυροβολικό και ναυτικό) άρχισε, στις 6 Απριλίου 1453, να πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη, το βυζαντινό κράτος ήταν σκιά του εαυτού του, μικρότερο και ασθενέστερο παρά ποτέ. Ουσιαστικά ολόκληρο το κράτος ήταν η πόλη και ο πληθυσμός της, αλλά και αυτός αποδεκατισμένος από τις επιδρομές και τις επιδημίες. Με δύο ισχυρές κοινότητες Ενετών και Γενουατών.
Αλλά επί Κωνσταντίνου ΙΑ΄ και γενικότερα την εποχή των Παλαιολόγων το κράτος της Κωνσταντινούπολης ήταν το ελληνικότερο παρά ποτέ. Τόσο στον πληθυσμό όσο και στη διοίκηση. Τίποτα πλέον δεν θύμιζε την ισχυρή πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας με ρωμαϊκή καταγωγή. Την ίδια εποχή των Παλαιολόγων η Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές, γνήσια ελληνικές, στον Πόντο και στην Πελοπόννησο, γνώρισαν αιφνίδια και παράδοξη, σε σχέση με την αποδυνάμωση της κρατικής ισχύος, αναγέννηση των ελληνικών γραμμάτων και της τέχνης που μοιραία ανακόπηκε από την τουρκική κατάκτηση και δεν πρόλαβε να λάβει την έκταση και τη σημασία που την ίδια εποχή είχε η Αναγέννηση στη Δύση. Σήμερα αισθανόμαστε τη μειονεξία ότι δεν γνωρίσαμε Αναγέννηση όπως η Δύση. Και όμως, υπάρχουν πολλά ξεπετάγματα Αναγέννησης και στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου αλλά και κατά τη διάρκεια των ποικίλων κατακτήσεων του ελλαδικού χώρου από τους Οθωμανούς, τους Ενετούς, τους Γενουάτες…
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄, παρά τις μάλλον φεουδαρχικές του περιπέτειες στην Πελοπόννησο, πριν στεφθεί αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη (τέσσερα μόλις χρόνια πριν από την άλωση), είχε πλήρη συνείδηση ότι ήταν Ελληνας ηγεμόνας ελληνικού κράτους. Ολοι οι λαοί έχουν να επιδείξουν ηρωισμούς και ηρωικούς ηγεμόνες. Αλλά η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ στην πρόσκληση του Μωάμεθ να παραδώσει την Πόλη και ο ίδιος να εγκατασταθεί όπου θέλει, σώος και αβλαβής, έχει πνοή Αρχαίας Ελλάδας και αρχαίων δημοκρατικών πόλεων: «Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστίν, ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος έπεσε μαχόμενος κοντά στην Πύλη του Ρωμανού, το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Εκτός από αυτό τίποτε άλλο δεν είναι ιστορικώς βεβαιωμένο. Δεν είναι βέβαιο ότι βρέθηκε το πτώμα του και αυτό διήγειρε τη λαϊκή φαντασία και αμέσως άρχισαν να πλάθονται λαϊκοί μύθοι και θρύλοι που τελικά συμπυκνώθηκαν στο θρύλο του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά», που με τη συγκίνηση που προκαλεί έπαιξε μοιραίο ρόλο στο νεότερο ελληνικό κράτος.
Την άλωση της Κωνσταντινούπολης περιγράφουν με πάθος οι χρονογράφοι Φραντζής, στενός φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου ΙΑ΄, Δούκας και Κριτόβουλος, φίλος του Μωάμεθ Β΄, που ζούσε στην αυλή του. Οι ίδιοι περιγράφουν τη ζωή, τον χαρακτήρα και τις τελευταίες μέρες του αυτοκράτορα.
Ο ανταποκριτής της Καθημερινής στην Κωνσταντινούπολη επισκέφθηκε το μουσείο της κατάκτησης με την έκθεση Panorama 1453 την Πέμπτη, παραμονή της 556ης επετείου της Αλωσης. Παρουσιάζει, σε σειρά από τρισδιάστατες πανοραμικές εικόνες και βίντεο, την εποποιία της Αλωσης, που εδώ αναφέρεται ως «Κατάκτηση της Ισταμπούλ». Είναι εντυπωσιακό και κατάμεστο από μαθητές, που έρχονται σε «εκπαιδευτική επίσκεψη». Αυτό που κυριαρχεί είναι μία προσπάθεια εξύμνησης του ηρωισμού και της κατάκτησης, της ανδρείας των πολιορκητών. Αλλά και η παρουσίαση της Αλωσης ως ιστορικά αναγκαίου και θρησκευτικά επιβαλλόμενου ανδραγαθήματος. Γίνεται εκτενής αναφορά στη λεγόμενη προφητεία του Μωάμεθ, με την οποία προείκαζε την κατάκτηση της Πόλης από τον στρατό του Ισλάμ. Πέρασα πολλή ώρα ακούγοντας την παρουσίαση που οι δάσκαλοι έκαναν στα παιδιά του δημοτικού. Η θέση μου ως μέλους του Ελληνισμού της Πόλης είναι a priori λεπτή. Ωστόσο, έχω ξεπεράσει προ πολλού το στάδιο της συναισθηματικής φόρτισης. Αυτό που με ενόχλησε είναι αυτό ακριβώς που ώθησε πολλούς Τούρκους διανοουμένους να διακωμωδήσουν τόσο το μουσείο όσο και τους επετειακούς εορτασμούς που λαμβάνουν χώρα κάθε 29η Μαΐου από το 1953. Δύο νεαροί φοιτητές ιστορίας, που επισκέπτονται το μουσείο «από περιέργεια», μου εκθέτουν τη δική τους άποψη. «Είναι θλιβερό να κηρύσσουν στα παιδάκια του δημοτικού το φιλοπόλεμο πνεύμα και τον εθνικό ανταγωνισμό». Ο γνωστός αναλυτής Μουράτ Μπελγκέ δέχθηκε τα πυρά πολλών «εθνικοφρόνων», όταν έγραψε σε άρθρο του στην Ταράφ: «Το να εορτάζει κάθε χρόνο μια κοινωνία το πώς στέρησε με τη βία μιαν άλλη από την πρωτεύουσά της μου φαίνεται ωμό». Πολλοί είναι πια οι διανοούμενοι που βρίσκουν γελοίους τους ετήσιους εορτασμούς της κατάκτησης. Ακόμη και ο εθνικιστικών πεποιθήσεων ιστορικός Ιλμπέρ Ορταϊλί υπενθυμίζει ότι οι Οθωμανοί σουλτάνοι ουδέποτε οργάνωσαν «εορτασμούς της κατάκτησης». Ωστόσο, για εκατομμύρια Τούρκους, 556 χρόνια μετά, η Αλωση παραμένει σημείο αναφοράς και κομπασμού.
Το «πακετάρισμα» όλο και περισσότερων ψηφιακών εικόνων, τραγουδιών, βίντεο και άλλων δεδομένων στα τσιπ πυριτίου, τις μνήμες USB και τα κινητά τηλέφωνα έχει μια αρνητική πλευρά: όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα του περιεχομένου μιας μνήμης, τόσο ευκολότερα χαλάει.Το «στρίμωγμα» 10 έως 100 Gigabits δεδομένων ανά τετραγωνικό εκατοστό στις σημερινές κάρτες μνήμες έχει μια αναμενόμενη διάρκεια ζωής μόνο δέκα έως 30 ετών. Για το λόγο αυτό, η βιομηχανία ηλεκτρονικών χρειάζεται οπωσδήποτε νέα υλικά που να επιτρέπουν ολοένα μεγαλύτερες πυκνότητες δεδομένων για τις μελλοντικές συσκευές με την ολοένα μεγαλύτερη χωρητικότητα.
Τώρα, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν μια σημαντική πρόοδο σε αυτό τον τομέα με την ανάπτυξη μιας νέας πειραματικής μνήμης υπολογιστών που μπορεί να αποθηκεύσει χιλιάδες φορές περισσότερα δεδομένα από τα συμβατικά τσιπ πυριτίου και -το κυριότερο- με προσδοκώμενη διάρκεια ζωής πάνω από 1 δισ. χρόνια!
Πόσο επιβαρύνουμε το περιβάλλον τρώγοντας; Πολύ, αποφαίνονται οι επιστήμονες, καθώς τα στοιχεία δείχνουν πως το 1/3 των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως οφείλεται στο φαγητό, τη στιγμή που οι μεταφορές κατέχουν μικρότερο μερίδιο, το 20% της ίδιας «πίτας». Πόσο διοξείδιο του άνθρακα (CΟ2) εκλύει όμως στην ατμόσφαιρα το γάλα με τα δημητριακά, η σαλάτα, το χάμπουργκερ με τις πατάτες, ακόμη και μια μπίρα;
Tο ευρηματικό site «eat low carbon» (www.eatlowcarbon.org) δίνει την ευκαιρία στους «επισκέπτες» να το διαπιστώσουν, προτρέποντάς τους να υπολογίσουν το «ενεργειακό αποτύπωμα» του φαγητού τους και να προσπαθήσουν να το μειώσουν.
Χρειάζεται απλώς να «σύρουν» τα τρόφιμα που καταναλώνουν στη διάρκεια της ημέρας μέσα σε ένα τηγανάκι. Σε λίγα λεπτά θα γνωρίζουν πόσο κακό κάνουν στο περιβάλλον με τις διατροφικές τους επιλογές.
«Κάθε φορά που δίνω εξετάσεις για κάποιο δίπλωμα ξένων γλωσσών, μαζί με το άγχος των αποτελεσμάτων έχω και την ανησυχία για τα εξέταστρα. Για κάθε δίπλωμα καλούμαστε να πληρώνουμε μεγάλα ποσά εγγραφής και σε περίπτωση αποτυχίας πρέπει να επαναλάβουμε την εξέταση και το κόστος αυξάνεται».
Η 24χρονη Λένα Παπαθανασίου μιλάει 3 ξένες γλώσσες. Όπως λέει, τα μαθήματα και τα εξέταστρα της έχουν κοστίσει- όπως σε όλους- μια περιουσία. Με δεδομένο ότι πλέον τα περισσότερα Ελληνόπουλα μιλούν τουλάχιστον δύο γλώσσες, η οικονομική επιβάρυνση είναι μεγάλη για τις οικογένειες. Η καλή γνώση της γλώσσας απαιτεί αρκετά χρόνια μαθημάτων και… μεγάλα πορτοφόλια. «Αν υπολογίσω τα χρήματα που δαπάνησα στα 7 χρόνια που έκανα αγγλικά, μαζί με τα 5 χρόνια των γαλλικών που ακόμα συνεχίζω και τα δύο των ισπανικών, τότε μιλάμε για μια μικρή περιουσία. Και αν προσθέσω και το κόστος των βιβλίων και των λεξικών, τότε το ποσό εκτοξεύεται», λέει η Λένα Παπαθανασίου . «Πληρώνω 20 ευρώ την ώρα σε ιδιαίτερο για τα γαλλικά. Είμαι τυχερή, γιατί όταν έκανα μια έρευνα αγοράς, άκουσα προσφορές μέχρι και 40 ευρώ την ώρα», λέει. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών κοστίζει ακριβά στη χώρα μας και οι εξετάσεις για την απόκτηση πιστοποιήσεων ακόμα ακριβότερα. Σύμφωνα με έρευνα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, ο ετήσιος τζίρος στις εξετάσεις πιστοποίησης ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια ευρώ.
Για όσους έχουν βαρεθεί να ακουμπούν τον φορητό τους υπολογιστή στα πόδια τους όταν π.χ. κάθονται στο κρεβάτι ή στο πάτωμα, ο βραζιλιάνος σχεδιαστής Νέλσον Μότα βρήκε τη λύση: δημιούργησε το Νottable, ένα πτυσσόμενο τραπεζάκι για λάπτοπ το οποίο προσαρμόζεται απόλυτα στις ανάγκες του χρήστη.
Με σκελετό από αλουμίνιο, το εύχρηστο αναλόγιο αποτελείται από έναν ρομποτικό βραχίονα και τρία κομμάτια που του επιτρέπουν να παίρνει κλίση από 0 ως 90 μοίρες και να αυξομειώνει ανάλογα το ύψος του από 10 ως 90 εκατοστά.
Επιπλέον, το Νottable έχει δυνατότητα περιστροφής 360 μοιρών τόσο δεξιά όσο και αριστερά.
Ιδανικό για φορητούς υπολογιστές μεγέθους 10-17 ιντσών, το τραπεζάκι-«εργαλείο» φέρει ειδικούς γάντζους στο πλάι ώστε να «κλειδώνει» το φορτίο του, προσφέροντας έτσι μεγαλύτερη ασφάλεια ακόμη και στις πιο επικλινείς στάσεις. Και για τους πιο απαιτητικούς, που δεν μπορούν να αποχωριστούν με τίποτα το ποντίκι τους, το Νottable φέρει ακόμη συρταρωτή επιφάνεια όπου το ηλεκτρονικό «κατοικίδιο» μπορεί να τρέχει ανενόχλητο.
Το πρακτικό αναλόγιο διατίθεται μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του σχεδιαστή (www. nottable. com.br) σε τέσσερα χρώματα: μπλε, ασημί, μαύρο, κόκκινο και κίτρινο.
Τον μπελά τους βρήκαν οι δάσκαλοι αφού για δεύτερη χρονιά καλούνται να ζυγίσουν και να μετρήσουν τους μαθητές τους. Μετά οι μαθητές θα πρέπει να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο! Η έρευνα επικαλείται ότι έχει ως στόχο την αξιολόγηση των δεικτών υγείας των μαθητών και τη βελτίωση των συνηθειών διατροφής και σωματικής δραστηριότητας για την πρόληψη της παχυσαρκίας και τη βελτίωση της υγείας τους.
Αν φέρουν και τον Jamie Oliver να μας μαγειρεύει με λαχανικά από τον κήπο του θα συμφωνήσω. Οπως φαίνεται κάποιοι νοιάζονται για το καλό μας. Οπότε μην παραξενευτείτε αν δείτε σε λίγο καιρό να καταφθάνει και η εγκύκλιος για υποχρεωτικό σούσι στο πρόγευμα.
Μαθαίνω ότι το προτιμάει και η ηγεσία του υπουργείου μας…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Ο Νίκος Μπακουνάκης απορεί από τη στήλη του Βήματος:
Άρθρα (RSS)