Αρχείο για 17 Μαΐου, 2009

innovationday2_s.jpg«Ημέρα Καινοτομίας» η 18η Μαΐου για τη Microsoft, η οποία διοργανώνει εκδήλωση για τις νέες τεχνολογίες, με έμφαση στο ρόλο τους στην εκπαίδευση, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της κυβέρνησης, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 11:30 πμ στο Κέντρο Καινοτομίας της Microsoft (Βασ. Σοφίας 103.

To πρόγραμμα περιλαμβάνει συζήτηση με θέμα Η Καινοτομία στην Εκπαίδευση, παρουσίαση της ελληνικής συμμετοχής στο Παγκόσμιο Φοιτητικό Διαγωνισμό Imagine Cup 2009 (θα πραγματοποιηθεί στην Αίγυπτο), καθώς και επίδειξη του υπολογιστή αφής Microsoft Surface και άλλων καινοτόμων εφαρμογών.

Ο εκθεσιακός χώρος θα παραμείνει ανοιχτός μέχρι τις 16:00.

www.innovationday.gr

Comments 0 σχόλια »

Οταν ζητήθηκε από τον βραβευμένο καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο Κάρνεγκι Μέλον, Ράντυ Πάους να ανέβει στο βήμα, του απέμεναν μόνο μερικοί μήνες ζωής. Ωστόσο την ομιλία του με τίτλο«Πραγματοποιώντας τα παιδικά σου όνειρα», τον Σεπτέμβριο του 2007, τη χαρακτήριζε μια απρόσμενα θετική ματιά πάνω στη ζωή. Ηταν ένας λόγος τόσο εμψυχωτικός και εμπνευσμένος που εκατομμύρια άνθρωποι τον παρακολούθησαν έκτοτε μαγνητοσκοπημένο στο Διαδίκτυο. Ο ίδιος πέθανε μερικούς μήνες μετά την ομιλία αυτή, τον Ιούλιο του 2008, στα σαράντα εφτά του χρόνια, από καρκίνο στο πάγκρεας. Αλλά εν τω μεταξύ είχε προφτάσει να ετοιμάσει το βιβλίο με τίτλο Η τελευταία διάλεξη, όπου ανέπτυξε ακόμη περισσότερο τα ζητήματα που έθιξε επί σκηνής. Το βιβλίο τώρα βρίσκεται στη λίστα των μπεστ σέλερ των «Νew Υork Τimes» και μεταφράζεται σε 35 γλώσσες. Είναι και η πνευματική κληρονομιά στη σύζυγό του Τζέι και στα τρία τους παιδιά Κλόε, Ντίλαν, Λόγκαν που ήταν αντιστοίχως δεκαοκτώ μηνών, έξι και τριών ετών όταν απεβίωσε.

To Βήμα

Comments 0 σχόλια »

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας επανάστασης στο χώρο του Ιντερνετ; Η απάντηση θα δίνεται σταδιακά από αύριο, καθώς «εισβάλλει» στο Διαδίκτυο μια νέα εφαρμογή, ένα καινούργιο «ψαχτήρι» με στόχο να απαντά ταχύτατα, αξιόπιστα και με πρωτόγνωρο «πλουραλισμό» πληροφοριών σε οποιαδήποτε ερώτησή μας, να λύνει κάθε απορία μας. Μοναδική προϋπόθεση, η πληκτρολόγηση των ερωτήσεων σε απλά αγγλικά.

Είναι ένα όραμα που διατυπώθηκε πριν από 50 χρόνια, όταν κατασκευάσθηκαν οι πρώτοι υπολογιστές: ένας «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» που θα αποθησαύριζε την ανθρώπινη γνώση, ώστε να μπορεί να απαντά σε οποιαδήποτε ερώτηση.

Απ’ ό,τι φαίνεται, σήμερα για πρώτη φορά, τίθενται οι βάσεις ώστε αυτό το όραμα να γίνει πραγματικότητα, υποστηρίζει ο Βρετανός Stephen Wolfram και οι συνεργάτες του από την εταιρεία Wolfram Research, η οποία εδρεύει στις ΗΠΑ.

Το Wolfram Alpha, αντίθετα, μπορεί να επεξεργαστεί στοιχεία που υπάρχουν σε ετερόκλητες βάσεις δεδομένων –π.χ. σε ηλεκτρονικά αρχεία με ιστορικά στοιχεία και άλλα με μετεωρολογικά δεδομένα – ώστε να απαντήσει στην ερώτηση με ένα «κλικ».

Γι’ αυτό, όσοι παρακολούθησαν την επίδειξη της εφαρμογής από τον ίδιο τον Wolfram στις 28 Απριλίου στο πανεπιστήμιο του Harvard έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι η εφαρμογή μπορούσε όντως να βρει «τι καιρό» έκανε στην αγγλική πρωτεύουσα όταν δολοφονήθηκε ο Κένεντι. «Πρόκειται για εφεύρεση που ίσως αλλάξει για πάντα το Ιντερνετ», ήταν η ετυμηγορία της εφημερίδας «Tele graph». Εφεύρεση που, όπως λέει ο εμπνευστής της, απαιτήθηκε τεράστια προσπάθεια για να δημιουργηθεί, καθώς το λογισμικό «πίσω» από το Wolfram Alpha αποτελείται ούτε λίγο ούτε πολύ από 10 εκατομμύρια γραμμές κώδικα, οι οποίες «τρέχουν» σε 10.000 επεξεργαστές.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

gutenberg-t.jpgΟ Νίκος Ξυδάκης από τη στήλη του στην Καθημερινή καυτηριάζει τα του θέματος της έκθεσης: “Oταν διάβασα το θέμα της Εκθεσης (Γλώσσας, σωστότερα) στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, σκέφτηκα ότι πάλι το αξιοθρήνητο εκπαιδευτικό σύστημα δεν καταλαβαίνει τίποτε από την εποχή μας και καλεί τα παιδιά να ηθικολογήσουν. Με κακή σύνταξη και λογικά σφάλματα, με αυθαίρετες αναγωγές, ο εξεταστής ζήτησε από τους δεκαοκτάχρονους να εξηγήσουν γιατί κατ’ έθιμον σχίζουν και καίνε τα σχολικά εγχειρίδια στο τέλος της χρονιάς και πώς το βιβλίο μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης.

Ο εξεταστής αυθαιρετεί και ακροβατεί. Κατ’ αρχάς, ταυτίζει το τρέχον, χαμηλής ποιότητας σχολικό βιβλίο με το βιβλίο εν γένει, από καταβολής. Δεύτερον, καλεί τους εφήβους, όλους καλωδιωμένους και δικτυωμένους, να επιχειρηματολογήσουν υπέρ ενός μέσου και μιας κουλτούρας που δεν έχουν βιώσει, δηλαδή να ηθικολογήσουν υπέρ της άχρονης και καθολικής και οικουμενικής αξίας του έντυπου μέσου, δηλαδή να παπαγαλίσουν τα (α), (β), (γ), (β), από τη φροντιστηριακή διδασκαλία των SOS θεμάτων. Τρίτον, έλασσον ίσως αλλά μείζον όταν πρόκειται για μάθημα Γλώσσας: ονομάζει, με ρηχό και απλουστευτικό τρόπο, «ηλεκτρονικά μέσα», το αχανές και πολυδαίδαλο ψηφιακό – δικτυακό σύμπαν. Τέλος, και αφού ήδη έχει προκαλέσει σύγχυση με την ελλιπή ορολογία, τη λήψη ζητουμένου και τη χειραγώγηση του ερωτώμενου, αυθαιρέτως και ασυναρτήτως ο εξεταστής μεταφέρει τη συζήτηση από το τελετουργικό κάψιμο των σχολικών βιβλίων (τελούμενο ετησίως από όλες τις προψηφιακές γενιές) «στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα» (sic). Ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει…

Τέλος πάντων, το θέμα μας δεν είναι οι ασυνταξίες και τα λογικά χάσματα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις της Γλώσσας. Αυτά έχουν επισημανθεί πολλές φορές. Αξίζει να σταθούμε όμως στη ρηχή αντίληψη του εξεταστή -δηλαδή του σχολικού συστήματος- για τον ρόλο του βιβλίου σήμερα, για το μέλλον του, αλλά κυρίως τη ρηχή αντίληψη για τη διείσδυση των ψηφιακών μέσων στις νεότερες γενιές. Στα μυαλά των εξεταστών και του συστήματος, αυτού ακριβώς του συστήματος που παράγει εξόφθαλμα προχειροφτιαγμένα και απωθητικά βιβλία, το βιβλίο είναι ιερό, άχρονο και αμετάβλητο, ένα τοτέμ. Με αυτό εισήλθαμε στους νεότερους χρόνους, με αυτό θα πορευτούμε στην αιωνιότητα. Το βιβλίο είναι το Αγαθό, τα μαζικά μέσα είναι το Σκότος. Το βιβλίο είναι ο Λόγος, οτιδήποτε άλλο φέρει κείμενο ή αφήγηση είναι Απειλή. Ακόμη και το δοκίμιο του Αγγελου Τερζάκη αντηχεί αυτή τη μανιχαϊστική αντιπαράθεση του βιβλίου με τα μαζικά μέσα. (Ποια μέσα άραγε; Τα ραδιοτηλεοπτικά; ΄Η τις εφημερίδες όπου ο Τερζάκης δημοσίευε τέτοιες επιφυλλίδες;)

Ομως οι δεκαοκτάχρονοι πολίτες που καλούνται να μηρυκάσουν ηθικολογικά κλισέ, αυτοί που θα ασκήσουν το εκλογικό δικαίωμά τους σε λίγες ημέρες, είναι όλοι τους παιδιά της ψηφιακής εποχής, κανείς τους δεν θυμάται τον κόσμο χωρίς υπολογιστή, χωρίς κινητό, χωρίς Διαδίκτυο, γεννήθηκαν με αυτά, μέσα σε αυτό το περιβάλλον διαμορφώθηκαν πνευματικά και συναισθηματικά. Περισσότερο κείμενο διαβάζουν στις οθόνες υπολογιστών και κινητών, απ’ ό, τι σε τυπωμένες σελίδες. Κανείς δεν έχει δει γραφομηχανή, τέλεξ, ελάχιστοι έχουν δει οικιακό πικάπ με δίσκους βινυλίου, φαξ. Είναι η τελευταία γενιά που πρόλαβε να δει τον Μόγλη από βιντεοκασέτα και να φωτογραφηθεί σε φιλμ. Τα βιβλία που έχουν διαβάσει σχεδόν όλα τα έχουν δει και στο σινεμά, από τον Χάρι Πότερ έως τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών και το V for Vendetta. Τώρα τα κατεβάζουν από σέρβερ και τα κουβαλάνε στο λάπτοπ. Κι ας έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε σπίτια με βιβλία, ίσως κατάφορτα από βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, λευκώματα, χάρτινα μέσα. Ολοι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν παιδιά της μεταγουτεμβέργειας εποχής”.

Διαβάστε τη συνέχεια

και καταλήγει: “Ομως, ακριβώς όπως ο Γουτεμβέργιος πρόσφερε τη Βίβλο και το βιβλίο στις μάζες και άνοιξε την πόρτα της νεωτερικότητας, έτσι και το ψηφιακό περιβάλλον, παρότι αποδιαρθρώνει εννοιολογήσεις και συνήθειες, παρότι αποϋλοποιεί το βιβλίο, παρότι κλονίζει βιομηχανίες και επαγγέλματα, ουσιαστικά επαναθεμελιώνει το βιβλίο, τη γραφή, την ανάγνωση, τον τρόπο που βιώνουμε τη γνώση και τη δημοκρατία.

Αλλά αυτή η διαπίστωση δεν περνάει από τον νου του σχολικού μας συστήματος.”

Comments 0 σχόλια »

Η Στοά του Βιβλίου θυμάται τον Ρίτσο και του αφιερώνει το 38ο Ποιητικό Βήμα γιορτάζοντας την ποίησή του, μια Μέρα Μαγιού, σαν κι εκείνες που τραγούδησε.

Θα μιλήσουν οι: Απόστολος Αποστόλου, δρ Φιλοσοφίας τού Παντείου Πανεπιστημίου, για την Ποιητική τού Ρίτσου, Αναστάσης Βιστωνίτης, ποιητής, δοκιμιογράφος, για τον κοινωνικό και πολιτικό Ρίτσο, Τζίνα Καλογήρου, αναπλ. καθηγήτρια τού Πανεπιστημίου Αθηνών, για τη γυναίκα και τη μάνα στο έργο τού Ρίτσου, και Άγης Μπράτσος, ποιητής, για τον Ρίτσο τής φύσης.
Ποιητές και ποιήτριες θα διαβάσουν ποιήματα τού Ρίτσου και θα γράψουν μικρά κείμενα γι’ αυτόν, που θα μοιράζονται στο κοινό με κόκκινα τριαντάφυλλα τού Μαΐου, τού μήνα που ύμνησε ο ποιητής.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 18 Μαΐου 2009, ώρα 20:00, στην Αίθουσα Λόγου τής Στοάς τού Βιβλίου (Αρσάκειο Μέγαρο, Πεσμαζόγλου 5).

Γ΄μέρος

Comments 0 σχόλια »

47-3.jpgΠοιος θα διαβάσει το παιδί; Μα, φυσικά, το αναγνωστήριο! Τι συμβαίνει όταν η μαμά και ο μπαμπάς λείπουν στη δουλειά και το ολοήμερο σχολείο δεν κάνει τη δουλειά του; Η δημόσια δωρεάν παιδεία γίνεται καπνός από την πρώτη κιόλας δημοτικού!

Με διάφορους τίτλους, όπως «μελετητήριο», «αναγνωστήριο» ή «κέντρο μελέτης», στην ουσία τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν τα φροντιστήρια των δημοτικών! Οι υπηρεσίες που παρέχουν είναι διάβασμα των παιδιών για την επόμενη μέρα και φύλαξη μέχρι το απόγευμα.

Ποιοι είναι οι πελάτες τους; Είναι οικογένειες οι οποίες στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία. Αλλά και πάλι, πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, στριμώχνοντας στον οικογενειακό προϋπολογισμό ακόμη ένα φροντιστηριακό κονδύλι… Για ποιο λόγο; Γιατί δεν έχουν οι ίδιες τον χρόνο και τον… τρόπο να διαβάσουν τα παιδιά τους, όπως μας λένε οι επιχειρηματίες του χώρου, αποκαλύπτοντας την απόλυτη στρέβλωση του συστήματος…

Βεβαίως, ο Δημ. Μπράτης παραδέχεται ότι το ολοήμερο καλύπτει κατά κύριο λόγο τις κοινωνικές και όχι τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Κοινώς, λειτουργεί σαν πάρκινγκ παιδιών, θα συμπληρώναμε εμείς. Γι’ αυτό ίσως, κι από τους καλύτερους πελάτες των αναγνωστηρίων έγιναν γονείς οι οποίοι απογοητεύτηκαν, όλο αυτό το διάστημα, από τη λειτουργία των ολοήμερων.

Πόσα είναι; Κανείς δεν ξέρει. Αλλωστε για το υπουργείο επισήμως δεν υπάρχουν! Απευθυνθήκαμε στη διεύθυνση ιδιωτικής εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, και μας είπαν ότι τα φροντιστήρια δημοτικής εκπαίδευσης καταργήθηκαν το… 1977 με το νόμο 682, και η ίδρυσή τους προβλεπόταν σε νόμο του 1940. Εν έτει 2009 φυτρώνουν όμως σαν τα μανιτάρια και ο Μιχ. Αμοιραδάκης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φροντιστών Ελλάδος, μας τονίζει ότι «κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό τους αριθμό. Οσα βλέπουμε και εμείς στο δρόμο».

Προς το παρόν, τα αναγνωστήρια λειτουργούν ως εμπορικές επιχειρήσεις, με άδειες από το υπουργείο Εμπορίου. «Η πολιτεία, όμως, κάνει ότι δεν τα βλέπει. Οτι δεν υπάρχουν. Αυτός είναι ο ορισμός του παραλόγου. Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας θεσμικός έλεγχος, το αν γίνεται ή δεν γίνεται δουλειά, εξαρτάται από την επαγγελματική ευσυνειδησία του καθενός που διαθέτει μία τέτοια επιχείρηση».

 Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

timeswirescreenshot.jpgΗ εφημερίδα New York Times αποκάλυψε τη νέα της υπηρεσία με τίτλο Times Wire. Πρόκειται για μια δωρεάν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, που ανανεώνει συνεχώς τα άρθρα της και δημοσιεύει φωτογραφίες και blog.

Ο τίτλος και η πρώτη παράγραφος κάθε άρθρου και blog παρουσιάζονται στο πάνω μέρος της σελίδας με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες και ένα σύνδεσμο προς την ιστοσελίδα της εφημερίδας. Η New York Times είναι η πρώτη ιστοσελίδα ενημέρωσης στις ΗΠΑ με 20,1 εκατομμύρια επισκέπτες τον Μάρτιο.

Οι αναγνώστες της μπορούν να επιλέξουν να δουν το σύνολο του περιεχομένου που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα από την New York Times, σε πραγματικό χρόνο αλλά και να επιλέξουν ιδιαίτερα θέματα όπως αθλητισμός και οικονομία. Επίσης, η Τimes wire προτείνει μια φώτο γκάλερι με τις πλέον πρόσφατες φωτογραφίες της.

ENET

www.nytimes.com/timeswire/

Comments 0 σχόλια »

«Στα περιοδικά μπορείς να γυρίσεις σελίδα. Στην τηλεόραση να αλλάξεις κανάλι. Στην πόλη δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής, κι αυτό δεν είναι σωστό». Τζόρνταν Σάιλερ
O Σάιλερ δεν έχει κλείσει ακόμη τα τριάντα. Φωτογράφος και ακτιβιστής, διατηρεί μια ιστοσελίδα που λέγεται Ρublic Αd Campaign (www. publicadcampaign. com) και αποσκοπεί στην εξαφάνιση των διαφημίσεων από τους δρόμους της Αμερικής. Μαζί με τον Ρosterboy, το νέο «τρομερό παιδί» της τέχνης του δρόμου, οργάνωσαν στις 25 Απριλίου ένα χάπενινγκ στη Νέα Υόρκη που είχε σπιρτάδα, φαντασία και μεγάλη αποτελεσματικότητα. Έλαβαν μέρος κάπου 80 ακτιβιστές. Δεν έλειψαν τα μεγάλα ονόματα: ο Τζι Λι είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Google Creative Lab, ο Τρίσταν Ίτον είναι ιδιοκτήτης των Τhunderborg Studios. Και δεν ήταν όλοι καλλιτέχνες: ανάμεσά τους ήταν ένας βιολόγος, ένας προγραμματιστής και μία υπάλληλος ενός καταστήματος ρούχων. Ο στόχος τους ήταν να διεκδικήσουν «έναν χώρο που είναι κορεσμένος με διαφημίσεις και στερείται άλλων μηνυμάτων, ιδεών και, γενικότερα, αισθητικών εναλλακτικών λύσεων». Κι έπρεπε να κάνουν γρήγορα, η αστυνομία δεν το είχε σε τίποτα να αρχίσει τις συλλήψεις.Οι ακτιβιστές βγήκαν στους δρόμους μέρα μεσημέρι. Έβαψαν με λευκή μπογιά 120 διαφημιστικές πινακίδες και άρχισαν να ζωγραφίζουν πάνω τους τα έργα τους. Οι περισσότεροι τα είχαν έτοιμα, ώστε να μην καθυστερήσουν. Άλλοι ήταν πιο χαλαροί, όπως οι Καναδέζες Κάθριν Ουόκιμ και Έιμι Νόβακ που χρειάστηκαν δύο ώρες για να ολοκληρώσουν τις δικές τους παρεμβάσεις. Όπως θα έλεγαν αργότερα, πολλοί περαστικοί τις πλησίασαν για να τους πουν ότι τα έργα τους άρεσαν ή για να διατυπώσουν προτάσεις. Τελικά έγιναν μόνο τέσσερις συλλήψεις, κάτι που οφείλεται και στο ότι οι οργανωτές είχαν προβλέψει τα πάντα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Ή στο ότι σε μια εποχή κρίσης σαν τη σημερινή, οι αρχές δεν θέλησαν να διακόψουν μια δημόσια, πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία.

Οι πινακίδες δεν επελέγησαν τυχαία. Ο Σάιλερ έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες μια εκστρατεία εναντίον της εταιρείας ΝΡΑ Οutdoor, η οποία κατέχει εκατοντάδες διαφημιστικές πινακίδες σε όλη τη Νέα Υόρκη αλλά δεν πληρώνει στον δήμο ούτε ένα δολάριο για τις διαφημίσεις που τοποθετεί. Τη συμφέρει περισσότερο να πληρώνει τα πρόστιμα, παρά να σέβεται τα ποσοστά που της αντιστοιχούν. Και φυσικά δεν έπαθε καμιά σοβαρή ζημιά από την πρωτοβουλία των πολιτών: την επομένη, τα έργα τους ήταν καλυμμένα με διαφημίσεις του iΡod. «Ο προσωρινός χαρακτήρας της παρέμβασής μας δεν μας πειράζει» σχολιάζει ένας από τους ακτιβιστές, ο Ντικ Τσίκεν. «Το θέμα δεν είναι το ίδιο το προϊόν, αλλά η εμπειρία της στιγμής. Η τέχνη είναι σαν τη ζωή: η ουσία της είναι το εδώ και τώρα».

Διαστάσεις – Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

tourism.jpgΗ κρίση και η γενικότερη ρευστότητα στις αγορές και τα γούστα των καταναλωτών παγκοσμίως μπορεί να αφήνουν πολλά ερωτηματικά, αλλά αναδεικνύουν – κατά γενική ομολογία- την παρακάτω αλήθεια: όσοι υποστηρίξουν το όραμά τους με ισχυρές ενέργειες μάρκετινγκ, παράλληλα με την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον! Σε μια εποχή, λοιπόν, όπου η ευελιξία και οι πολλές δυνατότητες επιλογής είναι η ισχυρότερη τάση στη συμπεριφορά των καταναλωτών, ενώ το value for money και η διαφοροποίηση- εξειδίκευση χαρακτηρίζουν τις επιλογές τους, έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πώς αυτά επηρεάζουν τα εργαλεία μάρκετινγκ και, συγκεκριμένα, τον νευραλγικό τομέα του τουρισμού.

Στην παγκόσμια τουριστική πραγματικότητα, η τουριστική ανάπτυξη σε διαρκώς περισσότερα σημεία του πλανήτη μας συνοδεύεται από την ανάγκη για ορθολογικότερη, πιο συντονισμένη και αποδοτικότερη διαχείριση των πόρων που συμβάλλουν στη διαμόρφωση του τουριστικού προϊόντος. Γι΄ αυτό και η χρήση της νέας τεχνολογίας αποτελεί καθοριστικό εργαλείο.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ;

Η λιανική πώληση τουριστικών υπηρεσιών, αυτών που προσφέρουν οι αεροπορικές εταιρείες, τα ξενοδοχεία και οι εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων, έχει γνωρίσει ριζικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Τα τουριστικά γραφεία, τα παραδοσιακά σημεία λιανικής πώλησης αυτών των υπηρεσιών, υφίστανται έναν διαρκώς εντεινόμενο ανταγωνισμό από νέα κανάλια διανομής, με πρωταγωνιστή το Ίντερνετ!

Αυτές οι συνθήκες προκάλεσαν τα τελευταία χρόνια αισθητή μείωση στα έσοδα και την κερδοφορία των τουριστικών γραφείων, που βρίσκονται πλέον μπροστά στην ανάγκη να επαναξιολογήσουν τον ρόλο τους και να προσεγγίσουν την αγορά με νέες στρατηγικές.

Το Διαδίκτυο επιτρέπει στον ταξιδιωτικό πράκτορα να προσφέρει νέες υπηρεσίες στον πελάτη του, όπως 24ωρη εξυπηρέτηση και προσφορές της τελευταίας στιγμής (last minute bookings), καθώς και να προσεγγίσει νέα τμήματα της αγοράς. Βέβαια, κάτι τέτοιο προϋποθέτει την επένδυση από ένα τουριστικό γραφείο, τόσο στην απόκτηση νέων τεχνολογικών μέσων όσο και στην εκπαίδευση του προσωπικού του.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

prostitute.jpgΜπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο το σχολείο, όταν μια μαθήτρια πέφτει θύμα μαστροπού; Η Μαρία Μόστερντ και η μητέρα της διεκδικούν 74.000 ευρώ ως αποζημίωση από το παλιό της σχολείο και ζητούν αλλαγή πολιτικής.Εν ώρα μαθήματος, ένα αγόρι εισβάλλει στην τάξη του Λυκείου Τορμπέκε, στο Τσβόλε της Ολλανδίας. Ένα από τα κορίτσια της τάξης, η Μαρία Μόστερντ, πρέπει να πάει επειγόντως μαζί του. «Ο εξάδελφός της τραυματίσθηκε σε τροχαίο!». Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο καλούσε τη Μαρία για να πιάσει δουλειά- ως πόρνη ή «βαποράκι» ναρκωτικών- ο σωματέμπορος που την εκμεταλλευόταν από τα 12 της.

Η Μαρία δεν αποτελεί εξαίρεση, γράφει η ολλανδική «Χάντελσμπλατ». Τα «loverboys», όπως αποκαλούν στην Ολλανδία αυτούς τους νεαρούς προαγωγούς, παρκάρουν έξω από τα γυμνάσια και τα λύκεια και περιμένουν να περάσουν τα κορίτσια πάνω στα ποδήλατά τους. Στοχεύουν τα πιο ευάλωτα, τα κολακεύουν μέχρι να τους ερωτευθούν και μετά ακολουθούν ομαδικοί βιασμοί, απειλές και πιέσεις για να κάνουν πληρωμένο σεξ με άλλους άνδρες. Τα σχολεία γνωρίζουν γι΄ αυτούς, όμως δεν κάνουν τίποτε για να τους σταματήσουν. Αυτά υποστηρίζουν η 19χρονη σήμερα Μαρία και η μητέρα της, η Λούσι, στην αγωγή τους κατά του Τορμπέκε. Και οι δύο έγραψαν βιβλία για την εποχή που στη ζωή της Μαρίας κυριαρχούσε το «loverboy» της, ο Μανού (της Μαρίας εκδόθηκε πέρυσι με τίτλο «Οι πραγματικοί άνδρες δεν τρώνε τυρί»). Και τώρα που η υπόθεσή της είναι πασίγνωστη στην Ολλανδία, ζητούν αποζημίωση από το σχολείο και αλλαγές στην πολιτική των δημόσιων σχολείων.

Η Λούσι Μόστερντ λέει πως το Τορμπέκε απέτυχε στην υποχρέωσή του να παράσχει στη Μαρία ένα ασφαλές περιβάλλον και επί τρία χρόνια δεν μερίμνησε, ως όφειλε, να την ενημερώσει για τις αδικαιολόγητες απουσίες της κόρης της. Περισσότερο από την αποζημίωση, θέλει να ζητήσει το συγκεκριμένο σχολείο συγγνώμη και να καταστεί υποχρεωτικό για όλα τα σχολεία να πάρουν μέτρα για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των «loverboys». «Τους έδωσα πολύ χρόνο, όμως δεν μας πήραν στα σοβαρά», εξηγεί. «Τα σχολεία πρέπει να υποχρεωθούν να έχουν μια πολιτική για τα loverboys. Όταν βλέπουν κορίτσια να μπαίνουν μετά το σχολείο σε φανταχτερά αυτοκίνητα, θα πρέπει να σημειώνουν τις πινακίδες κυκλοφορίας. Αν βλέπουν αγόρια να τριγυρίζουν το σχολείο, πρέπει να τους ζητούν τον λόγο. Αν είναι απαραίτητο, πρέπει να ενημερώνουν την αστυνομία».

Το σχολείο υποστηρίζει πως η Μαρία δεν ήρθε σε επαφή με τον προαγωγό της μέσα στο σχολείο. «Τι γίνεται με την ευθύνη των γονιών;» λέει ο διευθυντής του. «Είναι παράλογο να κατηγορούμε για όλα τα σχολεία». Όμως η Λούσι Μόστερντ υπογραμμίζει πως δεν μπορούσε να αναλάβει τις ευθύνες της ως γονιός ακριβώς επειδή δεν είχε ιδέα ότι η κόρη της το έσκαγε από το σχολείο.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων