Αρχείο για 16 Μαΐου, 2009
 Ο φιλόλογος κ. Γιάννης Κουβαράς έγραψε μία επιστολή προς τους τελειόφοιτους του 2ου Γενικού Λυκείου Βριλησσίων
Γιατί την έστειλε στους μαθητές του;
Διότι «η ευτυχία δεν ανεβαίνει στα ρετιρέ επειδή λαχανιάζει. Αλλά το 2ο Λύκειο Βριλησσίων είναι ρετιρέ και πάσης Ελλάδος. Σύμφωνα με τα στατιστικά πλασάρεται στη 10άδα ανάμεσα στα 3 χιλιάδες λύκεια όλης της χώρας. Και βέβαια προτιμώ ένα σχολείο που βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές από ένα που βγάζει νευρωτικούς επιστήμονες, σήμερα που έχουμε έλλειμμα ευτυχίας και πλεόνασμα επιστημόνων (…) Το 2ο Βριλησσίων είναι ευτυχισμένο γιατί πολλές φορές τελειώνατε το μάθημα και δεν φεύγατε (από τον συνήθη τόπο του εγκλήματος) μένατε στον χώρο του σχολείου, συζητούσατε, περιμένατε τους φίλους σας από άλλα τμήματα, νιώθατε δικό σας τον χώρο. Αυτό το γεγονός με συγκινεί, το εκλαμβάνω ως βαρόμετρο υγείας κι ευτυχίας, ως άμυνα συλλογικότητας που τόσο τη χρειαζόμαστε (επικοινωνώ άρα υπάρχω…)».
«Το καλλίτερο σχολείο»
Ο καθηγητής εξηγεί στα «παιδιά» του στη συνέχεια της επιστολής του πως «το καλλίτερο σχολείο δεν είναι εκείνο που έχει τις περισσότερες επιτυχίες (οι στατιστικές είναι σαν τα μαγιώ, δείχνουν πολλά αλλά κρύβουν τα ουσιωδέστερα). Το καλλίτερο σχολείο είναι εκείνο που οι μαθητές του το μισούν λιγότερο. Σ’ αυτό ήθελα να με κρίνετε».
Η επιστολή είναι από έναν μεγάλο φιλόλογο. Και ισορροπεί ανάμεσα σε στίχους, συμβουλές, σκέψεις και παιχνίδια λόγου. Είναι μια άλλη γλώσσα, με άλλες προτεραιότητες για έφηβους γεμάτους άγχος και χωρίς χρόνο. Κι ο Γ. Κουβαράς το ξέρει αυτό: «Σπαταλήστε τη μισή νιότη σας σε ουτοπίες. Την υπόλοιπη στα έργα της θάλασσας, στα έργα της αγάπης. Ανοίξτε πανιά στο Αδύνατο. Για να φτάσετε στο δυνατό. Αριστοκράτες στην τέχνη, στους τρόπους. Δημοκράτες στη ζωή. Ή αλλιώς μάγκες στα αλώνια, κύριοι στα σαλόνια. Το επαναλαμβάνω. Κανείς δεν ψήλωσε κονταίνοντας τους άλλους. Μόνο ασκήσεις σε μονόζυγο δίνουν πόντους “για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα και θα δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει. Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα”. Σεφερικά και σταθερά Ψηλά τις καρδιές (…)».
«Σπαταλήστε χρόνο, αλλιώς πώς θ’ ανακαλύψετε τη ζωή; Η ζωή είναι ωραία αλλά τα ’χει φτιάξει με άλλον. Επιμένετε και θα σας ενδώσει και δώσει. Αλλά επιμένετε (“επιμένετε και στον εαυτό σας να σας απαντήσει. Μην του επιτρέπετε υπεκφυγές”). Μην εμπιστεύεστε τα εύκολα. Απογοητεύουν εύκολα. Να είστε αναγεννησιακοί de omnibus dubitandum για όλα να αμφιβάλλετε εκτός από ένα (“γιατί και η αμφιβολία πρέπει κάπου να πατάει”, Wittgenstain), την Αγάπη (η αμφιβολία στην αγάπη είναι αμαρτία)… Να λέτε τα άσχημα μπροστά στους φίλους σας. Τα καλά τους πίσω τους. Αντιγράψτε τα καλά του Μείζονος Ελληνισμού. Διαγράψτε τα άσχημα του Μίζερος Ελληνισμού. Μην κόβετε φλέβες, κόψτε λ.χ. το κάπνισμα. Μη χτυπάτε ενέσεις, εν ανάγκη χτυπήστε το κεφάλι σας στον τοίχο, ίσως πάρει μπροστά. Μην τα βάζετε με το γείτονα. Δεν είναι εχθρός. Ο εχθρός είναι μέσα μας, τα ελαττώματά μας. Αυτά πολεμήστε και περιορίστε. Μην καίτε τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς. Μυρίζει καμμένη σάρκα, καμμένα μυαλά από Αουσβιτς μεριά. Κάψτε καλλίτερα προλήψεις, προκαταλήψεις και λοιπά λιπαρά. Τα βιβλία είναι για να φωτίζουν. Φωτιστείτε και αυτοαναναφλεχθείτε οι ίδιοι με βιβλία. “Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ πώς θα γεννούνε τα σκοτάδια φως; (Χικμέτ). Εκεί που καίνε βιβλία, μία μέρα θα καίνε ανθρώπους” (Τόμας Μαν το 1933 δηλ. το 1943 ήταν κοντά)».
«Μακρύς ο δρόμος»
Η επιστολή στους μαθητές του 2ου Λυκείου ξεκινάει με Εμπειρίκο: «Πάρε τη λέξη μου Δος μου το χέρι σου» και συνεχίζει με το «Μακρύς ο δρόμος απ’ την ανία της εκπαίδευσης στη μαγία της Παιδείας, στη μαγγανία της. Διανύστε τον όμως. Εν ανάγκη με τα γόνατα, και ματωμένα. Αξίζει! (…) Μην περιορίζετε την πραγματικότητα στα 21cm της TV (έγχρωμη TV, ασπρόμαυρη ζωή), όταν η πραγματικότητα είναι απεριόριστη και κυρίως υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες μπορείς να φανταστείς. Φτιάξε τη δική σου, ομορφότερη από όλες τις άλλες. Είπαν την TV μηχανισμό αχρήστευσης του ανθρωπίνου βλέμματος. Μην αχρηστεύετε το πολυτιμότερο. Αναγνώστε πρόσωπα, το πιο συναρπαστικό και ωραίο ανάγνωσμα που υπάρχει.(…) Ο μόνος ιερός τόπος που υπάρχει, μάλλον ο πιο ιερός, είναι το ανθρώπινο πρόσωπο. Γι’ αυτό στην Κόλαση οι άνθρωποι είναι δεμένοι πιστάγκωνα πλάτη με πλάτη. Υπάρχει κόλαση/τιμωρία μεγαλύτερη από τη στέρηση του βλέμματος του άλλου;»
Και η επιστολή στους μαθητές καταλήγει: «Η ζωή είναι μιγαδική και μαγική. Εμπεριέχει και τη φαντασία. Οξυγονώστε την συχνότερα. Εκανα για σας λιγότερα από όσα ήθελα και περισσότερα από όσα μπορούσα. Ο αη-Αλύπιος ας σας έχει όλους καλά».
Καθημερινή
0 σχόλια »
 Ο Νίκος Ξυδάκης με αφορμή το θέμα της έκθεσης:
Γιατί οι μαθητές καταστρέφουν τα σχολικά βιβλία στο τέλος της χρονιάς; Ολοι σκίσαμε ή κάψαμε τα βιβλία με την κουκουβάγια του ΟΕΔΒ, καθώς το καλοκαίρι υποσχόταν βόλτες, μπάνια και χασίματα. Μου φαίνεται όμως ότι τώρα, το δύσθυμο δικτυωμένο 2009, οι έφηβοι έχουν κι άλλους λόγους να καταστρέψουν τα βιβλία τους, ισχυρότερους ακόμη κι από το καλοκαίρι της ελευθερίας. Τον εξής ένα: αυτά τα βιβλία, έτσι που είναι, σε αυτό το αποκαρδιωτικό σύστημα, δεν έχουν τίποτε να διδάξουν. Μόνο περιφρόνηση μπορούν να προκαλέσουν.
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ρώτησε χθες χιλιάδες μαθητές, για να μάθει τους λόγους της δικής του αποτυχίας. Γιατί οι έφηβοι φθάνουν να μισούν αυτό το σχολείο, αυτά τα βιβλία, αυτό το σύστημα εξετάσεων; Το σύστημα δεν ξέρει, φευ! Ρωτάει να μάθει. Δεν ξέρει ότι πλείστα εγχειρίδια είναι αμέθοδα και κακογραμμένα, ότι ανατίθενται και επιλέγονται με κριτήρια συνδικαλιστικά και νομοτεχνικά, και όχι μαθησιακά· ότι λάθη και ελλείψεις αναπαράγονται από έκδοση σε έκδοση έως ότου κάποιο άλλο χειρότερο έλθει προς αντικατάσταση κ.ο.κ.
Τι ν’ αγαπήσει ο μαθητής από αυτό το βιβλίο; Την άθλια τυπογραφία του; Την παπαγαλία των σολοικισμών και των ακυρόλεκτων που του επιβάλλεται; Μα αυτό το μίζερο βιβλίο τον αποτρέπει από την ανάγνωση περισότερο κι από τη φαντασμαγορία του Διαδικτύου – στο Διαδίκτυο τουλάχιστον διαβάζει και γράφει κατιτίς, γκρίκλις, ριπές, φλας αφηγήσεων, με παιγνιώδη τρόπο και διαδραστικά.
Καίει τελετουργικά τις γέφυρες με τα σχολικά χρόνια ο έφηβος· φωτίζει το πέρασμά του στον άγριο εξωσχολικό βίο. Ομως δεν καίει τα πάντα. Εχει κάμποσα να θυμάται με αγάπη: κάποιους προσηνείς δασκάλους, φίλους συμμαθητές, ένα προαύλιο ή ένα γηπεδάκι, μια συναρπαστική παράδοση Ιστορίας ή μαθηματικών κάποτε – όλα όσα συμβαίνουν εκτός βιβλίων, εκτός προγράμματος, στις ελεύθερες παρυφές του συστήματος.
Καθημερινή
1 σχόλιο »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο εκπαίδευση, έρευνα, με ετικέτες: Π.Ι., ύλη
 Το «κυνήγι της ύλης» σκοτώνει το σχολείο. Μεγάλη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που παρουσιάζει σήμερα ο ΕΤ, επιβεβαιώνει τις εισηγήσεις που δέχεται ο υπουργός Παιδείας και δικαιώνει το βασικό προσανατολισμό του Συμβουλίου Μπαμπινιώτη για μείωση της ύλης.
Για την ανεπάρκεια του σχολικού χρόνου διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι ερωτηθέντες, μαθητές, εκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, σχολικοί σύμβουλοι, προϊστάμενοι διευθύνσεων.
Ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία κάθε μαθήματος δεν επαρκεί για να κατανοήσουν την ύλη οι μαθητές του Λυκείου. Το 57% των ερωτηθέντων απάντησε αρνητικά στη σχετική ερώτηση. Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα όταν απαντούν στην ίδια ερώτηση οι μαθητές των Γυμνασίων.
Το 70% δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα με την κατανόηση της ύλης.
Για τα σχολικά βιβλία οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πολλά καλά λόγια. Αν και το 59% θεωρεί ότι τα βιβλία «περιέχουν έγκυρη επιστημονική γνώση», μόνο 4 στους 10 πιστεύουν ότι «ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των μαθητών και προωθούν την κριτική σκέψη».
Οι 6 στους 10 δεν τα θεωρούν «ευχάριστα από αισθητική άποψη», ενώ οι 7 στους 10 πιστεύουν ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνουν τα βιβλία «δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας της τάξης», είναι εκτός σχολικής πραγματικότητας.
«Απαξιώνονται τα βιβλία και τα παιδιά από την Α’ Δημοτικού. Θέλουν λυσάρι σε κάθε μάθημα (…).
Τα βιβλία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μη διευκολύνουν την αυτόνομη λειτουργία του μαθητή», είναι η άποψη γονέα που συμμετείχε με συνέντευξή του στην έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Η διδακτική πράξη, συμπέραναν οι ερευνητές, φαίνεται να παραμένει κυρίως στο Λύκειο αρκετά «θεωρητική, παραδοσιακή και προσκολλημένη σε μεθόδους που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επίσημες προδιαγραφές». Αυτό συσχετίζεται με παράλληλο συμπέρασμα της έρευνας ότι ο νέος διδακτικός προσανατολισμός που προτείνουν τα σημερινά αναλυτικά προγράμματα σπουδών «δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα νέο εκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, καθώς οι εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι επιφυλακτικοί ως προς την επιβαλλόμενη καινοτομία».
«Κάποιοι καθηγητές ασχολούνται με συγκεκριμένα παιδιά, αυτά που έχουν υψηλή βαθμολογία, τα άλλα τα παραμελούν», είναι το παράπονο μαθητή που έδωσε συνέντευξη στους ερευνητές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Εξι στους δέκα καθηγητές του Γυμνασίου και του Λυκείου δηλώνουν ότι «στο ελληνικό σχολείο δεν καλλιεργείται η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών».Οι εξετάσεις
Συντριπτικά είναι τα ποσοστά των θετικών απαντήσεων στο ερώτημα εάν η επιτυχία των μαθητών στις εισαγωγικές εξετάσεις οφείλεται κυρίως στη φροντιστηριακή τους προετοιμασία. Θετικά απάντησαν το 71% των δασκάλων, το 56% των καθηγητών Γυμνασίου, το 74% των γονέων.
Σε πείσμα όλων αυτών, οι «θιγόμενοι» από την απαξίωση της δικής τους συμβολής στην επιτυχία των μαθητών τους, οι καθηγητές των Λυκείων, απάντησαν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα σε ποσοστό 63%.
Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα σχολεία. Το 64% των εκπαιδευτικών απάντησε ότι δεν χρησιμοποιεί εκπαιδευτικό λογισμικό, το 60% δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά το 57% χρησιμοποιεί εκπαιδευτική πύλη.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2008.
Ελεύθερος Τύπος
Τώρα σε ποια εκπαιδευτική πύλη αναφέρονται, μένει να διευκρινιστεί… γιατί έχουμε και πολλές…
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Τ.Π.Ε., με ετικέτες: ipod
 Σε μία σιιτική συνοικία της Βασόρας, στο Ιράκ, μια αμερικανική περίπολος διασταυρώνεται με δύο Ιρακινούς, τους οποίους θεωρεί ύποπτους. Με την ένταση να ανεβαίνει, ο επικεφαλής των Αμερικανών βγάζει μια συσκευή από την τσέπη του. Έπειτα από λίγα λεπτά οι υποψίες διαλύονται και οι δυο ομάδες παίρνουν η καθεμιά τον δρόμο της. Η συσκευή που χρησιμοποίησε ο λοχίας- και ο αμερικανικός στρατός θεωρεί ιδανικό όπλο στις συγκρούσεις του 21ου αιώνα- ήταν ένα iΡod Τouch. Σε λίγα λεπτά, ο Αμερικανός αξιωματικός διαπίστωσε μέσα από λέξεις και εικόνες ότι οι δύο Ιρακινοί δεν αποτελούσαν απειλή και ότι δεν υπήρχε λόγος να τους συλλάβει.
Το iΡod και το iΡhone της Αpple, σύμβολα του σύγχρονου τρόπου ζωής, αρχίζουν να χρησιμοποιούνται σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον- τα μέτωπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τον αμερικανικό στρατό, είναι σχετικά εύκολα στη χρήση, ασφαλή και πιο φθηνά από τις αντίστοιχες στρατιωτικές συσκευές. Η ικανότητα των συσκευών αυτών να φορτώνουν 30.000 προγράμματα επιτρέπει μια ευρεία γκάμα χρήσεων: το iΡhone και το iΡod Τouch μπορούν να λειτουργήσουν ως μεταφραστές, να μεταδώσουν ευαίσθητες πληροφορίες και να καταγράψουν τις ακριβείς συντεταγμένες σημείων όπου βρίσκονται ελεύθεροι σκοπευτές.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο σκοπεύει να τις χρησιμοποιήσει ως συστήματα καθοδήγησης για την εξουδετέρωση βομβών με ρομποτικές μηχανές και ως συσκευές μέτρησης του ύψους άγνωστων αεροπλάνων. Το σώμα των Αμερικανών πεζοναυτών χρηματοδοτεί μια εφαρμογή που θα επιτρέπει στους στρατιώτες να ανεβάζουν φωτογραφίες υπόπτων μαζί με γραπτές εκθέσεις σε μια βιομετρική βάση δεδομένων.
Τα Νέα
0 σχόλια »
 Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Οχάιο σε δείγμα 219 προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, όσοι επισκέπτονται συχνά το Facebook έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν χειρότερους βαθμούς στις εξετάσεις. Συγκεκριμένα, 68% των φοιτητών που είναι χρήστες της διάσημης ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης είχε σημαντικά χαμηλότερους βαθμούς σε σχέση με όσους δεν είναι. Μάλιστα, 65% των συμμετεχόντων τσέκαρε το προφίλ του για να δει αν έχει λάβει νέα μηνύματα αρκετές φορές την ημέρα, ξοδεύοντας από μερικά λεπτά μέχρι και πάνω από μια ώρα. Πάντως, η έρευνα δέχθηκε και επικρίσεις. Η πρώτη αφορά το μέγεθος του δείγματος, το οποίο χαρακτηρίζεται μικρό και η δεύτερη προβάλλει μεθοδολογικά προβλήματα. Όπως για παράδειγμα ότι δεν υπήρχε ερώτηση για τον χρόνο που περνούν οι φοιτητές μπροστά από την τηλεόραση ή σε επισκέψεις σε blogs, δραστηριότητες που είναι επίσης πιθανό να αποσπούν την προσοχή.
Τα Νέα
0 σχόλια »
 Καθισμένοι αναπαυτικά στην καρέκλα μας επισκεπτόμαστε καθημερινά πολλούς από τα εκατομμύρια ιστοτόπους που έχουν στηθεί παντού στον κόσμο. Κάποια ρομποτικά προγράμματα όμως έχουν επίσης παρεισφρήσει στο Διαδίκτυο και παίζουν τον ρόλο της παρασιτικής «αραχνούλας». Τα λέμε «ρομποτικά»- και «bot» είναι η διεθνής ονομασία τους- διότι όντως τα προγραμματάκια αυτά έχουν μια αρκούντως αυτάρκη και έξυπνη δομή ώστε να ενεργούν και χωρίς επικοινωνία με τον κατασκευαστή τους.
Ανάλογα με τον αρχικό προγραμματισμό τους- είτε σε δεδομένη χρονική στιγμή είτε όταν πληρωθεί κάποια ειδική συνθήκη- παίρνουν τον έλεγχο επικοινωνίας του υπολογιστή όπου παρασιτούν και εκκινούν μια αθέλητη από αυτόν διαδικασία: άλλοτε τον κατακλύζουν με χιλιάδες διαφημιστικά μηνύματα, άλλοτε τον εξαναγκάζουν να επεξεργαστεί δεδομένα για λογαριασμό τρίτων και άλλοτε απομυζούν όλες τις εμπιστευτικές πληροφορίες που διαθέτει. Ο δυστυχής χαμαιλέων-χρήστης του συγκεκριμένου υπολογιστή δεν γνωρίζει τίποτε ως τη στιγμή που βλέπει το μηχάνημά του να γεμίζει από μηνύματα, να μην μπορεί να επισκεφθεί συγκεκριμένες ιστοσελίδες, ή να «γονατίζει επεξεργαστικά» χωρίς εμφανή λόγο. Πολλές φορές αυτός ο «ψηφιακός καρκίνος» γίνεται μοιραίος. Το bot διατάζει το σβήσιμο όλων των στοιχείων και… ο υπολογιστής παθαίνει «άνοια»!
Το Βήμα
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο υγεία, με ετικέτες: υγεία, φιλία
 Οι ερευνητές μόλις το τελευταίο χρονικό διάστημα άρχισαν να αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα της φιλίας, αλλά και των κοινωνικών επαφών, αναφορικά με τη γενική κατάσταση της υγείας των ανθρώπων. Για παράδειγμα:
– Μελέτη διάρκειας 10 ετών στην Αυστραλία, έδειξε ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν έναν ευρύ κύκλο φίλων αντιμετώπιζαν κατά 22% μικρότερη πιθανότητα να αποβιώσουν κατά τη διάρκεια της μελέτης απ’ ό,τι τα άτομα με λιγοστές φιλίες.
– Τον περασμένο χρόνο, ερευνητές από το Χάρβαρντ διαπίστωσαν ότι οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί προάγουν την καλή λειτουργία του εγκεφάλου και μάλιστα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
«Σε γενικές γραμμές δεν αποτιμάται επαρκώς ο καθοριστικός ρόλος της φιλίας στη ζωή μας», είπε η Rebecca G. Adams, καθηγήτρια Kοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. «Ελάχιστη είναι η επένδυση στη φιλία, ενώ η φιλία έχει σαφώς μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ψυχολογική μας υγεία απ’ ό,τι οι οικογενειακές μας σχέσεις», συμπλήρωσε η ίδια.
Διαβάστε σχετικά στην Καθημερινή
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Τ.Π.Ε., με ετικέτες: SMS, φλερτ
 Έρχεται με δύναμη από τις ΗΠΑ, φέρει τον «πιασάρικο» τίτλο Flirtexting και φιλοδοξεί να ανακηρυχτεί σε χρυσό οδηγό του φλερτ μέσω SΜS. Οι Αμερικανοί, βέβαια, έχουν μια ροπή παραπάνω στα επονομαζόμενα «βιβλία αυτοβοήθειας». Στην εποχή που ζούμε, όμως, με το κινητό να κοντεύει να γίνει το απόλυτο μέσο επικοινωνίας, μερικές συμβουλές είναι πάντα καλοδεχούμενες.
Σωστό timing, σωστό μήνυμα, σωστό πρόγραμμα τηλεφωνίας
Αυτό είναι σύμφωνα με τις δύο συγγραφείς, την Ολίβια Μπανιούσεβιτς και την Ντέμπρα Γκόλντσταϊν, το τρίπτυχο που σε βάζει στον δρόμο της επιτυχίας. Επειδή ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπονται οι βεβιασμένες κινήσεις. Στείλτε το πρώτο φλερτ-οSΜS όταν είστε έτοιμοι, απαντήστε πάλι όταν είστε έτοιμοι. Πάρτε τον χρόνο σας να σκεφτείτε το περιεχόμενο του μηνύματος, έχετε μόλις 160 χαρακτήρες για να εντυπωσιάσετε (τα διπλά μηνύματα αντενδείκνυνται, είναι κουραστικά) και κυρίως, το κυριότερο, για να κάνετε τον «στόχο» να γελάσει. Α, και αν σκοπεύετε να ασχοληθείτε εντατικά με το «σπορ», φροντίστε να έχετε το σωστό πρόγραμμα τηλεφωνίας, με πάγιο που επιτρέπει μπόλικα SΜS- μην καταλήξετε να κλαίτε.
Περισσότερες οδηγίες στο άρθρο της Κίττυ Ξενάκη στα Νέα
0 σχόλια »
 Ο Αντώνης Καρκαγιάννης από τη στήλη του στην Καθημερινή μας μεταφέρει τους προβληματισμούς του: “Πριν από λίγες μέρες συνήλθε στην Αθήνα ένα συνέδριο, αρκετά πρωτότυπο. Συμμετείχαν Ελληνες και ξένοι ιστορικοί και κοινωνικοί ανθρωπολόγοι για να συζητήσουν αυτό που απομένει ως μνήμη από τα ιστορικά γεγονότα, παράλληλα με τη γραπτή ιστορία που διαμορφώνεται, κυρίως με γραπτά κατάλοιπα και έπειτα από έρευνα σε αρχεία. Το θέμα έχει ενδιαφέρον γιατί τις τελευταίες δεκαετίες, όπως αναφέρθηκε στο συνέδριο, παρατηρείται διεθνώς μια στροφή προς τις εμπειρίες των ανώνυμων ανθρώπων από τους πολέμους, την προσφυγιά, τον εξανδραποδισμό, την εξορία κ.λπ. Αναφέρθηκε, επίσης, ότι τα μέσα για τη μελέτη της μνήμης είναι η προφορική ιστορία, η προφορική αφήγηση ενός γεγονότος, αλλά επίσης και οι φωτογραφίες, τα κινηματογραφικά επίκαιρα, τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, το κάθε οπτικοακουστικό κατάλοιπο. Θυμηθείτε π.χ. πόσο έχει εισχωρήσει στη μνήμη μας και αποτελεί πλέον ιστορικό τεκμήριο η τελευταία εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας, τη στιγμή ακριβώς που εισέρχονται στην πόλη τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Το ίδιο και η φωνή που ακουγόταν μέσα από το Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.
Φαντασθείτε ότι έχετε μπροστά σας μερικές παλιές φωτογραφίες: η μία από το λιμάνι της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922, όπου σε απόγνωση το ανώνυμο πλήθος συνωστιζόταν στην προκυμαία με την ελπίδα ότι θα βρεθεί μια βάρκα που θα σώσει τη ζωή τους. Μια δεύτερη φωτογραφία από τα χαρακώματα του δυτικού μετώπου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου στρατιώτες τού ενός ή του άλλου στρατοπέδου, ζωντανοί και νεκροί ανάκατα, βυθισμένοι στη λάσπη περιμένουν την επίθεση του «εχθρού». Μια τρίτη, με χιλιάδες Σοβιετικούς στρατιώτες να οδηγούνται στην αιχμαλωσία, στις απέραντες πεδιάδες της Ουκρανίας το καλοκαίρι του 1941. Αλλά και μια τέταρτη φωτογραφία με το αντίστροφο νόημα αλλά πανομοιότυπη στην ουσία της με την πρώτη. Μια ολόκληρη γερμανική στρατιά οδηγείται στην αιχμαλωσία, στη λευκή και παγωμένη απεραντοσύνη μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ. Τέλος, μια πέμπτη φωτογραφία, όπου το αγαλλιασμένο πλήθος ξεχύνεται στους δρόμους του Βερολίνου τη στιγμή που εισέρχονται τα σοβιετικά στρατεύματα τον Απρίλιο του 1945.
Ολοι έχουμε μέσα μας τέτοιες φωτογραφίες και ίσως δεν συνειδητοποιούμε πόσο έχουν εισχωρήσει και έχουν διαμορφώσει τη μνήμη μας από αυτά τα γεγονότα. Πιστεύω πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η γραπτή και τεκμηριωμένη ιστορία. Μας φτάνουν πέντε φωτογραφίες, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε πεντακόσιες χιλιάδες και περισσότερες. Οχι όμοιες, καμία δεν είναι όμοια με την άλλη, αλλά με το ίδιο νόημα.
Το πρώτο ερώτημα που αυθόρμητα ξεπηδάει είναι τούτο: τι σκέφτονται και τι αισθάνονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τους βλέπουμε τόσο καθαρά τη στιγμή που τους συλλαμβάνει ο φωτογραφικός φακός; Από τη γραπτή ιστορία γνωρίζουμε με αρκετή ακρίβεια τα ιστορικά γεγονότα στα οποία αναφέρονται οι φωτογραφίες. Αλλά αγνοούμε παντελώς το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου: τις προσωπικές εμπειρίες των ανωνύμων που η τύχη τους έταξε να συμμετέχουν στα γεγονότα και αποφασιστικά να τα διαμορφώνουν. Τι σκέφτονται, τι αισθάνονται, τι θυμούνται, πόσο υποφέρουν;
0 σχόλια »
 Η Μαριάννα Τζιαντζή διακρίνει τους σταχυολόγους: “Για τους «υπογραμμιστές», τους αναγνώστες βιβλίων με το πάθος της υπογράμμισης, μιλάει ο Ροΐδης και για τους «ξεφυλλιστές» ο Πέτρος Μαρτινίδης. Υπάρχουν όμως και οι «αποκομματιστές», αυτοί που κόβουν με το ψαλιδάκι άρθρα ή ειδησάκια από διάφορα έντυπα και τα κρατούν στο προσωπικό αρχείο τους, το οποίο μπορεί να είναι ένα απλό χαρτονένιο κουτί ή ένα πιο περίτεχνο σύστημα με καρτέλες ή συρόμενους φακέλους ή ντοσιέ αραδιασμένα σε κάποιο ράφι. Καθώς όμως πληθαίνουν αυτοί που διαβάζουν μόνο ή κυρίως στην οθόνη του υπολογιστή, τα «σωσμένα» κείμενα από περιοδικά, εφημερίδες, sites και blogs ταξινομούνται πλέον και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο ή σε κάποιο φλασάκι. Ο «σεϊβιστής» (save as, αποθήκευση ως) παίρνει τη θέση του «ψαλιδιστή».
Διαβάστε τη συνέχεια στην Καθημερινή
και καταλήγει: “Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη, πολύ περισσότερο στη δημοσιογραφία. Ολος ο κόσμος είναι πια το χωριό μας. Για να γεννήσει κανείς μια δική του μικρή ιδέα, πρέπει να διασταυρωθεί με εκατοντάδες ξένες. Τι είναι όμως ξένο και τι δικό μας σε μια εποχή που όλα είναι πιθανά, που ο πλανήτης μας μπορεί να γίνει η γη της χαράς και της δημιουργίας, αλλά και μια απέραντη κοιλάδα των δακρύων;”
Ετσι κι εμείς σαν τις μέλισσες συλλέγουμε τον ανθό του διαδικτύου…
0 σχόλια »
 Ο Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του στην Καθημερινή προσεγγίζει το θέμα του “Μεγάλου Αδελφού” και της σχέσης του με το διαδίκτυο: “Αυτόν τον καιρό συζητείται στο Ευρωκοινοβούλιο μια περίεργη διάταξη. Για την ακρίβεια ξανασυζητείται υπό την πίεση των επιχειρηματικών λόμπι. Η συζήτηση έχει να κάνει με την υποχρέωση των παρόχων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών να διακόπτουν τη σύνδεση σε όσους κάνουν «κακή» χρήση του Διαδικτύου, όπως π.χ. να κατεβάζουν τραγούδια. Δηλαδή, το αντίστοιχο στη ΔΕΗ, θα ήταν να κόβει το ρεύμα σε όσους μαγειρεύουν ανθυγιεινά. Αυτό όμως δεν είναι καν το χειρότερο. Ενα δευτερογενές πρόβλημα είναι ότι, για να διαπιστωθεί η «κακή» χρήση του Διαδικτύου, κάποιος πρέπει να την παρακολουθεί. Και θα είναι αυτός που θα ορίζει ποια είναι η «καλή» και ποια η «κακή» χρήση. Μπορεί δηλαδή αργότερα και με άλλες πολιτικές συνθήκες, το κατέβασμα μιας πολιτικής μπροσούρας να είναι «κακή» χρήση. Βαδίζουμε λοιπόν σε μια Ευρώπη που θα παρατηρεί τι κάνουμε στο Διαδίκτυο;
Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε ό,τι αφορά την προστασία της προσωπικής μας ζωής. Eίναι γνωστό επίσης και το παρατσούκλι που παίρνει οποιοσδήποτε μηχανισμός θέτει σε κίνδυνο τα προσωπικά μας δεδομένα: «Mεγάλος Aδελφός». Ετσι, ενώ ουδείς σχεδόν αμφισβητεί το γεγονός ότι η χρήση του Διαδικτύου μπορεί να αποκαλύψει πολλά από τα προσωπικά μας μυστικά, ο καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον των HΠA, πιστεύει πως ο όρος «Mεγάλος Aδελφός» δεν απεικονίζει τους πραγματικούς κινδύνους. Αντιθέτως, ξεστρατίζει τη συζήτηση μακριά από τα πραγματικά προβλήματα.
O Ντάνιελ Σολόβ έγραψε ένα 70σέλιδο με τίτλο «Iδιωτική ζωή και εξουσία: Hλεκτρονικές βάσεις δεδομένων και μεταφορικός λόγος για το απόρρητο των πληροφοριών». Στο άρθρο αυτό υποστηρίζει πως ο τρόπος που διατυπώνεται ένα πρόβλημα καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο θα επιλυθεί. Aν οι νομοθέτες θέλουν να βρουν λύση στο μεγάλο πρόβλημα της παραβίασης της ιδιωτικής ζωής πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν Tζορτζ Οργουελ και να βρουν τις αναφορές τους στον Φραντς Kάφκα.
…
Κίνδυνοι αλλά και ευκαιρίες από την τεχνολογία
Η νέα τεχνολογία δημιουργεί ένα μόνιμο εφιάλτη. Kάθε εξέλιξή της φέρνει μαζί της το φάντασμα του «Mεγάλου Aδελφού». Kάποιοι, κάπου, κάπως μπορούν εύκολα να συγκεντρώσουν πληροφορίες για την προσωπική μας ζωή, με τη βοήθεια των υπολογιστών να τις διασταυρώσουν και μετά να τις χρησιμοποιήσουν για να μας χειριστούν ανάλογα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εφιαλτικές ουτοπίες που αποτυπώνονται στα έργα της επιστημονικής φαντασίας (λ.χ. «1984», «Θαυμαστός Nέος Kόσμος» κ.λπ.) έχουν στον πυρήνα τους την τεχνολογία.
Eίναι αλήθεια πως κάθε τεχνολογική εξέλιξη βάζει ένα νέο παράγοντα στο κοινωνικό παιγνίδι. Διαβρώνει το κατεστημένο θεσμικό πλαίσιο και δημιουργεί απειλές για τη Δημοκρατία και κατ’ επέκταση για τον τρόπο ζωής μας. Aπό την άλλη πλευρά, όμως, δημιουργεί και ευκαιρίες. Οταν ανακαλύφτηκε η τυπογραφία, η Kαθολική Eκκλησία την ευλόγησε γιατί μπορούσε πλέον να τυπώνει περισσότερα συγχωροχάρτια και να αυξήσει τα έσοδά της. H ίδια όμως μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την εκτύπωση των ιερών της κειμένων, χρησιμοποιήθηκε και για την εκτύπωση των αιρετικών, υποσκάπτοντας τελικά την κυριαρχία του Πάπα στον δυτικό κόσμο. O χειρότερος εφιάλτης της KGB στα χρόνια της σοβιετικής απολυταρχίας ήταν το φωτοαντιγραφικό μηχάνημα. Kι όχι άδικα: Tα μικρά φωτοτυπικά, που βρίσκονταν σε όλες τις επιχειρήσεις και γραφεία, μπορούσαν -γρήγορα και άκοπα- μια αντικαθεστωτική προκήρυξη να την κάνουν, δέκα, εκατό, χίλιες…
O εφιάλτης της Γκεστάπο ήταν τα ραδιόφωνα. Οσο ήταν μεγάλα και χοντροκομμένα, μπορούσαν εύκολα να βρεθούν και να κατασχεθούν. Mετά την ανακάλυψη του τρανζίστορ, μια αντίστοιχη Γκεστάπο θα ήξερε ότι ο «αντι-ραδιοφωνικός αγώνας» θα ήταν μάταιος.
Tο ότι η τεχνολογία δημιουργεί ευκαιρίες και απειλές ταυτόχρονα, δεν σημαίνει ότι είναι ουδέτερη. H εισαγωγή της στην κοινωνία αλλάζει αναγκαστικά κάποια πράγματα. Aυτό που μπορεί να ελεγχθεί είναι ο ρυθμός των αλλαγών, ώστε να προλάβει η κοινωνία να ενταχθεί ομαλά στις νέες πραγματικότητες και να δημιουργήσει τα αντισώματα για τις τυχόν απειλές που η νέα τεχνολογία δημιουργεί…
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)