Παλιές κορνίζες που φυλάνε ξεθωριασμένες φωτογραφίες με ασπρόμαυρες φιγούρες προγόνων. Πολυκαιρισμένα χαρτιά και έγγραφα, συρτάρια ξέχειλα από ξεχασμένα αντικείμενα άλλων εποχών. Η κάθε απόπειρα για να ξακαθαριστούν όλα αυτά τα παλιά πράγματα συνοδεύεται από αναμνήσεις και αναπολήσεις για τα χρόνια που πέρασαν – και για την άγνωστη ιστορία που κρύβουν πίσω τους. Ολα αυτά, πλέον, φύσηξαν τη σκόνη από πάνω τους και πέρασαν στον κόσμο της ψηφιακής εποχής.
Το τμήμα Γενεαλογίας και Προφορικής Ιστορίας του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, μέσα από μια προσπάθεια 10 και πλέον ετών, έχει προχωρήσει στη συλλογή αντικειμένων και τεκμηρίων για τη ζωή και την ιστορία των προγόνων μας – κυρίως των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, τη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη. Και όλα αυτά τα παρουσιάζει στο κοινό αύριο, σε μια εκδήλωση με θέμα «Φτιάξε το γενεαλογικό σου δέντρο» («Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος, 12 μ.μ.). Στόχος είναι να ενημερωθεί το κοινό για το γενεαλογικό πρόγραμμα του τμήματος και να συμμετάσχει.
Η γνώση είναι άραγε ζήτημα ποσότητας; Αυτό αναρωτήθηκε ο Τζόρτζιο Ίσραελ, καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, όταν μια μέρα μια «αυθεντία» τού υπέδειξε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Did you know 3.0».
Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η κοινωνία της γνώσης. Και δείχνει πως ένα στα οκτώ ζευγάρια που παντρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ γνωρίστηκαν μέσα από το Διαδίκτυο (τι να έχουν απογίνει άραγε;), πως η πρώτη χώρα στον κόσμο σε ευρυζωνικές συνδέσεις είναι οι Βερμούδες (σημαίνει άραγε αυτό πως είναι πρώτη και στην κοινωνία της γνώσης;), πως τα χρόνια που χρειάζεται ένα διαφημιστικό μήνυμα για να φτάσει σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους είναι 38 για το ραδιόφωνο, 13 για την τηλεόραση, 4 για το Διαδίκτυο και μόνο 2 για το «Facebook», πως οι τηλεφωνικές επικοινωνίες τριπλασιάζονται κάθε έξι μήνες και πως, ολόκληρο το 2006, η μηχανή αναζήτησης Google είχε δεχθεί 2,6 δισεκατομμύρια ερωτήσεις χρηστών, ενώ σήμερα δέχεται 31 δισεκατομμύρια τον μήνα (πόσο ουσιαστικό είναι άραγε το περιεχόμενό τους;). Το ντοκιμαντέρ δείχνει επίσης ότι, μέσα σε μία εβδομάδα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες από όσες μπορούσε να συσσωρεύσει ο άνθρωπος του δέκατου αιώνα σε ολόκληρη τη ζωή του. Μάλιστα, μόνο φέτος, παρήχθησαν 40×10^19 bytes πληροφοριών (40×10 στη δέκατη ένατη δύναμη), δηλαδή περισσότερες από όσες παρήχθησαν συνολικά τα τελευταία 5.000 χρόνια. «Σημαίνει άραγε αυτό πως ο όγκος των πληροφοριών μάς κάνει πιο μορφωμένους;» συλλογίζεται ο καθηγητής Ίσραελ. Και λέει: «Το αγγλικό λεξιλόγιο διαθέτει σήμερα περίπου 540.000 λέξεις, δηλαδή πέντε φορές περισσότερες από όσες είχε την εποχή του Σαίξπηρ. Όμως, παρά τον σύγχρονο πλούτο των λέξεων, οι άνθρωποι επιμένουν σήμερα να τον διαβάζουν τον ΄΄καημένο΄΄». Όταν πέθανε ο φιλόσοφος Σπινόζα κι έψαξαν στο σπίτι του, βρήκαν δεν βρήκαν τριακόσια βιβλία. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της μεταμοντέρνας τεχνολογικής κοινωνίας δεν παύουν να ανατρέχουν ακόμη σε αυτόν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σίγουρα, η αύξηση της ποσότητας είναι πολύ χρήσιμη, αλλά η γνώση δεν μπορεί να περιοριστεί στις πληροφορίες. Δεν θα έφταναν ούτε ένα τρισεκατομμύριο terabytes για να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε την κβαντική μηχανική με τη θεωρία της σχετικότητας ή για να αποδείξουμε πως η θεωρία των χορδών είναι σωστή. Θα ήταν ευχής έργον, λοιπόν, να ξέρουμε να διαχειριζόμαστε σωστά την ορμητική ροή των πληροφοριών, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τα μεγάλα προβλήματα της γνώσης που βρίσκονται ακόμη ανοιχτά μπροστά μας.
Η «αυθεντία» συμβουλεύει τους «laudatores tempore acti», τους υμνητές των παλιών καιρών, να δουν οπωσδήποτε αυτό το ντοκιμαντέρ. «Όσο για μένα», λέει ο καθηγητής Ίσραελ, «ζω μια χαρά με τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς και πιστεύω πως ξέρω να τους χρησιμοποιώ καλύτερα από πολλούς υμνητές του παρόντος. Όπως ξέρω και να γράφω σωστά τη φράση ΄΄laudatores temporis acti΄΄, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγω στη βοήθεια του Google».
Στον Firefox υπάρχει η δυνατότητα για εγκατάσταση ελληνικού ορθογραφικού λεξικού για ορθογραφικό έλεγχο και διόρθωση στα ελληνικά στα κείμενα που πληκτρολογείτε στο internet.
Επιλέγοντας Ελληνικό και αγγλικό λεξικό(English-Greek spelling dictionary) για Firefox θα οδηγηθείτε στην ανάλογη σελίδα όπου θα επιλέξετε “εγκατάσταση”(Add to Firefox). Σε λίγα δευτερόλεπτα, αφού επιβεβαιώσετε ότι θα ανοίξει το αρχείο ο Firefox, θα σας βγει πάλι επιβεβαίωση αν θέλετε να το εγκαταστήσετε. Πείτε ναι και σε λίγο θα σας πει οο Firefox ότι χρειάζεστε να κλείσετε τον browser. Θα ξανανοίξει μόνος και θα είναι εγκατεστημένο το ορθογραφικό λεξικό.
Αν ψάχνετε για γεγονότα που συμβαίνουν τώρα θα διαπιστώσετε ότι είναι δύσκολο να εντοπίσετε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Παράδειγμα πήρε το αυτί σας ότι η ξέσπασε μια επιδημία και θέλετε να δείτε τι γίνεται τώρα στον κόσμο μέσες άκρες.
Για αυτό υπάρχει το Twitter search. Ας υποθέσουμε ότι πληκτρολογείτε π.χ. #flu εμφανίζονται τα μηνύματα(“tweets”)που έχουν στείλει οι χρήστες του Twitter, τα τελευταία δευτερόλεπτα για το θέμα.
Τα #hashtags tα τοποθετούν χρήστες του Twitter στο τέλος του μηνύματος τους αν και όποτε θέλουν. Ο σκοπός τους είναι να αναζητηθεί και βρεθεί το μήνυμα τους από οποιονδήποτε στο internet. Αν το μήνυμα αυτό κουβαλά κάποιο χρήσιμο μήνυμα για κάποιο ειδικό θέμα ευρύτερου ενδιαφέροντος, θα υπάρχουν και άλλα μηνύματα για αυτό το θέμα.
Δεν θέλετε να ξέρετε τι μας έσυραν για το σκισμένο μπλουζάκι μετά το τέλος της Eurovision…
Αν ψάχνετε την προσωπική πινελιά στο διαδικτυακό alter-ego σας τότε θα εκτιμήσετε τη σελίδα Face Your Manga. Αυτός ο online editor σας επιτρέπει να σχεδιάσετε το avatar σας με την απαιτούμενη υπομονή καθώς ο σέρβερ δεν αντέχει την πολυκοσμία…
Ο Χρήστος Γιανναράς στηλιτεύει το εκπαιδευτικό μας σύστημα: “Από την πρώτη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1950, ο στόχος ήταν επιπόλαια χρησιμοθηρικός: Να πλουτιστεί η διδακτέα στην εκπαίδευση ύλη με πληροφοριακό υλικό για τα καινούργια θησαυρίσματα γνώσης που προσπορίζει η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών. Και να συνδεθεί αυτή η «εκσυγχρονισμένη» πληροφόρηση με τις ανάγκες και σκοπιμότητες της παραγωγικής διαδικασίας, της οικονομικής ανάπτυξης.Πενήντα χρόνια τώρα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε αυτή τη χρησιμοθηρική προτεραιότητα «ενημερωτικής» επάρκειας της διδακτέας ύλης. Πρωτεύον εκπαιδευτικό ζητούμενο (δηλαδή πρώτιστος κοινωνικός στόχος της εκπαίδευσης) δεν είναι η άσκηση του μαθητή στην κριτική σκέψη, στη δημιουργική φαντασία και αυτενέργεια, στο πού και πώς θα βρει την πληροφορία, πώς θα ελέγξει την εγκυρότητά της. Γι’ αυτό και προτεραιότητα στην εκπαίδευση δεν έχει η γλώσσα ως λογική ούτε τα μαθηματικά ως γλώσσα. Στόχος είναι η κονσερβοποιημένη πληροφοριακή «ενημερότητα», δηλαδή η απομνημόνευση. Αποκλειστικός τρόπος διδασκαλίας είναι οι από έδρας «παραδόσεις» και κυρίαρχο εξεταστικό σύστημα… η αντιγραφή!
…Το ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα, θελημένα ή συμπτωματικά, αντανακλά την όλη αποχαυνωτική παραζάλη του καταναλωτικού ευδαιμονισμού που συνέχει την ελλαδική κοινωνία. Ετοιμάζει κομματικούς οπαδούς, όχι πολίτες, αφιονισμένους συνδικαλιστές (από το δημοτικό κιόλας σχολείο) που μαθαίνουν να εκβιάζουν, όχι να σκέπτονται – ετοιμάζει παθητικούς καταναλωτές, όχι ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίσουν ποιότητες.Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα συντηρεί και διαιωνίζει τη συλλογική ντροπή που είναι τα κόμματα του ελλαδικού κοινοβουλίου σήμερα. Γι’ αυτό και το μόνο που έχουν να πουν για την παιδεία τα κόμματα (τα ίδια ή οι εκάστοτε «σοφοί» παρατρεχάμενοί τους) είναι ότι θα αυξήσουν τα κονδύλια ή θα ξεκινήσουν εξ υπαρχής «διάλογο» ή θα βελτιώσουν το «σύστημα» μετάβασης από τα εξαχρειωμένα σχολειά στα διαλυμένα πανεπιστήμια.”
Για τους …παλαιομοδίτες επιθεωρητές της αστυνομίας το ζήτημα ήταν πάντα η συγκέντρωση όσων περισσότερων πληροφοριών. Το πρόβλημα, ωστόσο, των ντετέκτιβ του κυβερνοχώρου είναι πολύ διαφορετικό. «Το Αγιο Δισκοπότηρο είναι ο διαχωρισμός μεταξύ της πληροφορίας που έχει αξία και εκείνης η οποία θεωρείται σκουπίδι», υποστηρίζει ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας του Διαδικτύου, Ραφάλ Ροχοζίνσκι. Ο τελευταίος, μαζί με τον καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του πανεπιστημίου του Τορόντο, Ρόναλντ Ντίμπερτ, ίδρυσαν προ οκταετίας δύο κέντρα για την ασφάλεια των ηλεκτρονικών υπολογιστών – το Information Warfare Monitor και το Citizen Lab. Πρόκειται για κέντρα που κυνηγούν αυτό ακριβώς το «Αγιο Δισκοπότηρο» και έχουν θέσει ως στόχο να καταστήσουν διαθέσιμα για τις οργανώσεις προστασίας του πολίτη τα «εργαλεία» εκείνα που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις κρατικές αρχές.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Παλιές κορνίζες που φυλάνε ξεθωριασμένες φωτογραφίες με ασπρόμαυρες φιγούρες προγόνων. Πολυκαιρισμένα χαρτιά και έγγραφα, συρτάρια ξέχειλα από ξεχασμένα αντικείμενα άλλων εποχών. Η κάθε απόπειρα για να ξακαθαριστούν όλα αυτά τα παλιά πράγματα συνοδεύεται από αναμνήσεις και αναπολήσεις για τα χρόνια που πέρασαν – και για την άγνωστη ιστορία που κρύβουν πίσω τους. Ολα αυτά, πλέον, φύσηξαν τη σκόνη από πάνω τους και πέρασαν στον κόσμο της ψηφιακής εποχής.
Άρθρα (RSS)