Terra Computerata

Προς υποψήφιους παρουσιαστές: Διδαχθείτε από τα λάθη των άλλων. Ο εικονιζόμενος επιχειρηματίας έδινε μια διάλεξη με ταυτόχρονη παρουσίαση σε powerpoint, όταν ενεργοποιήθηκε η προφύλαξη οθόνης του υπολογιστή του.

Κυρίως η νεότερη γενιά ξένων και Ελλήνων πεζογράφων βρίσκεται στη μεγάλη λίστα των υποψηφιοτήτων (20 συγγραφείς) για τα βραβεία Athens Prize for Literature, που θεσμοθετεί το περιοδικό «(δε)κατα».

Το βραβείο αφορά μυθιστορήματα που εξεδόθησαν μέσα στο 2008. Η μικρή λίστα για τα ξένα έργα θα δημοσιοποιηθεί στις 10 και για τα ελληνικά στις 28 του μήνα. Η απονομή θα γίνει περί τα μέσα Ιουνίου.

**Ξένοι συγγραφείς: Νικολό Αμανίτι «Με τις ευλογίες του Θεού» (Καστανιώτης), Μάρτιν Βάλζερ «Η στιγμή του έρωτα» (Εστία), Τομπάιας Γουλφ «Το παλιό σχολείο» (Πόλις), Πέρσιβαλ Εβερετ «Πληγωμένοι» (Πόλις), Ενρίκε δε Εριθ «Ψέμα» (Πάπυρος), Εντι Καντούρ «Βάλτενμπεργκ» (Πατάκης), Ζιλ Λερουά «Ενα μπλουζ για τη Ζέλντα» (Μεταίχμιο), Τζόναθαν Λίτελ «Ευμενίδες» (Λιβάνης), Τομ Μακάρθυ «Ανθρωποι στο διάστημα» ( Πάπυρος), Ενρίκε Βίλα-Μάτας, «Το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ» (Καστανιώτης), Ντινάου Μενγκέστου «Ολες οι χάρες του ουρανού» (Πόλις), Ντέιβιντ Μίτσελ, «Μαύρος Κύκνος» (Ελληνικά Γράμματα), Ράσελ Μπανκς «American darling» (Πόλις), Ισμαήλ Μπεά «Επιστροφή στη ζωή» (Κέδρος), Μπενουά Ντιτέρτρ, «Το κοριτσάκι και το τσιγάρο» (Εστία), Περ Πέτερσον «Κλέφτης αλόγων» (Λιβάνης), Ισαάκ Ρόσα «Το μάταιο χθές» ( Πόλις), Αλεχάντρο Σάμπρα «Μπονσάι» (Πατάκης), Χοσέ Κάρλος Σομόθα «Η θεωρία των χορδών» (Πατάκης), Καλέντ Χοσεϊνί «Στη χώρα των χρυσών ήλιων» (Ψυχογιός).

**Ελληνες συγγραφείς: Κώστας Αρκουδέας «Ο αριθμός του Θεού» (Καστανιώτης), Νίκος Βλαντής «Λήθη» (Κέδρος), Σέργιος Γκάκας «Στάχτες» (Καστανιώτης), Μάνος Ελευθερίου «Ανθρωπος στο πηγάδι» (Μεταίχμιο), Ισίδωρος Ζουργός «Η αηδονόπιτα» (Πατάκης), Νίκος Θέμελης «Οι αλήθειες των άλλων» (Κέδρος), Γιάννης Καλπούζος «Ιμαρέτ. Στη σκιά του ρολογιού» (Μεταίχμιο), Βασίλης Καραποστόλης «Το χάρισμα» (Πατάκης), Αγγέλα Καστρινάκη «Ερωτας στον καιρό της ειρωνείας» (Ελληνικά Γράμματα), Αύγουστος Κορτώ «Ο αφανισμός του Νίκου» (Καστανιώτης), Δημοσθένης Κούρτοβικ «Τι ζητούν οι βάρβαροι» (Ελληνικά Γράμματα), Ηλίας Μαγκλίνης «Η ανάκριση» (Κέδρος), Ελενα Μαρούτσου «Μεταξύ συρμού και αποβάθρας» (Καστανιώτης), Γιώργος Σκαμπαρδώνης «Ολα βαίνουν καλώς εναντίον μας» (Ελληνικά Γράμματα), Αλέξης Σταμάτης «Βίλα Κομπρέ» (Καστανιώτης), Σωτηρία Σταυρακοπούλου «Σπάνιες αλήθειες» (Εστία), Σώτη Τριανταφύλλου «Λίγο από το αίμα σου» (Πατάκης), Ευγενία Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα» (Καστανιώτης), Θανάσης Χειμωνάς «Ραγδαία επιδείνωση» (Πατάκης), Χρήστος Χρυσόπουλος «Η λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον» (Καστανιώτης).

ENET
www.dekata.gr

Σχετικά

Για το «πείραμα» στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στην Γκράβα, όπου η πρωινή προσευχή αντικαταστάθηκε με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, ζητήσαμε έναν απολογισμό από τη Στέλλα Πρωτονοταρίου, διευθύντριά του έως τον Νοέμβριο του 2007:
«Στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, πολυπολιτισμικό πλέον, φοιτούν πολλοί μαθητές και μαθήτριες μη ορθόδοξοι. Ολα αυτά τα μη ορθόδοξα παιδιά (σύμφωνα με το Π.Δ. 201/98) “εφόσον προσέλθουν στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, είναι υποχρεωμένα να παρευρίσκονται με το τμήμα τους στον χώρο της συγκέντρωσης, χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, σεβόμενοι τους συμμαθητές τους που προσεύχονται”. Ομως αυτό δεν ακολουθείται, γιατί τα παιδιά θέλουν να είναι μέλη της ομάδας, όλα βρίσκονται στο σχολείο την ώρα της προσευχής και διεκδικούν να συμμετέχουν στην πρώτη συλλογική δραστηριότητα με την οποία ξεκινά το σχολείο. Τα παιδιά δεν θέλουν δηλαδή να ξεχωρίζουν και να αισθάνονται αποκλεισμένα, να τα κοιτάνε περίεργα, να τα σχολιάζουν, να τα περιθωριοποιούν.

Πολλές φορές μαθητές μουσουλμάνοι έπαιρναν το μικρόφωνο και έλεγαν το Πάτερ ημών. “Γιατί να μην πω κι εγώ προσευχή; Εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα παιδιά;”, μας ρώτησε κάποια φορά ένας μαθητής της Γ’ και μια μαθήτρια της Ε’, καθολική, δήλωσε στο δάσκαλό της ότι την κοιτάνε περίεργα τα παιδιά και τη σχολιάζουν για τον τρόπο που κάνει το σταυρό της και ντρέπεται. Επίσης, πολλοί γονείς πολλών μη ορθόδοξων παιδιών ζητούσαν τα παιδιά τους να παρευρίσκονται στη προσευχή, χωρίς όμως να συμμετέχουν και χωρίς φυσικά να κάνουν τον σταυρό τους. Εβλεπαν όμως οι ίδιοι ότι τα παιδιά συμμετείχαν. Στο σπίτι, όπως μας έλεγαν, όσο και να το συζητούσαν, τα παιδιά αντιδρούσαν. Κάποιοι από αυτούς τους γονείς διαμαρτύρονταν επειδή θεωρούσαν ότι εμείς, οι εκπαιδευτικοί, κατά κάποιον τρόπο δεν σεβόμασταν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να μη στερούμε από τα παιδιά το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στην πρωινή προσευχή και φυσικά και σε κάθε άλλη δραστηριότητα του σχολείου. Δηλαδή ο αποκλεισμός τους, εκτός από σοβαρό παιδαγωγικό λάθος, θεωρώ ότι είναι και παραβίαση των δικαιωμάτων τους και έρχεται σε σύγκρουση με τη σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού, που διδάσκεται πλέον επίσημα και είναι μέρος του αναλυτικού προγράμματος του σχολείου.

Στο 132ο Δημοτικό Σχολείο ύστερα από πολλή σκέψη και συζήτηση αντικαταστήσαμε το Πάτερ ημών με το παρακάτω ποίημα- προσευχή από το «Πρωινό Αστρο» του Γ. Ρίτσου:

“Καλέ Θεούλη, εμείς είμαστε καλά.

Κάνε, καλέ Θεούλη, να ‘χουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια.

Κάνε, καλέ Θεούλη, να ‘ναι όλοι καλά,

έτσι που κι εμείς να μην ντρεπόμαστε για τη χαρά μας”.

Οι στίχοι που επιλέξαμε δεν συγκρούονται “με τα γνήσια στοιχεία της Ορθοδοξίας”, όπως απαιτεί ο νόμος, δεν προσβάλλουν καμιά θρησκεία, είναι απλοί και κατανοητοί από τα παιδιά και αφήνουν χώρο και στα παιδιά άλλων θρησκειών να προσεύχονται λέγοντάς τους κάθε πρωί.

Τα παιδιά ήταν πολύ ευχαριστημένα. Ελάχιστοι ορθόδοξοι Ελληνες γονείς αντέδρασαν και αφού το συζητήσαμε, εκτός εξαιρέσεων, συμφώνησαν με την απόφαση του σχολείου. Βέβαια η τοπική ενορία αντέδρασε. Οταν ως διευθύντρια του συγκεκριμένου σχολείου τούς ζήτησα να βρούμε από κοινού μία λύση αρνήθηκαν».

Η συνέχεια; Η κ. Πρωτονοταρίου δεν πέρασε τη διαδικασία επιλογής για το συγκεκριμένο σχολείο και ο αντικαταστάστης της επανέφερε το «Πάτερ ημών». Στον θόρυβο που προκλήθηκε (η «Ε» έχει ασχοληθεί με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του «Ιού») παρενέβη ο υφυπουργός Παιδείας Α. Λυκουρέντζος, δηλώνοντας μεταξύ άλλων στη ΝΕΤ ότι εκείνος βρίσκεται στη θέση του «για να τηρούνται οι νόμοι της Πολιτείας» και «να προστατεύεται η ελληνορθόδοξη παράδοση». Ο Συνήγορος του Παιδιού ζήτησε εξηγήσεις, αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση από το υπουργείο Παιδείας.

Ελευθεροτυπία

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου… δικό σας τώρα»!!! Κυκλοφορεί και σαν μαθητικό ανέκδοτο αλλά η ιστορία είναι πραγματική. Πουρνό πουρνό σε συνοικιακό Λύκειο της Αθήνας, μαθητής έχει κληθεί να πει την πρωινή προσευχή, ανεβαίνει στο μικρόφωνο, λέει τα πρώτα λόγια, σταματά και μιμούμενος αστέρα νυχτερινής πίστας καλεί το «κοινό» να συνεχίσει εκείνο τραγουδώντας το «σουξέ»…

Το παραπάνω συμβάν πιθανόν να ξεπερνά κάποια όρια, όμως στα εκατοντάδες δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας, χιλιάδες μαθητές ξεκινούν κάθε «εργάσιμη» μέρα με την κυριακή προσευχή. Μια εντελώς προσωπική πράξη λατρείας και επικοινωνίας με τον Θεό μετατρέπεται σε καθήκον υπαγορευόμενο από νόμους που συνοδεύεται από σύνταξη σε γραμμές, παραγγέλματα και άλλες οδηγίες προς μαθητευομένους. Καθήκον που συχνά αντιμετωπίζεται σαν σχολική υποχρέωση με βαριά καρδιά από εκπαιδευτικούς αλλά και μαθητές…

Τι γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος έρχεται σε αντιπαράθεση με τους ανθρώπινους νόμους; Η εκτέλεση προσευχής στα σχολεία προβλέπεται με σαφήνεια από σειρά νομικών κειμένων, το προεδρικό διάταγμα 210 του 1998 και ετήσιες εγκυκλίους του υπουργείου Παιδείας (και Θρησκευμάτων βεβαίως). Σε ιστοσελίδες εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου είναι συχνό το φαινόμενο κάποιοι να καταγγέλλουν ότι στο τάδε σχολείο οι καθηγητές ή οι δάσκαλοι αδιαφορούν για την προσευχή. «Πέφτει άγριο ξεφωνητό, άνθρωποι γίνονται στόχος και αυτό είναι πολύ βαρύ», λέει η Βασιλική Γεωργιάδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο. «Το σχολείο δεν υπάρχει για να κάνει το παιδί πιστό ενός δόγματος, ούτε για να τονώσει το θρησκευτικό του φρόνημα. Γι’ αυτό υπάρχουν τα κατηχητικά. Δεν είναι η υποχρεωτική προσευχή που θα με κάνει χριστιανό. Αυτό είναι καταναγκαστική πίστη. Είμαστε Ιράν;», αναρωτιέται η κ. Γεωργιάδου.

Άρθρο του Άρη Χατζηγεωργίου στην Ελευθεροτυπία

«Ελάτε κάποιος για προσευχήηηηη»!!! Η φωνή μεγαφωνική, άλλοτε τσιριχτή, άλλοτε βαριεστημένη, σπανίως εμπνευστική. Μια βδομάδα πίσω από τα κάγκελα, όχι της φυλακής, αλλά των σχολείων φέρνει στον νου εικόνες και ήχους από τα παλιά.

ΔΕΥΤΕΡΑ

«Προσοχή-ανάπαυση-στοιχηθείτε». «Προσοχή-ανάπαυση-στοιχηθείτε». «Προσοχή-ανάπαυση- στοιχηθείτε». Η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως και δεν οφείλεται στον γνωστό δαίμονα του τυπογραφείου. Επίσης δεν είναι κάλεσμα για πρωινή αναφορά σε στρατιωτική μονάδα. Είναι το παράγγελμα ενός μάλλον «ευέξαπτου» διευθυντή Δημοτικού Σχολείου που χρειάστηκε να επαναλάβει τρεις φορές τα παραγγέλματα για να βάλει σε τάξη τους μαθητές. Κάνει νεύμα σε ένα κορίτσι που στέκεται στις πρώτες σειρές του «μαθητικού τάγματος». Εκείνη, κάπως πιο θαρραλέα, βγαίνει μπροστά να πει την προσευχή, ενώ οι υπόλοιποι δείχνουν να περιμένουν καρτερικά.

ΤΡΙΤΗ

Η καθηγήτρια βάζει το καλώδιο του μικροφώνου στην πρίζα. Στρίβει το μικρόφωνο για να μη σφυρίζουν τα μεγάφωνα. «Ελάτε κάποιος… προσευχή». Ακρα του τάφου σιωπή στο προαύλιο βασιλεύει. Κανένας εθελοντής. Μοιάζουν νυσταγμένοι. «Ελα εσύ», λέει δείχνοντας ένα αγουροξυπνημένο αγόρι που στέκει μπροστά απέναντί της. Ο μαθητής, με κάπως διστακτικό βήμα και σκυμμένο το κεφάλι, βγαίνει από τη γραμμή και προσπαθώντας να ξεχάσει την ντροπή του ξεκινάει να λέει το «Πάτερ ημών». Οι δύο καθηγήτριες που κατέβηκαν στο προαύλιο για την προσευχή παρακολουθούν σιωπηλά και με τα χέρια σταυρωμένα τα μαθητικά χέρια που κινούνται για να κάνουν τον σταυρό. Να ήταν, άραγε, οι θεολόγοι;

ΤΕΤΑΡΤΗ

«Για ελάτε γρήγορα», φωνάζει το μεγάφωνο. Ετσι, γρήγορα, τα «μαθητικά» τσιγάρα σβήνουν άδοξα κάτω από πανομοιότυπα αθλητικά παπούτσια. Οι μαθητές του Λυκείου κατευθύνονται με γοργό βήμα για προσευχή. Σαν να φαίνονταν περισσότεροι πριν από τον χτύπο του κουδουνιού. Μα, πού πήγαν όλα αυτά τα παιδιά που λίγο νωρίτερα είχαν στήσει «πηγαδάκια»; Κάποιοι προτιμούν να σταθούν έξω από τη σιδερένια πόρτα γιατί καθυστέρησαν. Φοβούνται, άραγε, κάποια επίπληξη ή βαριούνται;

ΠΕΜΠΤΗ

Ο δάσκαλος καλεί ένα αγόρι του Δημοτικού για προσευχή. Οι φωνές και τα γέλια ξαφνικά σταματούν. Το παιχνίδι τελείωσε και οι μαθητές στέκονται στη σειρά, ήσυχοι τώρα σε γενικές γραμμές. Πέντε λεπτά νωρίτερα κάποιος πιτσιρικάς που έπαιζε ποδόσφαιρο έβριζε την Παναγία, τώρα όμως κάθεται σαν «Παναγίτσα» που λέει ο λόγος. Η προσευχή τελειώνει και ένας μαθητής που βρίσκεται στις τελευταίες σειρές πιάνει το κεφάλι του και ξεφυσάει με θόρυβο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Γυμνάσιο το σχολείο και το «Πάτερ ημών» ακούγεται δυνατά από μια μαθήτρια Γυμνασίου. Να φταίει, άραγε, η ένταση του μεγάφωνου που οι μαθητές εδώ συμμετέχουν πιο ευλαβικά; Σιωπηλοί και οι μαθητές που δεν πρόλαβαν (;) να μπουν εγκαίρως στο προαύλιο και κοντοστέκονται στην πόρτα.

ΥΓ.: Οι παραπάνω εικόνες συλλέχθηκαν όρθρου πρωίας σε σχολεία των Αμπελοκήπων, Γκύζη και Γκράβας.

Ελευθεροτυπία

Τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια, συσκευές αποκρυπτογράφησης κειμένων, παραγωγή εικόνας σε διαφορετικές οθόνες, οικολογικές προτάσεις για την ασφυκτική ζωή στις πόλεις ήταν μερικές μόνο από τις πρωτότυπες εργασίες που παρουσιάστηκαν στο 1ο Μαθητικό Συνέδριο Πληροφορικής, στη Θεσσαλονίκη.

Αξιοποιώντας όσα διδάχθηκαν στο μάθημα της Πληροφορικής και συνδυάζοντας τη Φυσική με την τεχνολογία, περισσότεροι από 500 μαθητές από 47 σχολεία της συμπρωτεύουσας παρουσίασαν πάνω από 100 εργασίες.

Επτά μαθητές της Β’ τάξης του 1ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης δούλεψαν το πρότζεκτ τους, που αφορούσε το πώς παράγεται η εικόνα σε διαφορετικούς τύπους οθόνης. Οπως είπαν στον ΕΤ «μάθαμε για τις οθόνες CRT, LCD και TFT. Αλλά κυρίως κατανοήσαμε με ποιον τρόπο σχηματίζεται η εικόνα στην τηλεόραση και τον υπολογιστή».

Ενα τηλεκατευθυνόμενο ρομποτάκι με αισθητήρες υπερήχων κατασκεύασαν οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Σοχού, ενώ τα παιδιά από το 1ο ΓΕΛ Νεάπολης κατάφεραν να αναπτύξουν ένα πρωτότυπο πρόγραμμα αποκρυπτογράφησης και κρυπτογράφησης κειμένων για ασφάλεια δεδομένων.

Τα παιδιά κατάφεραν να συνδυάσουν τη Φυσική και την τεχνολογία με την οικολογική συνείδηση, βάζοντας τα γυαλιά σε όσους αδιαφορούν για την πράσινη ζωή στις πόλεις. Τρεις μαθήτριες της Α’ τάξης του 19ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης παρουσίασαν το δικό τους πρότζεκτ, που αφορούσε τις πράσινες στέγες και τα αιολικά πάρκα. «Οι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, υγρομόνωση και ηχομόνωση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, μειώνεται η απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας από τη στέγη, με αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης κατά δύο λίτρα ετησίως για κάθε τετραγωνικό μέτρο πράσινης ταράτσας!», είπε η 13χρονη Ελ. Κοντογεώργη.

Το ίδιο καταρτισμένες εμφανίστηκαν οι συμμαθήτριές της, Αλ. Ταχμαζίδου και Αφρ. Προκοπίου, οι οποίες είχαν αναλάβει το πρότζεκτ που αφορούσε τα αιολικά πάρκα. «Η χώρα μας διαθέτει εξαιρετικά πλούσιο αιολικό δυναμικό και η αιολική ενέργεια μπορεί να γίνει σημαντικός μοχλός ανάπτυξής της», εξήγησαν.

Στις μπίζνες από τα 17…Μια «εικονική» επιχείρηση…με πραγματικά προϊόντα «έστησαν» μαθητές από τριάντα σχολεία της Ελλάδας. Πρόκειται για ευρωπαϊκό πρόγραμμα που μετέφερε για πρώτη φορά στα ελληνικά σχολεία το Σωματείο «Επιχειρηματικότητα Νέων» (ΣΕΝ) και παρουσιάστηκε σε έκθεση, στη Θεσσαλονίκη. Οι μαθητές παρήγαγαν ένα καινοτόμο προϊόν ή μια υπηρεσία και στη συνέχεια δημιούργησαν τη δική τους επιχείρηση, με στόχο την προώθηση και πώλησή του και την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους. Η επιχειρηματική τους δραστηριότητα ωστόσο δεν θα μείνει χωρίς επιβράβευση. Μια πενταμελής κριτική επιτροπή θα βραβεύσει την πρωτοτυπία του προϊόντος, τον τρόπο λειτουργίας, την παρουσίαση της επιχείρησης και κυρίως το κέρδος της και θα στείλει τρία σχολεία σε αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Εκθεση στη Νορβηγία (8-11 Μαΐου).

Ελεύθερος Τύπος

www.math-syn-pli.gr

Παιδιά εύπορων οικογενειών και υψηλών κοινωνικών τάξεων σχετίζονται περισσότερο με τον ηλεκτρονικό τζόγο, έχοντας μεγαλύτερη πρόσβαση στις ειδικές κάρτες για online στοιχήματα. Οι ειδικές κάρτες (paysafecard) κυκλοφορούν τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας και μπορεί να τις προμηθευτεί οποιοσδήποτε, ακόμη και από το περίπτερο. Λειτουργούν όπως μια προπληρωμένη κάρτα αξίας για την κινητή τηλεφωνία, με αντίτιμο δέκα έως εκατό ευρώ. Οι νέοι ηλικίας 14 έως 22 ετών ξοδεύουν κατά μέσο όρο 300 ευρώ το μήνα σε τέτοιες κάρτες, ώστε να στοιχηματίζουν ηλεκτρονικά σε αθλητικούς αγώνες. «Πρόκειται για μια νέα μόδα των εφήβων», λέει ο κύριος Σπύρος, ο οποίος κερδίζει περίπου 7.000 ευρώ το μήνα από τις πωλήσεις paysafecard στο περίπτερό του στην Ομόνοια.

Οι ειδικοί θεωρούν ότι αυτές οι κάρτες «ανοίγουν» στους εφήβους την «πόρτα» του εθισμού στον ηλεκτρονικό τζόγο. Σύμφωνα με έρευνα της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων, το 53,4% των εφήβων χρησιμοποιεί συστηματικά το Ιντερνετ και δηλώνει ότι η κύρια ασχολία του είναι τα παιχνίδια (με εικονικά ή αληθινά χρήματα). «Φοβόμαστε ότι τα ποσοστά εθισμού νέων ατόμων στον ηλεκτρονικό τζόγο θα αυξηθούν κατακόρυφα την επόμενη πενταετία», λέει ο κύριος Δημήτρης Τσερπελής, κλινικός ψυχολόγος.

Ελεύθερος Τύπος

Ο Δημήτρης Διαμαντής, όπως και οι υπόλοιποι μαθητές της Γ’ Λυκείου, θυμίζουν παραμονές των πανελλαδικών εξετάσεων τα καρτούν που περιφέρονται με ένα συννεφάκι πάνω από το κεφάλι τους γεμάτο δυσνόητους μαθηματικούς τύπους.

Η διαφορά του με τους υπόλοιπους συμμαθητές του είναι ότι πήρε τα μαθηματικά από το συννεφάκι και τα έκανε πρόγραμμα για κινητά τηλέφωνα.

Πρόκειται για έναν υπολογιστή μορίων για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Με αυτόν μπορεί ένας μαθητής να υπολογίσει πόσα μόρια συγκεντρώνει ανά επιστημονικό πεδίο, ανάλογα με τη βαθμολογία του σε κάθε μάθημα. Παρόμοιοι υπολογιστές μορίων υπάρχουν πολλοί στο Διαδίκτυο, παραδέχεται, «αλλά κανείς δεν είχε φτιάξει έναν για κινητά. Επιπλέον, στους περισσότερους πρέπει να υπολογίσεις ξεχωριστά τους απαιτούμενους συντελεστές, ενώ εγώ το έφτιαξα ώστε να γίνεται αυτόματα. Και λειτουργεί σε όλες τις συσκευές που το έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα».

ΕΝΕΤ