Ο Πάσχος Μανδραβέλης προτείνει κάτι καινούργιο για τις σχολικές βιβλιοθήκες στο άρθρο του “Περιμένοντας το παρελθόν…“: “Υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να φτάσουν τα βιβλία σε κάθε σχολειό της χώρας. Απαιτεί μια κεντρική ηλεκτρονική σχολική βιβλιοθήκη, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όχι μόνο οι μαθητές, αλλά όλοι οι Ελληνες πολίτες. Ολα τα σχολεία έχουν πλέον πρόσβαση στο Διαδίκτυο και τα χρήματα που θα διατεθούν (έχοντας πικρή εμπειρία απ? οτιδήποτε οργανώνει το ελληνικό κράτος, καλύτερο ρήμα είναι το «θα σπαταληθούν») για να διακινηθεί το χαρτί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά δικαιωμάτων και την ψηφιοποίηση βιβλίων. Αυτά δεν θα φθείρονται και κυρίως: δεν θα διακινούνται αιτήσεις του στιλ «παρακαλούμε όπως μας προμηθεύσετε δύο αντίτυπα της ?Φόνισσας? υπό Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ίνα αντικαταστήσουμε τα παλαιά που έχουν φθαρεί, χαθεί κ.λπ.» και απαντήσεις του στιλ «μελετήσαμε προσεκτικά το αίτημά σας, αλλά στην παρούσα συγκυρία δεν μπορούμε να το κάνουμε αποδεκτό διότι το υπουργείο Οικονομικών δεν παρέχει επιπλέον κονδύλια για την αντικατάσταση φθαρμένων βιβλίων ή ο εκδοτικός οίκος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση. Παρακαλούμε υποβάλλετε το ίδιο αίτημα του χρόνου».
Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι άλλο το βιβλίο και άλλο η ηλεκτρονική του έκδοση. Θα ακουστούν τα ρομαντικά για την οσμή της τυπωμένης μελάνης, για τα παιδιά που θα έχουν στο προσκέφαλό τους ένα βιβλίο. Σωστά κι άγια μπορεί να είναι όλα αυτά, αλλά τα κονδύλια δεν είναι απεριόριστα για να ικανοποιηθεί και η όσφρηση των μαθητών. Ας εξασφαλίσουμε ότι κάποια κείμενα θα είναι προσβάσιμα από κάθε μαθητή κι από κει και πέρα με τοπικές πρωτοβουλίες, μπορούν να δημιουργηθούν κατά τόπους βιβλιοθήκες”.
Μήπως όμως αυτή η πρόταση προυποθέτει την ύπαρξη σταθμών εργασίας – ανάγνωσης; δεν διευκρινίζει αν θα χρησιμοποιηθούν τα υπάρχοντα εργαστήρια υπολογιστών, μάλλον κάτι τέτοιο εννοεί. Τότε λυπάμαι αλλά η πρόταση πέφτει στο κενό… Τι θα πρωτοκάνουμε σε αυτά τα εργαστήρια; το μάθημα της πληροφορικής; τα υπόλοιπα μαθήματα για τα οποία ετοιμάσαμε τους πιστοποιημένους μας εκπαιδευτικούς; ή μήπως θα λειτουργεί εκτός ωρών διδασκαλίας;
Άρθρα (RSS)
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουν τα σχολεία βιβλιοθήκες και συμβατικές και ηλεκτρονικές, βλέπω τον χαμό που γίνεται κάθε μέρα με τα καινούρια βιβλία που παραλάβαμε από τα χρήματα που μάζεψε η ΟΕΛΜΕΚ για τα πυρόπληκτα σχολεία. Τα παιδιά, δεν λένε να ξεκολλήσουνε, ακόμα και όταν σχολάνε έρχονται να διαλέξουν βιβλία με κίνδυνο να χάσουν τα λεωφορεία τους, στα διαλείμματα γίνεται πανικός, στα δημοφιλή βιβλία κρατάνε σειρά μεταξύ τους ποιό παιδί θα τα πρωτοδανειστεί, και μέσα σε ένα μήνα 220 βιβλία έχουν αλλάξει χέρια. Τα βιβλία πλέον, δεν τα ξεγράφει αυτός που τα δανείστηκε, αλλά ο επόμενος που τα θέλει! Κάθε μέρα που περνάω στο βιβλίο εισαγωγής καινούριο υλικό, με περιμένουνε έξω από το γραφείο για να τα δούνε πρώτοι και να τα δανειστούνε. Τα έχω τσακώσει να τα κρύβουνε κάτω από τα θρανία τους, και όταν τελειώνουνε τις ασκήσεις, να προσπαθούν κρυφά να ξεκλέψουν καμιά ματιά στις σελίδες. Και είναι μεγάλο κρίμα, που δεν έχουμε σαν κτίριο την δυνατότητα να ζητήσουμε μια κανονική σχολική βιβλιοθήκη από τα ΕΠΕΑΕΚ και τα χώνουμε όλα σε ένα μικρό δωματιάκι, προς το παρόν σε στοιβάρες ώσπου να τα καταγράψουμε όλα και να μπούνε κανονικά στα ράφια τους!
Παιδιά με αναγνωστικές δυσκολίες, παιδιά με δυσλεξία, παιδιά που είναι σχεδόν αναλφάβητα, έρχονται και δεν ξέρουν τι να πρωτοδιαλέξουν από αυτόν τον καινούριο κόσμο που ανοίγεται μπροστά τους και που μπορούν να γίνουν μέρος του. Παιδια που πνίγονται με τα φροντιστήρια, με τις ξένες γλώσσες, με ένα σωρό πράγματα, δεν μπορούν να αφήσουν τα βιβλία από τα χέρια τους αν δεν τα τελειώσουν. Υπάρχουν διαλείμματα, που η ουρά για να δανειστούνε, κάνει κύκλο το δωμάτιο και βγαίνει στο διάδρομο! ;-D
Το ίδιο και οι μεγάλοι!!! Ανοίγουμε τις κούτες και δεν ξέρουμε ποιό βιβλίο να πρωτοδιαλέξουμε για μας, ποιό να πρωτοσυστήσουμε στα πιτσιρίκια, ποιό να δανειστούμε για να το ξαναθυμηθούμε, ποιό καινούριο να γνωρίσουμε!
What a feeling!
;-D
νομίζω ότι εδώ κολλάει το one laptop per child project. Αυτή ακριβώς είναι η ιδέα, να έχει ο κάθε μαθητής ένα φθηνό / ανθεκτικό Η/Υ όπου θα μπορεί να φορτώνει τα βιβλία και τις σημειώσεις του από το σχολείο.