Terra Computerata

Συγκίνηση και δέος για την Τέχνη (με κεφαλαίο το Τ)

Ευχαριστούμε Δημήτρη γιατί έδωσες φωνή στη γενιά μας και  συνεχίζεις να μας κάνεις δώρα.

Μήδειας μανιφέστο στο Κυριακάτικο Βήμα. Ζητήματα ταυτότητας, σεξουαλικότητας και ρόλων διερευνά η πρόταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου πάνω στο έργο του Ευριπίδη

http://dimitrispapaioannou.com/ 

Tι παράδοξο? Αυτός ο αστραφτερός ρηχός κόσμος της πρεμιέρας οφείλει να είναι εκεί, στο κόκκινο χαλί, να φωτογραφηθεί και να θεαθεί, μα είναι και υποχρεωμένος να παρακολουθήσει ένα έργο τέχνης που τον ξεπερνά ή τον αφήνει παγερά αδιάφορο, ενοχλημένο. Από τα μπουζούκια και τα ώπα, στα μπελκάντο σπαράγματα του δανδή Μπελλίνι και τα κολάζ θορύβου του Coti K· από τις ντιαζαϊνιές των μπουτίκ, στα μίνιμαλ πανιά και τα νερά του Νίκου Αλεξίου· από το σινεμά του ποπ-κορν, στον τσαρουχοπρεπή εκλεκτικισμό του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Από την ποπ στην αρτ. Δυσπεψία.

Το σύμπλοκο ?Παπαϊωάννου-Παλλάς-Κοινό? ισορροπεί σε αντιφάσεις. Το κοινό είναι ανομοιογενές: αστές μεσήλικες και έφηβοι καταναλώνουν μαζί την γκέι αισθητική του Δύο και μαγνητίζονται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, νεόπλουτοι και διανοούμενοι βλέπουν Μήδεια πλάι πλάι και ανέχονται αλλήλους· σε όλους αρέσει το αστικό μικροκλίμα της Βουκουρεστίου. Μετά το φινάλε δεν θα ξαναβρεθούν.

Μήδεια στο Παλλάς, χωνευτήρι αντιφάσεων

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008 στις 06:35 στην κατηγορία πολιτιστικά, τέχνη. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.