Η κ. Βενετία Αποστολίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ σχολιάζει το θόρυβο για τα βιβλία του Γυμνασίου:
“Στην Ελλάδα δίνεται στα σχολικά βιβλία μεγαλύτερη σημασία από όση πραγματικά έχουν, με αποτέλεσμα να απορροφούν όλο το ενδιαφέρον, ενώ υποτιμώνται και μένουν ασχολίαστα κάποια άλλα στοιχεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας που μπορεί να έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη σημασία για το μορφωτικό αποτέλεσμα. Τα σχολικά βιβλία είναι ένα εργαλείο για τη διδασκαλία των διαφόρων γνωστικών αντικειμένων. Ενα εργαλείο από τα πολλά που κανονικά θα έπρεπε να είναι στη διάθεση εκπαιδευτικών και μαθητών. Αλλα είναι η σχολική βιβλιοθήκη, τα εποπτικά μέσα και οι ηλεκτρονικές πηγές. Με δεδομένο ότι ούτε σχολικές βιβλιοθήκες έχουμε, ούτε σύγχρονα εποπτικά μέσα, ούτε υψηλό επίπεδο στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία, τα σχολικά βιβλία ζουν και βασιλεύουν και δημιουργούν την ψευδαίσθηση στους πάντες, εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, ότι είναι η αρχή και το τέλος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Kαι εδώ ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό: Τα σχολικά βιβλία αποτελούν ερμηνεία του Αναλυτικού Προγράμματος. Γι? αυτό και μπορούμε να έχουμε πολλαπλό σχολικό βιβλίο για το ίδιο Αναλυτικό Πρόγραμμα (Α.Π.). Μπορούμε να κρίνουμε κατά πόσο ένα σχολικό βιβλίο αποτελεί μια δημιουργική και ευφάνταστη ερμηνεία του Α.Π. αλλά δεν μπορούμε να ζητάμε από αυτό να υπερβεί τους περιορισμούς του. Οταν κρίνουμε λοιπόν ένα σχολικό βιβλίο θα πρέπει να είναι πάντα σαφές στη συζήτησή μας σε ποια σημεία κρίνουμε το βιβλίο και σε ποια το Α.Π. Στην Ελλάδα δεν γίνεται συζήτηση για τα Α.Π. Κι όμως αυτά είναι που κυρίως πρέπει να συζητιούνται γιατί εκεί είναι που καταγράφονται οι σκοποί, το περιεχόμενο αλλά και οι μέθοδοι διδασκαλίας.
Άρθρα (RSS)