Terra Computerata

Ο συνάδελφος Στέργιος Ζυγούρας απαντά στον αρθογράφο κ. Τσιριγώτη:

«Πρέπει να βαδίσουμε τον ίδιο δρόμο» σύμφωνα με τον αρθρογράφο. Μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ήταν ο κ. Τσιριγώτης. Χρόνια συνδικαλιστής και μάχιμος εκπαιδευτικός. Δεν υπέπεσε ποτέ στην αντίληψή του τα τελευταία χρόνια κάποια καίρια ευθύνη του συνδικαλισμού για την έκπτωση της παιδείας; Είτε αυτή είναι στην ΟΛΜΕ, είτε στις ΕΛΜΕ, είτε στους αιρετούς των Υπηρεσιακών Συμβουλίων; Από πού προκύπτει η μανιχαϊστική προσέγγιση «Υπουργείο=κακό, Δάσκαλος=θύμα»; Αν όντως είναι τόσο «πρόβατα» κάποιοι εργαζόμενοι, τότε, για να αμυνθούν έναντι των «λύκων», κάπου υπονοείται ένας τσοπάνης, κάπου τα τσοπανόσκυλα. Μήπως κάπου είναι και το μαντρί;

Να μη χαλάμε τα e-mail μας προς το υπουργείο μας λέει ο κ. Τσιριγώτης. Όμως τουλάχιστον τα μηνύματα αυτά είναι σε δημόσια θέα. Δεν ξέρω αν θα έχουν την τύχη του “meafora.gr” (πρωτοβουλία Σπηλιωτόπουλου), όμως δεν μπορώ να πετροβολήσω μια δημόσια κατάθεση απόψεων, μπορώ να διεκδικήσω την καλύτερη αξιοποίησή της, να πάω το βήμα αυτό ένα βήμα πιο πέρα. Έχουμε επιτέλους έναν υφυπουργό με τακτική παρουσία στη δημόσια συζήτηση μέσω του blog του. Πόσα από τα μέλη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ διαθέτουν κάτι αντίστοιχο; Πόσα μέλη του Δ.Σ. αντί για τα e-mail τους μας παραπέμπουν στα κινητά τους τηλέφωνα μέσα από ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ; Πόσα απαντούν σε μηνύματα; Ποια είναι η συνολική εικόνα της ιστοσελίδας της ΟΛΜΕ; Η αγωνιστικότητα είναι ασύμβατη με την ηλεκτρονική επικοινωνία; Πώς θα διαβάζαμε το άρθρο του κ. Τσιριγώτη άμεσα; Θα μας το έστελνε υπηρεσιακά; Γιατί δεν κάνει δικές του ιστοσελίδες διαβούλευσης ο συνδικαλισμός; Γιατί δεν κάνουν οι σύλλογοι καθηγητών; Να λέμε τα στραβά εκατέρωθεν.

Διαβάστε όλη την τοποθέτηση του κ. Ζυγούρα

Η δήλωση παραίτησης του πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Χ. Κίττα έχει ως εξής:

Με αφορμή τα γεγονότα της Κυριακής στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου μας θα ήθελα να παρακαλέσω όλους εσάς που νοιάζεστε για τα προβλήματα που ταλανίζουν για χρόνια τη νεολαία μας και βεβαίως θα ήθελα, ιδιαιτέρως, να παρακαλέσω τους αρχηγούς των κομμάτων, τους λειτουργούς των ΜΜΕ, την ακαδημαϊκή και γενικά την εκπαιδευτική κοινότητα, να μην ασχοληθείτε για μία ακόμα φορά με το δένδρο και χάσετε το δάσος. Ελάχιστη, ή και καμία, σημασία έχει το τι συνέβη σε μένα προσωπικά. Ετσι κι αλλιώς εγώ έκανα τις επιλογές μου, σωστές ή λάθος, και πληρώνω γι’ αυτές. Από τη στιγμή που 18 ή και 20 χρονών παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να είναι μαθητές μου ή εγγόνια μου, βιαιοπραγούν και καταστρέφουν τον ναό της ελεύθερης σκέψης, τον ναό της Παιδείας, εγώ έχω στερέψει, έχω πεθάνει ψυχικά.

Δεν έχει καμία σημασία ο όποιος σωματικός μου τραυματισμός. Μαζεύω, λοιπόν, ό,τι απέμεινε μέσα μου, αντλώντας δύναμη από την αγάπη μου και μόνο για τη νεολαία μας, έστω κι αν κομμάτι της με πρόδωσε, και απευθύνω έκκληση να μην αναλωθείτε και πάλι σε ατέρμονες συζητήσεις, σε αδικαιολόγητες κομματικές αντεγκλήσεις και περίπλοκες αναλύσεις, χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση. Η μοναδική ελπίδα της χώρας μας, τα νιάτα μας, περιμένουν άλλα από όλους εσάς. Μην τους προδώσετε.

Εγώ δεν μπορώ πια να προσφέρω τίποτα παραπάνω. Ευτυχώς όταν είχα ακόμα δυνάμεις στις 3 Νοεμβρίου 2009 απέστειλα στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των κομμάτων αναλυτική, ίσως και προφητική, επιστολή για τις θέσεις μου για όλα αυτά που μας πληγώνουν τόσο πολύ. Αν κάποιος από τους αρχηγούς θέλει να τη δημοσιοποιήσει μπορεί να το κάνει. Ισως οι σκέψεις μου εκείνες να φανούν χρήσιμες. Τελειώνω με μια ευχή: να μην πάψετε να ασχολείστε με τα προβλήματα της Παιδείας και της νεολαίας μόλις χαμηλώσουν τα φώτα της επικαιρότητας. Δεν θα υπάρξουν πολλές άλλες ευκαιρίες.

αλλά δεν το καταλαβαίνουμε…

Ipod

Αν είσαι πιτσιρικάς, πρέπει να έχεις αποκτήσει ήδη την τελευταία του γενιά και να το ντύσεις με trendy κάλυμμα. Συσκευή-σύμβολο μιας γενιάς που αγνοεί τι σημαίνει ν’ ακούς ένα ολόκληρο άλμπουμ και προτιμά να μετρά τη δισκοθήκη της σε αριθμό «κατεβασμένων» τραγούδιων.

animation

Πάνε πια τα παραδοσιακά κινούμενα σχέδια. Τελευταία τάση η λεγόμενη «αποτύπωση ερμηνείας», με τα καρτούν να παίρνουν τη μορφή γνωστών ηθοποιών όπως ο Τομ Χανκς. Τα animation όμως άλλαξαν και επί της ουσίας: από τον «Ρατατούη» μέχρι το «Σρεκ» που ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα των κλασικών παραμυθιών.

Ψηφιακή φωτογραφία

Από τη στιγμή που και το κάστρο των reflex αλώθηκε με επιτυχία, ο καθένας μπορεί πια να βγάλει μια καλή και φτηνή φωτογραφία. Ο καθένας επίσης μπορεί να τη δει στην ιστοσελίδα του CNN και να πειραματιστεί μ’ αυτή καλλιτεχνικά. Αντίο φιλμ.

Home cinema

Και όμως το DVD ήταν απλώς η αρχή. Πλήθος νέων εξελίξεων στο χώρο της οικιακής εικόνας, από τους δίσκους blue ray και τις τηλεοράσεις τεχνολογίας lcd, plasma και τώρα πλέον led, συνδυάστηκαν με τον πολυκαναλικό ήχο και το νέο cocooning. Περισσότερα και φτηνότερα παρά ποτέ, τα συστήματα οικιακού κινηματογράφου είναι τα πρώτα καταναλωτικά αγαθά που φλερτάρουν τον 13ο μισθό.

Ε-book

Τα ψηφιακά βιβλία, που διαβάζονται μέσω ηλεκτρονικών μηχανών ανάγνωσης όπως το Kindle της Amazon ή το Reader της Sony, αντιπροσωπεύουν ακόμα μόλις το 1% της αμερικανικής αγοράς. Δειλά δειλά, όμως, κάνουν την εμφάνισή τους κι εδώ. Κι υπάρχουν οίκοι όπως ο Λιβάνης, ο Ψυχογιός κι ο Καστανιώτης που φιλοδοξούν να διαθέτουν σύντομα κάθε τους τίτλο και σε έντυπη και σε ψηφιακή μορφή.

My space

Από τη στιγμή που το Διαδίκτυο μπήκε στα εφηβικά δωμάτια, ξεκίνησαν τα θαύματα: Οι νέοι βιντεοσκοπούν την καθημερινότητά τους, πειραματίζονται με μουσικά όργανα, σνομπάρουν τις δισκογραφικές εταιρείες και ονειρεύονται τη στιγμή που θα έχουν την τύχη της Λίλι Αλεν, που έγινε σταρ της ποπ δημοσιεύοντας το ημερολόγιό της στο Ιντερνετ!

Google

Η πιο ισχυρή μηχανή αναζήτησης στον κόσμο, μέσω της οποίας πραγματοποιήθηκαν 49 δισ. έρευνες το 2008, βάλθηκε να ψηφιοποιήσει εκατομμύρια τόμους από τις συλλογές βιβλιοθηκών όπως του Χάρβαρντ, του Κογκρέσου, του Κολούμπια ή της Οξφόρδης. Μια κίνηση που έφερε τα πάνω κάτω στον εκδοτικό χώρο διεθνώς, πυροδοτώντας δικαστικό μαραθώνιο περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Ψηφιακό σινεμά

Οι νέοι σκηνοθέτες αγόρασαν ψηφιακές κάμερες και υπολογιστές και ξαμολήθηκαν να γυρίσουν «χειροποίητες» ταινίες. Εξ ου και τα νέα τμήματα Digitalwave στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Digi στο Φεστιβάλ Δράμας. Αλλά και το Χόλιγουντ μας βομβαρδίζει με τα πιο εντυπωσιακά εφέ. Κάποιες αίθουσές μας έχουν ήδη επενδύσει σε ψηφιακό εξοπλισμό, πανέτοιμες να προβάλλουν ταινίες από δισκάκι ή και από σκληρό δίσκο.

3D

Απαντώντας στην επέλαση του home cinema, η βιομηχανία του κινηματογράφου μάς έβαλε τα… γυαλιά. Σινεμά σε τρεις διαστάσεις μάς προσφέρουν πλέον ολοένα και περισσότερα σινεμά: παιδικές ταινίες, θρίλερ, επιστημονική φαντασία. Ακόμα και συναυλίες.

ENET

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής μας ζωής. Ακόμα και οι κοινωνικές επαφές, σε πολλές περιπτώσεις, γίνονται με τη βοήθεια του Διαδικτύου στις εξειδικευμένες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Ομως, αν και ο κόσμος μας μεγαλώνει και τα σύνορα πέφτουν χάρη στο Ιντερνετ, όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης και πολύ περισσότερο όσοι δεν βλέπουν καθόλου νιώθουν απομονωμένοι, έξω από το πεδίο της δράσης. Τώρα, ένα νέο τεχνολογικό θαύμα θα τους επιτρέψει να ταξιδεύουν στο Ιντερνετ. Μάλιστα, χάρη στο ειδικό λογισμικό θα μπορούν να «βλέπουν» ακόμα και γραφικές παραστάσεις. Ο εφευρέτης του ελπίζει ότι με τη βοήθεια του εξελιγμένου προγράμματος άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα όρασης θα καταφέρουν να δουλέψουν σε γραφεία.

Δεκαέξι ακίδες

Το σύστημα, το οποίο κατασκευάζεται από την ισραηλινή εταιρεία Tactile World, χρησιμοποιεί μία μικρή συσκευή που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με κοινό ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στο επάνω μέρος της, ωστόσο, είναι διαιρεμένο σε δύο τμήματα καθένα από τα οποία διαθέτει 16 ακίδες, τοποθετημένες σε συστοιχίες τέσσερα επί τέσσερα. Το λογισμικό που παρέχεται μαζί με το ειδικό ποντίκι μεταφράζει το κείμενο που εμφανίζεται στην οθόνη σε γραφή Μπράιγ.

Στην παραδοσιακή της μορφή της συγκεκριμένης γραφής που χρησιμοποιείται από όσους δεν μπορούν να δουν, οι αριθμοί και τα γράμματα αντικαθίστανται πάνω στο χαρτί από μικρά «εξογκώματα». Τώρα οι ακίδες στο ποντίκι μπορούν να αντικαταστήσουν τα διογκωμένα σημεία στο χαρτί.

Καθημερινή

Τα παιδιά που φορούν γυαλιά στο σχολείο δεν είναι τα μοναδικά που «στιγματίζονται» γιατί διαφέρουν από τα υπόλοιπα ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους. Ένα παιδί που έχει μερικά κιλά παραπάνω είναι για τους άλλους ο «χοντρός και άσχημος», το «βαρέλι». Ένα άλλο που υστερεί σε ύψος είναι ο «στούμπος». Ένα παιδί με λίγο πεταχτά αυτιά είναι ο «αυτιάς». Μάλιστα κάποιοι τον θεωρούν και χαζό. Το αποτέλεσμα είναι πολλά από αυτά τα παιδιά να αισθάνονται μειονεκτικά και να περιθωριοποιούνται.

Λεκτική βία
Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα μελέτης («Βullying in Greek Ρrimary and Secondary Schools») που πραγματοποίησε η ερευνήτρια κ. Μαρία Σαπουνά από το Πανεπιστήμιο Warwick, στη Βρετανία. Η έρευναπου έγινε σε 1.758 μαθητές σχολείων της Θεσσαλονίκης- έδειξε ότι η πιο συνηθισμένη μορφή εκφοβισμού τόσο στο δημοτικό όσο και στο γυμνάσιο είναι τα παρατσούκλια με τα οποία «στολίζουν» κάποια παιδιά τους συμμαθητές τους.

Διαβάστε όλο το άρθρο στα Νέα

Η Νικολίτσα Τρίγκα στο Εθνος βοηθά τους μαθητές με μικρά τρικ να αποθηκεύσουν γνώσεις και την κατάλληλη στιγμή να τις ανακαλέσουν και να τις χρησιμοποιήσουν με επιτυχία.

Οι τεχνικές μελέτης είναι μικρά τρικ για την αποθήκευση της πληροφορίας στον εγκέφαλο σε συνδυασμό με μία εικόνα, μία ιστορία, έναν ήχο, μία μέθοδο, δηλαδή με απλά πράγματα που την κατάλληλη στιγμή λειτουργούν ως «κορδόνι μνήμης» για την ανάκληση της πληροφορίας.

Διαβάστε τι προτείνει

Με αφορμή αυτό το άρθρο θυμήθηκα τι είχαμε τραβήξει στο Πανεπιστήμιο με ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα, την Ιστορία Τέχνης, που εξεταζόμασταν σε καταλόγους έργων των καλλιτεχνών. Τότε είχα ανακαλύψει την τεχνική φανταστικής ιστορίας, όπου έπλαθα ιστορίες με τις ονομασίες των πινάκων. Κι ήταν τόσο ωραίο μάθημα…αλλά όταν έφτανε ο Ιούνιος μεταμορφωνόταν σε εφιάλτη.

Η Ανθή Δοξιάδη μας θυμίζει κάποια συμπτώματα της δυσλεξίας από τις σελίδες της Γυναίκας:

Δεν έχουν καλό συντονισμό χεριών και ποδιών. Συχνά, όταν τα παρακολουθείς σε μάθημα τένις, είναι σαν να έχουν μια τρύπα στο κέντρο της ρακέτας τους.
Δυσκολεύονται πολύ να ξεχωρίσουν το δεξί από το αριστερό χέρι και πόδι.
Δυσκολεύονται πολύ να μάθουν να λένε την ώρα ενώ οι συνομήλικοί τους το κάνουν χωρίς πολλά πολλά.
Δυσκολεύονται να μάθουν τους πίνακες του πολλαπλασιασμού και την αυτόματη πρόσθεση και αφαίρεση από το 1 έως το 20. Το χαρακτηριστικό που συμβαίνει είναι ότι τα λέμε μαζί τους όλο το βράδυ, τα έχουμε κολλήσει γύρω γύρω στην μπανιέρα, τα ξαναλέμε στο πρωινό, τα τραγουδάμε στο αυτοκίνητο και φθάνοντας στο σχολείο… δεν τα ξέρουν. Τρελαίνεσαι; Ναι. Και όχι. Σημειώνεις, όμως, ότι ίσως υπάρχει η πιθανότητα δυσλεξίας.
Τα παιδιά αυτά συχνά έχουν καταπληκτική παρατηρητικότητα. Προσοχή! Οχι ότι όποιο παιδί είναι παρατηρητικό και βρίσκει πράγματα ή παρατηρεί όταν κάτι έχει μετακινηθεί στο σπίτι, αμέσως εμείς κάνουμε διάγνωση δυσλεξίας. Αλλά σε μια ολόκληρη εικόνα με διάφορα συμπτώματα, μπορεί αυτό να σημαίνει και δυσλεξία.
Οταν πια αρχίσει το διάβασμα και η γραφή, τα πράγματα γίνονται πιο φανερά. Συλλαβίζουν ενώ οι άλλοι διαβάζουν. Το γράψιμό τους είναι συχνά άθλιο και γράφουν το 6 ως 9 και πολλά γράμματα συνεχώς ανάποδα -το β, το α, το ρ… ό,τι τέλος πάντων μπορεί να γραφτεί ανάποδα! Εδώ, μια πολύ πρακτική συμβουλή ουσίας: οι φωτισμένοι δάσκαλοι επιτρέπουν στους γονείς να γράψουν εκείνοι την έκθεση που θα τους υπαγορεύσουν τα δυσλεξικά παιδιά τους. Ετσι οι ιδέες και τα συναισθήματα που θέλουν να εκφράσουν, η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητά τους στο γράψιμο δεν πνίγεται και δεν στερεύει επειδή δεν μπορούν να τα καταφέρουν με τις τεχνικές λεπτομέρειες της γραφής και της ορθογραφίας. Το ίδιο και με την Ιστορία. Επιτρέπουν να τους διαβάσει κάποιος τις πέντε σελίδες, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν στο νόημα αντί να παλεύουν με την ανάγνωση του κειμένου. Αυτά, οι φωτισμένοι δάσκαλοι. Οι μη φωτισμένοι τα απαγορεύουν. Α, και κάτι άλλο: οι φωτισμένοι διορθώνουν πέντε σοβαρά λάθη στην ορθογραφία της έκθεσης και όχι πενήντα, γιατί στην έκθεση σημασία έχει το νόημα και δεν θέλουν να αποθαρρύνουν το παιδί επιστρέφοντας «ματωμένο κείμενο». Οταν μεγαλώσει, θα τα διορθώνει ο υπολογιστής μόνος του!

Ο Παναγιώτης Κιμουρτζής σε άρθρο του στο Βήμα Ιδεών μας προτρέπει να επενδύσουμε στην παιδεία:

Καθώς διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης είναι πολλαπλά χρήσιμο να δώσουμε έμφαση στην εκπαίδευση. Και, κυρίως, να επενδύσουμε σε αυτήν (όχι όμως μόνον λόγο οι πολιτικοί και παρηγορητική διάθεση η κοινωνία). Χρειαζόμαστε την εκπαίδευση για να επιτύχουμε διπλό αποτέλεσμα. Να προσφέρουμε στους νέους ανθρώπους ηθική στήριξη για την περίοδο που η κρίση θα διαρκέσει και εφόδια για τη ζωή τους όταν η κρίση θα έχει ξεπεραστεί. Χρειαζόμαστε συνεπώς εκπαίδευση που θα αναπτύξει τα σημαντικά «εργαλεία» για την οικονομική βιωσιμότητα και την κοινωνική ευημερία. Εκπαίδευση που θα ευαισθητοποιεί, ώστε να καταπολεμηθεί η φτώχεια, να αυξηθεί ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, να προασπιστεί η περιβαλλοντική ακεραιότητα, να επιδιωχθεί μια δίκαιη κοινωνία.

…Οι νέοι στη χώρα μας πάσχουν από έλλειψη κριτικής ικανότητας.

Το ξέρουμε από πολλές πηγές. Το καταγράφει η εκπαιδευτική βιβλιογραφία για τη μεταπολιτευτική περίοδο. Το φανερώνουν οι «σιωπηλές» γυμνασιακές τάξεις και τα «σιωπηλά» (πλέον) πανεπιστημιακά ακροατήρια. Τέλος, όσες επιφυλάξεις κι αν εγείρονται για τις μεθόδους και τα κριτήριά του, το καταγράφει το Πρόγραμμα ΡΙSΑ. Πρέπει να ασχοληθούμε με το ζήτημα αυτό. Οφείλουμε να καταλάβουμε γιατί οι νέοι και οι νέες μας, ενώ μαθαίνουν πολλά και είναι σε θέση να τα εξεταστούν επιτυχώς, δεν είναι σε θέση να τα χρησιμοποιήσουν στην πραγματική ζωή. Χρειάζεται περίσκεψη και ακολούθως κατάλληλα μέτρα ώστε οι νέοι μας να αξιοποιήσουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουν έναντι των συνομηλίκων τους σε άλλες χώρες: ότι έχουν πολλές γνώσεις. Και, παραλλήλως, χρειάζεται να απαλλαγούν από το συγκριτικό μειονέκτημα που αντιστοίχως έχουν: ότι δεν έχουν την κοινωνική ηρεμία και τη γνωστική νηφαλιότητα ώστε να τις κάνουν ανάλυση, σύνθεση και τελικώς παραγωγικό κοινωνικό, πολιτικό και επιστημονικό λόγο.

Ο ποιητής Αντώνης Σκιαθάς σχολιάζει τη διαχρονική και πάντα επίκαιρη γραφή του Αντώνη Σαμαράκη στο άρθρο του στο Βήμα Ιδεών: Διαβάζοντας τα ποιήματα του Αντώνη Σαμαράκη

Wikipedia