Terra Computerata

Κοσμοσυρροή διαπίστωσα σήμερα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης που φιλοξενεί μία έκθεση με θέμα τον ερωτισμό στην αρχαία Ελλάδα. Φαίνεται ότι ξαφνικά οι Ελληνες απέκτησαν μία λατρεία για τα μουσεία τους… Ειδικά στο 2ο όροφο του Μεγάρου Σταθάτου που φιλοξενούνται τα “ακατάλληλα” σημειώθηκε το αδιαχώρητο.

Ερως ο κάλλιστος, ο λυσιμελής (αυτός που σου παραλύει τα μέλη), ο πυρίδρομος (που αφήνει φωτιά στο πέρασμά του), ο γλυκύπικρος, ο αβρός, ο τακερός (που σε κάνει να λιώνεις), ο διφυής (που έχει δύο φύσεις), ο αλγεσίδωρος (που φέρνει πόνο), ο σχέτλιος (ο ανελέητος), ο ανίκατος (ο ακαταμάχητος), αλλά και χρυσόπτερος (ο Ανακρέων αναφέρει κατηγορηματικά ότι τα φτερά του ήταν χρυσά) είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς των αρχαίων Ελλήνων για τον γιο της Αφροδίτης.

Η έκθεση ξεδιπλώνεται σε εννέα ενότητες, οι οποίες παραπέμπουν στις εννέα σφαίρες της πλατωνικής μουσικής θεωρίας που εδράζεται στα παλαιότερα σχήματα του Πυθαγόρα, αλλά και στον αριθμό των Μουσών: Ερως και Αφροδίτη, Ιδιότητες και δραστηριότητες του Ερωτα, Ερωτες και γάμοι θεών και ηρώων, Ερωτες και γάμοι θνητών, Ερωτες που άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας, Αγοραίοι έρωτες, Ομοιοι έρωτες, Βουκολικοί έρωτες, Ιθυφαλλικές θεότητες και φαλλικά σύμβολα.

http://eros.cycladic.gr

Πέρα από το χαριτωμένο tintinabulum ενδιαφέρον παρουσιάζει κι ένα πρώιμο sms με εγχάρακτο το επιτακτικό του μήνυμα προς την αγαπημένη του…

Στις 20 Νοεμβρίου 1922, επαύριο της ελληνικής ήττας στη Μικρά Ασία, άρχισε στη Λωζάννη η Συνδιάσκεψη Ειρήνης, με σκοπό οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε μια νέα Συνθήκη που θα αντικαθιστούσε τη Συνθήκη των Σεβρών, την οποία η νέα τουρκική κυβέρνηση υπό τον Μουσταφά Κεμάλ δεν αναγνώριζε. Ο Κεμάλ είχε επίσης ξεκαθαρίσει ότι σκόπευε να διώξει το συντομότερο από τα εδάφη της Τουρκίας όσους Ελληνες είχαν απομείνει και είχε μάλιστα ορίσει προθεσμία τις 13 Δεκεμβρίου. Στις 30 Ιανουαρίου 1923, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ισμέτ Πασάς (αργότερα Ινονού) υπέγραψαν στη Λωζάννη δύο συμβάσεις – μία για την ανταλλαγή των ομήρων και των αιχμαλώτων πολέμου και μία για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών με μοναδικό κριτήριο το θρήσκευμα των «ανταλλάξιμων», την οποία είχε εισηγηθεί ο Νορβηγός αντιπρόσωπος της Κοινωνίας των Εθνών, Φρίντχοφ Νάνσεν, στη συνέχεια κατέστη μέρος της Συνθήκης της Λωζάννης της 24ης Ιουλίου 1923. Η Σύμβαση άρχισε να εφαρμόζεται από τον Αύγουστο του 1923, η δε μεικτή επιτροπή επιφορτισμένη με την εκτίμηση και εκκαθάριση των περιουσιών που θα άφηναν πίσω τους οι πληθυσμοί περάτωσε το έργο της το 1925. Η ανταλλαγή των πληθυσμών μπορεί δικαίως να θεωρηθεί ο επίλογος της Μικρασιατικής Καταστροφής, καθώς -πέρα από το ότι αποτελούσε μια ηπιότερη μορφή εθνοκάθαρσης- ουσιαστικά νομιμοποιούσε στη διεθνή κοινότητα το τέλος της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας στην Ιωνία. Ηταν η πρώτη μεγάλη ανταλλαγή πληθυσμών στον 20ό αιώνα, μια πρακτική που κατόπιν εφαρμόστηκε και σε άλλα μέρη του κόσμου, και την οποία σήμερα ο ΟΗΕ καταδικάζει ως παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Αφιέρωμα της Καθημερινής

 Ο δύσκολος δρόμος προς την ομοιογένεια_
Οι συνέπειες της Σύμβασης_

Διαβάστε στο openmag τι συνέβη σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης. Περιστατικά που αντιμετωπίζουν τα σχολεία ολοένα και πιο συχνά.

…η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις. Αυτές που παίρνει η φάτσα μας όταν βρεθούμε στους παραμορφωτικούς καθρέφτες ενός λούνα παρκ, αυτές που έχει η κοινωνία στην οποία ζούμε…

Μια μητέρα που θεώρησε ότι το παιδί της όχι μόνο αποβλήθηκε αλλά διαπομπεύτηκε κατέληξε την Παρασκευή το πρωί να παραπαίει ανάμεσα στο στούντιο του Αντένα , του Γιώργου Παπαδάκη και του γραφείου του Εισαγγελέα…Ένας διευθυντής σχολείου που σύμφωνα με κοινή ομολογία των μαθητών ήταν από τους πιο αγαπητούς στα παιδιά παραιτείται, η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση διεξάγει ΕΔΕ, ο Δήμος της περιοχής εκδίδει σκληρές ανακοινώσεις.

Και γενικά όλοι εκδιδόμαστε κάπως έτσι σε σχολεία που οι καθηγητές έχουν χάσει πια το σεβασμό από τους μαθητές τους, γιατί στην εποχή μας τα πράγματα είναι ζόρικα και ο σεβασμός κερδίζεται δεν αποκτιέται αυτόματα με τον τίτλο, οι μαθητές πέφτουν θύματα βίας από άλλους μαθητές και μετατρέπονται πότε σε θύματα πότε σε θύτες, οι γονείς προσπαθούν να βρουν ένα ρόλο για να παίξουν αν μπορούν, η τοπική κοινωνία έτοιμη από καιρό για γρήγορες ετυμηγορίες και μικροπολιτικές.